18 Απρίλη - 03 Μάη 2011,
23 ποιήματα έρχουνται να προστεθούν σε τούτο το "ανθοκήπιο". Έρχουνται να με βοηθήσουν να εκφράσω και να μοιραστώ με τους αναγνώστες μου όλα όσα κλωθογυρίζουν μέσα στην ψυχή μου καθημερινά. Τους πόνους, τις χαρές και τις ελπίδες μου, μα και τους αγώνες που καταβάλλω, κόντρα σε όσα με πληγώνουν εκούσια ή ακούσιά μου, για την πραγμάτωσή τους. Και δεν είναι η θέση τούτων των ποιημάτων άλλη παρά μόνο η ανθρώπινη καρδιά και σκοπό δεν έχουν παρά να μας ενδυναμώσουν, να σκουπίσουν το δάκρυ από τα μάτια, να μας διδάξουν αγάπη, να μας ενθαρρύνουν!
1. Οι πέτρες
Οι άνθρωποι
δεν μπορούν να κάνουν τις πέτρες να κλαίνε.
Τότε, γιατί εκείνες
με τη σκληράδα και την αψυχιά τους
μάς γεμίζουν δάκρυα;
Τι ν΄ απαντήσεις όταν σε ζητά να μάθει
για χρονίζοντα άλυτα προβλήματα ενηλίκων
η τρίχρονη ανεψιά μου;
Γ. Η.Ο., 7.11 μ.μ., 3-5-2011, Ηράκλειο,
για τις άψυχες πέτρες
2. Αιφνιδιασμός
Ζυγαριά.
Η ψιχάλα τους ξάφνιασε όλους αρχές του Μάη.
Τα κοκόρια, π' από εγωισμό
ερίζουν στο κοτέτσι για την πρωτοκαθεδρία.
Τα γατιά, που λιπόσαρκα μετά δυσκολίας
βρίσκουν αποφάγια στους σκουπιδοτενεκέδες.
Τις σκύλες, που παθιασμένα τριγυρνούν εδώ και εκεί
εραστή ψάχνοντας της μιας στιγμής.
Τα γουρούνια, π' από συνήθεια
παίζουν και λούζονται στα λασπόνερα.
Τις χελιδόνες, που στοργικά
τις φωλιές φτιάχνουν σαν απάνεμα για τους νεοσσούς λιμάνια.
Ζυγαριά.
Τους αιφνιδίασε όλους, από τη μια,
όπως, από την άλλη, έναν άλλο Μάη,
ένα απρόσμενο είχε ξαφνιάσει άγγελμα
εσένα εν αιθρία, ότι σ' αγαπώ εδώ και χρόνια...!
Γ. Η.Ο., 03-05-2011, Ηράκλειο, 9.15 πρωί,
για τον αιφνιδιασμό...
3. Οι στίχοι
Οι στίχοι.
Παράθυρα με θέα στον ήλιο.
Βάρκες που ξανοίχτηκαν στο πέλαγος.
Χελιδόνια που πετούν στους ουρανούς.
Γλυκά φρούτα καρπερών δέντρων.
Μεθυστικό κρασί αυγουστιάτικου αμπελιού.
Βρέφη που κάνουν τα πρώτα τους βήματα.
Κλαίνε στα εμπόδια.
Μα δε λυγίζουν, δεν πετούν δειλοί την ασπίδα.
Σηκώνονται όρθιοι και συνεχίζουν
αυτόφωτοι, πανέτοιμοι
για σένα, για μένα, για όλους μας...
Γ. Η. Ο. - 2 Μάη 2011, 1.45 μεσημέρι,
Ηράκλειο, για τη συνέχιση του αγώνα!
4. Στη... Σπάρτη;
Μια φορά και έναν καιρό.
Της Ωραίας Ελένης οι μνηστήρες
σωρεύτηκαν στου Τυνδάρεω την Αυλή.
Κι η Σπάρτη επνίγη απ' την αντροπλημμύρα!
Π' ακριβά δώρα λέει θα δώσει, για να πάρει νυφικό κρεβάτι!
Τα χρόνια περάσανε,
στα ξώθυρα των τραπεζών μαζεύτηκαν απόμαχοι και γέροντες
τη σύνταξή τους περιμένοντας να εισπράξουν.
Τους βλέπω κάθε μήνα
πώς σαν μυρμήγκια τρέχουν και συνωθούνται.
Πινάκιο φακής και κλάδο δάφνης ληψόμενοι δι' όσα προσέφερον επί έτη...
Κάθε μήνα που περνά
και δεν ξέρω εάν και πότε θα σε ξαναδώ,
αν και τίποτα δε ζήτησα ποτέ,
στη... Σπάρτη ή μόνη ...
Γ. Η.Ο., 7.50 πρωί, Ηράκλειο, 2/5/2011
για τους μήνες που περνούν!
5. Εσύ και εκείνος
Τον περιμένω να έρθει.
Έχει στείλει σημάδια. Έχει πολλές πιθανότητες.
Αν δεν έρθει, ακόμα καλύτερα.
Σε προσμένω να γυρίσεις.
Βουβές οι φρυκτωρίες. Κανείς δεν ξέρει.
Αν φανείς, όλα θα είναι καλύτερα.
Αν έρθει, θα τον διώξω κλοτσηδόν.
Αν φανείς, την αγκαλιά μου θ' ανοίξω.
Έλα,
όποια ώρα εσύ θες, διάλεξε και τη μέρα,
μονάχα κλείσε πίσω μας την πόρτα, εκείνος να μην μπει...
Γ. Η.Ο., 2 Μάη 2011, Ηράκλειο, 2 μεταμεσονύχτια...
για το δικό σου ερχομό
6. Μαγιάτικα λουλούδια
Μαγιάτικα λουλούδια έξω θα βγω να μαζέψω,
στεφάνι έμορφο για σένα θέλοντας να πλέξω...
Με χελιδόνι στο στέλνω ίσια στην αγκαλιά σου
και συ, αγάπη μου, δώσε μου όλα τα φιλιά σου...
