Μερικά ποιήματα εμπνευσμένα απ' όσα μας περιβάλλουν καθημερινά. Γραμμένα από Μάρτιο έως Μάιο του 2012.
Μανούλα
Η αγάπη σου,
ακούραστη και ασυμβίβαστη στον έξω κόσμο,
με ταίζει όταν πεινώ, με ξεδιψά στην ανομβρία,
με δροσίζει τα καλοκαίρια, με ζεσταίνει κάθε χειμώνα,
με φωτίζει στα σκοτάδια,
με παίρνει από το χέρι,
για να με (δια)μορφώνει κάθε στιγμή...
Η ματιά σου,
αγνή και άφοβη,
της αρετής μού δείχνει, διώχνοντας παράσιτα κι αγκάθια, το δρόμο...
Η καρδιά σου,
παντοδύναμη και άτρωτη,
με δασκαλέβει να ζω στις δύσκολες και εύκολες μέρες,
στις χαρές και στις λύπες να σκέφτομαι πριν δράσω...
Σ' ευχαριστώ για καθετί,
γλυκιά μου Μανούλα,
που για σένα τίποτα δεν κρατάς,
αλλά όλα μου τα χαρίζεις, πάντα και απλόχερα...
Γ. Η. ΟΡΦΑΝΟΣ, ΗΡΑΚΛΕΙΟ, 13 ΜΑΗ 2012, 00.35 πμ
Πατοκεφαλίστε τα...
Αφού
τα λιοντάρια
κοιμήθηκαν στον ίσκιο ή έκατσαν για ηλιοθεραπεία,
τα χρυσόμαυρα σκουλήκια του πρωινού
σήκωσαν το ανάστημά τους.
Και άρχισαν γλώσσα να πετούν θρασεία
στα λοιπά των θεών πλάσματα,
θεωρώντας εαυτούς ανώτερους των πάντων!
Ας τα πατοκεφαλίσει κάποιος
έγκαιρα, πριν μοιάσουν στη Λερναία Ύδρα...
Γ. Απτεραίος, Ηράκλειο, 10-5-2012, 3.22 μμ
Το ψίχουλο
Από μακριά,
του ψωμιού το ασήμαντο ψίχουλο
εφάνη στα μάτια του μυρμηγκολαού
σαν ολάκερο καρβέλι.
Και τρέξανε οι μύρμηγκες να το καταβροχθίσουν,
μοιράζοντάς το σε μερίδια,
ανάλογα με του καθενός το ανάστημα.
Το υλικό
και όχι το ηθικό...
Δίχως, όμως, κανείς τους να σκεφτεί
πως ίσως και μικρό δηλητήριο να κρύβεται
πίσω από το μεγάλο χαμόγελο του αρτοποιού και των λοιπών ανθρώπων!
Γ. Απτεραίος, 12.55 μ.μ., Ηράκλειο, 09.05.2012
Χάδι
Ελαφρύ φύσηξε το αεράκι του Μαγιού.
Σαν αγάπη άγουρης εφηβείας.
Και την ψυχή
μετατρέποντας
σε
φύλλο όμοιο μ' εκείνα του πλατάνου στον κήπο μας
ή
απειροθαλασσογνωρισμένο καραβάκι ιστιοφόρο,
οδηγεί
σε ταξίδια
φαινομενικά ασφαλή και πετυχημένα,
καθώς έχουνε γνωστό από άλλοτε τον προορισμό...
Μα ένα τεντωμένο χέρι
με χάδι τρυφερό ώριμου έρωτος
από δίφορους χρησμούς, δολερές παγίδες και φουρτουνολάτρες ανέμους
την προφυλάσσει ...
Κρυφό απ' όλους κι απ' την ίδια ακόμα αόρατο...
Γ. Η. Ορφανός, 08.05.2012, 2 μμ, Ηράκλειο
ΣΤΑ ΜΑΓΕΙΡΕΙΑ
Οι μάγειροι συζητούν
και με ζήλο αναζητούν
ποιος στολή αρχιμαγείρου θα φορέσει
και θ' αναλάβει να μας μαγειρέψει!
