4 Μάη - 24 Ιούνη 2011, 87 νέα ποιήματα.
Στο δύσκολο καθημερινό αγώνα για την αγάπη και τις αξίες μας ήλθαν να "εμπλουτίσουν" το "οπλοστάσιό" μας και να ενθαρρύνουν τις καρδιές μας...
1. Σαν μέλι
Όταν τα τέρατα κρεμάσαν τον Προμηθέα
στου Καυκάσου τον αλύπητο σταυρό,
σηκώθηκαν και φύγανε φτυχισμένα,
είχαν το μιστό του Δία 'ξασφαλίσει για την αγαθοεργία τους...
Και κείνος, ο Τιτάνας, περήφανος όπως πάντα,
μ' ένα βλέμμα στ' ασπλαχνόκαρφα και στα λαίμαργα τα όρνια
και με ματιά κλεφτή
προς τον κόσμο που καρτέραγε στα πόδια του,
τον πόνο, που του χάρισαν, θέλησε να περιγελάσει...
Κι άρχισε γλυκά, πολύ γλυκά σαν μέλι
να χαμογελά,
σαν να 'χει μόλις 'ποσώσει έρωτα με τη γυναίκα π' αγαπούσε,
σαν να 'χει μόλις, ως ο Ηρακλής, λιοντάρι αγριωπό ξεπαστρέψει
αυτός, αμοναχός του, ο Προμηθεύς ο πυρφόρος!
Ηράκλειο, 24 Ιούνη 2011, 9.09 πρωί, για τον πατέρα μου
2. Ονειροποιός
Τριαντάφυλλο ευωδιαστό, απ' τα πρώτα του Μάρτη.
Πολυταξιδεμένο, φουρτουνόδαρτο πλοίο.
Χαρταετός, των ουρανών εκπορθητής.
Η ανθρώπινη καρδιά.
Ονειροποιός.
Αρχή και τέλος των πάντων.
Χωρίς καλούπια, δίχως κανόνες,
μα με αξίες και αξία.
24 Ιούνη 2011, 8 πρωί, Ηράκλειο,
για την αξία...
3. Όλα έχουν κάτι
Όλα έχουν κάτι να σε διδάξουν.
Και η πέτρα που παραλίγο να σου σπάσει το κεφάλι.
Και το αγκάθι που κόντεψε να σου τρυπήσει το δάχτυλο.
Και το κύμα της θάλασσας που λίγο έλειψε να σε πνίξει.
Και το σκυλί που όρμησε να σε δαγκάσει.
Όλα.
Φτάνει να 'χεις τα μάτια και τ' αφτιά σου
πάντοτε
ορθάνοιχτα, σαν κεραίες να ξαγρυπνούν
και ν' αντιλαμβάνονται
τι, χωρίς φράγματα και πραγματικά, κρύβεται
και
πίσω από τις λαξεμένες πέτρες και το ευειδές αγκάθι,
πίσω από το γαλήνιο κύμα και τους φαφούτηδες σκύλους...
6.18 απόγεμα, β' γραφή, 23 Ιούνη 2011,
Ηράκλειο [α' γραφή, 23 -06-2011, 3 -3.15 μ.μ., στο λεωφορείο,
από τη δουλειά στο σπίτι], για τον παππού μου, τον Παναγιώτη
4. Παρά τα φαινόμενα...
Σωρός, μου λες, τα έγγραφα, τα χρήζοντα
υπογραφής αμέσου και ταχυτάτης διεκπεραιώσεως,
άλλως, κατά τα οριζόμενα υπό της διευθύνσεως, απωλέσθησαν
η ισχύς και το κύρος της σφραγίδας τους...
Ε, και;
Σου μιλώ για τη ζωή, για την αγάπη,
το έξω από νόμους και συμβάσεις χτυποκάρδι.
Που καμιά λαβωματιά,
παρά τα φαινόμενα,
δεν πρόκειται ποτέ να το πεθάνει...
Μου το 'χει διδάξει ο πατέρας μου και τον πιστεύω!
9.35 πρωί, 23 Ιούνη 2011, Ηράκλειο,
για τις διδασκαλίες του πατέρα...
5. Το δίκιο του αφεντικού
Το αφεντικό έχει πάντα δίκιο!
Όσο περνούν οι ώρες της ημέρας,
δεν είναι ανάγκη να 'ναι κάθε στιγμή φρέσκο το ψωμί,
στις προθήκες του φούρνου, στο πολυάνθρωπο κέντρο της πόλης.
Εάν οι πωλήτριες είναι
πρωτευόντως ελκυστικές και δευτερευόντως ευγενικές,
αρκεί,
για να προσέλθουν πελάτες και το εμπόρευμα να ξεπουληθεί!
7.48 πρωί, Ηράκλειο, 23 Ιούνη 2011,
για ό,τι μας πουλούν ελκυστικές πωλήτριες...
6. Ουρανός και γη
Η γη σε τούτο διαφέρει μόνον από τον ουρανό, θαρρώ.
Και εδώ και κει, καλοί και κακοί,
και εδώ και κει, δίκαιοι και άδικοι,
και εδώ και κει, φίλαυτοι και φιλάνθρωποι...
Μόνο που εκεί ψηλά, τίποτα, ούτε καν τα νέφη
ως φράχτες δεν μπαίνουν ανάμεσά τους
πανύψηλοι, αδιαφανείς και αδιαπέραστοι
αντάμα με της ψυχής και του σώματος νοσηρούς αφεντάδες!
Όλοι τούς βλέπουν όλους στον ουρανό,
κατάματα και θαρραλέα,
σαν να 'τανε ο εαυτός τους,
όταν καθρεφτίζεται σε θάλασσας
ατάραχα και πεντακάθαρα νερά...
22-06-2011, 6.25 βράδυ, Ηράκλειο,
για το καθρέφτισμα στης θάλασσας τα νερά...
7. Αγκαζέ
Υπάρχουν άνθρωποι που δεν αντέχουν το φως.
Να ζουν στο ημίφως αρέσκονται.
Υπάρχουν άνθρωποι που δεν αντέχουν την αλήθεια.
Να ζουν στο ψέμα αρέσκονται.
Υπάρχουν άνθρωποι που δεν αντέχουν την ειρήνη και το δίκαιο.
Να ζουν στο άδικο και με πολέμους αρέσκονται.
Μπορεί κάποιοι να μας πουν,
όλοι τούτοι 'ναι οι σωστοί και εμείς λανθασμένο παίρνουμε δρόμο...
Ο ύπνος, όμως, ο νυχτερινός
έρχεται πάντοτε αγκαζέ μ' έναν ξάγρυπνο ζυγό.
Είναι ο μόνος αδέκαστος κριτής όσων είπαμε και κάναμε,
ο μόνος που τα ξεδιακρίνει όλα,
μας συγχωρεί ή μας καταδικάζει,
ακόμα κι αν θελήσουμε να τον ξεγελάσουμε
με χορούς Σαλώμης, γλυκά λόγια και φανταχτερά ρούχα...
21 Ιούνη 2011, 9.30 βράδυ, Ηράκλειο,
για τον... αδέκαστο κριτή, τον ύπνο...
8. Στις πλατείες
Μας έπνιξε το άδικο!
Μας έφεραν σε απόγνωση η κλεψιά και η κοροϊδία!
Και στις πλατείες βγήκαμε,
την αγανάκτηση και την οργή μας να δείξουμε,
η φωνή μας κατά των κρατούντων να εισακουστεί...!
Μη λησμονείτε, όμως, συναγωνιστές, και τα παιδιά,
δρόμο απλόχερα καθημερινά να τους αφήνουμε
να ζουν,
να διαβαίνουν και να βλέπουν,
να παίζουν και να σκέφτονται,
να διαβάζουν και να γνωρίζουν,
να νιώθουν χαρά και λύπη,
ν' αγαπήσουν και ν' αγαπηθούν...
Αλλιώς, νόημα δε θάχει και μυριάδες να συγκεντρώνονται
κάθε βράδυ φωνές και κραβγές διαμαρτυρίας...
Μη λησμονείτε και τα παιδιά!
Αλλιώς, κενές θα μοιάζουν, όπως άλλοτε, οι πλατείες...
β΄γραφή, 21 Ιούνη 2011, 5 απόγεμα, Ηράκλειο
(α' γραφή, Αθήνα, Σταθμός Ηλεκτρικού στο Μοναστηράκι, 00.15 - 00.30 πμ
19 προς 20 Ιούνη 2011), για τα παιδιά...
9. Ρολά
Το ευωδιαστό λουλούδι της προθήκης,
δεν ξέρω εάν το θυμάσαι,
έδωσε τη θέση του
σε μιαν ξερή, άγευστη επιγραφή "πωλείται"
και η πολύχρωμη βιτρίνα
στα σκονισμένα εδώ και μήνες κατεβασμένα ρολά.
Και το πρόσωπο της φωτογραφίας
ίσως εξακολουθεί να χαμογελά,
το ίδιο αληθινά; ποιος ξέρει;,
σε άλλην πόλη, με άλλες, ανώδυνες;, συντροφιές...
21-6-2011, Ηράκλειο, 8 πρωί,
πώς περνά ο καιρός!
10. Άνθρωπος
Το χαμόγελό μου έλαμψε και την πλάση φώτισε...
Μόλις είδα τον ήλιο στα πορτοκαλιά ντυμένο,
σαν φωτεινό σηματοδότη κεντρικής λεωφόρου.
Μόλις είδα τη σελήνη στα ροζ περιτυλιγμένη,
σαν λάγνα γυναίκα να μου γνέφει...
Η γεμάτη εκπλήξεις και ανατροπές ζωή συνεχίζεται,
οι επώδυνες πληγές δεν τη σταματούνε,
τρέχει το αίμα στις φλέβες, εγώ να το ανακόψω;
Δεν είμαι θεός, μα άνθρωπος ,
που από τους πόνους και από τα χαμόγελά μου συνεχώς διδάσκομαι ...
20 Ιούνη 2011, 9.18 βράδυ, Ηράκλειο,
για τον συνεχώς διδασκόμενο άνθρωπο...
11. Περί Τύχης
Στο αεροδρόμιο,
εν μέσω πολύβουου μελισσιού
αφιγμένων και αναχωρούντων,
λαθρακουστής και σκεπτόμενος.
Τυχερός της ζωής
(α) όποιος αγαπιέται αν και δεν αγαπά
ή
(β) εκείνος που αγαπά αλλά δεν αγαπιέται;
Ο έρως αποδημητικό χελιδόνι και η αγάπη αιωνόβια ελιά;
Που μολονότι μοιάζουν και τα δύο
βλογημένα της Τύχης δώρα, αναρωτιέσαι γιατί σε πονούν...
Εάν μιλώντας με τον καθρέφτη σου βαθιά και ειλικρινά,
αποφεύγεις τις άτυχες ή κακότυχες επιλογές
και προστατεύεις τα σώψυχά σου,
γιατί λατρεύεις τις βιτρίνες και τους δίνεις την ψυχή σου,
που μόνο άμοιρες πληγωματιές εδώ και χρόνια σε γεμίζουν,
αν και φαίνεσαι νικητής, τροπαιοφόρος;
20 Ιούνη 2011, 2.22 μ.μ., Ηράκλειο,
την ώρα που το ταξίδι έφτασε στο τέλος του
(α' γραφή, 20-6-11, 10.15- 10.30 πμ, Αεροδρόμιο Σπάτων) ...
12. Αποκοτιά
Κατακέφαλα τον λάβωσε το Γολιάθ
του Δαβίδ η σφεντόνα και κάτω τον ξαπλώνει...
Εκείνο το μεσημέρι, ο ήλιος εχάθη
για κάθε αλαζόνα κόκκορα,
για κάθε ρηχό παγώνι,
που 'χαν βιαστεί το παιδί να ξεγράψουν
και την αποκοτιά του να κοροϊδέψουν...
Τη δυσερμήνευτη μα θαρραλέα αποκοτιά με το θεριό,
τον αιμοδιψή και λαίμαργο στρατάρχη των οχτρών,
να διανοηθεί μόνος αυτός, έν' ασήμαντο βοσκόπουλο, να τα βάλει,
όχι στήνοντας καρτέρι δολερό,
μα πρόσωπο με πρόσωπο...
17- 06-2011, 8.25 πρωί, Ηράκλειο ,
για τους Δαβίδ της ζωής
13. Λέγονται;
Θα παραγγείλω ζιζανιοκτόνο.
Νισάφι...
Θα πάρω και παρασιτοκτόνο.
Δεν πάει άλλο!
Θα βάλω και αντιασφυξιογόνο μάσκα.
Πω, πω, πω, μπόχα! Αβάσταγη...
Τον κήπο μου θα καθαρίσω πέρα για για πέρα.
Εκείνα, τα πράσινα, τα οχληρά πετούμενα
λέγονται ακρίδες;
16-06-2011, Ηράκλειο, 09.30 πρωί,
για τον καθαρό κήπο
14. Στο κουρείο
Μαζύ με τις τρίχες που έπεφταν από τα μαλλιά,
κοντοστάθηκαν στην πετσέτα του κουρέα
όσα έγιναν τις τελευταίες ημέρες.
Ανεπιθύμητα και ευχάριστα.
Τα μεν πρώτα, για να διδάξουν
πώς να μην ξαναπληγώσεις και πώς να μην ξαναπονέσεις.
Τα δε άλλα, για να μας μάθουν
πόσο έμορφη είναι η καρδιά, όταν ανοίγει διάπλατα.
Κουρείο που έμοιαζε με σταυροδρόμι,
μα δε θα με βρει διστακτικό, έχω πάρει τις αποφάσεις μου.
Μπροστά θα προχωρήσω,
μέσα μου άγχος και λύπη δε θ' αφήνω ποτέ να ξαναφωλιάσουν...
12.06 μεσημέρι, 15 Ιούνη 2011, Ηράκλειο,
για τις χωρίς δισταγμό αποφάσεις
15. Και απ' τη ζωή σου
Όταν, επί χρόνια, στο σκοτάδι
βαδίζεις φωτιζόμενος υπό αναμμένου σπιρτόξυλου,
εάν τύχει και λάμψει ο ουρανός
απ' αστέρι ολόλαμπρο που 'παιζε κρυφτό με γκριζόμαυρα συννεφάκια,
να τ' ακλουθάς μ' όλη σου την καρδιά.
Δυο μόνο χρέη τα χτυποκάρδια τότε σε προστάζουν,
να φεγγοβολά εκείνο τ' αστέρι δυνατά πάντα
και συ ποτέ να μην το χάσεις
από τα μάτια και απ' τη ζωή σου...
Ηράκλειο, 12.24 χαράματα, 14 προς 15 Ιούνη 2011,
για τ' ολόλαμπρο άστρο
16. Το βαθύ
Με τη σειρά των λέξεών μου, συνάνθρωπε,
γέλα όσο θες.
Ελεύθερος είσαι, εάν έτσι σού κάνει κέφι!
Έτσι, θα προσπαθήσεις να κρύψεις
πόσο σε προβλημάτισε η επιλογή τους,
πόσο σε πληγώνει το βαθύ τους νόημα...
Μάταια!
Σαν Ερινύες θα σε κυνηγούν...!
14 Ιούνη 2011, 2.45 μεσημέρι,
Ηράκλειο, η ψυχή ενός ποιητή εξομολογείται...
17. Αγαπήσου...
Το γέλιο και την καρδιά σου
μην αφήσεις κανέναν Ηρώδη
να φυλακίσει και να θυσιάσει
για το χατίρι μιας λάγνας Σαλώμης.
Ορθώσου, αγάπησε, ζήσε, αγαπήσου...
7.55 πρωί, 14-6-2011, Ηράκλειο,
αγαπήσου
18. Να μην φανώ
Ετούτο το βράδυ του Θεριστή,
στο μπαλκόνι,
τους αστροφέγγιστους ουρανοδρόμους κοιτάζω.
Ουρανοδρόμους,
όσους είχ' άλλοτε διαλέξει να διαβώ,
μα και κείνους που αύριο θα πάρω,
αφού καθαρίσω από καρποφάγα παράσιτα,
σπείρω και θερίσω το πατροπαράδοτο χωράφι μου.
Δε θάθελα στη συνάντησή μου με τη δυσάλωτη ευτυχία
να φανώ, σκοντάφτοντας στα κάθε λογής εμπόδια, αργοπορημένος...
13 Ιούνη 2011, 9.25 μ.μ., Ηράκλειο,
για τη συνάντησή μου
19. Να μην αρνιέσαι
Το χέρι των γονιών
σε σήκωσε όταν άνοιξες τα μάτια σου πρώτη φορά,
σε βοήθησε να πρωτοπερπατήσεις και σαν αετόπουλο να πρωτοπετάξεις,
σε ενθάρρυνε να πρωτομιλήσεις και να πρωτοτραγουδήσεις αν και φάλτσα,
σε έμαθε να πρωτοδιαβάζεις και να πρωτομετράς,
σε ανασήκωσε στις πρώτες παιδικές σου αρρώστιες,
σου έδειξε δρόμους πρωτόφαντους για σένα.
Ποτέ, λοιπόν, να μην αρνιέσαι
το δικό σου χέρι, το φως της ματιάς σου και το χαμόγελο της ψυχής σου
να τους προσφέρεις ανοιχτόκαρδα
κάθε φορά που η ζωή θα σε φέρνει κοντά τους,
ακόμα κι αν εκείνοι δεν στα ζητήσουν...
14.18 μεσημέρι, 13 Ιούνη 2011, Ηράκλειο, β' γραφή
(α' γραφή, 12.30 μμ της ίδιας μέρας, στο Πανεπιστημιακό Νοσοκομείο Ηρακλείου)
για τους γονείς μου
20. Δίχως διαβατήριο
Δε χρειάστηκε διαβατήριο.
Μήτε βαλίτσες παραγεμισμένες για τις καθημερινές συναλλαγές.
Ετούτο το πρωί. Για ένα ταξίδι μακρινό και κοντινό συνάμα.
Μακρινό από τα συνήθη οδοσήμαντρά μου.
Κοντινό σε νέους τόπους, πρωτόφαντους σε μένα και άγνωστούς μου.
Ανοιγόκλεισα μόνον τα μάτια μου!
Σαν να 'ψαχνα για ξίφος, καθώς το Μεγαλέξανδρο
θυμήθηκα και ζήλεψα
στου Γόρδιου την πόλη τον κομμένο δεσμό ν' απολαμβάνει ...
10.13 πρωί, 13 Ιούνη 2011, Ηράκλειο,
για το ξίφος
21. Αλήθεια
Έχεις σκεφτεί τι είναι αλήθεια;
Α + λήθη!
Καθετί που δεν ξεχνάμε
ή ό,τι θυμόμαστε;
12 - 06 -2011, Ηράκλειο, 10.30 μ.μ.,
για την αλήθεια
22. Πεταλούδα
Στο υπόγειο του πανύψηλου ουρανοξύστη.
Στις ρίζες της αιωνόβιας ελιάς.
Στους πρόποδες του δυσθεώρητου βουνού.
Στα βάθη της πιο βαθιάς θάλασσας.
Μπορεί αλλιώς να σ' έχουν συνηθίσει ή δασκαλέψει,
εκεί, όμως, χωμένη σ' ένα άφθαρτο στους αιώνες κιβώτιο
ζει αθάνατη και αγέραστη μια νεράιδα, η αγάπη.
Και καρτερά να πας την ψυχή σου για να της δώσεις,
αφού κάθε εγωισμό και κάθε δισταγμό ή φόβο στην άκρη θα μεριάσεις.
Όσο τρανός και δυνατός νομίζεις ή φαίνεται πως είσαι...