Δώσε μου αγάπης φιλιά πολλά, φως μου, και χάδια,
να χαθούν πια της μαύρης μοναξιάς μας τα σκοτάδια!
Και με σένα κάθε μερόνυχτο σιμά στο πλευρό,
θ' ανεβούμ' άφοβα στο πιο ψηλό μαζύ το βουνό!
Γ. H.O. , ΗΡΑΚΛΕΙΟ, 1 ΜΑΗ 2011, 10.50 πρωί
ΓΙΑ ΣΕΝΑ σε στίχο παραδοσιακό, δε θάβαζα ποτέ άλλη φωτό παρά ΜΟΝΟ μια δική Σου!
7. Ψάχνοντας
Ψάχνω, ψάχνω, ψάχνω.
Συνέχεια και πολύ.
Εντός μου.
Άοκνα, ακούραστα, αλύγιστα.
Βρίσκω, βρίσκω, βρίσκω.
Πάντα.
Μια καρδιά.
Εμένα να κρατά στη ζωή.
Για σένα, όμως, να χτυπά!
Δυνατά, ζωντανά, άκαμπτα.
Μάη μου, πολυαγαπημένε και ακούσιά μου ξενιτεμένε...
Γ. Η. Ο. , 8.07 πρωί, 01 Μάη 2011,
Ηράκλειο, για το αποτέλεσμα της έρευνας.
8. Ξόρκια
Δεν είναι αθύρματα τα φιλιά σου
ένα πληκτικό σαββατόβραδο
σκληρόψυχοι και υποκριτές μαζύ τους να παίξουν ανέραστοι...
Είναι φτερά από κερί καμωμένα
που όποιος τ' αγαπήσει
στα ουράνια τον ανεβάζουν,
σιμά στο μεταμεσονύχτιο φεγγάρι...
Σαν τσιγγάνας ξόρκια, που κάθε κακό αποδιώχνουν,
επειδή την αγαπάς ...
Γ. Η. Ο., 5.35 μμ, Ηράκλειο, 30-04-2011,
για τα φιλιά σου...
9. Δεν πρόλαβα
Γέμισαν η εκκλησία, οι εξώστες και οι δρόμοι.
Από τα πέρατα της οικουμένης.
Προσήλθαν
κομπορρήμονες, πολυχρονεμένοι και χρυσοντυμένοι.
Δυνάστες των λαών.
Τα φλας των φωτογράφων άστραψαν.
Όταν αιώνια πίστη ορκίστηκαν οι νεόνυμφοι.
Έτσι, δεν πρόλαβα να ιδώ
εάν στο γάμο τούτο ήταν προσκαλεσμένη
και έως το τέλος εάν ακούραστη παραστεί
η Ευτυχία...
Γ. Η.Ο., 30 Απρίλη 2011, 12.03 μεσημέρι,
για την παρουσία της Ευτυχίας
10. Ελπίδα
Τα δακρυσμένα μάτια το δρόμο δείξανε
στην πολύπειρη μάγισσα πώς στην καρδιά να μπει
του άντρα και τα μυστικά της να διαβάσει.
Δύσκολο της ήταν, μα στο τέλος τα κατάφερε.
Ό,τι από παλιά τον λάβωνε να βρει,
να ξεχωρίσει απ' τ' άτρωτα κομμάτια...
Και δίχως καθόλου να τον ματώσει, έξω το 'βγαλε,
το δάκρυ στεγνώνοντας στα μάτια του μια για πάντα ...
Και στη θέση τους χαμόγελο και ένα μικρό καρδερινάκι άφησε,
μελωδικό και πανέμορφο, το γυρισμό της αγάπης να προσμένει.
Το βάφτισε "Ελπίδα" και του το χάρισε,
χωρίς ούτε ένα κέρμα να του ζητήσει ....
Γ.Η.Ο., 3.35 χαράματα, 30-04-2011, Ηράκλειο,
για τη μελωδική καρδερίνα
11. Για ποιο λόγο
Όποιος σύγχρονός μας φιλομαθής σε μουσείο
συναντήσει και πρωτοδεί νομίσματα αρχαία,
π' απεικονίζουνε την πάνσοφη Αθηνά ή την πανώρια Αφροδίτη,
ακόμα και κείνο το αγρίμι, την Αρτέμιδα, μα και τη συνετή Εστία,
θα πάψει να ρωτά.
Θα καταλάβει μονάχος του για ποιο λόγο
οι άνθρωποι ανέκαθεν, όταν στα δίχτυα του έρωτα πέσουν,
την αγαπημένη τους γυρέβουν στα μάτια να κοιτούν,
όλους τους φράχτες που τους χωρίζουν αψηφώντας.
Μέσα τους, ιδέτε και προσέξτε το και σεις,
όλα τα γυναικεία χαρίσματα,
εκείνα τ' απαράμιλλα θεϊκά δώρα,
συσσωρεύονται απλόχερα...!
Γ. Η.Ο., 29 Απρίλη 2011, Ηράκλειο, 7.30 βράδυ...
θάθελα για φωτό νάβαζα τα μάτια σου...
12. Να δώσω
Με των χεριών νοήματα.
Με των ματιών βλέμματα.
Εάν θα πάψω κάποιο πρωί να μιλώ.
Εάν κάποτε δε θα μπορώ ν' ακούω.
Στον Ήλιο το θεό και στην Αγάπη τη νεράιδα
να νοήσουν θε να δώσω ατσιγκούνευτα,
μ' όλη μου τη σώψυχα φυλαγμένη δύναμη κι ορμή,
πώς και πόσο θέλω
για τη ζωή ν' αγωνίζουμαι και όλα μου να της τα δίνω στη φούχτα.
Από μιαν πιατέλα, σαν φρεσκοκομμένα πολύχυμα και μυρωδάτα φρούτα!
3.50 μ.μ., 29 - 04 - 2011, Ηράκλειο, Γ.Η.Ο.
για τα φρούτα...
13. Από
Ξανάρθε και στην Κρήτη η βροχή.
Και μούσκεψε τους δρόμους των ανθρώπων.