Ο ένας λέει πως είναι μετρ στα στεγνά,
ο άλλος φημίζεται για τα λαδοβρεχτά,
ο τρίτος το κρέας λατρέβει,
ο τέταρτος χόρτα μόνο μαγειρέβει...
Μα βρε μάγειροι πονηροί,
πριν κάνετε την μεταξύ σας εκλογή,
ακούστε καλά ό,τι σας παράγγειλαν οι πελάτες,
αφού στις δικές τους στηρίζεστε πλάτες...
Δε θέλουμε fast food λύση,
αλλά κάτι το στομάχι μας να γεμίσει,
όχι εμείς σαν τον Charlie Chaplin να ξεροσταλιάζουμε σε βιτρίνα
και οι ξένοι να γλεντούν με τη δική μας πείνα!
Γ. ΑΠΤΕΡΑΙΟΣ, 08-05-2012, Ηράκλειο, 9.38 πρωί
ΤΑ ΜΑΥΡΑ ΚΟΥΚΙΑ
Τα κουκιά ήσαν πολλά.
Και βρομιά από τις λάσπες του χωραφιού γεμάτα.
Έτσι, όταν τέλειωσε η μαγειριά,
εφάνη κάποια μαυρίλα τους σιμά στ' άσπρα πιάτα...
Το νου σας, άνθρωποί μου μυαλωμένοι,
πριν, λοιπόν, μπουκιά στο στόμα φτάσει,
διώξτε κάθε παρτίδα μαυρισμένη,
αλλιώς όποιος τα φάει, την υγειά του θα χάσει...
Γ. Απτεραίος, 9.09 πμ, 7.5.2012, Ηράκλειο
Δεν έψαχνα
Μπροστά στην κάλπη,
κοντοστάθηκα.
Δεν έψαχνα ποιους θα σταυρώσω
για βουλευτή και πρωθυπουργό.
Ανθρώπους αναζητούσα,
να πιαστούμε από τα χέρια.
Kάθε χάραμα και λιόγερμα.
Με αλήθεια και μ' αγάπη.
Τις φωτιές να δαμάζουμε και τους χειμάρρους της ζωής...
Γ. Η. Ορφανός, Ηράκλειο, 06.05.2012, ανήμερα των εκλογών, 8.16 πμ
Δίας και άνθρωποι
Εάν ο Δίας αγαπούσε
όσους σε μάρμαρο δουλεύοντας
τη μορφή του έναντι αμοιβής απεικόνιζαν
και δεν επαιρόταν κομπορρημονώντας
απ' εκείνους που αμισθί τον λάτρευαν,
θα φρόντιζε μυαλό να είχαν οι θνητοί σαν εμάς, όλοι.
Και ούτε πολέμους, ούτε μίση,
ούτε φόνους, ούτ' αίματα
η πλάση των ανθρώπων θάτανε γεμάτη
με αυτόν αφ' υψηλού να γελά, τον κεραυνοφόρο!
Μονάχα
σε κάθε ανθρώπου καρδιά η αγάπη
τότε θα φώλιαζε
και σύνεση πριν από κάθε μας βήμα...
Γ. Απτεραίος, 11.48 πμ, 3-5-2012, Ηράκλειο
Περί κύκλων
Μαγιάτικο στεφάνι.
"Μη μου τους κύκλους τάραττε!".
"Ο κύκλος με την κιμωλία".
"Οι υιοί σου ως νεόφυτα ελαιών κύκλω της τραπέζης σου".
Περικυκλωμένος από τη ζωή,
μόνον η ψυχή μου ξέρει
εάν θέλω ή μπορώ να ξεφύγω από την ειμαρμένη
και τους ομόκεντρους κύκλους της...
Γ. Απτεραίος, Ηράκλειο, 02-05-2012, 11.35 πρωί
Ο ΛΑΖΑΡΟΣ
Το Λάζαρο κυνήγησαν οι άρχοντες,
όπως λένε τα Ευαγγέλια,
όταν έφυγε ο Ιησούς από τη Βηθανία.