Λεύτερη σαν πεταλούδα πολύχρωμη για να πετάξει,
σαν ευωδιαστό λουλούδι για να ομορφύνει την πλάση,
σαν άδυτος ήλιος για να φωτοβολήσει το σύμπαν,
σαν βοτάνι θαυματουργό της ψυχής και του σώματος για να σε γιατρέψει,
χωρίς ποτέ να σε πληγώσει, να σε φαρμακέψει, να σε κάψει...
12 Ιούνη 2011, 9.15 μμ, Ηράκλειο,
για την πεταλούδα
23. Για τους αγώνες
Βουρκωμένο ξύπνησε το μελάνι μου...
Ανοίγω το παράθυρο, ηλιαχτίδες τρέχουν να μπουν!
Τη νεανική χαρά τους θέλουν να συμμεριστούμε.
Μου χαμογελούν.
Σκουπίζω το δάκρυ και την αγκάλη μου ανοίγω,
ήλιος και φως Κυριακής από το παράθυρο
εντός μου με ορμή να εισβάλλουνε και σαν εφήβου έρως να φωλιάσουνε...
Δυναμώνω.
Για τους αγώνες, που δε σταματούν στιγμή.
Με ανθρώπους και ανθρωπάκια πλάι μου...
10.10 Κυριακάτικο πρωί, 12 Ιούνη 2011, Ηράκλειο,
για να ξορκίσω - επιτέλους - όσες Κυριακές με πληγώσανε
24. Απόψε
Απόψε, έχουνε συγκέντρωση.
Συμπόσιο λαμπρό και ξεχωριστό.
Ο Κάιν, ξεχνώντας του αδελφού του το αίμα, θάρθει.
Η Κλυταιμνήστρα και ο Αίγισθος, χωρίς τύψεις για τη θανή του Αγαμέμνονος.
Ο Ιακώβ δε θα λυπάται που ξεγέλασε πατέρα κι αδελφό.
Ο Κρέων, ανερυθρίαστα για της Αντιγόνης τον χαμό, θα φανεί.
Η Μήδεια, πασίχαρη που ξεπάστρεψε την αντίζηλο στην καρδιά του Ιάσονος.
Όλος ο καλός ο κόσμος, που προς τέρψη του
δάκρυ γιομίζει και πίκρα τούς γύρωθέ του,
ίσως και με μια του μόνον λέξη, ...
πέρα από χρόνο και τόπο...!
β' γραφή, 12 Ιούνη 2011, Ηράκλειο, 9.18 πρωί,
για το δάκρυ
(α' γραφή: 11-06-2011, Πανεπιστημιακό Νοσοκομείο
Ηρακλείου, 7.50 Σαββατόβραδο)
25. Συμβίωση
Η ζωή
είναι συμβίωση.
Είτε με τους άλλους.
Είτε με εκείνον που αγαπάς.
Είτε με τον εαυτό σου.
Το διδάσκεσαι
στην οικογένεια, στο σχολείο, στο στρατό, στο νοσοκομείο.
Και οι εξετάσεις
όσων έμαθες ή σου έμαθαν
δεν είναι προγραμματισμένες ως προς τον χρόνο και τον τρόπο.
Αλλ' ανά πάσα στιγμή και οπουδήποτε,
παρά τα φαινόμενα και τα πρόσκαιρα.
Να 'χεις όλα σου τα αισθητήρια όργανα εν εγρηγόρσει
και να θυμάσαι κάλλιον το διδόναι αφειδώς του λαμβάνειν αγνωμόνως...
9.09 βράδυ, 11 Ιούνη 2011,
Ηράκλειο, για όσα έμαθες
26. Σε υπερορία
Εάν
κατεβάζοντας τ' ουρανού τ' αστέρια,
αλλάζοντας των ποταμιών τη ροή,
δαμάζοντας όλης της πλάσης τ' άγρια βουνά,
τον πόνο και τις αρρώστιες
από τις ψυχές και τα σώματα των ανθρώπων
σε υπερορία καταδίκαζα ισόβια,
θα 'βρισκα δύναμη εντός μου να το 'κανα, μα το θεό.
Για την αγάπη των γονιών μου,
για τη δική σου αγκάλη...
11 Ιούνη 2011, 9 πρωί, Ηράκλειο,
θα το 'κανα
27. Μαζύ...
Είναι δύσκολο να κρατήσεις, όταν είσαι μόνος, στις φούχτες σου
την αληθινή ευτυχία.
Γιατί, πάντα εκείνη χρειάζεται κοντά της
δύο ψυχές.
Μαζύ ν' ανάβουν τη φωτιά,
μαζύ να τη συδαυλίζουν.
Μαζύ στον ήλιο να ταξιδέβουν.
Μαζύ κάτω απ' τη σελήνη να ονειρεύονται.
Ταυτόχρονα, να γελούν και να κλαίνε άδολα,
αναζητώντας γερά θεμέλια,
για να ορθώσουνε όχι αμμουδερής ακροθαλασσιάς πύργους,
αλλά με υλικά σαν της καρδιάς, πανύψηλα, στέρεα, άπαρτα κάστρα!
Ηράκλειο, 10 Ιούνη 2011, 7.55 πρωί,
για τα κάστρα
28. Από το ερμάρι
Ανασύροντας από το ερμάρι
τις καλές από τις στιγμές που περάσανε.
Και αερίζοντας τα καλοκαιρινά σου ρούχα,
πριν αρχίσεις να τα φοράς για φέτος.
Κοιτάξου στον καθρέφτη σου,
μόνη εσύ μπορείς να ιδείς, να νοσταλγήσεις
και να διδαχτείς απ' ό,τι οι άλλοι
δεν ξέρουν ή δεν βλέπουν...
00.35 π.μ., 10 Ιούνη 2011, Ηράκλειο,
για τις καλές στιγμές
29. Σφήκες ή Μέλισσες
Γύρω από το κεφάλι σου,
σφήκες τρελό έχουν στήσει χορό.
Εσύ
τις θεωρείς μέλισσες και δε σε νοιάζει.
Και απ' όποιον
ένα λόγο θέλησε να σου δώσει να φυλαχτείς,
βιάστηκες ν' απομακρυνθείς...
9 Ιούνη 2011, 1.07 μ.μ.,
Ηράκλειο, για να φυλαχτείς...
30. Τα κλειδιά
Δε θα μου πέσουν από την τσέπη
από απροσεξία.
Δε θα μου τα κλέψουν από το χαρτοφύλακα
με πανουργία.
Δε θα τους βγάλω αντίγραφα στον κλειδαρά
από προνοητικότητα.
Τα ίδια ακριβώς, ετούτα τα κλειδιά μου,
όταν η στιγμή θα έρθει
και θα 'χεις μάθει πώς χωρίς πληγώματα να τα χρησιμοποιείς,
στα χέρια θα σου βάλω...
Και θα σ' εμπιστευτώ πως δεν θα τα χάσεις, ποτέ!
8.55 πρωί, 9 Ιούνη 2011, Ηράκλειο,
για τα κλειδιά...
31. Το ποδήλατο
Απόψε, κατέβηκα στο υπόγειο.
Βρήκα το παιδικό μου ποδήλατο.
Η καρδιά μου με διευκόλυνε να το γνωρίσω... Ήταν, λοιπόν, εκεί!
Και θυμήθηκα
μαζύ
πόσες βόλτες είχαμε κάνει,
πόσες τούμπες είχαμε πάρει,
πόσες χαρές και λύπες είχαμε περάσει...
Υποθέτω, είμαι σίγουρος
ότι, ξεχνώντας την επί χρόνια απόσυρσή του,
θα θυμόταν και εκείνο τα πάντα, καθετί δικό μας.
Αν δεν είχε σκουριάσει
μαζύ με την αλυσίδα και η... καρδιά του!
Μόνον οι άνθρωποι, μου 'χεις πει, ξεχνούν ή δε θυμούνται...
08 Ιούνη 2011, 9.55 βράδυ, Ηράκλειο,
για την καρδιά του ποδηλάτου
32. Από τρίβο σε δημοσιά
Έχει κίνηση και φασαρία τούτο το σταυροδρόμι πολλή.
Διαρκώς και ασταμάτητα και ανεξέλεγκτα.
Ελλιπής η σηματοδότηση.
Δε δουλεύουν και τα φανάρια.
Όταν, λένε, ήταν ακόμα χωμάτινα τα κλαδιά της διασταύρωσης
και λιγοστοί οι περαστικοί,
ο Ηρακλής, αν και ημίθεος, είχε δυσκολευτεί να διαλέξει ατραπό...
Εμείς, οι θνητοί,
τώρα που η άσφαλτος μάς φέρνει πεζούς και τροχοφόρα σωρό
και την τρίβο έκανε δημοσιά,
πώς θα ξεχωρίσουμε
της Αρετής το διέξοδο από της Κακίας;
Είναι ένθεν κακείθεν των οδών πλανεύτρα
η πολύχρωμη μυρουδιά ανοιξιάτικων λουλουδιών...
08 Ιούνη 2011, 8.15 πρωί, Ηράκλειο,
για το διέξοδο
33. Ξύμπασα!
Ζηλόφθων ο νεανίας.
Κατά του Ηλίου εστρέφοντο τα βέλη...
Ό,τι δεν εκατάφερε εκείνος εντός τριών μηνών,
ούτος εντός τριών δευτερολέπτων επέτυχε.
Παρά την πείσμονα του νεανίου πολιορκίαν,
η νεάνις ανθέστη σθεναρώς.
Πλην, κεκαυμένη, το θερινόν πρωινόν, υπό των ηλιακτίδων,
τον οχληρό μαστοκράτορα απέβαλεν
και η φύσις ξύμπασα έλαμψεν...
Last weekend, παρά θιν' αλός...
07 Ιούνη 2011, 8 πρωί, Ηράκλειο
34. Συντροφιά
Άσπρα κοράκια. Μαύρα περιστέρια.
Φάλτσα αηδόνια. Καλλίφωνοι βάτραχοι.
Παλιμπαιδίζοντες μεσήλικες
παίζουνε κυνηγητό και κρυφτό στο πάρκο της πάλαι ποτέ γειτονιάς,
πλησίον κάδων της ανακύκλωσης.
Ο Κάιν, πλένοντας τα ματοβαμμένα χέρια του,
ετοιμάζεται, ατάραχος πλην λαίμαργος, για δείπνο.
Η γυναίκα του Λωτ φωνασκώντας ανθίσταται
στο μαρτύριο που η φύση της τής προσέφερε.
Περίεργος που 'ναι ο κόσμος,
όταν πίσω από ένα παράθυρο τον ατενίζεις,
μόνος φανερά, μα με σώψυχη συντροφιά
τις αναμνήσεις από το δεξιό σταυρό και ό,τι ονειρεύεσαι από τον αριστερό...
Κάτι άκουσα για στάση εργασίας
των μέσων μαζικής μεταφοράς, πάλι!
06 Ιούνη 2011, 10.15 πρωί,
ΒΕΝΙΖΕΛΕΙΟ ΝΟΣΟΚΟΜΕΙΟ Ηρακλείου, για τη συντροφιά...
35. Ζήλεψαν
Στον κυριακάτικο περίπατο,
το Σωκράτη, το σοφό δάσκαλο, αντάμωσα
και τους μαθητές του
σαν πρόβατα τον βοσκό να τον ακολουθούν,
σαν κλωσσόπουλα στη μάνα τους καταφύγιο να γυρέβουν,
σαν λιονταρόπουλα να κρέμονται από τα χείλη της λέαινας,
σαν ηλιαχτίδες την πατρική θαλπωρή του ήλιου ν' αποζητούν!
Φούσκωσαν τα σωθικά μου...
Στον κυριακάτικο περίπατο,
την Κλεοπάτρα, την πανέμορφη θεά, αντάμωσα
και τον Αντώνιο και τον Καίσαρα πλάι της
για τον έρωτά της να διαγκωνίζονται,
σαν έφηβοι που πρωτογνωρίζουν τις εμορφιές της αγάπης,
σαν τζιτζίκια π' ακούραστα της ζωής τις χαρές τραγουδούν,
σαν γάτοι πονηροί και ναζιάρικοι που τα χάδια ανθρώπου επιζητούν!
Αγαλλίαση τα σώψυχά μου ξεχείλισε...
Και στα χείλη μου, σαν γύριζα στο σπίτι μου, είχα
ζωγραφισμένο χαμόγελο μεγάλο
απ' όσα με δίδαξαν τούτες οι συναντήσεις,
να ψάχνω πάντοτε το άσβεστο φως πίσω απ' την πρόσκαιρη λάμψη!
Και ζήλεψαν πολλοί και απόρησαν πολύ,
όσο κι αν προσπαθήσανε να το υποκρύψουνε,
άλλοι δεν ήξεραν, άλλοι δεν εννόησαν
το λόγο της ευδαιμονίας μου της κυριακάτικης...
05 Ιούνη 2011, 10.35 Κυριακάτικο πρωινό,
για τα έξω από το σπίτι μαθήματα της ζωής...
36. Πριν την παράσταση
Μαζεύτηκαν οι υποκριτές!
Από κοντά και ο χορός...
Να και ο ποιητής, να και ο χοροδιδάσκαλος!
Παραδίπλα, στέκεται σιωπηλός στέκεται ο χορηγός!
Σε λίγο, θ' αρχίσει η παράσταση...
Όλοι τους θα ζητήσουν το γέλιο, το δάκρυ και χειροκρότημα των θεατών.
Που θα ΄ρθουν αβίαστα,
εάν εκείνοι πιστέψουν πως όσα γίνουν επί σκηνής
την καθημερινή θα γιατρέψουν ζωή τους...
Αθήναι, στα Λήναια, μεσούντος του πολέμου...
4 Ιούνη 2011, 8.55 βράδυ, Ηράκλειο,
για την παράσταση
37. Με φροσύνη
Ένα φωτεινό αστέρι,
μόλις η μυριάστερη νύχτα χάθηκε,
δεν έσβυσε, δεν κρύφτηκε μαζύ της
από φόβο για τον παντοδύναμο ήλιο.
Το θρονί του
με φροσύνη χάρισε μεγάλη και με χαμόγελο περίσσιο
σε μιαν μικρή, αρτιγέννητη ηλιαχτίδα,
να καλημερίσει, να λάμψει, να φωτίσει
και εκείνη
τους ανθρώπους και το σύμπαν,
πασίχαρη για τούτο το λιοβλόγητο "πάρε - δώσε"...
Ηράκλειο, 04 Ιούνη 2011, 8.15 πρωί,
για το καλημέρισμα
38. Όταν γελάει...
Διάβαζα κι απόψε Ιστορία.
Παρέλαση εφήμερα διασήμων και ασήμων.
Όταν ο καθρέφτης γελάει,
το είδωλο χαμογελά ή κλαίει
στο βάθος της ψυχής του;
02 Ιούνη 2011, 9.45 βράδυ,
Ηράκλειο, για το γέλιο του καθρέφτη
39. Αμάραντος ...
Πολύ κοφτερό το μαχαίρι!
Πρόσεχε, μην κοπείς και ματώσεις!
Προσωπικά, προτιμώ τα λουλούδια...
Ακόμα κι αν χειμώνας ή άμαθος κηπουρός θελήσει να τα ξεριζώσει,
πάντα η ευωδιά τους μέσα σου μένει, αμάραντος...
8 πρωί, 02 Ιούνη 2011,
Ηράκλειο, για τα λουλούδια
40. Την αμάχη
Για όσα σφάλματα μού καταλογίζετε,
στο σώμα και στα πάθη του ρίχτε την ευθύνη!
Για όσα όμως την καρδιά υπάκουσα
και τους πόθους της ακολούθησα,
ποτέ δε θα γυρέψω άλλον φταίχτη,
μήτε ρίψασπης στη μέση την αμάχη θ΄ αφήσω...!
11.28 μμ., 1-6-2011, Ηράκλειο,
για τους πόθους της καρδιάς
41. Καλή τύχη
Καλό ταξίδι, καραβάκι!
Καλό πέταγμα, γερακίνα!
Καλά λουλούδια, τριανταφυλλιά!
Ετοιμάζομαι για μεγάλο ταξίδι,
στα πέρατα του παντός θα φτάσω.
Ετοιμάζομαι να πετάξω πολύ ψηλά,
στα πρόθυρα να φτάσω τ' ουρανού.
Ετοιμάζομαι με άνθη να γεμίσω τον κόσμο,
μ' ανοιξιάτικες μοσκοβολιές την πλάση όλη...
Καλή σας τύχη,
ακόμα κι αν τα μάτια, τ' αφτιά και τα σώψυχά μου
αργήσουνε χαρά, μαθαίνοντας για σας, να αιστανθούνε ...
1-6-2011, 5 μμ, Ηράκλειο
για τη χαρά...
42. Βρίσκω
Ανηφορίζοντας.
Πίσω μου, αφήνω κάρβουνα άχρηστα πια.
Μπροστά μου, διαμάντια πολύτιμα βρίσκω.
Φτάνει τα μάτια μου να τα έχω ανοιχτά...
2 μμ, 1-6-2011, Ηράκλειο,
για τα διαμάντια
43. Σαν καράβι
Τα θρύψαλα του καθρέφτη.
Που 'χε ιδεί πολλά και θαυμάσει.
Δάκρυα αγωνίας, λύπης και χαράς.
Μάτια και χείλη πόθου και πάθους...
Στο πέλαγο το πολυκύμαντο ρίχτηκαν πια.
Με την ευχή καλόν πλου να 'χουν.
Σαν καράβι μυριοταξιδεμένο και θαλασσόδαρτο...
Με μεθυσμένο κυβερνήτη την καρδιά,
νηφάλιο συγκυβερνήτη το νου
και πολύπειρο πλήρωμα τις αναμνήσεις...
Και προορισμό έχοντας τη γη της δικαιωμένης αγάπης...
01 Ιούνη 2011, 12.55 μεσημέρι, Ηράκλειο,
καλό μήνα, για τη γη της αγάπης
44. Πατέρα...
Καλή δύναμη, πατέρα,
στον αγώνα σου το σημερινό.
Νικητής θα βγεις και με κότινο ελιάς
εμείς, όλοι που σ' αγαπάμε,
το θρίαμβό σου τρωγοπίνοντας θα συνεορτάσουμε...
Μη λιγοψυχήσεις, πατέρα, εάν ο δρόμος είναι μακρύς,
τα ποδάρια σου τέντωσε και τρέξε,
το νήμα κόψε νικητής και τροπαιοφόρος...
31 - 05 - 2011, Ηράκλειο, 2 χαράματα,
για τον πατέρα...
45. Παρακαλώ...
Την ψυχή μου νυχθημερόν παρακαλώ,
σιμά μου να 'ναι και στις χαρές και στις λύπες,
δύναμη να μου χαρίζει απλόχερα.
Δίχως στο ζύγι, σαν πλανευτής έμπορος, να με κλέβει...
Στις χαρές,
για να συγκρατώ τον εαυτό μου στα μέτρα του.
Στις λύπες,
θάρρος για να 'χω κι ό,τι με βασανίζει να αντιπολεμώ...
30 Μάη 2011, Ηράκλειο, 11.40 βράδυ,
για τα μέτρα του εαυτού
46. Μονομαχία
Σε αλώνι μεγάλο, λαμπρό αγώνα στήσανε
με τα δόρατα και τα σπαθιά των
δυο από τους πιο ξακουστούς της πόλης
άντρες, από τους πρώτους σ' όλα.
Κόσμος μαζεύτηκε να τους θαυμάσει,
να στοιχηματίσει υπέρ του ενός ή τ' άλλου.
Αβέβαια, βλέπεις, εκ των προτέρων η μονομαχία...