Λίγα βράδια πριν την Πρωτομαγιά.
Μα δεν μας είχαν λείψει τούτη την άνοιξη
οι νεροποντές.
Περισσότερο
από σένα...
Γ. Η.Ο., 29-4-2011, 8 πρωί,
για ό,τι μας λείπει
14. Σου ...
Ένα από τα τόσα βότσαλα της βραχώδους ακροθαλασσιάς.
Ένα από τα τόσα αστέρια του έναστρου ουρανού.
Ένα από τα τόσα ελαιόδεντρα στον πολύκαρπο αγρό.
Μη ρωτάς
γιατί στην καρδιά μου τα φώλιασα
και για κείνα προσεύχουμαι νύχτα και μέρα.
Τ' αγάπησα.
Για το φως του το άστρο, που λούζει το σύμπαν.
Για το λάδι της την ελιά, που κάθε πληγή μαλακώνει.
Για το έμορφα λαξευμένο από τα κύματα σχήμα του το λιθάρι.
Τέλος πάντων,
γιατί,
από τότε που σας πρωτόειδα, εσένα και καθένα τους,
σου μοιάζουν...
Γ. Η.Ο., 8.08 μ.μ., Ηράκλειο, 28 Απρίλη 2011
για την ομοιότητα
15. Τ' αστέρια
Ένα παραμύθι της γιαγιάς μου.
Τόλεγε και όποιος θέλει το πιστέβει.
Τ' αστέρια της νύχτας που κάθε άνθρωπος γιορτάζει
μαγεία, αγάπη και ομορφιά
κρύβουνε μέσα βαθιά τους...
Ένα απ' ετούτα, λοιπόν, επαρακάλεσα
σιμά σου να 'ρθει με βιάση,
το βράδυ εκείνο!
Αγάπη και μαγεία θέλοντας να γεμίσουν τα σωθικά σου!
Γιατί ομορφιά
είχες από παιδί ως χάρισμα θείο ,
ό,τι κι αν στην πορεία, καλό ή κακό, σε δίδαξαν οι άνθρωποι...
Γ. Η.Ο., 28-04-2011, 10.45 πρωί,
Ηράκλειο, για τα αστέρια
16. Ευχές
Πολλά χρόνια, μου 'πε, να ζήσεις...
Όχι, όμως, σαν τα αγκάθια τα αιχμηρά,
να πληγώνεις και να ματώνεις τους ανθρώπους!
Μα σαν τα τριαντάφυλλα, τρυφερά
να χαϊδέβεις τα χείλη και τις καρδιές τους!
Τσιγγάνα μελαχροινή, με μάτια φωτοβολίδες,
στα μαύρα ντυμένη, με τριαντάφυλλο στο στήθος.
Ανήμερα της γιορτής μου,
τέτοιες ευχές σαν δώρο μούδωσε
και τη χαμένη μονάκριβη αγάπη μ' άφησε να ελπίζω
η τρυφερότητα ετούτη πως πίσω θα μου ξαναφέρει...
Γ. Η.Ο., 00.45 μεταμεσονύχτια, Ηράκλειο,
28 Απρίλη 2011
17. Μετά την Ανάσταση
Άναψαν τις λαμπάδες των με το άγιο φως.
Φιλήθηκαν και στα μάγουλα με θέρμη.
Άδειασαν λαίμαργα τα πιάτα του εορταστικού μενού.
Τσούγκρισαν και τ' αβγά τα κόκκινα γελώντας παρά τω οβελία...
Εβίωσαν το μέγεθος της Αναστάσεως.
Οι ίδιοι ακριβώς είναι που θέλουν,
μετά την ανάσταση,
στη βιτρίνα να προβάλλουν
το σκάρτο τους εμπόρευμα για καλό...
Οι ίδιοι ακριβώς είναι που θέλουν
στην πατρίδα να θέτουν όρους και στη ζωή μας,
την αγάπη σε καλούπια να βάζουν,
το φως της καρδιάς μας σε λαμπτήρα να φυλακίζουν
και όλη μας την αναπνοή σε ένα παιδικό μπαλόνι.
Πόσο τους λυπάμαι! Δε θα τους περάσει...
Απλώς, γιατί έτσι μεγάλωσαν και έτσι βλέπουν την αλήθεια
των λαών και των ανθρώπων,
όπως οι ανήλιαγοι Φινλανδοί τον Κρητικό ήλιο,
με φόβο, αν και αυτός τους αγαπά και τους νοιάζεται ...
Γ. Η. Ο., 27 Απρίλη 2011, 6.15 απόγευμα μεταγράφεται εδώ,
μα το σκεφτόμουν 3-3.30 μμ, Χανιά προς Ηράκλειο
18. Φανερός Δείπνος
Ξυλουργέ,
ένα μεγάλο, πολύ μεγάλο στρογγυλό τραπέζι θέλω να μου φτιάξεις!
Κάθε βράδυ,
να συγκεντρώνονται οι ψυχές και να ευφραίνονται
των αγαπημένων μου προσώπων.
Ξυλουργέ,
Συγγενείς και φίλοι να χαμογελούν άδολα και νέα ν' ανταλλάζουν,
για την πολιτική, τον καιρό, τ' αθλητικά και τον πολιτισμό...
Να τρώνε με μεγάλη όρεξη όλο τους το φαγητό,
να τσουγκρίζουν με ανυπόκριτη χαρά τα ποτήρια τους
με το κατακόκκινο του αίματος και της αγάπης κρασί
ή με το λευκό της αγνής μέθης οι συνδαιτυμόνες τον οίνο...
Ξυλουργέ,
Δίχως Ιούδας να σκιάζει κανείς ετούτο το Φανερό μας δείπνο,
μονάχα η τρυφερή φωνή της πολυαγαπημένης στ' αφτιά μου
κρυφά απ' όλους και γλυκύτατα να ψιθυρίζει:
"Σ' αγαπώ, από τώρα και για πάντα!"
Γ. Η.Ο., Ηράκλειο, 21 Απρίλη 2011, 9.45 πρωί,
για τον πιο γλυκύ ψίθυρο...