Με την ανάστασή του, ο αδελφός της Μάρθας και της Μαρίας
αυτόπτης μάρτυς αδιάψευστος είχε γίνει και ακλόνητο τεκμήριο
πόσο μεγάλη της ζωής είναι η αγάπη!
Που το ασήμαντο μυρμήγκι λιόντα κάνει δυνατό,
που, αν και δυσδιάκριτο, κρινάκι ολόκληρο μπαξέ ευωδιάζει...
Γ. Απτεραίος, 30.04.2012, Ηράκλειο, 8.45 πρωί
Φόβος και σέβας
Η μέρα φοβάται και σέβεται τη νύχτα.
Κι αυτή τον ήλιο.
Και κείνος το θεό...
Το χτες το σήμερα, το σήμερα το αύριο και τανάπαλιν.
Το γέλιο το δάκρυ και τ' αντίστροφο.
Τα παιδιά τους μεγάλους, γονείς ή δασκάλους,
τα λουλούδια τα αγκάθια!
Όλοι σέβονται και φοβούνται κάποιον άλλο;
Όσοι έχουν καρδιά και νου
ως τιμονιέρηδες.
Αλίμονο στους ανόητους και τους άψυχους...!
Γ. Απτεραίος, 27.04.2012, Ηράκλειο, 8.22 πμ
Στη σκάλα
Στο πρώτο σαν βρεθείς σκαλοπάτι,
πίσω μην κάνεις...
Aκόμα κι αν τα, δειλά ή αναποφάσιστα, μέλη του σώματός σου
δε σ' αφήνουνε
τη σκάλα έως το τέρμα να φτάσεις,
η ψυχή σου
ραβδί τυφλού για σένα θα γίνει,
στην έξω ζούγκλα ...
Γ. Απτεραίος, 08.16 πρωί, 26.04.12, Ηράκλειο
Κανείς
Την ώρα
που ο Καίσαρας διέταξε
την ανάκληση στη Ρώμη
του γεμάτου κακία,
του αβάσταγου μολύσματος της αυτοκρατορίας,
του πάλαι ποτέ παντοδυνάμου Ποντίου Πιλάτου,
σπρώχνοντάς τον εν γνώσει του έτσι
στην εκούσια αυτοχειρία,
κανείς δε βρέθηκε.
Κανείς, εκεί κοντά να φέρει
μια λεκάνη αγνό και αμόλυντο νερό,
να νίψει ο θεός - αυτοκράτωρ τα χέρια του,
πριν βάλει τη γήινη μα αθάνατη υπογραφή του
σ' αυτόν εδώ τον φθαρτό πάπυρο ...
Γ. Απτεραίος, 11.11 πρωί, 25.04.2012, Ηράκλειο
Πεινώ και δίψασα
Πιάσε ένα ασκί κρασί από των Κικόνων
και ένα κομμάτι βοδινό από του Ήλιου...
Πεινώ και δίψασα!
Κι όταν χορτάσουμε,
σαν της Κίρκης τα γουρούνια
στις λάσπες ας κυλιστούμε!
Και ας νοιαστεί όποιος θέλει εάν,
πλανεμένοι από της Ελένης τα μάτια,
εν γνώσει μας αφήσουμε
κάποιος Δούρειος Ίππος την καρδιά μας ν' αλώσει...
Πεινώ και δίψασα!
Γ. ΑΠΤΕΡΑΙΟΣ, 24.04.2012, Ηράκλειο, 10 πρωί
Τα κουνέλια
Θα σας πω μια ιστορία παλιά,
βγαίνει πριν χρόνια πολλά
ένα κουνέλι σ' ένα κοτέτσι
και άρχισε να μιλά στα ζώα έτσι:
"Ο ορνθών μας βαρέως νοσεί
και για να γιατρευτεί,
εις γύψον όλα πρέπει τα κοτορνίθια να μπουν
και αναλόγως πώς θα διάγουν, θ' απογυψωθούν!