Ο Δον Κιχώτης από τη μια,
που θεριά γιγάντια επάλεψε
και ξωτικά σωρό θελήσανε μάταια να του σκουριάσουνε την πανοπλία
για μιας Δουλτσινέας τον πόθο
μα την ατσάλινη και γεμάτη από τις δοκιμασίες ψυχή του τάμα στον Άη Έρωτα θα φέρει
σαν νικήσει σε τούτο τον αγώνα.
Ο Δον Ζουάν από την άλλη,
που λόγια πολλά, παχιά και πονηρά παιχνίδια με τις γυναίκες ξέρει
και άμαθος του τι αντρειοσύνη κι αγάπη πάει να πει αλήθεια,
μα την με πλουμίδια στολισμένη άδεια ψυχή του στον Άη Επιφάνιο θα φέρει
σαν νικήσει σε τούτο τον αγώνα.
Κι αν σ' αυτήν εδώ, ναι, τη στιγμή
ο Ζουάν του Κιχώτη φαίνεται να υπερισχύει,
δεχόμαστε στοιχήματα για τον τελικό - πραγματικό- νικητή...
30 Μάη 2011, Ηράκλειο, 8 πρωί,
για τον τελικό - πραγματικό - νικητή
47. Στην έρημο
Σκοτείνιασε ο ουρανός.
Κρύφτηκε το φεγγάρι.
Χάθηκαν τα αστέρια.
Τον είχε πάρει ο ύπνος στα πόδια ενός φοίνικα.
Ντάλα μεσημέρι, με καυτερό τον ήλιο.
Άνοιξε τα μάτια, κοίταξε το σκοτάδι.
Έβαλε το χέρι στην καρδιά.
Χτυπούσε ακόμα,
μολονότι τα όνειρά του έμοιαζαν χαμένα !
Σηκώθηκε και το δρόμο του συνέχισε.
Τον περίμεναν αγόγγυστη η καμήλα του και απέραντη η έρημος...
Που πισωγυρίσματα δε συχωρούσε...
11.35 μ.μ., 29 Μάη 2011, Ηράκλειο, για τα μη πισωγυρίσματα
48. Όταν χαμογελάς
Το χαμόγελο δεν θέλει πρόβα.
Βγαίνει αυθόρμητο.
Από της ψυχής τα βάθη.
Τι ομορφιά γεμίζει άφταστη το πρόσωπό σου και άσβεστο ερωτικό φως,
όταν χαμογελάς.
Τραγούδι μελωδικό μάς συνεπαίρνει, γοητευτικό μάς μαγεύει,
όταν χαμογελάς.
Θάλασσα ατάραχη μάς γαληνεύει, στα πέρατα μάς ταξιδεύει,
όταν χαμογελάς.
Ουρανός ξάστερος, με φεγγάρι μάς φωτίζει, με ήλιο μάς λαμπρύνει,
όταν χαμογελάς.
Ο κόσμος γίνεται καλός, αγαπά, λύνονται - λες;- τα προβλήματά του,
όταν χαμογελάς.
Υπάρχει, άραγε, κανείς τόσο ανόητος
που να θέλει να σου κλέψει το χαμόγελο;
Στις 10 μια Κυριακή πρωί, 29 Μάη 2011,
για τους μη ανόητους και, κυρίως, για σένα
49. Στο φωτεινό σκοτάδι
Απόψε, δεν βρέχει!
Καθρέφτης ο ουρανός.
Της καρδιάς σου.
Κατέβηκε το φεγγάρι στο μπαλκόνι.
Και τη φλερτάρει αμίλητο, τρυφερά.
Δωρίζοντάς της μιαν ανθοδέσμη μαγιάτικα αστέρια.
Δες, το σκοτάδι φωτίστηκε ...
28 Μάη 2011, Ηράκλειο, 10.15 μμ
για τα δώρα
50. Αυτόφωτος
Δεν είναι η ψυχή μου
μήτε πέτρα, μήτε μαριονέτα.
Δεν είναι ο νους μου
μήτε σκλάβος, μήτε υποζύγιο.
Δεν είναι τα χέρια μου
δοκιμαστήρια των αλυσίδων.
Με την ψυχή, πονώ, χαίρομαι, μα και αγαπώ.
Με το νου, κρίνω, στοχάζομαι, αντιλαμβάνομαι.
Με τα χέρια, δρω και δημιουργώ.
Αυτόφωτος, δυνατός και ανεξάρτητος
για να ζω και να παλεύω, νυχθημερόν,
για το τώρα, μα και για το μεθαύριο,
μ' άοκνη ορμή ως των Αντικυθήρων ο έφηβος.
28 Μάη 2011, 12 μεσημέρι,
για την καθημερινή μας πάλη
51. Δεν είναι...
Κύριε Πρόεδρε,
η σκιά που βλέπετε στα σκουπίδια
να ψάχνει επίμονα
ένα ξεροκόμματο για φαγητό,
ένα πεταγμένο ρούχο για να φορά,
ένα νάυλον για τη βροχή ή το λιόκαμμα,
ένα κέρμα για ν' αγοράσει ψωμί
δεν είναι
μανιώδης ρακοσυλλέκτης,
έτσι για να περάσει η ώρα του.
Είναι πολίτης, συμπατριώτης σας,
συνάνθρωπός μας,
που δε σας γύρεψε ποτέ,
όταν ξεπουλήσατε τους προγόνους, το σπίτι και τους αγώνες του,
όταν υποθηκέβετε το μέλλον του και των παιδιών του,
ελεημοσύνη, μα δίκαιο και ανθρωπιά...
28 Μάη 2011, Ηράκλειο, 2.08 ξημέρωμα,
για τους συνανθρώπους και συμπολίτες μας
52. Απ' όλα
Ω, που 'ναι
έμορφο πολύ, με τραγούδι τα πλήθη να μαγέβεις,
πλούσιο δίχως άλλο, η γης καρποφόρα να σου δίνει να ζεις,
τρανό περίσσια, στο σύνολο η αξία σου να πρωτεύει,
γλυκύ αφάνταστα, τ' αγαπημένου να σμίγεις τα χείλη!
Μα απ' όλα πρώτο,
την αγάπη των γονιών στα φυλλοκάρδια σου το να 'χεις
σε κάθε μονοπάτι π' η ζωή
σ' ορίσει να βαδίσεις,
ξυπόλυτος για με παπούτσια...
27 Μάη 2011, 9.09 πρωί, Ηράκλειο,
για τους γονείς μας
53. Από το α έως το ω
Από το α έως το ω,
γράμματα και λέξεις ένα σωρό
παρατάχτηκαν, υποτάχτηκαν και συμπαρατάχτηκαν
τόσους μήνες
στη γραφίδα υπακούοντας
που και εκείνη της καρδιάς εντολές εκτελούσε...
Φως στα σκοτάδια,
ψωμί στους πεινασμένους,
νερό στους διψασμένους,
ουράνιο τόξο μετά από νεροποντή,
βροχή μετά από ξηρασία,
νύχτα μετά από πολύμοχθη μέρα,
όαση στην έρημο των ανθρωπωπόλεων,
φιλί αγάπης στους ερωτευμένους,
ελπίδα στους αγωνιστές για δικαίωση,
θέλανε να φέρουνε και να μεταδώσουνε,
ως ερμηνεία των δίφορων χρησμών της Πυθίας
και εμψύχωση στους δύσκολους καιρούς μας...
Αν τα κατάφεραν, τούτη, λοιπόν, ας είναι η τελευταία τους συμβολή:
"Ευχαριστώ σε όλους,
βιαστικούς και αργούς αναγνώστες και μελετητές των,
για όσο χρόνο τούς χαρίσατε!
Εμπρός, τώρα βγείτε στο φως,
σας περιμένουν και οι δικοί σας συνταξιδιώτες!"
20 Μάη 2011, 8.30 πρωί, Ηράκλειο,
Ευχαριστώ ...
54. Στον κήπο τ' ουρανού
Των κυριακάτικων ονείρων μας τα χείλη και τα μάτια
μ' αγκάθια που προστατέβουν τα τριαντάφυλλα
μοιάζουν.
Βλέπεις, επιθυμείς, τείνεις να πλησιάσεις,
μα πριν προλάβεις τη μυρουδιά τους να γευτείς,
σε ματώνουν...
Το ίδιο τάχα πληγώνουνε και τα δικά τους ανθάκια,
όταν έξω από την αυλόπορτα θέλουν να διαβούν;
Ή προτιμούν, αντί τον πόνο, ένα ανώδυνο έλος ;
Παρά ταύτα, στον κήπο τ' ουρανού,
πάντοτε θα ενθυμείσαι τα τριαντάφυλλα,
που πόθησες πολύ στην πρώτη σου νιότη,
μα πέτρες σκληρόψυχες, στα χρόνια που πέρασαν, δε σ' άφησαν να χαρείς...
6.15 απόγεμα, 19-05-2011, Ηράκλειο,
για ό,τι πόθησες στην πρώτη σου νιότη
55. Το μέλι
Εύπεπτο ή δύσπεπτο
ο ουρανίσκος των ανθρώπων
το δέχεται ή τ' απορρίπτει βιαστικός,
το μέλι της φίλεργης μέλισσας.
Δίχως ποτέ κανείς μας να ρωτά
πώς και πόσο κουράστηκε,
τι την έσπρωξε
να το φτιάξει και να μας το προσφέρει...
Ίσως να του αρκεί μόνον,
άλλος δεν μπορεί, άλλος δε θέλει τίποτ' άλλο
ή και να 'χε συνηθίσει ή δασκαλευτεί έτσι,
μια επάλειψη στο ψωμί ...
19 Μάη 2011, 7.52 πρωί, Ηράκλειο,
για το μέλι
56. Με ζουγραφιές και λέξεις
Τι τη χρειάζονται τη λαλιά
οι ποιητές και οι ζωγράφοι;
Με τις λιτές ζουγραφιές και με τις απλές λέξεις των,
τον κόσμο ομορφαίνουν που 'ναι γεμάτος κακογουστιά,
την αγάπη εξυμνούν στα μακρινά και στα κοντινά της ταξίδια,
την ψυχή ενδυναμώνουν στις χαρές και στις πίκρες,
το λαό εμψυχώνουν στις αμάχες και στις πορείες,
αναπνέουν, για να σου λένε "σ' αγαπώ!", ακόμα κι αν τους απορρίπτεις ...
Άτυχοι, αλήθεια, που 'ναι οι ρήτορες,
που με λόγια παχιά πλην ρηχά
αγωνίζονται να σε πείσουν
ότι σ' αγαπούν και για του έθνους ότι νοιάζονται τη σωτηρία;
18-5-2011, 11.20 πρωί, Ηράκλειο,
για την ποιητική και τη ζωγραφική εκ των τεχνών...
57. Να 'σουν
Να 'σουν χρονοφάγωτη πέτρα σ' απόκρημνο βουνό,
να 'σουν ορμητικό κύμα σε φουσκωμένη θάλασσα,
να 'σουν αχτίδα παιχνιδιάρα λαμπρού καλοκαιρινού ήλιου,
να 'σουν σταγόνα δροσερή χειμωνιάτικης βροχής,
να 'σουν μπουμπούκι λατρευτό ανοιξιάτικου τριαντάφυλλου,
να 'σουν αστέρι, το μόνο φωτεινό σκοτεινής νύχτας,
να 'σουν μια μικρή κουκίδα στο πελώριο και αχανές σύμπαν,
να 'σουν χαμόγελο μικρού παιδιού πλατύ όταν ξανανοίγουν τα σχολεία,
να 'σουν δάκρυ πεινασμένου για το μητρικό γάλα βρέφους,
να 'σουν στήριγμα παππού και γιαγιάς γερό κουρασμένων από τα χρόνια,
να 'σουν αιματοβαμμένη σημαία αγώνων για το λαό,
δε θα σ' αγάπαγα ποτέ λιγότερο
απ' όσο σ' αγαπώ, πίστεψε και εμπιστέψου με, εδώ και χρόνια ....
Με την ψυχή μου, σαν την ψυχή μου...
Βλέπω, ξέρεις, πως και συ μ' αγαπάς πέρα απ' όρους, όρια και συμβάσεις,
όσο κι αν κρύβεσαι πίσω τους ανώδυνα....
Γιαυτό, μη σκιάζεσαι! όλα θα πάνε καλά, όλα!
7.55 μ.μ., 18 Μάη 2011, Ηράκλειο,
ό,τι και να 'σουν...
58. Πανσέληνοι
Είναι κάτι πανσέληνοι,
που διπλές στ' ανθρώπινό σου μάτι μοιάζουν,
εάν την πανέμορφη αγάπη μοιράζεσαι και χαίρεσαι.
Είναι κάτι πανσέληνοι,
που λειψές στην ανθρώπινή σου την καρδιά είναι,
όταν η αθέλητη μοναξιά κρασί άκρατο σού προσφέρει!
Και συ, σαν παιδί τ' άστρα του συγγραφέα μετράς
και σαν άντρας πότε κλαις, πότε γελάς,
το αίμα που τρέχει εντός σου κρυφοσκουπίζοντας...
8.24 πρωί, 17-05-2011, Ηράκλειο,
για την αποψινή πανσέληνο
59. Είχε...
Ξέρεις
πόσα δευτερόλεπτα είχε κάθε μεγάλη νύχτα,
πόσες σταγόνες είχε κάθε βροχερή μέρα,
πόσα αστέρια είχε κάθε ξάστερος ουρανός,
πόσες αχτίδες είχε κάθε λαμπερός ήλιος,
πόσους κόκκους είχε κάθε παραθαλάσσια αμμουδιά,
πόσα γράμματα είχε κάθε ποίημά μου για σένα,
αυτούς τους μήνες
που διάλεξες μακριά και άφταιγά μου να σταθείς;
Εάν, κάποτε, λοιπόν στην τωρινή μου θέση θάσαι,
κάνε μια προσπάθεια
και πες μου αν να τα μετρήσεις ένα προς ένα καταφέρεις...
Πίστεψέ με, μόνον αν αγαπάς, θα το πετύχεις...
Γ. Η.Ο., 1.30 χαράματα, 17-5-2011, Ηράκλειο,
για το πόσα είναι...
60. Κορίτσια και γυναίκες
Με κούκλες παίζουν όλα τα μικρά κορίτσια.
Με άντρες μερικά απ' αυτά, όταν μεγαλώσουν.
Όταν, όμως, τα μάτια τους δακρύζουν,
κανένα από τα παιχνίδια τους
δεν θα τρέξει ν' ακούσει το παράπονό τους,
τα κλάμματά τους να σκουπίσει.
Ούτε καν ο καθρέφτης τους,
που τόσο πολύ τους ταιριάζει και τόσο τον αγαπούν...
Μονάχα όσοι τις λάτρεψαν από χρόνια
στους δύσκολους καιρούς το χαμόγελο
στα χείλη των γυναικών, ναι, εκείνοι θα ξαναφέρουν...
5.40 μ.μ., 16 Μάη 2011, Ηράκλειο,
για τα κορίτσια που λένε ότι μεγάλωσαν
61. Δεν μου γλιτώνει...
Μίνωα αχόρταγε,
το ξέρω πως από τη ζήλεια σου
σε λαβύρινθο δυσπρόσιτο, βαθύ και σκοτεινό
ορέγεσαι και μένα κι όσους αγαπώ να ρίξεις...
Μα δεν χρειάζομαι εγώ έξυπνο Θησέα
και της θυγατέρας σου, της Αριάδνης, το κουβάρι,
το Μινώταυρο για να υποτάξω...
Αν και δεν μου φαίνεται, είμαι γιομάτος δύναμη,
στην ψυχή, στο νου και στο σώμα,
κανένα θεριό, μα τους θεούς, δεν μου γλιτώνει!
Για το χατίρι όσων αγαπώ παλεύω πάντα και νικάω...
15 Μάη 2011, 10.35 βράδυ, Ηράκλειο,
για το χατίρι
62. Τύραννος και Λαός
Τύραννος, Πεισίστρατε, δεν θα 'σαι μόνον,
όσες φορές
στείλεις τους ραβδούχους στο λαό που πεινάει και φωνάζει,
με σκληρούς νόμους θελήσεις τη λευτεριά του ν' αλυσοδέσεις,
με ζιζάνια ζητάς να μαραίνεις τα λουλούδια των κήπων του,
με φόρους πεθυμήσεις αβάσταγους το αίμα του να ρουφάς...
Θε να 'σαι κι όταν
την καρδιά των ανθρώπων ορεχτείς σα σκλάβα σου
να στερείται όση για εκείνην προώρισται αγάπη
και σ' ανήλιαγο κελλί θελήσεις να την φυλακίσεις...
Μα μην επαναπαύεσαι!
Ο λαός σαν ξυπνήσει, πού θα κρυφτείς δε θα ξέρεις ...
12.30 μεσημέρι, 15 Mάη 2011, Αγ. Χαράλαμπος Οροπεδίου Λασιθίου
(η γενέτειρα του πατρός μου), για το λαό όταν ξυπνήσει...
63. Ημερομηνία λήξεως
- Ήμουν στο σούπερ μάρκετ.
- Τι πήρες;
- Αγόρασα κονσέρβες...
- Πότε λήγουν;
- Μάης του '11 τώρα, μέχρι το Νοέμβρη του '13 προλαβαίνουμε...
- Προλαβαίνουμε;
- ...
11.30 πρωί, 14-05-2011, Ηράκλειο,
μόνο(ι) οι άνθρωποι δεν ξέρουν την ημερομηνία λήξεώς τους
64. Ο ευκάλυπτος
Στο χωριό,
στο σπίτι του παππού, στην αυλή,
σιμά στις γλάστρες με τα λουλούδια,
ανάμεσα στα σπουργίτια και τα γατιά,
θυμάμαι.
Παιδικά μου παιχνίδια,
με τον ήλιο, τη σελήνη, τους φίλους.
Έναν απλησίαστο στα μάτια μου ευκάλυπτο,
π' όλοι τον ζήλεβαν
για το ύψος, τη φυλλωσιά και τον αλύγιστό του κορμό.
Όλοι τον θαύμαζαν για τα πολλά του χρόνια
και τη δροσερή σκιά του απολαμβάνανε...
Μα εκείνος, βράδυ και πρωί, ακούραστος και ξάγρυπνος
στις ρίζες, που χάνουνταν στα βάθια της γης,
σαν να τον άκουγες να 'λεγε "ευχαριστώ!"
14 Μάη 2011, 9.45 πρωί, Ηράκλειο,
για το "ευχαριστώ" στις ρίζες μας...
65. Κερασιά και άνθρωπος
Δεν ξέρω καμιάν κερασιά,
όσων ετών κι αν είναι,
που να επιζητά
να έρθει το φθινόπωρο και τα φύλλα της να κλέψει!
Την άνοιξη προτιμά
που ολάνθιστη ευωδιάζει κι ομορφαίνει
την φύση ολάκερη...
Όμοια κι ο άνθρωπος,
από παιδί έως τον παππού,
λογικό δεν είναι μ' όσους νιώθει στα σώψυχά του
καλά και αληθινά πλήρης
και χαμόγελο πως τον γεμίζουν και δεν τον πληγώνουν
να θέλει να συναναστρέφεται;
13 Μάη 2011, 9.37 βράδυ, Ηράκλειο
για την εσωτερική μας πληρότητα
66. Ουράνιο Τόξο
Ουράνιο Τόξο, πού 'σαι;
Σε ποιες γειτονιές γυρνάς;
Ποιους ανθρώπους φωτίζεις;
Ποια αηδόνια ενθαρρύνεις;
Ποια μυρμήγκια εμψυχώνεις;
Ποιες μέλισσες ενδυναμώνεις;
Να μη λυγίζουν στις δυνατές ή τις απρόσμενες νεροποντές,
να ζουν...