19. Βρέφη
Δεν έχει αγκάθια η καρδιά μου.
Τα λόγια της δεν πονούνε.
Αγάπης ψηφίδες και σταγόνες την συναπαρτίζουν.
Και για έρωτα και αγάπη μιλούνε.
Μα συ, σιωπηλή κοιτάς την αγκαλιά μου.
Και διστάζεις.
Τα χείλη μου κοιτάς και κοντοστέκεσαι.
Μοιάζεις με βρέφη που τα φοβίζουν
των μεγάλων τα λόγια και τα χάδια
αν και ξέρουν πώς αφειδώς όλα για εκείνα θα τα προσέφεραν...
Όλα θα πάνε καλά,
μη φοβάσαι, πάρε το χρόνο σου και έλα...
Γ. Η.Ο., 20-04-2011, Ηράκλειο, 8.52 πρωί,
για σένα...
20. Νενίκηκά σε Ιουστινιανέ...
Όταν το φιλί σου ξαναπάρω,
όταν το χάδι σου με ξαναγλυκάνει,
όταν η αγκάλη σου με ξαναζεστάνει,
όταν η ματιά σου με ξαναφωτίσει,
όταν ο οργασμός μου ξανασμίξει με τον δικό σου,
όταν μου ξαναπείς "σ' αγαπώ",
τότε,
μια ματιά θα ρίξω όλο νόημα στον ουρανό
και σε μιαν ψυχή μεγάλαυχη θα βροντοφωνάξω:
"Νενίκησά σε, Ιουστινιανέ!"
Γ. Η.Ο., 6.30 απόγευμα, 19 Απρίλη 2011,
για τη στιγμή της βροντερής φωνής
21. Απριλιάτικο βροχόνερο
Η γάτα
τρέχει να προφυλάξει τα αδύναμα γατιά της,
γεμάτη στοργή.
Τα ψηλότερα κλωνάρια της τριανταφυλλιάς
γέρνουν να προστατέψουν τα χαμηλότερα,
γεμάτα ευαισθησία.
Ο σπουργίτης
στέγαστρο ψάχνει για τη φοβισμένη σύντροφό του,
γεμάτος τρυφερότητα κι αγάπη.
Το ρακένδυτο παιδί,
στο φανάρι της κεντρικής λεωφόρου,
με το ακκορντεόν, μάς θυμίζει αγαπημένο Σινάτρα,
"Fly me to the moon"
(δεν έχεις ξεχάσει την πρώτη μας καλοκαιρινή εκδρομή, ε;) !!!
Και εγώ ψάχνω να σε βρω και θάθελα να με βρεις,
στοργή, ευαισθησία, τρυφερότητα και αγάπη,
αντίδοτα στην έξωθεν πετρόψυχη πίκρα,
να δώσουμε απλόχερα και να πάρουμε...
Σε τούτο τ' Απριλιάτικο βροχόνερο και τα κατάμαυρα σύννεφα...
Γ. Η.Ο., 10.10 πρωί, 19 Απρίλη 2011,
για το απλόχερο "δούναι - λαβείν"
22. Ο θεός και το αηδόνι
Ένα γλυκόλαλο αηδόνι, μελίφωνος της καρδιάς τροβαδούρος
από το χειμώνα τον ασυνήθιστο, τον βαρύ τον τελευταίο
πολύ εκουράστη και τη λαλιά του εφοβήθη μη χάσει...
Το βλέπει από ψηλά ο θεός, απ' όλους παντοδύναμος
και μ' αγάπη γονική σκύβει στη γης και του μιλεί.
Λόγια εμψυχωτικά του κρένει, λόγια της καρδιάς
σαν πολύπειρη φιλενάδα που σε νια φίλη της ορμήνιες τής δίνει:
"Μη σκιάζεσαι αηδονάκι μου, καθόλου μη φοβάσαι!
Της αγάπης η δύναμη θα σε γειάνει, αυτή θα σε σώσει.
Της αγάπης, που για σε αθρώποι περίσσια βαθιά στα φυλλοκάρδια
έχουνε, μολοπού σαν πουλί άπιαστο στα ουράνια φτερουγίζεις.
Αθρώποι που κατέχουνε πόσο για σε σπουδαίο δικό μου δώρο
η βλογημένη φωνίτσα σου στις δίσεχτές μας μέρες είναι,
προσεύχουνται μέρα και νύχτα ποτέ να μη τη χάσεις!
Το ξέρουνε, το ξέρεις και το ξέρω δίχως εκείνη δε θα ζούσες... "
Και τ' αηδονάκι το μικρό, τους λόγους του μεγάλου θεού γροικώντας,
χαμογέλασε, ψηλά στους εφτά ουρανούς επέταξε τους ολοφώτιστους
και το σύμπαν αντάμα με την ανοιξιάτικη λιακάδα εγλύκανε
ολάκερο, πέρα έως πέρα, ψέλνοντας την καλύτερη μέχρι τότε μελωδία...
Γ. Η.Ο., 18 Απρίλη 2011, 6.32 βραδάκι,
Ηράκλειο, για το αηδονάκι
23. Χωρίς φόβο
Μια σταγόνα δάκρυ.
Για μένα, αναμνήσεις.
Για σένα, συγκίνηση.
Για αυτόν ή αυτήν, χαρά ή πίκρα.
Για εμάς, παρόν και μέλλον.
Για εσάς, απόγνωση ή κούραση.
Για αυτούς ή αυτές, λύση ή απορία.
Η αγάπη είναι για όλους μας
ένα πηγάδι δακρύων,
μια εναλλαγή χαράς και λύπης,
ένα πηγαινέλα
- χωρίς κούραση και αμηχανία και δίχως δυσεπίλυτα προβλήματα -
από το παρελθόν έως το μέλλον.
Μα πρώτ' απ' όλα,
είναι το ν' ανοίγεις χωρίς φόβο την εξώπορτα,
μέσα στη μαύρη νύχτα,
όταν στην χτυπά η φωτεινή αλήθεια!