Θα τους δώκουμεν να κυβερνηθούν και αρχές
ως είθισται σ' ευρωπαϊκές αυλές,
θα κάνουμε και εκλογάς,
υπομονήν μόνον επιδείξτε διά τας μεταρρυθμίσεις αυτάς!
Φόβος μέγας εστί,
μήπως κόκκινος πυρετός φανεί,
και τα κοτόπουλα θερίσει,
τους αλέκτορες παραλύσει,
το σκύλο και τη γάτα αφανίσει,
τ' αποθέματα των τροφών μας διαρρήξει!"
Μαζύ με το πρώτο το κουνέλι,
συνεστήθη με άλλα δύο μέλη
κάτι που θύμιζε κυβέρνηση εθνικής σωτηρίας
προσωρινή, προς μη εξάπλωσιν της κόκκινης ασθενείας!
Τα κουτορνίθια έκτοτε φοβισμένα,
έβλεπαν να καταντούν φυλακισμένα
στου κονικλοτροφείου τ' ανήλιαγα κελιά
όσα από τα ζώα είχαν στόμα και λαλιά!
Οι πάπιες την ώρα των φυλακίσεων είχαν σοβαρή
δουλειά, να μελετήσουν της θρησκείας των τη γραφή,
και ούτως μέσα από το χρυσό των το κλωβίον
δεν ήξεραν πως οι σωτήρες τών λοιπών δυσχέραιναν τον βίον!
Είχε η αγία τούτη τριάς των κουνελιών
φίλον εκ δύσεως παραλήν, ισχυρόν,
όστις την εθνοσωτήριον κυβέρνηση πριμοδοτούσε,
οσάκις τους παροικούντες εν τω ορνθώνι σιωπηλούς κρατούσε!
Και με παρελάσεις και γιορτές γεμάτες φωταψία
οι νύχτες και οι μέρες περνούσαν δίχως μεταρρύθμισις καμία
ή πρόοδος για τον ορνιθώνα να φτάνει
και ο καθείς κατ' ιδίαν δεν ήξερε τι να κάνει!
Μα στο τέλος δεν άντεξε άλλο ο κοτολαός,
κι αφού εσηκώθη φουριόζος και ορθός
ο νεανικός του πληθυσμός,
την τριάδα έδιωξε αφού αίμα εχύθη σωρός...
Γ. ΑΠΤΕΡΑΙΟΣ, 21.4.2012, 1.48 μεταμεσονύχτια... Ηράκλειο
Ταυτόχρονα και παράλληλα
Το δάκρυ που κυλά στα μάτια, το γέλιο που ξεπροβάλλει από τα χείλη,
ακούραστα,
θα ποτίσει το μεν και θα δώσει ρίζες το δε στην τριανταφυλλιά.
Άνθη και ευωδία
θα της χαρίσουν απλόχερα, ενώ αυτή θα μεγαλώνει.
Και ζωή με τη σειρά της και πείσμα θα δίνει,
ταυτόχρονα και παράλληλα,
παρά τα αγκάθια,
στους μαχητές της ζωής...
Γ. Απτεραίος, Ηράκλειο, 20.04.2012, 8.48 πρωί
Και έρωτα...
Ό,τι αγαπάς ελεύθερα και πολύ,
μολονότι είναι ολιγόζωο, αθάνατο σε κρατάει...
Ό,τι αγαπάς λίγο, μα σε δένει μαζύ του ο χρόνος,
αν και ζει πολύ, σε παρασύρει ως το θάνατο...
Ένα ζευγάρι νέων στην Πομπηία,
αγκαλιασμένο και φιλώντας ο ένας ερωτικά την άλλη,
σκεπάστηκε από τις άσπλαχνες του Βεζουβίου λάβες...
Τα ονόματά τους χάθηκαν και των προσώπων τα γνωρίσματα
μαζύ με την εφήμερη ζωή τους,
μόλο που 'μοιαζε υπερπόντιος πλους...
Η αγάπη τους, όμως, αθάνατη φήμη και δύναμη τούς δίδει...