Σύγνεφα γκρίζα, φορώντας τα καλά τους,
μήπως σε ξεμυάλισαν κι ουρανό με τ' άστρα σου 'ταξαν;
Ουράνιο Τόξο, πού 'σαι;
13 Μάη 2011, Ηράκλειο, 9.30 μ.μ.,
για το Τόξο!
67. Από τους λαβύρινθους
Σε σπίτι φίλων.
Γεύμα. Καφές. Συζήτηση.
Αναμνήσεις. Σχόλια.
Για άλλοτε και τώρα.
Όσα έγιναν, γίνονται, θα γίνουν.
Κάθε μέρα, μαθαίνεις και κάτι.
Ποτέ, μην παινευτείς πως τα ξέρεις όλα...
Η ζωή τρέχει.
Να βγει από τους πολυδαίδαλους λαβύρινθούς μας.
Χωρίς αρχές και αξίες, δε θα φτάσει ποτέ στην έξοδο.
Αν και θα μοιάζει ευημερούσα.
Δίχως αγάπη, θα χαθεί στα σκοτάδια.
Μολονότι θα ζει κοντά στο φως...
Γ. Η.Ο., 4.45 μ.μ., Άγιος Νικόλαος, 12-05-2011,
για το Στέφανο και τη Βίκυ
68. Αν με ρωτούσες
Αν με ρωτούσες τι θάθελα να 'μουνα,
"Ήλιος και αστέρι να φωτίζω τη στράτα σου", θα σου 'λεγα.
Αν με ρωτούσες πού θάθελα να 'μουνα,
"Στον κόρφο σου το γλυκύ, μυρωδικό", θ' απαντούσα.
Αν με ρωτούσες ποιο μου έργο ως ζωγράφος θα ξεχώριζα,
"Τα ματάκια σου τα λαμπερά", θα αποκριθώ...
Αν με ρωτούσες τι θάθελα να κάνω,
"Τα πάντα που θα σ' έδιναν χαμόγελο!", θα 'ταν η απόκρισή μου...
Αν με ρωτούσες πόσο πολύ σ' αγαπώ,
"Εάν έχει τέρμα ο ουρανός κι ο ωκεανός άκρη, βρες τα!", θα σ' απαντήσω...
11 Μάη 2011, 5.55 απόγεμα,
Ηράκλειο, για σένα, ως δώρο ...
69. Κάποιες μέρες και νύχτες
Κάποιες νύχτες,
ύπνος δεν έρχεται στα μάτια.
Μονάχα δάκρυ,
πικρό και ανεξέλεγκτο.
Κάποιες μέρες,
λέξεις δεν έρχονται στα χείλια.
Μονάχα φιλιά,
τ' αλλοτινά, τα πολυπόθητα.
Και τότε 'ναι που αφήνεις την πένα σε μιαν άκρη,
τις φωτογραφίες των χρόνων της ευτυχίας πιάνεις,
σκουπίζεις τα μάτια
και δύναμη ψάχνεις εντός σου,
η αγάπη για να ξανάρθει,
η μεγαλύτερη που μοιράστηκες ποτέ αγάπη,
τη ζωή για ν' αντιπαλέψεις,
τη ζωή που τίποτα δεν σου δίνει αδακρυτί και αμαχητί...
11 - 5 - 2011, 9.15 πρωί, Ηράκλειο,
για την εντός σου δύναμη...
70. Το μαγιάτικο τριαντάφυλλο...
Το μαγιάτικο τριαντάφυλλο
εάν με αγάπη το ποτίζεις.
Ίσως θ' αργήσει.
Μα σαν τα άνθη του ξεπετάξει,
όλη την πλάση μυρουδιάζει κι ομορφαίνει
σαν τα μάτια της γυναίκας π' αγαπάς.
Και χαμόγελο σε πλημμυρίζει,
τυχερέ κηπουρέ...
11 Μάη 2011, 00.55 μεσάνυχτα,
για το τριαντάφυλλο του Μάη
71. Το ανόητο θεριό
Βρε καλώς τον, τον Γίγαντα...
Χτύπα όσο θες, ανόητε, την εξώπορτά μας!
Κακό της κεφαλής σου μεγάλο, μαύρε, μαγειρέβεις!
Όσο κι αν μοιάζεις θεριό ανήμερο, ανίκητο!
Έξω θα βγούμε και με σφεντόνα του Δαβίδ
θα σ' την σπάσουμε την χοντροκεφάλα!
Τι τάθελε μετά θα λες και κλάματα θα ρίχνεις
με την καρδιά ανθρώπων π' αγαπούν και αγαπιούνται
χωρίς μυαλό μέσα της να τα βάλει;
Μα κι αν τύχει και με ατιμίες ή πανουργιές νικήσεις,
να μην το καυχηθείς, τέτοια νίκη δεν αξίζει...
3.11 μ.μ., Ηράκλειο,10-5-2011
για την αγάπη μας που θα νικήσει το θεριό
72. Ο δρόσος
Απ' άθραυστο σίδερο οι αλυσίδες
π' αλυσοδέσαν για να μην ξεφύγει οι θεοί τον Προμηθέα
κατ' εντολή του φοβισμένου μη χάσει τα πρωτεία Διός.
Καλά καρφώσαν επάνω στο σταυρό χεροπόδαρα
οι ανθρώποι τον Ιησού μ' ατσάλινα καρφιά
κατ' εντολή των φιλάργυρων αρχόντων.
Το φως και την αγάπη είχανε, βλέπεις, κηρύξει
τούτοι, καταπώς θρυλείται, οι σοφοί Δασκάλοι
στο λαό και πώς να ζει αφέντης στον τόπο του ο ίδιος...
Μα εκείνης το χαμόγελο το γλυκύ και η πολυπόθητη αγάπη,
όσο κι αν κάπου κοντοστάθηκαν και αργούν το δρόμο να πάρουν του γυρισμού,
δεν είναι αλυσίδες βαριές και επώδυνα καρφιά,
δεν είναι άσπλαχνοι σταυρωτήδες και τρομαγμένοι αρχομανείς,
αλλά δρόσος ευπρόσδεκτος στην ψυχή του εν καυσώνι,
χέρι να πιαστείτε στα δύσκολα, για να προχωρήσετε ...
9.45 πρωί, 9 - 5 - 2011, Ηράκλειο,
για τον δρόσο...
73. Στο βουνό
Στο δυσθεώρητο βουνό.
Πολλά τα κοφτερά και απόκρημνα βράχια.
Σωρός τα αιχμηρά αγκάθια.
Αρκετά τα αιμοδιψή αρπακτικά.
Πυκνή η ομίχλη, σε δυσκολέβει να ιδείς και να κινιέσαι.
Πουθενά, να σταθείς με σιγουριά δεν έχεις.
Μην απορείς, λοιπόν,
που το χέρι μου σού δίνω,
μαζύ μου ως την ψηλή κι απάτητη
έως τώρα από σένα κορφή ν' ανεβείς ...
Γ. Η.Ο., 10.10 μ.μ., Ηράκλειο, 8 Μάη 2011,
για ν' ανεβείς...
74. Από τις μανάδες
Πολύ την αγαπώ την μάνα μου, όσο δε βάζει ο νους σου,
με πόνους μ' εγέννα, με πόνους με μεγάλωσε...
Πολύ σε αγαπώ, κοπέλα μου, όσα τ' αστέρια τ' ουρανού,
με χάρη μού χαμογελάς, η πλάση ολάκερη φωτίζει...
Μα απ' όλες τις μανάδες πιο πολύ,
τη μάνα σου αγαπώ, να το κατέχεις...
Το γάλα της ομορφιάς με μαστοριά σε βύζαινε,
το λόγο της αγάπης με φροντίδα σου 'μαθε!
Δίχως αυτήν, πες μου,
τέτοιον θησαβρό, εσένα,
μονάχος μου και στου ντουνιά τα πυκνά σκοτάδια
θάχα ελπίδα ποτέ νάβρω;
Ηράκλειο, 8-5-2011, 9.15 πρωί,
για το γάλα που σε βύζαινε
75. Φοβάμαι
Ας σωπάσω.
Έτσι, συνένοχος για ό,τι γίνεται γύρωθέ μου
δε θα κατηγορηθώ...
Μόνο φοβάμαι.
Μήπως
για νεκρό με περάσουν.
Οι μύγες και τα μυρμήγκια,
από παιδί μού τη δίνουν,
και έρθουν να διαγουμίσουν το σώμα μου...
Οι άνθρωποι,
ως είθισται,
και τρέξουν στεφάνια να παραγγείλουν, επικήδειους να πουν
και τα βιβλία - το μόνο αξίας βιος μου- στο σφυρί βγάλουν
του δημοσίου υπαλλήλου,
που αρεσκόταν με γρίφους και παραβολές
να τους μιλάει σαν ποιητής, τις δύσκολες ώρες της μοναξιάς του...
7-5-2011, 10 μ.μ.,Ηράκλειο,
για τη σιωπή του ποιητή
76. Θα τα πει...
Στο μπαλκόνι.
Με το βλέμμα στη σελήνη και στα άστρα του Μάη...
Ατενίζω το παρελθόν.
Άλλοτε, ως ηττημένος, άλλοτε, ως νικητής.
Άλλοτε, λαθεμένος, άλλοτε σωστός.
Πάντοτε, όμως, στην πρώτη γραμμή.
Ανοίγω το παράθυρο του μέλλοντος.
Τσιγγάνα, εάν τα τραπουλόχαρτά σου ή η γυάλινή σου σφαίρα
δεν ξέρουν να μου προφητέψουν
εάν θα 'χω καλύτερη απ' την έως τώρα ζωή μου,
μην σκιάζεσαι.
Τα στήθη μου άνοιξε, την καρδιά μου βρες!
Αυτή, με μια εύγλωττη σιωπή, θα σου τα λέει όλα,
στην ώρα του το καθένα,
πού, πότε, πώς και γιατί θα δοθεί ...
8.45 Σαββατόβραδο, 07 Μάη 2011,
για ό,τι θα πει
77. Αλλιώτικη εποχή
Αλλιώτικη η εποχή και η ζωή μας.
Συνεχώς και ασταμάτητα, μαθαίνουμε νέα πράγματα.
E- φίλοι, e- αγώνας, e- αγάπη,
ανώδυνα πειράγματα και μαχητικές επαναστάσεις στο facebook,
μέσα στον κυβερνοχώρο,
όλα καλά, όλα ωραία, όλα ίσα,
αλλά εξ αποστάσεως.
Ίσως, γιατί το κοντά,
παρότι σε γεμίζει αληθινή αγάπη,
βαθιά σώψυχα σε πληγώνει,
όσες φορές δεν αρκούν τα λουλούδια του κήπου σου
όλο τον κόσμο για ν' αλλάξεις,
τον έρωτά σου για να ζήσεις!
Πρέπει, δες, να το θέλουνε πραγματικά
και ο έρως και ο κόσμος...!
7 Μάη 2011, Ηράκλειο, 11 πμ,
για το κοντά
78. Πλούσιος
Της εφορίας ως νομοταγής δασμολογούμενος πολίτης
ξεδιαλέγοντας τις αποδείξεις,
κάτι μισοφθαρμένα χαρτάκια από το χρόνο.
Ανακάλυψα πως τη χρονιά που 'φυγε
πλούσιος ήμουνα.
Όχι γιατί ξόδεψα απλόχερα πολλά,
αλλά γιατί μαζύ σου ήμουν,
περνούσα όμορφα και ήμουν καλά...
Κι αυτή η αγάπη όσο περνούν τα χρόνια,
να το θυμάσαι,
ούτε σε χαρτί θ' αποτυπωθεί, ούτε θα φορολογείται,
στην καρδιά μόνο ριζωμένη κάθε κακό μακριά θα 'ξορίζει!
07 Μάη 2011, Ηράκλειο, 7.45 πρωί,
για την αφορολόγητη αγάπη
79. Περνάει
Με μιαν αγάπης ματιά.
Με ένα ερωτικό χάδι.
Με ένα παθιασμένο φιλί.
Ακόμα και ο πιο βαρύς και ο πεισματάρης,
ο παρατεταμένος χειμώνας περνάει,
φεύγει οριστικά,
χωρίς φάρμακα και υποκατάστατα...
Το ξέρεις;
Στο δύσκολο καθημερινό αγώνα για την αγάπη και τις αξίες μας ήλθαν να "εμπλουτίσουν" το "οπλοστάσιό" μας και να ενθαρρύνουν τις καρδιές μας...
1. Σαν μέλι
Όταν τα τέρατα κρεμάσαν τον Προμηθέα
στου Καυκάσου τον αλύπητο σταυρό,
σηκώθηκαν και φύγανε φτυχισμένα,
είχαν το μιστό του Δία 'ξασφαλίσει για την αγαθοεργία τους...
Και κείνος, ο Τιτάνας, περήφανος όπως πάντα,
μ' ένα βλέμμα στ' ασπλαχνόκαρφα και στα λαίμαργα τα όρνια
και με ματιά κλεφτή
προς τον κόσμο που καρτέραγε στα πόδια του,
τον πόνο, που του χάρισαν, θέλησε να περιγελάσει...
Κι άρχισε γλυκά, πολύ γλυκά σαν μέλι
να χαμογελά,
σαν να 'χει μόλις 'ποσώσει έρωτα με τη γυναίκα π' αγαπούσε,
σαν να 'χει μόλις, ως ο Ηρακλής, λιοντάρι αγριωπό ξεπαστρέψει
αυτός, αμοναχός του, ο Προμηθεύς ο πυρφόρος!
Ηράκλειο, 24 Ιούνη 2011, 9.09 πρωί, για τον πατέρα μου
2. Ονειροποιός
Τριαντάφυλλο ευωδιαστό, απ' τα πρώτα του Μάρτη.
Πολυταξιδεμένο, φουρτουνόδαρτο πλοίο.
Χαρταετός, των ουρανών εκπορθητής.
Η ανθρώπινη καρδιά.
Ονειροποιός.
Αρχή και τέλος των πάντων.
Χωρίς καλούπια, δίχως κανόνες,
μα με αξίες και αξία.
24 Ιούνη 2011, 8 πρωί, Ηράκλειο,
για την αξία...
3. Όλα έχουν κάτι
Όλα έχουν κάτι να σε διδάξουν.
Και η πέτρα που παραλίγο να σου σπάσει το κεφάλι.
Και το αγκάθι που κόντεψε να σου τρυπήσει το δάχτυλο.
Και το κύμα της θάλασσας που λίγο έλειψε να σε πνίξει.
Και το σκυλί που όρμησε να σε δαγκάσει.
Όλα.
Φτάνει να 'χεις τα μάτια και τ' αφτιά σου
πάντοτε
ορθάνοιχτα, σαν κεραίες να ξαγρυπνούν
και ν' αντιλαμβάνονται
τι, χωρίς φράγματα και πραγματικά, κρύβεται
και
πίσω από τις λαξεμένες πέτρες και το ευειδές αγκάθι,
πίσω από το γαλήνιο κύμα και τους φαφούτηδες σκύλους...
6.18 απόγεμα, β' γραφή, 23 Ιούνη 2011,
Ηράκλειο [α' γραφή, 23 -06-2011, 3 -3.15 μ.μ., στο λεωφορείο,
από τη δουλειά στο σπίτι], για τον παππού μου, τον Παναγιώτη
4. Παρά τα φαινόμενα...
Σωρός, μου λες, τα έγγραφα, τα χρήζοντα
υπογραφής αμέσου και ταχυτάτης διεκπεραιώσεως,
άλλως, κατά τα οριζόμενα υπό της διευθύνσεως, απωλέσθησαν
η ισχύς και το κύρος της σφραγίδας τους...
Ε, και;
Σου μιλώ για τη ζωή, για την αγάπη,
το έξω από νόμους και συμβάσεις χτυποκάρδι.
Που καμιά λαβωματιά,
παρά τα φαινόμενα,
δεν πρόκειται ποτέ να το πεθάνει...
Μου το 'χει διδάξει ο πατέρας μου και τον πιστεύω!
9.35 πρωί, 23 Ιούνη 2011, Ηράκλειο,
για τις διδασκαλίες του πατέρα...
5. Το δίκιο του αφεντικού
Το αφεντικό έχει πάντα δίκιο!
Όσο περνούν οι ώρες της ημέρας,
δεν είναι ανάγκη να 'ναι κάθε στιγμή φρέσκο το ψωμί,
στις προθήκες του φούρνου, στο πολυάνθρωπο κέντρο της πόλης.
Εάν οι πωλήτριες είναι
πρωτευόντως ελκυστικές και δευτερευόντως ευγενικές,
αρκεί,
για να προσέλθουν πελάτες και το εμπόρευμα να ξεπουληθεί!
7.48 πρωί, Ηράκλειο, 23 Ιούνη 2011,
για ό,τι μας πουλούν ελκυστικές πωλήτριες...
6. Ουρανός και γη
Η γη σε τούτο διαφέρει μόνον από τον ουρανό, θαρρώ.
Και εδώ και κει, καλοί και κακοί,
και εδώ και κει, δίκαιοι και άδικοι,
και εδώ και κει, φίλαυτοι και φιλάνθρωποι...
Μόνο που εκεί ψηλά, τίποτα, ούτε καν τα νέφη
ως φράχτες δεν μπαίνουν ανάμεσά τους
πανύψηλοι, αδιαφανείς και αδιαπέραστοι
αντάμα με της ψυχής και του σώματος νοσηρούς αφεντάδες!
Όλοι τούς βλέπουν όλους στον ουρανό,
κατάματα και θαρραλέα,
σαν να 'τανε ο εαυτός τους,
όταν καθρεφτίζεται σε θάλασσας
ατάραχα και πεντακάθαρα νερά...
22-06-2011, 6.25 βράδυ, Ηράκλειο,
για το καθρέφτισμα στης θάλασσας τα νερά...
7. Αγκαζέ
Υπάρχουν άνθρωποι που δεν αντέχουν το φως.
Να ζουν στο ημίφως αρέσκονται.
Υπάρχουν άνθρωποι που δεν αντέχουν την αλήθεια.
Να ζουν στο ψέμα αρέσκονται.
Υπάρχουν άνθρωποι που δεν αντέχουν την ειρήνη και το δίκαιο.
Να ζουν στο άδικο και με πολέμους αρέσκονται.
Μπορεί κάποιοι να μας πουν,
όλοι τούτοι 'ναι οι σωστοί και εμείς λανθασμένο παίρνουμε δρόμο...
Ο ύπνος, όμως, ο νυχτερινός
έρχεται πάντοτε αγκαζέ μ' έναν ξάγρυπνο ζυγό.
Είναι ο μόνος αδέκαστος κριτής όσων είπαμε και κάναμε,
ο μόνος που τα ξεδιακρίνει όλα,
μας συγχωρεί ή μας καταδικάζει,
ακόμα κι αν θελήσουμε να τον ξεγελάσουμε
με χορούς Σαλώμης, γλυκά λόγια και φανταχτερά ρούχα...
21 Ιούνη 2011, 9.30 βράδυ, Ηράκλειο,
για τον... αδέκαστο κριτή, τον ύπνο...
8. Στις πλατείες
Μας έπνιξε το άδικο!
Μας έφεραν σε απόγνωση η κλεψιά και η κοροϊδία!
Και στις πλατείες βγήκαμε,
την αγανάκτηση και την οργή μας να δείξουμε,
η φωνή μας κατά των κρατούντων να εισακουστεί...!