Ακόμα κι αν τη μέχρι τότε ζωή σου θελήσει ν' ανατρέψει...
Γ.Η.Ο., 3.40 χαράματα, Ηράκλειο, 18 Απρίλη 2011,
ν' ανοίγεις
23 ποιήματα έρχουνται να προστεθούν σε τούτο το "ανθοκήπιο". Έρχουνται να με βοηθήσουν να εκφράσω και να μοιραστώ με τους αναγνώστες μου όλα όσα κλωθογυρίζουν μέσα στην ψυχή μου καθημερινά. Τους πόνους, τις χαρές και τις ελπίδες μου, μα και τους αγώνες που καταβάλλω, κόντρα σε όσα με πληγώνουν εκούσια ή ακούσιά μου, για την πραγμάτωσή τους. Και δεν είναι η θέση τούτων των ποιημάτων άλλη παρά μόνο η ανθρώπινη καρδιά και σκοπό δεν έχουν παρά να μας ενδυναμώσουν, να σκουπίσουν το δάκρυ από τα μάτια, να μας διδάξουν αγάπη, να μας ενθαρρύνουν!
1. Οι πέτρες
Οι άνθρωποι
δεν μπορούν να κάνουν τις πέτρες να κλαίνε.
Τότε, γιατί εκείνες
με τη σκληράδα και την αψυχιά τους
μάς γεμίζουν δάκρυα;
Τι ν΄ απαντήσεις όταν σε ζητά να μάθει
για χρονίζοντα άλυτα προβλήματα ενηλίκων
η τρίχρονη ανεψιά μου;
Γ. Η.Ο., 7.11 μ.μ., 3-5-2011, Ηράκλειο,
για τις άψυχες πέτρες
Ζυγαριά.
Η ψιχάλα τους ξάφνιασε όλους αρχές του Μάη.
Τα κοκόρια, π' από εγωισμό
ερίζουν στο κοτέτσι για την πρωτοκαθεδρία.
Τα γατιά, που λιπόσαρκα μετά δυσκολίας
βρίσκουν αποφάγια στους σκουπιδοτενεκέδες.
Τις σκύλες, που παθιασμένα τριγυρνούν εδώ και εκεί
εραστή ψάχνοντας της μιας στιγμής.
Τα γουρούνια, π' από συνήθεια
παίζουν και λούζονται στα λασπόνερα.
Τις χελιδόνες, που στοργικά
τις φωλιές φτιάχνουν σαν απάνεμα για τους νεοσσούς λιμάνια.
Ζυγαριά.
Τους αιφνιδίασε όλους, από τη μια,
όπως, από την άλλη, έναν άλλο Μάη,
ένα απρόσμενο είχε ξαφνιάσει άγγελμα
εσένα εν αιθρία, ότι σ' αγαπώ εδώ και χρόνια...!
Γ. Η.Ο., 03-05-2011, Ηράκλειο, 9.15 πρωί,
για τον αιφνιδιασμό...
3. Οι στίχοι
Οι στίχοι.
Παράθυρα με θέα στον ήλιο.
Βάρκες που ξανοίχτηκαν στο πέλαγος.
Χελιδόνια που πετούν στους ουρανούς.
Γλυκά φρούτα καρπερών δέντρων.
Μεθυστικό κρασί αυγουστιάτικου αμπελιού.
Βρέφη που κάνουν τα πρώτα τους βήματα.
Κλαίνε στα εμπόδια.
Μα δε λυγίζουν, δεν πετούν δειλοί την ασπίδα.
Σηκώνονται όρθιοι και συνεχίζουν
αυτόφωτοι, πανέτοιμοι
για σένα, για μένα, για όλους μας...
Γ. Η. Ο. - 2 Μάη 2011, 1.45 μεσημέρι,
Ηράκλειο, για τη συνέχιση του αγώνα!
Μια φορά και έναν καιρό.
Της Ωραίας Ελένης οι μνηστήρες
σωρεύτηκαν στου Τυνδάρεω την Αυλή.
Κι η Σπάρτη επνίγη απ' την αντροπλημμύρα!
Π' ακριβά δώρα λέει θα δώσει, για να πάρει νυφικό κρεβάτι!
Τα χρόνια περάσανε,
στα ξώθυρα των τραπεζών μαζεύτηκαν απόμαχοι και γέροντες
τη σύνταξή τους περιμένοντας να εισπράξουν.
Τους βλέπω κάθε μήνα
πώς σαν μυρμήγκια τρέχουν και συνωθούνται.
Πινάκιο φακής και κλάδο δάφνης ληψόμενοι δι' όσα προσέφερον επί έτη...
Κάθε μήνα που περνά
και δεν ξέρω εάν και πότε θα σε ξαναδώ,
αν και τίποτα δε ζήτησα ποτέ,
στη... Σπάρτη ή μόνη ...
Γ. Η.Ο., 7.50 πρωί, Ηράκλειο, 2/5/2011
για τους μήνες που περνούν!
Τον περιμένω να έρθει.
Έχει στείλει σημάδια. Έχει πολλές πιθανότητες.
Αν δεν έρθει, ακόμα καλύτερα.
Σε προσμένω να γυρίσεις.
Βουβές οι φρυκτωρίες. Κανείς δεν ξέρει.
Αν φανείς, όλα θα είναι καλύτερα.
Αν έρθει, θα τον διώξω κλοτσηδόν.
Αν φανείς, την αγκαλιά μου θ' ανοίξω.
Έλα,
όποια ώρα εσύ θες, διάλεξε και τη μέρα,
μονάχα κλείσε πίσω μας την πόρτα, εκείνος να μην μπει...
Γ. Η.Ο., 2 Μάη 2011, Ηράκλειο, 2 μεταμεσονύχτια...
για το δικό σου ερχομό
Μαγιάτικα λουλούδια έξω θα βγω να μαζέψω,
στεφάνι έμορφο για σένα θέλοντας να πλέξω...
Με χελιδόνι στο στέλνω ίσια στην αγκαλιά σου
και συ, αγάπη μου, δώσε μου όλα τα φιλιά σου...
