Οχτώβρης 2011 (06 - 16/10):
16 νέα ποιήματα ήρθαν να προστεθούν σε τούτο το ανθολόγιο. Ποιήματα βγαλμένα κι αυτά μέσα από την καρδιά μου και με σκοπό να περιγράψουν αλληγορικά όλα όσα κλωθογυρίζουν εντός μου και ν' αντιπαλέψουν καθετί που με πληγώνει. Να δώσουν δύναμη στην ψυχή του αναγνώστη και φως στους δρόμους που καλείται να διαβεί καθημερινά έως ότου φτάσει στην εκπλήρωση των στόχων και την πραγμάτωση των ονείρων του...
Τι 'ν' η συνείδηση;
Λιβανιστήρι του παπά στ' άγια των αγίων εικονίσματα
και ύμνος προς εξασφάλιση της του θεού ευλογίας;
Εξορκισμός και εξοστρακισμός
κάθε κακού και δυσίατης τινος νόσου για το σώμα και την ψυχή;
Διαρκής, ασταμάτητη και ακούραστη ζυγαριά 'ναι,
από την ώρα που εγεννήθης έως ότου πεθάνεις,
χειμώνα, καλοκαίρι, φθινόπωρο, άνοιξη,
κάθε στιγμή.
Σου γνέφει και σου μιλά με λόγια και ως οδοσήμαντρο σού παραστέκεται.
Τη βλέπεις διαυγέστατα και ακούγεται πεντακάθαρα.
Νικά κάθε ωτασπίδες και υποσκελίζει τις παρωπίδες.
Από τη μια, τα όνειρά σου και οι κρυφές και φανερές σου πεθυμιές.
Από την άλλη, του κόσμου τα πρέπει και οι κανόνες.
Κι ανάμεσά τους, για να κλίνουν ανά εποχή το ζυγό, χώνονται
οι συνήθειες παρέα με τα πάγια
ή ο έρως ο δυνατός αγκαλιά με την αγάπη την αληθινή...
Γ. Απτεραίος, 11.20 π.μ., το τελευταίο της σειράς των νέων ποιημάτων,
Ηράκλειο, Κυριακή 16 Οχτώβρη 2011, για το αδιάκοπο ζύγισμα...
Το φιλί μοιάζει με τη βροχή.
Η βροχή ξεσηκώνει τη γη.
Και αφυπνίζει όλα της τα γεννήματα.
Το φιλί διεγείρει τον ερωτευμένο.
Και ξυπνά όλες του τις αισθήσεις;
Γ. Απτεραίος, Ηράκλειο, 16 Οχτώβρη 2011, 9.44 πρωί,
για το ξύπνημα των αισθήσεων
Άφησα ξέπλεκα τα μαλλιά μου.
Να τα βλέπω, όμως, μόνον εγώ.
Να πέφτουν στους ώμους.
Σε κουρέα ψαλίδια να μην τα πηγαίνω.
Να μου θυμίζουν την εφηβεία.
Για να μην ξεχνώ και τα χρέη μου
προς τα παιδιά που έρχονται...
Γ. Απτεραίος, Ηράκλειο, 15-10-2011, 8.38 π.μ., για να μην ξεχνώ...
Λεβέντικο και καμαρωτό.
Απ' όλους παινεμένο.
Διασχίζει την κεντρική λεωφόρο το γατί.
Μα μόλις, όμως, το θόρυβο νιώσει και τον κίντυνο
από τα τροχοφόρα να το πλησιάζουν
και κάποιο από τ' αδέσποτα σκυλιά
τις συνήθειές του ν' απειλεί,
καταφύγιο γυρέβει,
για να μην το πληγώσουν,
σ' έν' από τα παρκαρισμένα, δεξιά ή αριστερά, οχήματα...
Γ. ΑΠΤΕΡΑΙΟΣ, ΗΡΑΚΛΕΙΟ, 14-10-2011, 7.23 πρωί, για το γατί
Ο βενζινοπώλης.
Άναψε τσιγάρο και στάθηκε ανάμεσα στις γεμάτες καύσιμα αντλίες.
Με άγνοια κινδύνου ή αψηφώντας τον.
Όμοια και εγώ.
Πίνοντας πρωινό καφέ.
Στέκομαι ανάμεσα στο παρόν και το μέλλον μου!
Γ. Απτεραίος, 13-10-2011, Ηράκλειο, 7.22 πρωί, για την άγνοια κινδύνου
Μέσα από τα μαύρα σύγνεφα τ' απέραντου ουρανού.