Μη λησμονείτε, όμως, συναγωνιστές, και τα παιδιά,
δρόμο απλόχερα καθημερινά να τους αφήνουμε
να ζουν,
να διαβαίνουν και να βλέπουν,
να παίζουν και να σκέφτονται,
να διαβάζουν και να γνωρίζουν,
να νιώθουν χαρά και λύπη,
ν' αγαπήσουν και ν' αγαπηθούν...
Αλλιώς, νόημα δε θάχει και μυριάδες να συγκεντρώνονται
κάθε βράδυ φωνές και κραβγές διαμαρτυρίας...
Μη λησμονείτε και τα παιδιά!
Αλλιώς, κενές θα μοιάζουν, όπως άλλοτε, οι πλατείες...
β΄γραφή, 21 Ιούνη 2011, 5 απόγεμα, Ηράκλειο
(α' γραφή, Αθήνα, Σταθμός Ηλεκτρικού στο Μοναστηράκι, 00.15 - 00.30 πμ
19 προς 20 Ιούνη 2011), για τα παιδιά...
9. Ρολά
Το ευωδιαστό λουλούδι της προθήκης,
δεν ξέρω εάν το θυμάσαι,
έδωσε τη θέση του
σε μιαν ξερή, άγευστη επιγραφή "πωλείται"
και η πολύχρωμη βιτρίνα
στα σκονισμένα εδώ και μήνες κατεβασμένα ρολά.
Και το πρόσωπο της φωτογραφίας
ίσως εξακολουθεί να χαμογελά,
το ίδιο αληθινά; ποιος ξέρει;,
σε άλλην πόλη, με άλλες, ανώδυνες;, συντροφιές...
21-6-2011, Ηράκλειο, 8 πρωί,
πώς περνά ο καιρός!
10. Άνθρωπος
Το χαμόγελό μου έλαμψε και την πλάση φώτισε...
Μόλις είδα τον ήλιο στα πορτοκαλιά ντυμένο,
σαν φωτεινό σηματοδότη κεντρικής λεωφόρου.
Μόλις είδα τη σελήνη στα ροζ περιτυλιγμένη,
σαν λάγνα γυναίκα να μου γνέφει...
Η γεμάτη εκπλήξεις και ανατροπές ζωή συνεχίζεται,
οι επώδυνες πληγές δεν τη σταματούνε,
τρέχει το αίμα στις φλέβες, εγώ να το ανακόψω;
Δεν είμαι θεός, μα άνθρωπος ,
που από τους πόνους και από τα χαμόγελά μου συνεχώς διδάσκομαι ...
20 Ιούνη 2011, 9.18 βράδυ, Ηράκλειο,
για τον συνεχώς διδασκόμενο άνθρωπο...
11. Περί Τύχης
Στο αεροδρόμιο,
εν μέσω πολύβουου μελισσιού
αφιγμένων και αναχωρούντων,
λαθρακουστής και σκεπτόμενος.
Τυχερός της ζωής
(α) όποιος αγαπιέται αν και δεν αγαπά
ή
(β) εκείνος που αγαπά αλλά δεν αγαπιέται;
Ο έρως αποδημητικό χελιδόνι και η αγάπη αιωνόβια ελιά;
Που μολονότι μοιάζουν και τα δύο
βλογημένα της Τύχης δώρα, αναρωτιέσαι γιατί σε πονούν...
Εάν μιλώντας με τον καθρέφτη σου βαθιά και ειλικρινά,
αποφεύγεις τις άτυχες ή κακότυχες επιλογές
και προστατεύεις τα σώψυχά σου,
γιατί λατρεύεις τις βιτρίνες και τους δίνεις την ψυχή σου,
που μόνο άμοιρες πληγωματιές εδώ και χρόνια σε γεμίζουν,
αν και φαίνεσαι νικητής, τροπαιοφόρος;
20 Ιούνη 2011, 2.22 μ.μ., Ηράκλειο,
την ώρα που το ταξίδι έφτασε στο τέλος του
(α' γραφή, 20-6-11, 10.15- 10.30 πμ, Αεροδρόμιο Σπάτων) ...
12. Αποκοτιά
Κατακέφαλα τον λάβωσε το Γολιάθ
του Δαβίδ η σφεντόνα και κάτω τον ξαπλώνει...
Εκείνο το μεσημέρι, ο ήλιος εχάθη
για κάθε αλαζόνα κόκκορα,
για κάθε ρηχό παγώνι,
που 'χαν βιαστεί το παιδί να ξεγράψουν
και την αποκοτιά του να κοροϊδέψουν...
Τη δυσερμήνευτη μα θαρραλέα αποκοτιά με το θεριό,
τον αιμοδιψή και λαίμαργο στρατάρχη των οχτρών,
να διανοηθεί μόνος αυτός, έν' ασήμαντο βοσκόπουλο, να τα βάλει,
όχι στήνοντας καρτέρι δολερό,
μα πρόσωπο με πρόσωπο...
17- 06-2011, 8.25 πρωί, Ηράκλειο ,
για τους Δαβίδ της ζωής
13. Λέγονται;
Θα παραγγείλω ζιζανιοκτόνο.
Νισάφι...
Θα πάρω και παρασιτοκτόνο.
Δεν πάει άλλο!
Θα βάλω και αντιασφυξιογόνο μάσκα.
Πω, πω, πω, μπόχα! Αβάσταγη...
Τον κήπο μου θα καθαρίσω πέρα για για πέρα.
Εκείνα, τα πράσινα, τα οχληρά πετούμενα
λέγονται ακρίδες;
16-06-2011, Ηράκλειο, 09.30 πρωί,
για τον καθαρό κήπο
14. Στο κουρείο
Μαζύ με τις τρίχες που έπεφταν από τα μαλλιά,
κοντοστάθηκαν στην πετσέτα του κουρέα
όσα έγιναν τις τελευταίες ημέρες.
Ανεπιθύμητα και ευχάριστα.
Τα μεν πρώτα, για να διδάξουν
πώς να μην ξαναπληγώσεις και πώς να μην ξαναπονέσεις.
Τα δε άλλα, για να μας μάθουν
πόσο έμορφη είναι η καρδιά, όταν ανοίγει διάπλατα.
Κουρείο που έμοιαζε με σταυροδρόμι,
μα δε θα με βρει διστακτικό, έχω πάρει τις αποφάσεις μου.
Μπροστά θα προχωρήσω,
μέσα μου άγχος και λύπη δε θ' αφήνω ποτέ να ξαναφωλιάσουν...
12.06 μεσημέρι, 15 Ιούνη 2011, Ηράκλειο,
για τις χωρίς δισταγμό αποφάσεις
15. Και απ' τη ζωή σου
Όταν, επί χρόνια, στο σκοτάδι
βαδίζεις φωτιζόμενος υπό αναμμένου σπιρτόξυλου,
εάν τύχει και λάμψει ο ουρανός
απ' αστέρι ολόλαμπρο που 'παιζε κρυφτό με γκριζόμαυρα συννεφάκια,
να τ' ακλουθάς μ' όλη σου την καρδιά.
Δυο μόνο χρέη τα χτυποκάρδια τότε σε προστάζουν,
να φεγγοβολά εκείνο τ' αστέρι δυνατά πάντα
και συ ποτέ να μην το χάσεις
από τα μάτια και απ' τη ζωή σου...
Ηράκλειο, 12.24 χαράματα, 14 προς 15 Ιούνη 2011,
για τ' ολόλαμπρο άστρο
16. Το βαθύ
Με τη σειρά των λέξεών μου, συνάνθρωπε,
γέλα όσο θες.
Ελεύθερος είσαι, εάν έτσι σού κάνει κέφι!
Έτσι, θα προσπαθήσεις να κρύψεις
πόσο σε προβλημάτισε η επιλογή τους,
πόσο σε πληγώνει το βαθύ τους νόημα...
Μάταια!
Σαν Ερινύες θα σε κυνηγούν...!
14 Ιούνη 2011, 2.45 μεσημέρι,
Ηράκλειο, η ψυχή ενός ποιητή εξομολογείται...
17. Αγαπήσου...
Το γέλιο και την καρδιά σου
μην αφήσεις κανέναν Ηρώδη
να φυλακίσει και να θυσιάσει
για το χατίρι μιας λάγνας Σαλώμης.
Ορθώσου, αγάπησε, ζήσε, αγαπήσου...
7.55 πρωί, 14-6-2011, Ηράκλειο,
αγαπήσου
18. Να μην φανώ
Ετούτο το βράδυ του Θεριστή,
στο μπαλκόνι,
τους αστροφέγγιστους ουρανοδρόμους κοιτάζω.
Ουρανοδρόμους,
όσους είχ' άλλοτε διαλέξει να διαβώ,
μα και κείνους που αύριο θα πάρω,
αφού καθαρίσω από καρποφάγα παράσιτα,
σπείρω και θερίσω το πατροπαράδοτο χωράφι μου.
Δε θάθελα στη συνάντησή μου με τη δυσάλωτη ευτυχία
να φανώ, σκοντάφτοντας στα κάθε λογής εμπόδια, αργοπορημένος...
13 Ιούνη 2011, 9.25 μ.μ., Ηράκλειο,
για τη συνάντησή μου
19. Να μην αρνιέσαι
Το χέρι των γονιών
σε σήκωσε όταν άνοιξες τα μάτια σου πρώτη φορά,
σε βοήθησε να πρωτοπερπατήσεις και σαν αετόπουλο να πρωτοπετάξεις,
σε ενθάρρυνε να πρωτομιλήσεις και να πρωτοτραγουδήσεις αν και φάλτσα,
σε έμαθε να πρωτοδιαβάζεις και να πρωτομετράς,
σε ανασήκωσε στις πρώτες παιδικές σου αρρώστιες,
σου έδειξε δρόμους πρωτόφαντους για σένα.
Ποτέ, λοιπόν, να μην αρνιέσαι
το δικό σου χέρι, το φως της ματιάς σου και το χαμόγελο της ψυχής σου
να τους προσφέρεις ανοιχτόκαρδα
κάθε φορά που η ζωή θα σε φέρνει κοντά τους,
ακόμα κι αν εκείνοι δεν στα ζητήσουν...
14.18 μεσημέρι, 13 Ιούνη 2011, Ηράκλειο, β' γραφή
(α' γραφή, 12.30 μμ της ίδιας μέρας, στο Πανεπιστημιακό Νοσοκομείο Ηρακλείου)
για τους γονείς μου
20. Δίχως διαβατήριο
Δε χρειάστηκε διαβατήριο.
Μήτε βαλίτσες παραγεμισμένες για τις καθημερινές συναλλαγές.
Ετούτο το πρωί. Για ένα ταξίδι μακρινό και κοντινό συνάμα.
Μακρινό από τα συνήθη οδοσήμαντρά μου.
Κοντινό σε νέους τόπους, πρωτόφαντους σε μένα και άγνωστούς μου.
Ανοιγόκλεισα μόνον τα μάτια μου!
Σαν να 'ψαχνα για ξίφος, καθώς το Μεγαλέξανδρο
θυμήθηκα και ζήλεψα
στου Γόρδιου την πόλη τον κομμένο δεσμό ν' απολαμβάνει ...
10.13 πρωί, 13 Ιούνη 2011, Ηράκλειο,
για το ξίφος
21. Αλήθεια
Έχεις σκεφτεί τι είναι αλήθεια;
Α + λήθη!
Καθετί που δεν ξεχνάμε
ή ό,τι θυμόμαστε;
12 - 06 -2011, Ηράκλειο, 10.30 μ.μ.,
για την αλήθεια
22. Πεταλούδα
Στο υπόγειο του πανύψηλου ουρανοξύστη.
Στις ρίζες της αιωνόβιας ελιάς.
Στους πρόποδες του δυσθεώρητου βουνού.
Στα βάθη της πιο βαθιάς θάλασσας.
Μπορεί αλλιώς να σ' έχουν συνηθίσει ή δασκαλέψει,
εκεί, όμως, χωμένη σ' ένα άφθαρτο στους αιώνες κιβώτιο
ζει αθάνατη και αγέραστη μια νεράιδα, η αγάπη.
Και καρτερά να πας την ψυχή σου για να της δώσεις,
αφού κάθε εγωισμό και κάθε δισταγμό ή φόβο στην άκρη θα μεριάσεις.
Όσο τρανός και δυνατός νομίζεις ή φαίνεται πως είσαι...
Λεύτερη σαν πεταλούδα πολύχρωμη για να πετάξει,
σαν ευωδιαστό λουλούδι για να ομορφύνει την πλάση,
σαν άδυτος ήλιος για να φωτοβολήσει το σύμπαν,
σαν βοτάνι θαυματουργό της ψυχής και του σώματος για να σε γιατρέψει,
χωρίς ποτέ να σε πληγώσει, να σε φαρμακέψει, να σε κάψει...
12 Ιούνη 2011, 9.15 μμ, Ηράκλειο,
για την πεταλούδα
23. Για τους αγώνες
Βουρκωμένο ξύπνησε το μελάνι μου...
Ανοίγω το παράθυρο, ηλιαχτίδες τρέχουν να μπουν!
Τη νεανική χαρά τους θέλουν να συμμεριστούμε.
Μου χαμογελούν.
Σκουπίζω το δάκρυ και την αγκάλη μου ανοίγω,
ήλιος και φως Κυριακής από το παράθυρο
εντός μου με ορμή να εισβάλλουνε και σαν εφήβου έρως να φωλιάσουνε...
Δυναμώνω.
Για τους αγώνες, που δε σταματούν στιγμή.
Με ανθρώπους και ανθρωπάκια πλάι μου...
10.10 Κυριακάτικο πρωί, 12 Ιούνη 2011, Ηράκλειο,
για να ξορκίσω - επιτέλους - όσες Κυριακές με πληγώσανε
24. Απόψε
Απόψε, έχουνε συγκέντρωση.
Συμπόσιο λαμπρό και ξεχωριστό.
Ο Κάιν, ξεχνώντας του αδελφού του το αίμα, θάρθει.
Η Κλυταιμνήστρα και ο Αίγισθος, χωρίς τύψεις για τη θανή του Αγαμέμνονος.
Ο Ιακώβ δε θα λυπάται που ξεγέλασε πατέρα κι αδελφό.
Ο Κρέων, ανερυθρίαστα για της Αντιγόνης τον χαμό, θα φανεί.
Η Μήδεια, πασίχαρη που ξεπάστρεψε την αντίζηλο στην καρδιά του Ιάσονος.
Όλος ο καλός ο κόσμος, που προς τέρψη του
δάκρυ γιομίζει και πίκρα τούς γύρωθέ του,
ίσως και με μια του μόνον λέξη, ...
πέρα από χρόνο και τόπο...!
β' γραφή, 12 Ιούνη 2011, Ηράκλειο, 9.18 πρωί,
για το δάκρυ
(α' γραφή: 11-06-2011, Πανεπιστημιακό Νοσοκομείο
Ηρακλείου, 7.50 Σαββατόβραδο)
25. Συμβίωση
Η ζωή
είναι συμβίωση.
Είτε με τους άλλους.
Είτε με εκείνον που αγαπάς.
Είτε με τον εαυτό σου.
Το διδάσκεσαι
στην οικογένεια, στο σχολείο, στο στρατό, στο νοσοκομείο.
Και οι εξετάσεις
όσων έμαθες ή σου έμαθαν
δεν είναι προγραμματισμένες ως προς τον χρόνο και τον τρόπο.
Αλλ' ανά πάσα στιγμή και οπουδήποτε,
παρά τα φαινόμενα και τα πρόσκαιρα.
Να 'χεις όλα σου τα αισθητήρια όργανα εν εγρηγόρσει
και να θυμάσαι κάλλιον το διδόναι αφειδώς του λαμβάνειν αγνωμόνως...
9.09 βράδυ, 11 Ιούνη 2011,
Ηράκλειο, για όσα έμαθες
26. Σε υπερορία
Εάν
κατεβάζοντας τ' ουρανού τ' αστέρια,
αλλάζοντας των ποταμιών τη ροή,
δαμάζοντας όλης της πλάσης τ' άγρια βουνά,
τον πόνο και τις αρρώστιες
από τις ψυχές και τα σώματα των ανθρώπων
σε υπερορία καταδίκαζα ισόβια,
θα 'βρισκα δύναμη εντός μου να το 'κανα, μα το θεό.
Για την αγάπη των γονιών μου,
για τη δική σου αγκάλη...
11 Ιούνη 2011, 9 πρωί, Ηράκλειο,
θα το 'κανα
27. Μαζύ...
Είναι δύσκολο να κρατήσεις, όταν είσαι μόνος, στις φούχτες σου
την αληθινή ευτυχία.
Γιατί, πάντα εκείνη χρειάζεται κοντά της
δύο ψυχές.
Μαζύ ν' ανάβουν τη φωτιά,
μαζύ να τη συδαυλίζουν.
Μαζύ στον ήλιο να ταξιδέβουν.
Μαζύ κάτω απ' τη σελήνη να ονειρεύονται.
Ταυτόχρονα, να γελούν και να κλαίνε άδολα,
αναζητώντας γερά θεμέλια,
για να ορθώσουνε όχι αμμουδερής ακροθαλασσιάς πύργους,
αλλά με υλικά σαν της καρδιάς, πανύψηλα, στέρεα, άπαρτα κάστρα!
Ηράκλειο, 10 Ιούνη 2011, 7.55 πρωί,
για τα κάστρα
28. Από το ερμάρι
Ανασύροντας από το ερμάρι
τις καλές από τις στιγμές που περάσανε.
Και αερίζοντας τα καλοκαιρινά σου ρούχα,
πριν αρχίσεις να τα φοράς για φέτος.
Κοιτάξου στον καθρέφτη σου,
μόνη εσύ μπορείς να ιδείς, να νοσταλγήσεις
και να διδαχτείς απ' ό,τι οι άλλοι
δεν ξέρουν ή δεν βλέπουν...
00.35 π.μ., 10 Ιούνη 2011, Ηράκλειο,
για τις καλές στιγμές
29. Σφήκες ή Μέλισσες
Γύρω από το κεφάλι σου,
σφήκες τρελό έχουν στήσει χορό.
Εσύ
τις θεωρείς μέλισσες και δε σε νοιάζει.
Και απ' όποιον
ένα λόγο θέλησε να σου δώσει να φυλαχτείς,
βιάστηκες ν' απομακρυνθείς...
9 Ιούνη 2011, 1.07 μ.μ.,
Ηράκλειο, για να φυλαχτείς...
30. Τα κλειδιά
Δε θα μου πέσουν από την τσέπη
από απροσεξία.
Δε θα μου τα κλέψουν από το χαρτοφύλακα
με πανουργία.
Δε θα τους βγάλω αντίγραφα στον κλειδαρά
από προνοητικότητα.
Τα ίδια ακριβώς, ετούτα τα κλειδιά μου,
όταν η στιγμή θα έρθει
και θα 'χεις μάθει πώς χωρίς πληγώματα να τα χρησιμοποιείς,
στα χέρια θα σου βάλω...
Και θα σ' εμπιστευτώ πως δεν θα τα χάσεις, ποτέ!
8.55 πρωί, 9 Ιούνη 2011, Ηράκλειο,
για τα κλειδιά...
31. Το ποδήλατο
Απόψε, κατέβηκα στο υπόγειο.
Βρήκα το παιδικό μου ποδήλατο.
Η καρδιά μου με διευκόλυνε να το γνωρίσω... Ήταν, λοιπόν, εκεί!
Και θυμήθηκα
μαζύ
πόσες βόλτες είχαμε κάνει,
πόσες τούμπες είχαμε πάρει,
πόσες χαρές και λύπες είχαμε περάσει...
Υποθέτω, είμαι σίγουρος
ότι, ξεχνώντας την επί χρόνια απόσυρσή του,
θα θυμόταν και εκείνο τα πάντα, καθετί δικό μας.