Δώσε μου αγάπης φιλιά πολλά, φως μου, και χάδια,
να χαθούν πια της μαύρης μοναξιάς μας τα σκοτάδια!
Και με σένα κάθε μερόνυχτο σιμά στο πλευρό,
θ' ανεβούμ' άφοβα στο πιο ψηλό μαζύ το βουνό!
Γ. H.O. , ΗΡΑΚΛΕΙΟ, 1 ΜΑΗ 2011, 10.50 πρωί
ΓΙΑ ΣΕΝΑ σε στίχο παραδοσιακό, δε θάβαζα ποτέ άλλη φωτό παρά ΜΟΝΟ μια δική Σου!
Ψάχνω, ψάχνω, ψάχνω.
Συνέχεια και πολύ.
Εντός μου.
Άοκνα, ακούραστα, αλύγιστα.
Βρίσκω, βρίσκω, βρίσκω.
Πάντα.
Μια καρδιά.
Εμένα να κρατά στη ζωή.
Για σένα, όμως, να χτυπά!
Δυνατά, ζωντανά, άκαμπτα.
Μάη μου, πολυαγαπημένε και ακούσιά μου ξενιτεμένε...
Γ. Η. Ο. , 8.07 πρωί, 01 Μάη 2011,
Ηράκλειο, για το αποτέλεσμα της έρευνας.
8. Ξόρκια
Δεν είναι αθύρματα τα φιλιά σου
ένα πληκτικό σαββατόβραδο
σκληρόψυχοι και υποκριτές μαζύ τους να παίξουν ανέραστοι...
Είναι φτερά από κερί καμωμένα
που όποιος τ' αγαπήσει
στα ουράνια τον ανεβάζουν,
σιμά στο μεταμεσονύχτιο φεγγάρι...
Σαν τσιγγάνας ξόρκια, που κάθε κακό αποδιώχνουν,
επειδή την αγαπάς ...
Γ. Η. Ο., 5.35 μμ, Ηράκλειο, 30-04-2011,
για τα φιλιά σου...
Γέμισαν η εκκλησία, οι εξώστες και οι δρόμοι.
Από τα πέρατα της οικουμένης.
Προσήλθαν
κομπορρήμονες, πολυχρονεμένοι και χρυσοντυμένοι.
Δυνάστες των λαών.
Τα φλας των φωτογράφων άστραψαν.
Όταν αιώνια πίστη ορκίστηκαν οι νεόνυμφοι.
Έτσι, δεν πρόλαβα να ιδώ
εάν στο γάμο τούτο ήταν προσκαλεσμένη
και έως το τέλος εάν ακούραστη παραστεί
η Ευτυχία...
Γ. Η.Ο., 30 Απρίλη 2011, 12.03 μεσημέρι,
για την παρουσία της Ευτυχίας
10. Ελπίδα
Τα δακρυσμένα μάτια το δρόμο δείξανε
στην πολύπειρη μάγισσα πώς στην καρδιά να μπει
του άντρα και τα μυστικά της να διαβάσει.
Δύσκολο της ήταν, μα στο τέλος τα κατάφερε.
Ό,τι από παλιά τον λάβωνε να βρει,
να ξεχωρίσει απ' τ' άτρωτα κομμάτια...
Και δίχως καθόλου να τον ματώσει, έξω το 'βγαλε,
το δάκρυ στεγνώνοντας στα μάτια του μια για πάντα ...
Και στη θέση τους χαμόγελο και ένα μικρό καρδερινάκι άφησε,
μελωδικό και πανέμορφο, το γυρισμό της αγάπης να προσμένει.
Το βάφτισε "Ελπίδα" και του το χάρισε,
χωρίς ούτε ένα κέρμα να του ζητήσει ....
Γ.Η.Ο., 3.35 χαράματα, 30-04-2011, Ηράκλειο,
για τη μελωδική καρδερίνα
Όποιος σύγχρονός μας φιλομαθής σε μουσείο
συναντήσει και πρωτοδεί νομίσματα αρχαία,
π' απεικονίζουνε την πάνσοφη Αθηνά ή την πανώρια Αφροδίτη,
ακόμα και κείνο το αγρίμι, την Αρτέμιδα, μα και τη συνετή Εστία,
θα πάψει να ρωτά.
Θα καταλάβει μονάχος του για ποιο λόγο
οι άνθρωποι ανέκαθεν, όταν στα δίχτυα του έρωτα πέσουν,
την αγαπημένη τους γυρέβουν στα μάτια να κοιτούν,
όλους τους φράχτες που τους χωρίζουν αψηφώντας.
Μέσα τους, ιδέτε και προσέξτε το και σεις,
όλα τα γυναικεία χαρίσματα,
εκείνα τ' απαράμιλλα θεϊκά δώρα,
συσσωρεύονται απλόχερα...!
Γ. Η.Ο., 29 Απρίλη 2011, Ηράκλειο, 7.30 βράδυ...
θάθελα για φωτό νάβαζα τα μάτια σου...
12. Να δώσω
Με των χεριών νοήματα.
Με των ματιών βλέμματα.
Εάν θα πάψω κάποιο πρωί να μιλώ.
Εάν κάποτε δε θα μπορώ ν' ακούω.
Στον Ήλιο το θεό και στην Αγάπη τη νεράιδα
να νοήσουν θε να δώσω ατσιγκούνευτα,
μ' όλη μου τη σώψυχα φυλαγμένη δύναμη κι ορμή,
πώς και πόσο θέλω
για τη ζωή ν' αγωνίζουμαι και όλα μου να της τα δίνω στη φούχτα.
Από μιαν πιατέλα, σαν φρεσκοκομμένα πολύχυμα και μυρωδάτα φρούτα!
3.50 μ.μ., 29 - 04 - 2011, Ηράκλειο, Γ.Η.Ο.
για τα φρούτα...
Ξανάρθε και στην Κρήτη η βροχή.
Και μούσκεψε τους δρόμους των ανθρώπων.