Απογειώθηκε το πάλλευκο αεροπλάνο.
Την ώρα της χαραυγής.
Πόσο θάθελα
και το σώμα και την ψυχή μου
να 'παιρνε σ' ένα απ' τα συνήθη αλλιώτικο ταξίδι,
έως τα μάτια σου ...!
Γ. Απτεραίος, 7 π.μ., Ηράκλειο, για το αλλιώτικο ταξίδι, 12 Οχτώβρη 2011
Στο μεγάλο θέατρο της πόλης.
Θ' ανεβάσουν "Αντιγόνη", φέτος, του Σοφοκλέους.
Ευχή όλων,
το "'Ερως ανίκατε μάχαν"
να προσελκύσει , μα και να ευαισθητοποιήσει το φιλοθέαμον πλήθος.
Ιδίως δε όσους, ως ο Κρέων, εκ των συμβούλων στο άστυ
κληθούν για το παρόν και το μέλλον του θεάτρου ν' αποφασίσουν.
Και των ανθρώπων του...
Γ. Απτεραίος, 7.14 πρωί, 11 Οχτώβρη 2011, Ηράκλειο,
ξεφυλλίζοντας το αλλοτινό σχολικό βιβλίο της ΑΝΤΙΓΟΝΗΣ.
Ο Βιβάλντι.
Δεινός υμνητής των εποχών του Χρόνου.
Δεν άφησε πολλά περιθώρια.
Να εγκωμιάσουμε τη βροχή του Οχτώβρη.
Ας απολαύσουμε,
ενώ έξω βρέχει,
την ευφορία, λοιπόν, που εντός μας γεννάται
από τ' αντίκρισμα αγαπημένων ματιών,
συνοδοιπόρος όμορφων και γαλήνιων σκέψεων...
Γ. Απτεραίος, 1.42 μεσημέρι, 10-10-11, Ηράκλειο,
για τη βροχή
Δυο λέξεις.
Αυτές εδώ.
Δε συναγωνίζονται με την τύχη πατροπαράδοτων και σύγχρονων ποιητών.
Το τείχος της σιωπής μόνο θέλουν να γκρεμίσουν:
"Σ' αγαπώ!"
Γ. Απτεραίος, Ηράκλειο, 10-10-2011, 7.22 πμ, για να ρίξουν το τείχος
Δικές σου επιλογές
και όχι του συντρόφου.
Ο καιρός και η στιγμή της συλλήψεως.
Η κύησις έκτοτε διάγει τον ειθισμένο χρόνο της.
Με τις αναμενόμενες υπό των ειδικών διακυμάνσεις.
Για την έγκυο και το εντός της ανθρωπάκι.
Απομένει μόνον να ιδούμε.
Τι τόκο θα μας χαρίσει η γέννα.
Όταν η κύησις πληρωθεί...
Γ. Απτεραίος, 11.11 π.μ., 09 Οχτώβρη 2011, Ηράκλειο, για την κύηση και τον τόκο αυτής...
Απαγορευτικό του απόπλου
εξέδωσε το Λιμεναρχείο.
Τα πλοία της γραμμής κολλημένα στα λιμάνια
δε θα βρουν στα πέλαγα τούς δυνατούς αγέρηδες.
Το χάδι, όμως, του έρωτα,
απαγορέψεις αψηφώντας και φουρτούνες,
ταξιδέβει σ' ουρανούς και ωκεανούς...
Γ. Απτεραίος, Ηράκλειο, 8.43 πρωί, 09 Οχτώβρη 2011, για το ταξίδι του έρωτα...
Ταξίδι στα πέρατα του κόσμου
δεν έχει ουδεμία αξία,
όσους τόπους και ανθρώπους κι αν ιδείς και γνωρίσεις.
Το να βρεις το μονοπάτι
από το αριστερό σου έως το δεξί ημικάρδιο,
υπερφαλαγγίζοντας μ' αγώνα και υπομονή
αλυσίδες, παράσιτα, εμπόδια και ληστές,
αυτό 'ναι π' αξίζει, απ' όλα πρώτιστο είναι!
Γ. Απτεραίος, Ηράκλειο, 08-10-2011, 11.25 πρωί, για το μονοπάτι
Στο μεγάλο λιβάδι.
Με στοργή και θυσίες.
Οι αγελάδες τα παιδιά τους αναθρέφουν.
Ποτέ δεν φαντάζονται πως τα βλαστάρια τους
σε κουζίνες ανθρώπων
οικτρό θα βρούνε τέλος...