Αν δεν είχε σκουριάσει
μαζύ με την αλυσίδα και η... καρδιά του!
Μόνον οι άνθρωποι, μου 'χεις πει, ξεχνούν ή δε θυμούνται...
08 Ιούνη 2011, 9.55 βράδυ, Ηράκλειο,
για την καρδιά του ποδηλάτου
32. Από τρίβο σε δημοσιά
Έχει κίνηση και φασαρία τούτο το σταυροδρόμι πολλή.
Διαρκώς και ασταμάτητα και ανεξέλεγκτα.
Ελλιπής η σηματοδότηση.
Δε δουλεύουν και τα φανάρια.
Όταν, λένε, ήταν ακόμα χωμάτινα τα κλαδιά της διασταύρωσης
και λιγοστοί οι περαστικοί,
ο Ηρακλής, αν και ημίθεος, είχε δυσκολευτεί να διαλέξει ατραπό...
Εμείς, οι θνητοί,
τώρα που η άσφαλτος μάς φέρνει πεζούς και τροχοφόρα σωρό
και την τρίβο έκανε δημοσιά,
πώς θα ξεχωρίσουμε
της Αρετής το διέξοδο από της Κακίας;
Είναι ένθεν κακείθεν των οδών πλανεύτρα
η πολύχρωμη μυρουδιά ανοιξιάτικων λουλουδιών...
08 Ιούνη 2011, 8.15 πρωί, Ηράκλειο,
για το διέξοδο
33. Ξύμπασα!
Ζηλόφθων ο νεανίας.
Κατά του Ηλίου εστρέφοντο τα βέλη...
Ό,τι δεν εκατάφερε εκείνος εντός τριών μηνών,
ούτος εντός τριών δευτερολέπτων επέτυχε.
Παρά την πείσμονα του νεανίου πολιορκίαν,
η νεάνις ανθέστη σθεναρώς.
Πλην, κεκαυμένη, το θερινόν πρωινόν, υπό των ηλιακτίδων,
τον οχληρό μαστοκράτορα απέβαλεν
και η φύσις ξύμπασα έλαμψεν...
Last weekend, παρά θιν' αλός...
07 Ιούνη 2011, 8 πρωί, Ηράκλειο
34. Συντροφιά
Άσπρα κοράκια. Μαύρα περιστέρια.
Φάλτσα αηδόνια. Καλλίφωνοι βάτραχοι.
Παλιμπαιδίζοντες μεσήλικες
παίζουνε κυνηγητό και κρυφτό στο πάρκο της πάλαι ποτέ γειτονιάς,
πλησίον κάδων της ανακύκλωσης.
Ο Κάιν, πλένοντας τα ματοβαμμένα χέρια του,
ετοιμάζεται, ατάραχος πλην λαίμαργος, για δείπνο.
Η γυναίκα του Λωτ φωνασκώντας ανθίσταται
στο μαρτύριο που η φύση της τής προσέφερε.
Περίεργος που 'ναι ο κόσμος,
όταν πίσω από ένα παράθυρο τον ατενίζεις,
μόνος φανερά, μα με σώψυχη συντροφιά
τις αναμνήσεις από το δεξιό σταυρό και ό,τι ονειρεύεσαι από τον αριστερό...
Κάτι άκουσα για στάση εργασίας
των μέσων μαζικής μεταφοράς, πάλι!
06 Ιούνη 2011, 10.15 πρωί,
ΒΕΝΙΖΕΛΕΙΟ ΝΟΣΟΚΟΜΕΙΟ Ηρακλείου, για τη συντροφιά...
35. Ζήλεψαν
Στον κυριακάτικο περίπατο,
το Σωκράτη, το σοφό δάσκαλο, αντάμωσα
και τους μαθητές του
σαν πρόβατα τον βοσκό να τον ακολουθούν,
σαν κλωσσόπουλα στη μάνα τους καταφύγιο να γυρέβουν,
σαν λιονταρόπουλα να κρέμονται από τα χείλη της λέαινας,
σαν ηλιαχτίδες την πατρική θαλπωρή του ήλιου ν' αποζητούν!
Φούσκωσαν τα σωθικά μου...
Στον κυριακάτικο περίπατο,
την Κλεοπάτρα, την πανέμορφη θεά, αντάμωσα
και τον Αντώνιο και τον Καίσαρα πλάι της
για τον έρωτά της να διαγκωνίζονται,
σαν έφηβοι που πρωτογνωρίζουν τις εμορφιές της αγάπης,
σαν τζιτζίκια π' ακούραστα της ζωής τις χαρές τραγουδούν,
σαν γάτοι πονηροί και ναζιάρικοι που τα χάδια ανθρώπου επιζητούν!
Αγαλλίαση τα σώψυχά μου ξεχείλισε...
Και στα χείλη μου, σαν γύριζα στο σπίτι μου, είχα
ζωγραφισμένο χαμόγελο μεγάλο
απ' όσα με δίδαξαν τούτες οι συναντήσεις,
να ψάχνω πάντοτε το άσβεστο φως πίσω απ' την πρόσκαιρη λάμψη!
Και ζήλεψαν πολλοί και απόρησαν πολύ,
όσο κι αν προσπαθήσανε να το υποκρύψουνε,
άλλοι δεν ήξεραν, άλλοι δεν εννόησαν
το λόγο της ευδαιμονίας μου της κυριακάτικης...
05 Ιούνη 2011, 10.35 Κυριακάτικο πρωινό,
για τα έξω από το σπίτι μαθήματα της ζωής...
36. Πριν την παράσταση
Μαζεύτηκαν οι υποκριτές!
Από κοντά και ο χορός...
Να και ο ποιητής, να και ο χοροδιδάσκαλος!
Παραδίπλα, στέκεται σιωπηλός στέκεται ο χορηγός!
Σε λίγο, θ' αρχίσει η παράσταση...
Όλοι τους θα ζητήσουν το γέλιο, το δάκρυ και χειροκρότημα των θεατών.
Που θα ΄ρθουν αβίαστα,
εάν εκείνοι πιστέψουν πως όσα γίνουν επί σκηνής
την καθημερινή θα γιατρέψουν ζωή τους...
Αθήναι, στα Λήναια, μεσούντος του πολέμου...
4 Ιούνη 2011, 8.55 βράδυ, Ηράκλειο,
για την παράσταση
37. Με φροσύνη
Ένα φωτεινό αστέρι,
μόλις η μυριάστερη νύχτα χάθηκε,
δεν έσβυσε, δεν κρύφτηκε μαζύ της
από φόβο για τον παντοδύναμο ήλιο.
Το θρονί του
με φροσύνη χάρισε μεγάλη και με χαμόγελο περίσσιο
σε μιαν μικρή, αρτιγέννητη ηλιαχτίδα,
να καλημερίσει, να λάμψει, να φωτίσει
και εκείνη
τους ανθρώπους και το σύμπαν,
πασίχαρη για τούτο το λιοβλόγητο "πάρε - δώσε"...
Ηράκλειο, 04 Ιούνη 2011, 8.15 πρωί,
για το καλημέρισμα
38. Όταν γελάει...
Διάβαζα κι απόψε Ιστορία.
Παρέλαση εφήμερα διασήμων και ασήμων.
Όταν ο καθρέφτης γελάει,
το είδωλο χαμογελά ή κλαίει
στο βάθος της ψυχής του;
02 Ιούνη 2011, 9.45 βράδυ,
Ηράκλειο, για το γέλιο του καθρέφτη
39. Αμάραντος ...
Πολύ κοφτερό το μαχαίρι!
Πρόσεχε, μην κοπείς και ματώσεις!
Προσωπικά, προτιμώ τα λουλούδια...
Ακόμα κι αν χειμώνας ή άμαθος κηπουρός θελήσει να τα ξεριζώσει,
πάντα η ευωδιά τους μέσα σου μένει, αμάραντος...
8 πρωί, 02 Ιούνη 2011,
Ηράκλειο, για τα λουλούδια
40. Την αμάχη
Για όσα σφάλματα μού καταλογίζετε,
στο σώμα και στα πάθη του ρίχτε την ευθύνη!
Για όσα όμως την καρδιά υπάκουσα
και τους πόθους της ακολούθησα,
ποτέ δε θα γυρέψω άλλον φταίχτη,
μήτε ρίψασπης στη μέση την αμάχη θ΄ αφήσω...!
11.28 μμ., 1-6-2011, Ηράκλειο,
για τους πόθους της καρδιάς
41. Καλή τύχη
Καλό ταξίδι, καραβάκι!
Καλό πέταγμα, γερακίνα!
Καλά λουλούδια, τριανταφυλλιά!
Ετοιμάζομαι για μεγάλο ταξίδι,
στα πέρατα του παντός θα φτάσω.
Ετοιμάζομαι να πετάξω πολύ ψηλά,
στα πρόθυρα να φτάσω τ' ουρανού.
Ετοιμάζομαι με άνθη να γεμίσω τον κόσμο,
μ' ανοιξιάτικες μοσκοβολιές την πλάση όλη...
Καλή σας τύχη,
ακόμα κι αν τα μάτια, τ' αφτιά και τα σώψυχά μου
αργήσουνε χαρά, μαθαίνοντας για σας, να αιστανθούνε ...
1-6-2011, 5 μμ, Ηράκλειο
για τη χαρά...
42. Βρίσκω
Ανηφορίζοντας.
Πίσω μου, αφήνω κάρβουνα άχρηστα πια.
Μπροστά μου, διαμάντια πολύτιμα βρίσκω.
Φτάνει τα μάτια μου να τα έχω ανοιχτά...
2 μμ, 1-6-2011, Ηράκλειο,
για τα διαμάντια
43. Σαν καράβι
Τα θρύψαλα του καθρέφτη.
Που 'χε ιδεί πολλά και θαυμάσει.
Δάκρυα αγωνίας, λύπης και χαράς.
Μάτια και χείλη πόθου και πάθους...
Στο πέλαγο το πολυκύμαντο ρίχτηκαν πια.
Με την ευχή καλόν πλου να 'χουν.
Σαν καράβι μυριοταξιδεμένο και θαλασσόδαρτο...
Με μεθυσμένο κυβερνήτη την καρδιά,
νηφάλιο συγκυβερνήτη το νου
και πολύπειρο πλήρωμα τις αναμνήσεις...
Και προορισμό έχοντας τη γη της δικαιωμένης αγάπης...
01 Ιούνη 2011, 12.55 μεσημέρι, Ηράκλειο,
καλό μήνα, για τη γη της αγάπης
44. Πατέρα...
Καλή δύναμη, πατέρα,
στον αγώνα σου το σημερινό.
Νικητής θα βγεις και με κότινο ελιάς
εμείς, όλοι που σ' αγαπάμε,
το θρίαμβό σου τρωγοπίνοντας θα συνεορτάσουμε...
Μη λιγοψυχήσεις, πατέρα, εάν ο δρόμος είναι μακρύς,
τα ποδάρια σου τέντωσε και τρέξε,
το νήμα κόψε νικητής και τροπαιοφόρος...
31 - 05 - 2011, Ηράκλειο, 2 χαράματα,
για τον πατέρα...
45. Παρακαλώ...
Την ψυχή μου νυχθημερόν παρακαλώ,
σιμά μου να 'ναι και στις χαρές και στις λύπες,
δύναμη να μου χαρίζει απλόχερα.
Δίχως στο ζύγι, σαν πλανευτής έμπορος, να με κλέβει...
Στις χαρές,
για να συγκρατώ τον εαυτό μου στα μέτρα του.
Στις λύπες,
θάρρος για να 'χω κι ό,τι με βασανίζει να αντιπολεμώ...
30 Μάη 2011, Ηράκλειο, 11.40 βράδυ,
για τα μέτρα του εαυτού
46. Μονομαχία
Σε αλώνι μεγάλο, λαμπρό αγώνα στήσανε
με τα δόρατα και τα σπαθιά των
δυο από τους πιο ξακουστούς της πόλης
άντρες, από τους πρώτους σ' όλα.
Κόσμος μαζεύτηκε να τους θαυμάσει,
να στοιχηματίσει υπέρ του ενός ή τ' άλλου.
Αβέβαια, βλέπεις, εκ των προτέρων η μονομαχία...
Ο Δον Κιχώτης από τη μια,
που θεριά γιγάντια επάλεψε
και ξωτικά σωρό θελήσανε μάταια να του σκουριάσουνε την πανοπλία
για μιας Δουλτσινέας τον πόθο
μα την ατσάλινη και γεμάτη από τις δοκιμασίες ψυχή του τάμα στον Άη Έρωτα θα φέρει
σαν νικήσει σε τούτο τον αγώνα.
Ο Δον Ζουάν από την άλλη,
που λόγια πολλά, παχιά και πονηρά παιχνίδια με τις γυναίκες ξέρει
και άμαθος του τι αντρειοσύνη κι αγάπη πάει να πει αλήθεια,
μα την με πλουμίδια στολισμένη άδεια ψυχή του στον Άη Επιφάνιο θα φέρει
σαν νικήσει σε τούτο τον αγώνα.
Κι αν σ' αυτήν εδώ, ναι, τη στιγμή
ο Ζουάν του Κιχώτη φαίνεται να υπερισχύει,
δεχόμαστε στοιχήματα για τον τελικό - πραγματικό- νικητή...
30 Μάη 2011, Ηράκλειο, 8 πρωί,
για τον τελικό - πραγματικό - νικητή
47. Στην έρημο
Σκοτείνιασε ο ουρανός.
Κρύφτηκε το φεγγάρι.
Χάθηκαν τα αστέρια.
Τον είχε πάρει ο ύπνος στα πόδια ενός φοίνικα.
Ντάλα μεσημέρι, με καυτερό τον ήλιο.
Άνοιξε τα μάτια, κοίταξε το σκοτάδι.
Έβαλε το χέρι στην καρδιά.
Χτυπούσε ακόμα,
μολονότι τα όνειρά του έμοιαζαν χαμένα !
Σηκώθηκε και το δρόμο του συνέχισε.
Τον περίμεναν αγόγγυστη η καμήλα του και απέραντη η έρημος...
Που πισωγυρίσματα δε συχωρούσε...
11.35 μ.μ., 29 Μάη 2011, Ηράκλειο, για τα μη πισωγυρίσματα
48. Όταν χαμογελάς
Το χαμόγελο δεν θέλει πρόβα.
Βγαίνει αυθόρμητο.
Από της ψυχής τα βάθη.
Τι ομορφιά γεμίζει άφταστη το πρόσωπό σου και άσβεστο ερωτικό φως,
όταν χαμογελάς.
Τραγούδι μελωδικό μάς συνεπαίρνει, γοητευτικό μάς μαγεύει,
όταν χαμογελάς.
Θάλασσα ατάραχη μάς γαληνεύει, στα πέρατα μάς ταξιδεύει,
όταν χαμογελάς.
Ουρανός ξάστερος, με φεγγάρι μάς φωτίζει, με ήλιο μάς λαμπρύνει,
όταν χαμογελάς.
Ο κόσμος γίνεται καλός, αγαπά, λύνονται - λες;- τα προβλήματά του,
όταν χαμογελάς.
Υπάρχει, άραγε, κανείς τόσο ανόητος
που να θέλει να σου κλέψει το χαμόγελο;
Στις 10 μια Κυριακή πρωί, 29 Μάη 2011,
για τους μη ανόητους και, κυρίως, για σένα
49. Στο φωτεινό σκοτάδι
Απόψε, δεν βρέχει!
Καθρέφτης ο ουρανός.
Της καρδιάς σου.
Κατέβηκε το φεγγάρι στο μπαλκόνι.
Και τη φλερτάρει αμίλητο, τρυφερά.
Δωρίζοντάς της μιαν ανθοδέσμη μαγιάτικα αστέρια.
Δες, το σκοτάδι φωτίστηκε ...
28 Μάη 2011, Ηράκλειο, 10.15 μμ
για τα δώρα
50. Αυτόφωτος
Δεν είναι η ψυχή μου
μήτε πέτρα, μήτε μαριονέτα.
Δεν είναι ο νους μου
μήτε σκλάβος, μήτε υποζύγιο.
Δεν είναι τα χέρια μου
δοκιμαστήρια των αλυσίδων.
Με την ψυχή, πονώ, χαίρομαι, μα και αγαπώ.
Με το νου, κρίνω, στοχάζομαι, αντιλαμβάνομαι.
Με τα χέρια, δρω και δημιουργώ.
Αυτόφωτος, δυνατός και ανεξάρτητος
για να ζω και να παλεύω, νυχθημερόν,
για το τώρα, μα και για το μεθαύριο,
μ' άοκνη ορμή ως των Αντικυθήρων ο έφηβος.
28 Μάη 2011, 12 μεσημέρι,
για την καθημερινή μας πάλη
51. Δεν είναι...
Κύριε Πρόεδρε,
η σκιά που βλέπετε στα σκουπίδια
να ψάχνει επίμονα
ένα ξεροκόμματο για φαγητό,
ένα πεταγμένο ρούχο για να φορά,
ένα νάυλον για τη βροχή ή το λιόκαμμα,
ένα κέρμα για ν' αγοράσει ψωμί
δεν είναι
μανιώδης ρακοσυλλέκτης,
έτσι για να περάσει η ώρα του.
Είναι πολίτης, συμπατριώτης σας,
συνάνθρωπός μας,
που δε σας γύρεψε ποτέ,
όταν ξεπουλήσατε τους προγόνους, το σπίτι και τους αγώνες του,
όταν υποθηκέβετε το μέλλον του και των παιδιών του,
ελεημοσύνη, μα δίκαιο και ανθρωπιά...
28 Μάη 2011, Ηράκλειο, 2.08 ξημέρωμα,
για τους συνανθρώπους και συμπολίτες μας
52. Απ' όλα
Ω, που 'ναι
έμορφο πολύ, με τραγούδι τα πλήθη να μαγέβεις,
πλούσιο δίχως άλλο, η γης καρποφόρα να σου δίνει να ζεις,
τρανό περίσσια, στο σύνολο η αξία σου να πρωτεύει,
γλυκύ αφάνταστα, τ' αγαπημένου να σμίγεις τα χείλη!
Μα απ' όλα πρώτο,
την αγάπη των γονιών στα φυλλοκάρδια σου το να 'χεις
σε κάθε μονοπάτι π' η ζωή
σ' ορίσει να βαδίσεις,
ξυπόλυτος για με παπούτσια...
27 Μάη 2011, 9.09 πρωί, Ηράκλειο,
για τους γονείς μας
53. Από το α έως το ω
Από το α έως το ω,
γράμματα και λέξεις ένα σωρό
παρατάχτηκαν, υποτάχτηκαν και συμπαρατάχτηκαν
τόσους μήνες
στη γραφίδα υπακούοντας
που και εκείνη της καρδιάς εντολές εκτελούσε...
Φως στα σκοτάδια,
ψωμί στους πεινασμένους,
νερό στους διψασμένους,
ουράνιο τόξο μετά από νεροποντή,
βροχή μετά από ξηρασία,
νύχτα μετά από πολύμοχθη μέρα,
όαση στην έρημο των ανθρωπωπόλεων,
φιλί αγάπης στους ερωτευμένους,
ελπίδα στους αγωνιστές για δικαίωση,
θέλανε να φέρουνε και να μεταδώσουνε,
ως ερμηνεία των δίφορων χρησμών της Πυθίας
και εμψύχωση στους δύσκολους καιρούς μας...
Αν τα κατάφεραν, τούτη, λοιπόν, ας είναι η τελευταία τους συμβολή:
"Ευχαριστώ σε όλους,
βιαστικούς και αργούς αναγνώστες και μελετητές των,
για όσο χρόνο τούς χαρίσατε!