Λίγα βράδια πριν την Πρωτομαγιά.
Μα δεν μας είχαν λείψει τούτη την άνοιξη
οι νεροποντές.
Περισσότερο
από σένα...
Γ. Η.Ο., 29-4-2011, 8 πρωί,
για ό,τι μας λείπει
Ένα από τα τόσα βότσαλα της βραχώδους ακροθαλασσιάς.
Ένα από τα τόσα αστέρια του έναστρου ουρανού.
Ένα από τα τόσα ελαιόδεντρα στον πολύκαρπο αγρό.
Μη ρωτάς
γιατί στην καρδιά μου τα φώλιασα
και για κείνα προσεύχουμαι νύχτα και μέρα.
Τ' αγάπησα.
Για το φως του το άστρο, που λούζει το σύμπαν.
Για το λάδι της την ελιά, που κάθε πληγή μαλακώνει.
Για το έμορφα λαξευμένο από τα κύματα σχήμα του το λιθάρι.
Τέλος πάντων,
γιατί,
από τότε που σας πρωτόειδα, εσένα και καθένα τους,
σου μοιάζουν...
Γ. Η.Ο., 8.08 μ.μ., Ηράκλειο, 28 Απρίλη 2011
για την ομοιότητα
Ένα παραμύθι της γιαγιάς μου.
Τόλεγε και όποιος θέλει το πιστέβει.
Τ' αστέρια της νύχτας που κάθε άνθρωπος γιορτάζει
μαγεία, αγάπη και ομορφιά
κρύβουνε μέσα βαθιά τους...
Ένα απ' ετούτα, λοιπόν, επαρακάλεσα
σιμά σου να 'ρθει με βιάση,
το βράδυ εκείνο!
Αγάπη και μαγεία θέλοντας να γεμίσουν τα σωθικά σου!
Γιατί ομορφιά
είχες από παιδί ως χάρισμα θείο ,
ό,τι κι αν στην πορεία, καλό ή κακό, σε δίδαξαν οι άνθρωποι...
Γ. Η.Ο., 28-04-2011, 10.45 πρωί,
Ηράκλειο, για τα αστέρια
Πολλά χρόνια, μου 'πε, να ζήσεις...
Όχι, όμως, σαν τα αγκάθια τα αιχμηρά,
να πληγώνεις και να ματώνεις τους ανθρώπους!
Μα σαν τα τριαντάφυλλα, τρυφερά
να χαϊδέβεις τα χείλη και τις καρδιές τους!
Τσιγγάνα μελαχροινή, με μάτια φωτοβολίδες,
στα μαύρα ντυμένη, με τριαντάφυλλο στο στήθος.
Ανήμερα της γιορτής μου,
τέτοιες ευχές σαν δώρο μούδωσε
και τη χαμένη μονάκριβη αγάπη μ' άφησε να ελπίζω
η τρυφερότητα ετούτη πως πίσω θα μου ξαναφέρει...
Γ. Η.Ο., 00.45 μεταμεσονύχτια, Ηράκλειο,
28 Απρίλη 2011
Άναψαν τις λαμπάδες των με το άγιο φως.
Φιλήθηκαν και στα μάγουλα με θέρμη.
Άδειασαν λαίμαργα τα πιάτα του εορταστικού μενού.
Τσούγκρισαν και τ' αβγά τα κόκκινα γελώντας παρά τω οβελία...
Εβίωσαν το μέγεθος της Αναστάσεως.
Οι ίδιοι ακριβώς είναι που θέλουν,
μετά την ανάσταση,
στη βιτρίνα να προβάλλουν
το σκάρτο τους εμπόρευμα για καλό...
Οι ίδιοι ακριβώς είναι που θέλουν
στην πατρίδα να θέτουν όρους και στη ζωή μας,
την αγάπη σε καλούπια να βάζουν,
το φως της καρδιάς μας σε λαμπτήρα να φυλακίζουν
και όλη μας την αναπνοή σε ένα παιδικό μπαλόνι.
Πόσο τους λυπάμαι! Δε θα τους περάσει...
Απλώς, γιατί έτσι μεγάλωσαν και έτσι βλέπουν την αλήθεια
των λαών και των ανθρώπων,
όπως οι ανήλιαγοι Φινλανδοί τον Κρητικό ήλιο,
με φόβο, αν και αυτός τους αγαπά και τους νοιάζεται ...
Γ. Η. Ο., 27 Απρίλη 2011, 6.15 απόγευμα μεταγράφεται εδώ,
μα το σκεφτόμουν 3-3.30 μμ, Χανιά προς Ηράκλειο
Ξυλουργέ,
ένα μεγάλο, πολύ μεγάλο στρογγυλό τραπέζι θέλω να μου φτιάξεις!
Κάθε βράδυ,
να συγκεντρώνονται οι ψυχές και να ευφραίνονται
των αγαπημένων μου προσώπων.
Ξυλουργέ,
Συγγενείς και φίλοι να χαμογελούν άδολα και νέα ν' ανταλλάζουν,
για την πολιτική, τον καιρό, τ' αθλητικά και τον πολιτισμό...
Να τρώνε με μεγάλη όρεξη όλο τους το φαγητό,
να τσουγκρίζουν με ανυπόκριτη χαρά τα ποτήρια τους
με το κατακόκκινο του αίματος και της αγάπης κρασί
ή με το λευκό της αγνής μέθης οι συνδαιτυμόνες τον οίνο...
Ξυλουργέ,
Δίχως Ιούδας να σκιάζει κανείς ετούτο το Φανερό μας δείπνο,
μονάχα η τρυφερή φωνή της πολυαγαπημένης στ' αφτιά μου
κρυφά απ' όλους και γλυκύτατα να ψιθυρίζει:
"Σ' αγαπώ, από τώρα και για πάντα!"
Γ. Η.Ο., Ηράκλειο, 21 Απρίλη 2011, 9.45 πρωί,
για τον πιο γλυκύ ψίθυρο...
19. Βρέφη
Δεν έχει αγκάθια η καρδιά μου.