Εντούτοις κάποια βόδια από μικρά,
αν και θαρρούν πως απ' το ανθρώπινο χέρι και στομάχι θα γλιτώσουν,
αν και της βόειας ευτυχίας τα σκαλιά νομίζουν πως θα πλησιάσουν,
πάντα βόδια είναι και μένουν,
προσηλωμένα στα "ενταύθα και νυν"...
Γ. Απτεραίος, Ηράκλειο, 08 Οχτώβρη 2011, 9.05 πρωί, για ό,τι γίνεται στο λιβάδι
Δεν τους μπορώ
τους κηδεμόνες, τους προστάτες,
τους ιεροκήρυκες, τις σκιές!
Δεν τους μπορώ!
Αφήστε με λεύτερο
κι ας γεμίσω με
φαλτσοτράγουδα τους δρόμους και μουντζούρες τους τοίχους!
Δε γεννηθήκαμε όλοι
σε ηθοπλασίες των άλλων αναντίρρητα να πειθαρχούμε,
πίσω από το χρήμα, την καρέκλα και το σεξ ιδρωμένοι να τρέχουμε,
μήτε 'πιδέξιοι ζωγράφοι για δεινοί τραγουδιστές...
Γ. Απτεραίος - 07/10/2011, 8.35 π.μ., Ηράκλειο, δεν τους μπορώ
Δε θα σ' υποσχεθώ
Κρίνο σαν της Μαρίας, θαυματουργό.
Ένα φιλί στα χείλη
αρκεί...
Για αρχή;
Γ. Απτεραίος, Ηράκλειο, 07-10-2011, 7.29 πρωί,
για την αρχή
Ξεπρόβαλε, το πρωί, ο ήλιος του φθινοπώρου.
Δεν ξέρω να τραγουδώ.
Μήτε να ζωγραφίζω.
Με δυο μονάχα λέξεις θα τον προϋπαντήσω:
"Καλώς ήλθες!"
Γ. ΑΠΤΕΡΑΙΟΣ, 6-10-2011, ΗΡΑΚΛΕΙΟ, 8.12 πρωί,
για τον ήλιο
16 νέα ποιήματα ήρθαν να προστεθούν σε τούτο το ανθολόγιο. Ποιήματα βγαλμένα κι αυτά μέσα από την καρδιά μου και με σκοπό να περιγράψουν αλληγορικά όλα όσα κλωθογυρίζουν εντός μου και ν' αντιπαλέψουν καθετί που με πληγώνει. Να δώσουν δύναμη στην ψυχή του αναγνώστη και φως στους δρόμους που καλείται να διαβεί καθημερινά έως ότου φτάσει στην εκπλήρωση των στόχων και την πραγμάτωση των ονείρων του...
1. Συνείδηση
Τι 'ν' η συνείδηση;
Λιβανιστήρι του παπά στ' άγια των αγίων εικονίσματα
και ύμνος προς εξασφάλιση της του θεού ευλογίας;
Εξορκισμός και εξοστρακισμός
κάθε κακού και δυσίατης τινος νόσου για το σώμα και την ψυχή;
Διαρκής, ασταμάτητη και ακούραστη ζυγαριά 'ναι,
από την ώρα που εγεννήθης έως ότου πεθάνεις,
χειμώνα, καλοκαίρι, φθινόπωρο, άνοιξη,
κάθε στιγμή.
Σου γνέφει και σου μιλά με λόγια και ως οδοσήμαντρο σού παραστέκεται.
Τη βλέπεις διαυγέστατα και ακούγεται πεντακάθαρα.
Νικά κάθε ωτασπίδες και υποσκελίζει τις παρωπίδες.
Από τη μια, τα όνειρά σου και οι κρυφές και φανερές σου πεθυμιές.
Από την άλλη, του κόσμου τα πρέπει και οι κανόνες.
Κι ανάμεσά τους, για να κλίνουν ανά εποχή το ζυγό, χώνονται
οι συνήθειες παρέα με τα πάγια
ή ο έρως ο δυνατός αγκαλιά με την αγάπη την αληθινή...
Γ. Απτεραίος, 11.20 π.μ., το τελευταίο της σειράς των νέων ποιημάτων,
Ηράκλειο, Κυριακή 16 Οχτώβρη 2011, για το αδιάκοπο ζύγισμα...
2. Όλες
Το φιλί μοιάζει με τη βροχή.
Η βροχή ξεσηκώνει τη γη.
Και αφυπνίζει όλα της τα γεννήματα.
Το φιλί διεγείρει τον ερωτευμένο.