Εμπρός, τώρα βγείτε στο φως,
σας περιμένουν και οι δικοί σας συνταξιδιώτες!"
20 Μάη 2011, 8.30 πρωί, Ηράκλειο,
Ευχαριστώ ...
54. Στον κήπο τ' ουρανού
Των κυριακάτικων ονείρων μας τα χείλη και τα μάτια
μ' αγκάθια που προστατέβουν τα τριαντάφυλλα
μοιάζουν.
Βλέπεις, επιθυμείς, τείνεις να πλησιάσεις,
μα πριν προλάβεις τη μυρουδιά τους να γευτείς,
σε ματώνουν...
Το ίδιο τάχα πληγώνουνε και τα δικά τους ανθάκια,
όταν έξω από την αυλόπορτα θέλουν να διαβούν;
Ή προτιμούν, αντί τον πόνο, ένα ανώδυνο έλος ;
Παρά ταύτα, στον κήπο τ' ουρανού,
πάντοτε θα ενθυμείσαι τα τριαντάφυλλα,
που πόθησες πολύ στην πρώτη σου νιότη,
μα πέτρες σκληρόψυχες, στα χρόνια που πέρασαν, δε σ' άφησαν να χαρείς...
6.15 απόγεμα, 19-05-2011, Ηράκλειο,
για ό,τι πόθησες στην πρώτη σου νιότη
55. Το μέλι
Εύπεπτο ή δύσπεπτο
ο ουρανίσκος των ανθρώπων
το δέχεται ή τ' απορρίπτει βιαστικός,
το μέλι της φίλεργης μέλισσας.
Δίχως ποτέ κανείς μας να ρωτά
πώς και πόσο κουράστηκε,
τι την έσπρωξε
να το φτιάξει και να μας το προσφέρει...
Ίσως να του αρκεί μόνον,
άλλος δεν μπορεί, άλλος δε θέλει τίποτ' άλλο
ή και να 'χε συνηθίσει ή δασκαλευτεί έτσι,
μια επάλειψη στο ψωμί ...
19 Μάη 2011, 7.52 πρωί, Ηράκλειο,
για το μέλι
56. Με ζουγραφιές και λέξεις
Τι τη χρειάζονται τη λαλιά
οι ποιητές και οι ζωγράφοι;
Με τις λιτές ζουγραφιές και με τις απλές λέξεις των,
τον κόσμο ομορφαίνουν που 'ναι γεμάτος κακογουστιά,
την αγάπη εξυμνούν στα μακρινά και στα κοντινά της ταξίδια,
την ψυχή ενδυναμώνουν στις χαρές και στις πίκρες,
το λαό εμψυχώνουν στις αμάχες και στις πορείες,
αναπνέουν, για να σου λένε "σ' αγαπώ!", ακόμα κι αν τους απορρίπτεις ...
Άτυχοι, αλήθεια, που 'ναι οι ρήτορες,
που με λόγια παχιά πλην ρηχά
αγωνίζονται να σε πείσουν
ότι σ' αγαπούν και για του έθνους ότι νοιάζονται τη σωτηρία;
18-5-2011, 11.20 πρωί, Ηράκλειο,
για την ποιητική και τη ζωγραφική εκ των τεχνών...
57. Να 'σουν
Να 'σουν χρονοφάγωτη πέτρα σ' απόκρημνο βουνό,
να 'σουν ορμητικό κύμα σε φουσκωμένη θάλασσα,
να 'σουν αχτίδα παιχνιδιάρα λαμπρού καλοκαιρινού ήλιου,
να 'σουν σταγόνα δροσερή χειμωνιάτικης βροχής,
να 'σουν μπουμπούκι λατρευτό ανοιξιάτικου τριαντάφυλλου,
να 'σουν αστέρι, το μόνο φωτεινό σκοτεινής νύχτας,
να 'σουν μια μικρή κουκίδα στο πελώριο και αχανές σύμπαν,
να 'σουν χαμόγελο μικρού παιδιού πλατύ όταν ξανανοίγουν τα σχολεία,
να 'σουν δάκρυ πεινασμένου για το μητρικό γάλα βρέφους,
να 'σουν στήριγμα παππού και γιαγιάς γερό κουρασμένων από τα χρόνια,
να 'σουν αιματοβαμμένη σημαία αγώνων για το λαό,
δε θα σ' αγάπαγα ποτέ λιγότερο
απ' όσο σ' αγαπώ, πίστεψε και εμπιστέψου με, εδώ και χρόνια ....
Με την ψυχή μου, σαν την ψυχή μου...
Βλέπω, ξέρεις, πως και συ μ' αγαπάς πέρα απ' όρους, όρια και συμβάσεις,
όσο κι αν κρύβεσαι πίσω τους ανώδυνα....
Γιαυτό, μη σκιάζεσαι! όλα θα πάνε καλά, όλα!
7.55 μ.μ., 18 Μάη 2011, Ηράκλειο,
ό,τι και να 'σουν...
58. Πανσέληνοι
Είναι κάτι πανσέληνοι,
που διπλές στ' ανθρώπινό σου μάτι μοιάζουν,
εάν την πανέμορφη αγάπη μοιράζεσαι και χαίρεσαι.
Είναι κάτι πανσέληνοι,
που λειψές στην ανθρώπινή σου την καρδιά είναι,
όταν η αθέλητη μοναξιά κρασί άκρατο σού προσφέρει!
Και συ, σαν παιδί τ' άστρα του συγγραφέα μετράς
και σαν άντρας πότε κλαις, πότε γελάς,
το αίμα που τρέχει εντός σου κρυφοσκουπίζοντας...
8.24 πρωί, 17-05-2011, Ηράκλειο,
για την αποψινή πανσέληνο
59. Είχε...
Ξέρεις
πόσα δευτερόλεπτα είχε κάθε μεγάλη νύχτα,
πόσες σταγόνες είχε κάθε βροχερή μέρα,
πόσα αστέρια είχε κάθε ξάστερος ουρανός,
πόσες αχτίδες είχε κάθε λαμπερός ήλιος,
πόσους κόκκους είχε κάθε παραθαλάσσια αμμουδιά,
πόσα γράμματα είχε κάθε ποίημά μου για σένα,
αυτούς τους μήνες
που διάλεξες μακριά και άφταιγά μου να σταθείς;
Εάν, κάποτε, λοιπόν στην τωρινή μου θέση θάσαι,
κάνε μια προσπάθεια
και πες μου αν να τα μετρήσεις ένα προς ένα καταφέρεις...
Πίστεψέ με, μόνον αν αγαπάς, θα το πετύχεις...
Γ. Η.Ο., 1.30 χαράματα, 17-5-2011, Ηράκλειο,
για το πόσα είναι...
60. Κορίτσια και γυναίκες
Με κούκλες παίζουν όλα τα μικρά κορίτσια.
Με άντρες μερικά απ' αυτά, όταν μεγαλώσουν.
Όταν, όμως, τα μάτια τους δακρύζουν,
κανένα από τα παιχνίδια τους
δεν θα τρέξει ν' ακούσει το παράπονό τους,
τα κλάμματά τους να σκουπίσει.
Ούτε καν ο καθρέφτης τους,
που τόσο πολύ τους ταιριάζει και τόσο τον αγαπούν...
Μονάχα όσοι τις λάτρεψαν από χρόνια
στους δύσκολους καιρούς το χαμόγελο
στα χείλη των γυναικών, ναι, εκείνοι θα ξαναφέρουν...
5.40 μ.μ., 16 Μάη 2011, Ηράκλειο,
για τα κορίτσια που λένε ότι μεγάλωσαν
61. Δεν μου γλιτώνει...
Μίνωα αχόρταγε,
το ξέρω πως από τη ζήλεια σου
σε λαβύρινθο δυσπρόσιτο, βαθύ και σκοτεινό
ορέγεσαι και μένα κι όσους αγαπώ να ρίξεις...
Μα δεν χρειάζομαι εγώ έξυπνο Θησέα
και της θυγατέρας σου, της Αριάδνης, το κουβάρι,
το Μινώταυρο για να υποτάξω...
Αν και δεν μου φαίνεται, είμαι γιομάτος δύναμη,
στην ψυχή, στο νου και στο σώμα,
κανένα θεριό, μα τους θεούς, δεν μου γλιτώνει!
Για το χατίρι όσων αγαπώ παλεύω πάντα και νικάω...
15 Μάη 2011, 10.35 βράδυ, Ηράκλειο,
για το χατίρι
62. Τύραννος και Λαός
Τύραννος, Πεισίστρατε, δεν θα 'σαι μόνον,
όσες φορές
στείλεις τους ραβδούχους στο λαό που πεινάει και φωνάζει,
με σκληρούς νόμους θελήσεις τη λευτεριά του ν' αλυσοδέσεις,
με ζιζάνια ζητάς να μαραίνεις τα λουλούδια των κήπων του,
με φόρους πεθυμήσεις αβάσταγους το αίμα του να ρουφάς...
Θε να 'σαι κι όταν
την καρδιά των ανθρώπων ορεχτείς σα σκλάβα σου
να στερείται όση για εκείνην προώρισται αγάπη
και σ' ανήλιαγο κελλί θελήσεις να την φυλακίσεις...
Μα μην επαναπαύεσαι!
Ο λαός σαν ξυπνήσει, πού θα κρυφτείς δε θα ξέρεις ...
12.30 μεσημέρι, 15 Mάη 2011, Αγ. Χαράλαμπος Οροπεδίου Λασιθίου
(η γενέτειρα του πατρός μου), για το λαό όταν ξυπνήσει...
63. Ημερομηνία λήξεως
- Ήμουν στο σούπερ μάρκετ.
- Τι πήρες;
- Αγόρασα κονσέρβες...
- Πότε λήγουν;
- Μάης του '11 τώρα, μέχρι το Νοέμβρη του '13 προλαβαίνουμε...
- Προλαβαίνουμε;
- ...
11.30 πρωί, 14-05-2011, Ηράκλειο,
μόνο(ι) οι άνθρωποι δεν ξέρουν την ημερομηνία λήξεώς τους
64. Ο ευκάλυπτος
Στο χωριό,
στο σπίτι του παππού, στην αυλή,
σιμά στις γλάστρες με τα λουλούδια,
ανάμεσα στα σπουργίτια και τα γατιά,
θυμάμαι.
Παιδικά μου παιχνίδια,
με τον ήλιο, τη σελήνη, τους φίλους.
Έναν απλησίαστο στα μάτια μου ευκάλυπτο,
π' όλοι τον ζήλεβαν
για το ύψος, τη φυλλωσιά και τον αλύγιστό του κορμό.
Όλοι τον θαύμαζαν για τα πολλά του χρόνια
και τη δροσερή σκιά του απολαμβάνανε...
Μα εκείνος, βράδυ και πρωί, ακούραστος και ξάγρυπνος
στις ρίζες, που χάνουνταν στα βάθια της γης,
σαν να τον άκουγες να 'λεγε "ευχαριστώ!"
14 Μάη 2011, 9.45 πρωί, Ηράκλειο,
για το "ευχαριστώ" στις ρίζες μας...
65. Κερασιά και άνθρωπος
Δεν ξέρω καμιάν κερασιά,
όσων ετών κι αν είναι,
που να επιζητά
να έρθει το φθινόπωρο και τα φύλλα της να κλέψει!
Την άνοιξη προτιμά
που ολάνθιστη ευωδιάζει κι ομορφαίνει
την φύση ολάκερη...
Όμοια κι ο άνθρωπος,
από παιδί έως τον παππού,
λογικό δεν είναι μ' όσους νιώθει στα σώψυχά του
καλά και αληθινά πλήρης
και χαμόγελο πως τον γεμίζουν και δεν τον πληγώνουν
να θέλει να συναναστρέφεται;
13 Μάη 2011, 9.37 βράδυ, Ηράκλειο
για την εσωτερική μας πληρότητα
66. Ουράνιο Τόξο
Ουράνιο Τόξο, πού 'σαι;
Σε ποιες γειτονιές γυρνάς;
Ποιους ανθρώπους φωτίζεις;
Ποια αηδόνια ενθαρρύνεις;
Ποια μυρμήγκια εμψυχώνεις;
Ποιες μέλισσες ενδυναμώνεις;
Να μη λυγίζουν στις δυνατές ή τις απρόσμενες νεροποντές,
να ζουν...
Σύγνεφα γκρίζα, φορώντας τα καλά τους,
μήπως σε ξεμυάλισαν κι ουρανό με τ' άστρα σου 'ταξαν;
Ουράνιο Τόξο, πού 'σαι;
13 Μάη 2011, Ηράκλειο, 9.30 μ.μ.,
για το Τόξο!
67. Από τους λαβύρινθους
Σε σπίτι φίλων.
Γεύμα. Καφές. Συζήτηση.
Αναμνήσεις. Σχόλια.
Για άλλοτε και τώρα.
Όσα έγιναν, γίνονται, θα γίνουν.
Κάθε μέρα, μαθαίνεις και κάτι.
Ποτέ, μην παινευτείς πως τα ξέρεις όλα...
Η ζωή τρέχει.
Να βγει από τους πολυδαίδαλους λαβύρινθούς μας.
Χωρίς αρχές και αξίες, δε θα φτάσει ποτέ στην έξοδο.
Αν και θα μοιάζει ευημερούσα.
Δίχως αγάπη, θα χαθεί στα σκοτάδια.
Μολονότι θα ζει κοντά στο φως...
Γ. Η.Ο., 4.45 μ.μ., Άγιος Νικόλαος, 12-05-2011,
για το Στέφανο και τη Βίκυ
68. Αν με ρωτούσες
Αν με ρωτούσες τι θάθελα να 'μουνα,
"Ήλιος και αστέρι να φωτίζω τη στράτα σου", θα σου 'λεγα.
Αν με ρωτούσες πού θάθελα να 'μουνα,
"Στον κόρφο σου το γλυκύ, μυρωδικό", θ' απαντούσα.
Αν με ρωτούσες ποιο μου έργο ως ζωγράφος θα ξεχώριζα,
"Τα ματάκια σου τα λαμπερά", θα αποκριθώ...
Αν με ρωτούσες τι θάθελα να κάνω,
"Τα πάντα που θα σ' έδιναν χαμόγελο!", θα 'ταν η απόκρισή μου...
Αν με ρωτούσες πόσο πολύ σ' αγαπώ,
"Εάν έχει τέρμα ο ουρανός κι ο ωκεανός άκρη, βρες τα!", θα σ' απαντήσω...
11 Μάη 2011, 5.55 απόγεμα,
Ηράκλειο, για σένα, ως δώρο ...
69. Κάποιες μέρες και νύχτες
Κάποιες νύχτες,
ύπνος δεν έρχεται στα μάτια.
Μονάχα δάκρυ,
πικρό και ανεξέλεγκτο.
Κάποιες μέρες,
λέξεις δεν έρχονται στα χείλια.
Μονάχα φιλιά,
τ' αλλοτινά, τα πολυπόθητα.
Και τότε 'ναι που αφήνεις την πένα σε μιαν άκρη,
τις φωτογραφίες των χρόνων της ευτυχίας πιάνεις,
σκουπίζεις τα μάτια
και δύναμη ψάχνεις εντός σου,
η αγάπη για να ξανάρθει,
η μεγαλύτερη που μοιράστηκες ποτέ αγάπη,
τη ζωή για ν' αντιπαλέψεις,
τη ζωή που τίποτα δεν σου δίνει αδακρυτί και αμαχητί...
11 - 5 - 2011, 9.15 πρωί, Ηράκλειο,
για την εντός σου δύναμη...
70. Το μαγιάτικο τριαντάφυλλο...
Το μαγιάτικο τριαντάφυλλο
εάν με αγάπη το ποτίζεις.
Ίσως θ' αργήσει.
Μα σαν τα άνθη του ξεπετάξει,
όλη την πλάση μυρουδιάζει κι ομορφαίνει
σαν τα μάτια της γυναίκας π' αγαπάς.
Και χαμόγελο σε πλημμυρίζει,
τυχερέ κηπουρέ...
11 Μάη 2011, 00.55 μεσάνυχτα,
για το τριαντάφυλλο του Μάη
71. Το ανόητο θεριό
Βρε καλώς τον, τον Γίγαντα...
Χτύπα όσο θες, ανόητε, την εξώπορτά μας!
Κακό της κεφαλής σου μεγάλο, μαύρε, μαγειρέβεις!
Όσο κι αν μοιάζεις θεριό ανήμερο, ανίκητο!
Έξω θα βγούμε και με σφεντόνα του Δαβίδ
θα σ' την σπάσουμε την χοντροκεφάλα!
Τι τάθελε μετά θα λες και κλάματα θα ρίχνεις
με την καρδιά ανθρώπων π' αγαπούν και αγαπιούνται
χωρίς μυαλό μέσα της να τα βάλει;
Μα κι αν τύχει και με ατιμίες ή πανουργιές νικήσεις,
να μην το καυχηθείς, τέτοια νίκη δεν αξίζει...
3.11 μ.μ., Ηράκλειο,10-5-2011
για την αγάπη μας που θα νικήσει το θεριό
72. Ο δρόσος
Απ' άθραυστο σίδερο οι αλυσίδες
π' αλυσοδέσαν για να μην ξεφύγει οι θεοί τον Προμηθέα
κατ' εντολή του φοβισμένου μη χάσει τα πρωτεία Διός.
Καλά καρφώσαν επάνω στο σταυρό χεροπόδαρα
οι ανθρώποι τον Ιησού μ' ατσάλινα καρφιά
κατ' εντολή των φιλάργυρων αρχόντων.
Το φως και την αγάπη είχανε, βλέπεις, κηρύξει
τούτοι, καταπώς θρυλείται, οι σοφοί Δασκάλοι
στο λαό και πώς να ζει αφέντης στον τόπο του ο ίδιος...
Μα εκείνης το χαμόγελο το γλυκύ και η πολυπόθητη αγάπη,
όσο κι αν κάπου κοντοστάθηκαν και αργούν το δρόμο να πάρουν του γυρισμού,
δεν είναι αλυσίδες βαριές και επώδυνα καρφιά,
δεν είναι άσπλαχνοι σταυρωτήδες και τρομαγμένοι αρχομανείς,
αλλά δρόσος ευπρόσδεκτος στην ψυχή του εν καυσώνι,
χέρι να πιαστείτε στα δύσκολα, για να προχωρήσετε ...
9.45 πρωί, 9 - 5 - 2011, Ηράκλειο,
για τον δρόσο...
73. Στο βουνό
Στο δυσθεώρητο βουνό.
Πολλά τα κοφτερά και απόκρημνα βράχια.
Σωρός τα αιχμηρά αγκάθια.
Αρκετά τα αιμοδιψή αρπακτικά.
Πυκνή η ομίχλη, σε δυσκολέβει να ιδείς και να κινιέσαι.
Πουθενά, να σταθείς με σιγουριά δεν έχεις.
Μην απορείς, λοιπόν,
που το χέρι μου σού δίνω,
μαζύ μου ως την ψηλή κι απάτητη
έως τώρα από σένα κορφή ν' ανεβείς ...
Γ. Η.Ο., 10.10 μ.μ., Ηράκλειο, 8 Μάη 2011,
για ν' ανεβείς...
74. Από τις μανάδες
Πολύ την αγαπώ την μάνα μου, όσο δε βάζει ο νους σου,
με πόνους μ' εγέννα, με πόνους με μεγάλωσε...
Πολύ σε αγαπώ, κοπέλα μου, όσα τ' αστέρια τ' ουρανού,
με χάρη μού χαμογελάς, η πλάση ολάκερη φωτίζει...
Μα απ' όλες τις μανάδες πιο πολύ,
τη μάνα σου αγαπώ, να το κατέχεις...