Τα λόγια της δεν πονούνε.
Αγάπης ψηφίδες και σταγόνες την συναπαρτίζουν.
Και για έρωτα και αγάπη μιλούνε.
Μα συ, σιωπηλή κοιτάς την αγκαλιά μου.
Και διστάζεις.
Τα χείλη μου κοιτάς και κοντοστέκεσαι.
Μοιάζεις με βρέφη που τα φοβίζουν
των μεγάλων τα λόγια και τα χάδια
αν και ξέρουν πώς αφειδώς όλα για εκείνα θα τα προσέφεραν...
Όλα θα πάνε καλά,
μη φοβάσαι, πάρε το χρόνο σου και έλα...
Γ. Η.Ο., 20-04-2011, Ηράκλειο, 8.52 πρωί,
για σένα...
Όταν το φιλί σου ξαναπάρω,
όταν το χάδι σου με ξαναγλυκάνει,
όταν η αγκάλη σου με ξαναζεστάνει,
όταν η ματιά σου με ξαναφωτίσει,
όταν ο οργασμός μου ξανασμίξει με τον δικό σου,
όταν μου ξαναπείς "σ' αγαπώ",
τότε,
μια ματιά θα ρίξω όλο νόημα στον ουρανό
και σε μιαν ψυχή μεγάλαυχη θα βροντοφωνάξω:
"Νενίκησά σε, Ιουστινιανέ!"
Γ. Η.Ο., 6.30 απόγευμα, 19 Απρίλη 2011,
για τη στιγμή της βροντερής φωνής
Η γάτα
τρέχει να προφυλάξει τα αδύναμα γατιά της,
γεμάτη στοργή.
Τα ψηλότερα κλωνάρια της τριανταφυλλιάς
γέρνουν να προστατέψουν τα χαμηλότερα,
γεμάτα ευαισθησία.
Ο σπουργίτης
στέγαστρο ψάχνει για τη φοβισμένη σύντροφό του,
γεμάτος τρυφερότητα κι αγάπη.
Το ρακένδυτο παιδί,
στο φανάρι της κεντρικής λεωφόρου,
με το ακκορντεόν, μάς θυμίζει αγαπημένο Σινάτρα,
"Fly me to the moon"
(δεν έχεις ξεχάσει την πρώτη μας καλοκαιρινή εκδρομή, ε;) !!!
Και εγώ ψάχνω να σε βρω και θάθελα να με βρεις,
στοργή, ευαισθησία, τρυφερότητα και αγάπη,
αντίδοτα στην έξωθεν πετρόψυχη πίκρα,
να δώσουμε απλόχερα και να πάρουμε...
Σε τούτο τ' Απριλιάτικο βροχόνερο και τα κατάμαυρα σύννεφα...
Γ. Η.Ο., 10.10 πρωί, 19 Απρίλη 2011,
για το απλόχερο "δούναι - λαβείν"
22. Ο θεός και το αηδόνι
Ένα γλυκόλαλο αηδόνι, μελίφωνος της καρδιάς τροβαδούρος
από το χειμώνα τον ασυνήθιστο, τον βαρύ τον τελευταίο
πολύ εκουράστη και τη λαλιά του εφοβήθη μη χάσει...
Το βλέπει από ψηλά ο θεός, απ' όλους παντοδύναμος
και μ' αγάπη γονική σκύβει στη γης και του μιλεί.
Λόγια εμψυχωτικά του κρένει, λόγια της καρδιάς
σαν πολύπειρη φιλενάδα που σε νια φίλη της ορμήνιες τής δίνει:
"Μη σκιάζεσαι αηδονάκι μου, καθόλου μη φοβάσαι!
Της αγάπης η δύναμη θα σε γειάνει, αυτή θα σε σώσει.
Της αγάπης, που για σε αθρώποι περίσσια βαθιά στα φυλλοκάρδια
έχουνε, μολοπού σαν πουλί άπιαστο στα ουράνια φτερουγίζεις.
Αθρώποι που κατέχουνε πόσο για σε σπουδαίο δικό μου δώρο
η βλογημένη φωνίτσα σου στις δίσεχτές μας μέρες είναι,
προσεύχουνται μέρα και νύχτα ποτέ να μη τη χάσεις!
Το ξέρουνε, το ξέρεις και το ξέρω δίχως εκείνη δε θα ζούσες... "
Και τ' αηδονάκι το μικρό, τους λόγους του μεγάλου θεού γροικώντας,
χαμογέλασε, ψηλά στους εφτά ουρανούς επέταξε τους ολοφώτιστους
και το σύμπαν αντάμα με την ανοιξιάτικη λιακάδα εγλύκανε
ολάκερο, πέρα έως πέρα, ψέλνοντας την καλύτερη μέχρι τότε μελωδία...
Γ. Η.Ο., 18 Απρίλη 2011, 6.32 βραδάκι,
Ηράκλειο, για το αηδονάκι
23. Χωρίς φόβο
Μια σταγόνα δάκρυ.
Για μένα, αναμνήσεις.
Για σένα, συγκίνηση.
Για αυτόν ή αυτήν, χαρά ή πίκρα.
Για εμάς, παρόν και μέλλον.
Για εσάς, απόγνωση ή κούραση.
Για αυτούς ή αυτές, λύση ή απορία.
Η αγάπη είναι για όλους μας
ένα πηγάδι δακρύων,
μια εναλλαγή χαράς και λύπης,
ένα πηγαινέλα
- χωρίς κούραση και αμηχανία και δίχως δυσεπίλυτα προβλήματα -
από το παρελθόν έως το μέλλον.
Μα πρώτ' απ' όλα,
είναι το ν' ανοίγεις χωρίς φόβο την εξώπορτα,
μέσα στη μαύρη νύχτα,
όταν στην χτυπά η φωτεινή αλήθεια!
Ακόμα κι αν τη μέχρι τότε ζωή σου θελήσει ν' ανατρέψει...
Γ.Η.Ο., 3.40 χαράματα, Ηράκλειο, 18 Απρίλη 2011,
ν' ανοίγεις