Και ξυπνά όλες του τις αισθήσεις;
Γ. Απτεραίος, Ηράκλειο, 16 Οχτώβρη 2011, 9.44 πρωί,
για το ξύπνημα των αισθήσεων
3. Τα μαλλιά
Άφησα ξέπλεκα τα μαλλιά μου.
Να τα βλέπω, όμως, μόνον εγώ.
Να πέφτουν στους ώμους.
Σε κουρέα ψαλίδια να μην τα πηγαίνω.
Να μου θυμίζουν την εφηβεία.
Για να μην ξεχνώ και τα χρέη μου
προς τα παιδιά που έρχονται...
Γ. Απτεραίος, Ηράκλειο, 15-10-2011, 8.38 π.μ., για να μην ξεχνώ...
4. Το γατί
Λεβέντικο και καμαρωτό.
Απ' όλους παινεμένο.
Διασχίζει την κεντρική λεωφόρο το γατί.
Μα μόλις, όμως, το θόρυβο νιώσει και τον κίντυνο
από τα τροχοφόρα να το πλησιάζουν
και κάποιο από τ' αδέσποτα σκυλιά
τις συνήθειές του ν' απειλεί,
καταφύγιο γυρέβει,
για να μην το πληγώσουν,
σ' έν' από τα παρκαρισμένα, δεξιά ή αριστερά, οχήματα...
Γ. ΑΠΤΕΡΑΙΟΣ, ΗΡΑΚΛΕΙΟ, 14-10-2011, 7.23 πρωί, για το γατί
5. Στέκομαι
Ο βενζινοπώλης.
Άναψε τσιγάρο και στάθηκε ανάμεσα στις γεμάτες καύσιμα αντλίες.
Με άγνοια κινδύνου ή αψηφώντας τον.
Όμοια και εγώ.
Πίνοντας πρωινό καφέ.
Στέκομαι ανάμεσα στο παρόν και το μέλλον μου!
Γ. Απτεραίος, 13-10-2011, Ηράκλειο, 7.22 πρωί, για την άγνοια κινδύνου
6. Απογειώθηκε
Μέσα από τα μαύρα σύγνεφα τ' απέραντου ουρανού.
Απογειώθηκε το πάλλευκο αεροπλάνο.
Την ώρα της χαραυγής.
Πόσο θάθελα
και το σώμα και την ψυχή μου
να 'παιρνε σ' ένα απ' τα συνήθη αλλιώτικο ταξίδι,
έως τα μάτια σου ...!
Γ. Απτεραίος, 7 π.μ., Ηράκλειο, για το αλλιώτικο ταξίδι, 12 Οχτώβρη 2011
7. "Αντιγόνη"
Στο μεγάλο θέατρο της πόλης.
Θ' ανεβάσουν "Αντιγόνη", φέτος, του Σοφοκλέους.
Ευχή όλων,
το "'Ερως ανίκατε μάχαν"
να προσελκύσει , μα και να ευαισθητοποιήσει το φιλοθέαμον πλήθος.
Ιδίως δε όσους, ως ο Κρέων, εκ των συμβούλων στο άστυ
κληθούν για το παρόν και το μέλλον του θεάτρου ν' αποφασίσουν.
Και των ανθρώπων του...
Γ. Απτεραίος, 7.14 πρωί, 11 Οχτώβρη 2011, Ηράκλειο,
ξεφυλλίζοντας το αλλοτινό σχολικό βιβλίο της ΑΝΤΙΓΟΝΗΣ.
8. Ενώ έξω βρέχει
Ο Βιβάλντι.
Δεινός υμνητής των εποχών του Χρόνου.
Δεν άφησε πολλά περιθώρια.
Να εγκωμιάσουμε τη βροχή του Οχτώβρη.
Ας απολαύσουμε,
ενώ έξω βρέχει,
την ευφορία, λοιπόν, που εντός μας γεννάται
από τ' αντίκρισμα αγαπημένων ματιών,
συνοδοιπόρος όμορφων και γαλήνιων σκέψεων...
Γ. Απτεραίος, 1.42 μεσημέρι, 10-10-11, Ηράκλειο,
για τη βροχή
9. Να γκρεμίσουν
Δυο λέξεις.
Αυτές εδώ.
Δε συναγωνίζονται με την τύχη πατροπαράδοτων και σύγχρονων ποιητών.
Το τείχος της σιωπής μόνο θέλουν να γκρεμίσουν:
"Σ' αγαπώ!"
Γ. Απτεραίος, Ηράκλειο, 10-10-2011, 7.22 πμ, για να ρίξουν το τείχος
10. Κύηση και γέννα
Δικές σου επιλογές
και όχι του συντρόφου.