Το γάλα της ομορφιάς με μαστοριά σε βύζαινε,
το λόγο της αγάπης με φροντίδα σου 'μαθε!
Δίχως αυτήν, πες μου,
τέτοιον θησαβρό, εσένα,
μονάχος μου και στου ντουνιά τα πυκνά σκοτάδια
θάχα ελπίδα ποτέ νάβρω;
Ηράκλειο, 8-5-2011, 9.15 πρωί,
για το γάλα που σε βύζαινε
75. Φοβάμαι
Ας σωπάσω.
Έτσι, συνένοχος για ό,τι γίνεται γύρωθέ μου
δε θα κατηγορηθώ...
Μόνο φοβάμαι.
Μήπως
για νεκρό με περάσουν.
Οι μύγες και τα μυρμήγκια,
από παιδί μού τη δίνουν,
και έρθουν να διαγουμίσουν το σώμα μου...
Οι άνθρωποι,
ως είθισται,
και τρέξουν στεφάνια να παραγγείλουν, επικήδειους να πουν
και τα βιβλία - το μόνο αξίας βιος μου- στο σφυρί βγάλουν
του δημοσίου υπαλλήλου,
που αρεσκόταν με γρίφους και παραβολές
να τους μιλάει σαν ποιητής, τις δύσκολες ώρες της μοναξιάς του...
7-5-2011, 10 μ.μ.,Ηράκλειο,
για τη σιωπή του ποιητή
76. Θα τα πει...
Στο μπαλκόνι.
Με το βλέμμα στη σελήνη και στα άστρα του Μάη...
Ατενίζω το παρελθόν.
Άλλοτε, ως ηττημένος, άλλοτε, ως νικητής.
Άλλοτε, λαθεμένος, άλλοτε σωστός.
Πάντοτε, όμως, στην πρώτη γραμμή.
Ανοίγω το παράθυρο του μέλλοντος.
Τσιγγάνα, εάν τα τραπουλόχαρτά σου ή η γυάλινή σου σφαίρα
δεν ξέρουν να μου προφητέψουν
εάν θα 'χω καλύτερη απ' την έως τώρα ζωή μου,
μην σκιάζεσαι.
Τα στήθη μου άνοιξε, την καρδιά μου βρες!
Αυτή, με μια εύγλωττη σιωπή, θα σου τα λέει όλα,
στην ώρα του το καθένα,
πού, πότε, πώς και γιατί θα δοθεί ...
8.45 Σαββατόβραδο, 07 Μάη 2011,
για ό,τι θα πει
77. Αλλιώτικη εποχή
Αλλιώτικη η εποχή και η ζωή μας.
Συνεχώς και ασταμάτητα, μαθαίνουμε νέα πράγματα.
E- φίλοι, e- αγώνας, e- αγάπη,
ανώδυνα πειράγματα και μαχητικές επαναστάσεις στο facebook,
μέσα στον κυβερνοχώρο,
όλα καλά, όλα ωραία, όλα ίσα,
αλλά εξ αποστάσεως.
Ίσως, γιατί το κοντά,
παρότι σε γεμίζει αληθινή αγάπη,
βαθιά σώψυχα σε πληγώνει,
όσες φορές δεν αρκούν τα λουλούδια του κήπου σου
όλο τον κόσμο για ν' αλλάξεις,
τον έρωτά σου για να ζήσεις!
Πρέπει, δες, να το θέλουνε πραγματικά
και ο έρως και ο κόσμος...!
7 Μάη 2011, Ηράκλειο, 11 πμ,
για το κοντά
78. Πλούσιος
Της εφορίας ως νομοταγής δασμολογούμενος πολίτης
ξεδιαλέγοντας τις αποδείξεις,
κάτι μισοφθαρμένα χαρτάκια από το χρόνο.
Ανακάλυψα πως τη χρονιά που 'φυγε
πλούσιος ήμουνα.
Όχι γιατί ξόδεψα απλόχερα πολλά,
αλλά γιατί μαζύ σου ήμουν,
περνούσα όμορφα και ήμουν καλά...
Κι αυτή η αγάπη όσο περνούν τα χρόνια,
να το θυμάσαι,
ούτε σε χαρτί θ' αποτυπωθεί, ούτε θα φορολογείται,
στην καρδιά μόνο ριζωμένη κάθε κακό μακριά θα 'ξορίζει!
07 Μάη 2011, Ηράκλειο, 7.45 πρωί,
για την αφορολόγητη αγάπη
79. Περνάει
Με μιαν αγάπης ματιά.
Με ένα ερωτικό χάδι.
Με ένα παθιασμένο φιλί.
Ακόμα και ο πιο βαρύς και ο πεισματάρης,
ο παρατεταμένος χειμώνας περνάει,
φεύγει οριστικά,
χωρίς φάρμακα και υποκατάστατα...
Το ξέρεις;
6 Μάη 2011, 2.02 μεσημέρι, Ηράκλειο,για να φύγει επιτέλους ο χειμώνας!
80. Αθάνατη
Τα χρόνια τρέχουν άσπλαχνα,
πίσω αφήνουν το σώμα του παιδιού,
όπως η Μήδεια τον Άψυρτο.
Η ψυχή του, όμως, αθάνατη μένει,
να χαμογελά, οσάκις ανταμώνει τον ήλιο,
να λυπάται, οσάκις συναντά πέτρες,
να φωτίζει και να φωτίζεται, οσάκις βρίσκει τον έρωτα...
Όσο κι αν κυνηγοί με δολερά δίχτυα να την παγιδέβουν θέλουν,
ή λωτοί εύγεστοι και νοθεμένο κρασί να σβύσουνε στιγμές!
Γι' αυτό, κάθε βράδυ και πρωί
με νέκταρ και αμβροσία στη ζωή να την κρατάς.
Περήφανη, δυνατή, αλύγιστη και θαρραλέα
στη ζωή, για μια ζωή
να χορέβει, ακούραστη και ερωτευμένη, στη βροχή ...
7.45 πρωί της 6/5/2011 (β' γραφή, τελική,
η α' μερικές ώρες νωρίτερα), Ηράκλειο, για όσους
έχουν γενέθλια κάθε μέρα...
81. Ζήλεια
Τον Ιώβ ζηλέβω!
Στους χειμώνες π' η υπομονή τον συντρόφεβε,
κανείς δεν βρέθηκε να τον κοροϊδέψει ως επαίτη...
Στα χρόνια που το χαμόγελο ξαναγύρισε,
η αγάπη φώλιαζε μέσα του, απλή και όμορφη...
6-5-2011, 7.39 πρωί, Ηράκλειο,
για το γυρισμό του χαμόγελου
82. Δεν είναι
Οι λέξεις.
Έχουν πολυποίκιλες, μαγικές δυνάμεις.
Άλλον σπρώχνουν σε λαβύρινθους σκοτεινούς.
Σ' άλλον φωτεινές δείχνουν ατραπούς.
Κάποιους γεμίζουν δάκρυα.
Ορισμένους κάνουν να χαμογελούν.
Και σε μερικούς ευκαιρία δίνουν να γελούν,
επειδή δεν τις καταλαβαίνουν ή αρέσκονται να κοροϊδέβουν
τη γραμματική, την ορθογραφία, το συνταχτικό
και τους κανόνες με τις εξαιρέσεις τους
ή ό,τι σε έσπρωξε τις συγκεκριμένες λέξεις να πεις και να γράψεις ...
Έτσι είναι η ζωή, βλέπεις...
Κανείς δεν είναι ίδιος με τον άλλο,
ούτε στις δράσεις, ούτε στις αντιδράσεις!
10.52 μ.μ., Ηράκλειο,
για την επιλογή συγκεκριμένων λέξεων
83. Ρωτώ και μαθαίνω
- Τι 'ναι πίκρα;
- Το αντίθετο της χαράς.
- Τι 'ναι χαρά;
- Αποτέλεσμα της μοιρασιάς.
- Τι 'ναι μοιρασιά;
- Συνώνυμο της αγάπης.
- Τι 'ναι αγάπη;
- Να βλέπω στον καθρέφτη μου εσένα!
- Τι 'ναι καθρέφτης;
- Η γυάλινη μεταμόρφωση της ψυχής.
- Τι 'ναι ψυχή;
- Η ίδια αυτοπροσώπως η ζωή μας...
8.25 μ.μ., 5 Μάη 2011,
Ηράκλειο, εάν δεν ρωτήσεις, ποτέ δεν θα μάθεις...
84. Πορτοκάλι
Ένα πορτοκάλι ζουμερό
τα λαιμά μου να ευφρανθούν,
τέρψη το στομάχι μου να νιώσει
και ηδονή τα σωθικά μου,
Τσιγγάνα, από τον πάγκο σου θα μου δώσεις;
Και εγώ τριαντάφυλλο κόκκινο
θα σου χαρίσω απλόχερα,
στο στήθος σου να βάλεις.
Ταίρι αχώριστο με τα μάτια σου να 'ναι...
5-5-2011, 9.40 πμ, Ηράκλειο,
γιατί μ' αρέσουν τα πορτοκάλια...
85. Άλλος και αλλιώς
Η ανιψιά μου,
επηρεασμένη πάλι ίσως από σίριαλ,
ρωτά:
"Αν ήσουν άλλος και αλλιώς,
εγώ θα σ' αγάπαγα.
Εσύ θα μ' αγαπούσες τότε;"
Είναι τριών ετών, παιδί,
μα μ' άφησε άλαλο ...
4-5-2011, 4.50 μ.μ., Ηράκλειο,
για την αλαλία
και τη μετέπειτα... σιγή...!
86. Υψηλότερος του μηδενός
Εάν είχα μόνον
ένα χέρι, θα στο έδινα,
ένα μάτι, σε σένα θα το έστρεφα,
ένα αφτί, θ' άκουγα εσένα,
ένα πόδι, θα έτρεχα κοντά σου.
Δε θέλω
δάκρυ να κυλά στα μάγουλά σου, πίκρας ή απογοήτευσης.
Θάρρος και φωτιά
ανέκαθεν πεθυμώ
ν' ανάβουν στα πολυαγαπημένα μου ματάκια σου και στην τρυφερή ψυχή σου,
για τα δύσκολα μερόνυχτα.
Βγες από τη σκοτεινή σπηλιά,
έξω τρέξε στον κήπο με τα τριαντάφυλλα,
δυνατή και με χαμόγελο τον ήλιο δες κατάματα!
Έλα, εγώ είμαι και θάμαι πάντα εδώ,
για σένα.
Κανείς δε θα σε ψέξει για ανορθογραφία ή παρατονισμό ή άλλο λάθος...
Ευδιάκριτος θάμαι στο φως και στο σκότος,
υψηλότερος του μηδενός,
διαφορετικός του πλήθους,
όσο χρειάζεται για να ζήσω
και όση αγάπη μπορείς να ενστερνιστείς για να σου προσφέρω ...!
4 Μάη 2011, Ηράκλειο, 4.12 μεσημέρι,
όσο χρειάζεται....
87. Φωτεινό
Ήρθε ένα γράμμα σου.
Το διάβασα με τον πρωινό καφέ.
Καλά για να ξεκινήσει η νέα μέρα.
Τα μάτια σου πονούσαν. Άρχισες θεραπεία.
[Χαίρομαι που τα γιατρικά σού δίνουν λύση.]
Στη δουλειά, όλα σού πάνε καλά.
[Θαρρώ πως κατάλαβαν ότι είναι κρίσιμη ώρα, και παραμέρισαν τα μαχαιρώματα.]
Κλείνοντας το γράμμα, ξαναγύρισα στη ζωή μου...
Χτες βράδυ, λοιπόν, ονειρεύτηκα πως τούτες τις μέρες γιορτάζεις...
Και ήμουν, λέει, εκεί, μπροστά σου,
την ώρα π' ανοίγοντας ένα χωρίς πολύχρωμο περιτύλιγμα δώρο,
απ' αυτά που δεν σ' είχαν συνηθίσει,
έβρισκες εντός του τ' ολιγόλογο, λιτό μου μονάχα χειρόγραφο,
"Σ' αγαπώ, Χρόνια Πολλά!"
Και τίποτ' άλλο, έτσι για να ζωγραφιστεί
μεγάλο, φωτεινό στα χείλη σου χαμόγελο ...
8 πρωί, 4-5-2011, Ηράκλειο,
για το χαμόγελό σου...
80. Αθάνατη
Τα χρόνια τρέχουν άσπλαχνα,
πίσω αφήνουν το σώμα του παιδιού,
όπως η Μήδεια τον Άψυρτο.
Η ψυχή του, όμως, αθάνατη μένει,
να χαμογελά, οσάκις ανταμώνει τον ήλιο,
να λυπάται, οσάκις συναντά πέτρες,
να φωτίζει και να φωτίζεται, οσάκις βρίσκει τον έρωτα...
Όσο κι αν κυνηγοί με δολερά δίχτυα να την παγιδέβουν θέλουν,
ή λωτοί εύγεστοι και νοθεμένο κρασί να σβύσουνε στιγμές!
Γι' αυτό, κάθε βράδυ και πρωί
με νέκταρ και αμβροσία στη ζωή να την κρατάς.
Περήφανη, δυνατή, αλύγιστη και θαρραλέα
στη ζωή, για μια ζωή
να χορέβει, ακούραστη και ερωτευμένη, στη βροχή ...
7.45 πρωί της 6/5/2011 (β' γραφή, τελική,
η α' μερικές ώρες νωρίτερα), Ηράκλειο, για όσους
έχουν γενέθλια κάθε μέρα...
81. Ζήλεια
Τον Ιώβ ζηλέβω!
Στους χειμώνες π' η υπομονή τον συντρόφεβε,
κανείς δεν βρέθηκε να τον κοροϊδέψει ως επαίτη...
Στα χρόνια που το χαμόγελο ξαναγύρισε,
η αγάπη φώλιαζε μέσα του, απλή και όμορφη...
6-5-2011, 7.39 πρωί, Ηράκλειο,
για το γυρισμό του χαμόγελου
82. Δεν είναι
Οι λέξεις.
Έχουν πολυποίκιλες, μαγικές δυνάμεις.
Άλλον σπρώχνουν σε λαβύρινθους σκοτεινούς.
Σ' άλλον φωτεινές δείχνουν ατραπούς.
Κάποιους γεμίζουν δάκρυα.
Ορισμένους κάνουν να χαμογελούν.
Και σε μερικούς ευκαιρία δίνουν να γελούν,
επειδή δεν τις καταλαβαίνουν ή αρέσκονται να κοροϊδέβουν
τη γραμματική, την ορθογραφία, το συνταχτικό
και τους κανόνες με τις εξαιρέσεις τους
ή ό,τι σε έσπρωξε τις συγκεκριμένες λέξεις να πεις και να γράψεις ...
Έτσι είναι η ζωή, βλέπεις...
Κανείς δεν είναι ίδιος με τον άλλο,
ούτε στις δράσεις, ούτε στις αντιδράσεις!
10.52 μ.μ., Ηράκλειο,
για την επιλογή συγκεκριμένων λέξεων
83. Ρωτώ και μαθαίνω
- Τι 'ναι πίκρα;
- Το αντίθετο της χαράς.
- Τι 'ναι χαρά;
- Αποτέλεσμα της μοιρασιάς.
- Τι 'ναι μοιρασιά;
- Συνώνυμο της αγάπης.
- Τι 'ναι αγάπη;
- Να βλέπω στον καθρέφτη μου εσένα!
- Τι 'ναι καθρέφτης;
- Η γυάλινη μεταμόρφωση της ψυχής.
- Τι 'ναι ψυχή;
- Η ίδια αυτοπροσώπως η ζωή μας...
8.25 μ.μ., 5 Μάη 2011,
Ηράκλειο, εάν δεν ρωτήσεις, ποτέ δεν θα μάθεις...
84. Πορτοκάλι
Ένα πορτοκάλι ζουμερό
τα λαιμά μου να ευφρανθούν,
τέρψη το στομάχι μου να νιώσει
και ηδονή τα σωθικά μου,
Τσιγγάνα, από τον πάγκο σου θα μου δώσεις;
Και εγώ τριαντάφυλλο κόκκινο
θα σου χαρίσω απλόχερα,
στο στήθος σου να βάλεις.
Ταίρι αχώριστο με τα μάτια σου να 'ναι...
5-5-2011, 9.40 πμ, Ηράκλειο,
γιατί μ' αρέσουν τα πορτοκάλια...
85. Άλλος και αλλιώς
Η ανιψιά μου,
επηρεασμένη πάλι ίσως από σίριαλ,
ρωτά:
"Αν ήσουν άλλος και αλλιώς,
εγώ θα σ' αγάπαγα.
Εσύ θα μ' αγαπούσες τότε;"
Είναι τριών ετών, παιδί,
μα μ' άφησε άλαλο ...
4-5-2011, 4.50 μ.μ., Ηράκλειο,
για την αλαλία
και τη μετέπειτα... σιγή...!
86. Υψηλότερος του μηδενός
Εάν είχα μόνον
ένα χέρι, θα στο έδινα,
ένα μάτι, σε σένα θα το έστρεφα,
ένα αφτί, θ' άκουγα εσένα,
ένα πόδι, θα έτρεχα κοντά σου.
Δε θέλω
δάκρυ να κυλά στα μάγουλά σου, πίκρας ή απογοήτευσης.
Θάρρος και φωτιά
ανέκαθεν πεθυμώ
ν' ανάβουν στα πολυαγαπημένα μου ματάκια σου και στην τρυφερή ψυχή σου,
για τα δύσκολα μερόνυχτα.
Βγες από τη σκοτεινή σπηλιά,
έξω τρέξε στον κήπο με τα τριαντάφυλλα,
δυνατή και με χαμόγελο τον ήλιο δες κατάματα!
Έλα, εγώ είμαι και θάμαι πάντα εδώ,
για σένα.
Κανείς δε θα σε ψέξει για ανορθογραφία ή παρατονισμό ή άλλο λάθος...
Ευδιάκριτος θάμαι στο φως και στο σκότος,
υψηλότερος του μηδενός,
διαφορετικός του πλήθους,
όσο χρειάζεται για να ζήσω
και όση αγάπη μπορείς να ενστερνιστείς για να σου προσφέρω ...!
4 Μάη 2011, Ηράκλειο, 4.12 μεσημέρι,
όσο χρειάζεται....
87. Φωτεινό
Ήρθε ένα γράμμα σου.
Το διάβασα με τον πρωινό καφέ.
Καλά για να ξεκινήσει η νέα μέρα.
Τα μάτια σου πονούσαν. Άρχισες θεραπεία.
[Χαίρομαι που τα γιατρικά σού δίνουν λύση.]
Στη δουλειά, όλα σού πάνε καλά.
[Θαρρώ πως κατάλαβαν ότι είναι κρίσιμη ώρα, και παραμέρισαν τα μαχαιρώματα.]
Κλείνοντας το γράμμα, ξαναγύρισα στη ζωή μου...
Χτες βράδυ, λοιπόν, ονειρεύτηκα πως τούτες τις μέρες γιορτάζεις...
Και ήμουν, λέει, εκεί, μπροστά σου,
την ώρα π' ανοίγοντας ένα χωρίς πολύχρωμο περιτύλιγμα δώρο,
απ' αυτά που δεν σ' είχαν συνηθίσει,
έβρισκες εντός του τ' ολιγόλογο, λιτό μου μονάχα χειρόγραφο,
"Σ' αγαπώ, Χρόνια Πολλά!"
Και τίποτ' άλλο, έτσι για να ζωγραφιστεί
μεγάλο, φωτεινό στα χείλη σου χαμόγελο ...
8 πρωί, 4-5-2011, Ηράκλειο,
για το χαμόγελό σου...