Ο καιρός και η στιγμή της συλλήψεως.
Η κύησις έκτοτε διάγει τον ειθισμένο χρόνο της.
Με τις αναμενόμενες υπό των ειδικών διακυμάνσεις.
Για την έγκυο και το εντός της ανθρωπάκι.
Απομένει μόνον να ιδούμε.
Τι τόκο θα μας χαρίσει η γέννα.
Όταν η κύησις πληρωθεί...
Γ. Απτεραίος, 11.11 π.μ., 09 Οχτώβρη 2011, Ηράκλειο, για την κύηση και τον τόκο αυτής...
11. Απαγορευτικό
Απαγορευτικό του απόπλου
εξέδωσε το Λιμεναρχείο.
Τα πλοία της γραμμής κολλημένα στα λιμάνια
δε θα βρουν στα πέλαγα τούς δυνατούς αγέρηδες.
Το χάδι, όμως, του έρωτα,
απαγορέψεις αψηφώντας και φουρτούνες,
ταξιδέβει σ' ουρανούς και ωκεανούς...
Γ. Απτεραίος, Ηράκλειο, 8.43 πρωί, 09 Οχτώβρη 2011, για το ταξίδι του έρωτα...
12. Μονοπάτι
Ταξίδι στα πέρατα του κόσμου
δεν έχει ουδεμία αξία,
όσους τόπους και ανθρώπους κι αν ιδείς και γνωρίσεις.
Το να βρεις το μονοπάτι
από το αριστερό σου έως το δεξί ημικάρδιο,
υπερφαλαγγίζοντας μ' αγώνα και υπομονή
αλυσίδες, παράσιτα, εμπόδια και ληστές,
αυτό 'ναι π' αξίζει, απ' όλα πρώτιστο είναι!
Γ. Απτεραίος, Ηράκλειο, 08-10-2011, 11.25 πρωί, για το μονοπάτι
13. Αγελάδες και βόδια
Στο μεγάλο λιβάδι.
Με στοργή και θυσίες.
Οι αγελάδες τα παιδιά τους αναθρέφουν.
Ποτέ δεν φαντάζονται πως τα βλαστάρια τους
σε κουζίνες ανθρώπων
οικτρό θα βρούνε τέλος...
Εντούτοις κάποια βόδια από μικρά,
αν και θαρρούν πως απ' το ανθρώπινο χέρι και στομάχι θα γλιτώσουν,
αν και της βόειας ευτυχίας τα σκαλιά νομίζουν πως θα πλησιάσουν,
πάντα βόδια είναι και μένουν,
προσηλωμένα στα "ενταύθα και νυν"...
Γ. Απτεραίος, Ηράκλειο, 08 Οχτώβρη 2011, 9.05 πρωί, για ό,τι γίνεται στο λιβάδι
14. Δεν τους μπορώ
Δεν τους μπορώ
τους κηδεμόνες, τους προστάτες,
τους ιεροκήρυκες, τις σκιές!
Δεν τους μπορώ!
Αφήστε με λεύτερο
κι ας γεμίσω με
φαλτσοτράγουδα τους δρόμους και μουντζούρες τους τοίχους!
Δε γεννηθήκαμε όλοι
σε ηθοπλασίες των άλλων αναντίρρητα να πειθαρχούμε,
πίσω από το χρήμα, την καρέκλα και το σεξ ιδρωμένοι να τρέχουμε,
μήτε 'πιδέξιοι ζωγράφοι για δεινοί τραγουδιστές...
Γ. Απτεραίος - 07/10/2011, 8.35 π.μ., Ηράκλειο, δεν τους μπορώ
15. Αρκεί;
Δε θα σ' υποσχεθώ
Κρίνο σαν της Μαρίας, θαυματουργό.
Ένα φιλί στα χείλη
αρκεί...
Για αρχή;
Γ. Απτεραίος, Ηράκλειο, 07-10-2011, 7.29 πρωί,
για την αρχή
16. Δύο λέξεις
Ξεπρόβαλε, το πρωί, ο ήλιος του φθινοπώρου.
Δεν ξέρω να τραγουδώ.
Μήτε να ζωγραφίζω.
Με δυο μονάχα λέξεις θα τον προϋπαντήσω:
"Καλώς ήλθες!"
Γ. ΑΠΤΕΡΑΙΟΣ, 6-10-2011, ΗΡΑΚΛΕΙΟ, 8.12 πρωί,
για τον ήλιο