Αλήθεια ήταν γεμάτη και αβίαστο έρωτα,
μακριά από ό,τι συνηθίζουμε,
αν και ταξίδι έμοιαζε μιας ώρας,
όσο δηλαδή χρειάστηκε η λάβα να έρθει σιμά τους...
Γ. Απτεραίος, Ηράκλειο, 00.18 πμ, 19 Απρίλη 2012
Αργοναύτης
Στην "Αργώ" θα μπω.
Ο μόνος της Αργοναύτης θάμαι,
στο τιμόνι θα βάλω την καρδιά μου οδηγό,
άοκνο και ξάγρυπνο.
Τις στενές Συμπληγάδες θα διέλθω,
σαν γοργοφτέρουγο περιστέρι και άτρωτο.
Και με κύματα λυσσασμένα θ' αντιπαλέψω,
μέχρι τη μακρινή, αμμουδερή σου ακροθαλασσιά,
εκεί που σαν κόρη ξέγνοιαστη, σαν παιδούλα,
χτιζογκρεμίζεις όνειρα και πύργους.
Δε θα ξεγελαστώ από Κίρκη και Σειρήνες,
που με τραγούδια θα θελήσουνε να παίζουνε με τη μοναξιά μου.
Και τέλος μου, σκοπός του ταξιδιού μου δηλαδή,
ακόμα κι αν γραφτό μου 'ναι να θαλασσοδαρθώ
και θεόρατα βουνά μοιραίο εσύ ν' ανεβοκατέβεις,
τα μάτια σου,
που προσφέρουν στα δικά μου φως,
η καρδιά σου,
που δίνει ζωή στη δική μου...
Ανταποδίδοντας, εφεξής, με τ' ακροδάχτυλά μου,
κάθε στιγμή,
θα διεγείρω την άνθρωπο και θα ξυπνώ τη γυναίκα εντός σου...
Γ. Απτεραίος, Ηράκλειο, 16 προς 17.04.2012, 1.26 πμ
Για ν' αλλάξει
Τα χέρια και τα χείλια
θα κουνούν
εκείνοι
από συνήθεια
και θα νομίζουν πως φαίνονται ισόβια πειστικοί!
Τα χέρια και τα χείλια
με σύνεση και οργή
ας κουνήσουμε, για ν' αλλάξει διαπαντός η ζωή μας ρότα!
Γ. Απτεραίος, 08.18 πρωί, 12.04.2012, Ηράκλειο
Θαύμα
Και χοντρός
και ευκίνητος
και υπέρ του ζωικού βασιλείου αγωνιστής;
Δεν έχω τίποτα με όλα τα ευτραφή ζώα,
αλλά εάν περιμένει,
τούτες τις άγιες μέρες,
να θαυματουργήσει υπέρ του ο Κύριος,
δεν ξέρω, δεν πιστεύω
φως να ξεπροβάλλει για εκείνον!
Γ. Απτεραίος, 7.37 π.μ., 11.04.2012, Ηράκλειο
Άλλα
Άλλα χέρια
παίζουν απόψε με τ' αστέρια,
κρύβουν τη σελήνη,
σκοτάδι πυκνό εγίνη!
Άλλα μάτια
χτίζουν παλάτια,
κλέβουν του ήλιου το φως,
αλήθεια, Θεέ μου, νιώθω φτωχός!
Γ. Απτεραίος, Ηράκλειο, 11.18 μμ, ι' Της Λαμπρής βιβ'
Επιτύμβιο Χ
Το θρυλικό γιο της Αλκμήνης
τ' όνομά σου θύμιζε, Ηράκλειε!
Μα κείνος ήταν χεροδύναμος,
όλα τα θεριά ολομονάχος του λυγούσε,
λιοντάρια και ταύρους...
Και συ, αν δεν ήταν ο Θεός,
ακόμα ντροπιασμένος απ' τους Πέρσες θάσουν...
Αυτός σ' εμψύχωσε, τη νίκη στους πολέμους σούδωσε!
Μόνο κοινό σας σημάδι, Ηράκλειε, με τον ημίθεο,
η πεθυμιά με θηλυκά στο κρεβάτι ν' αγαλλιάζετε...
Γ. Απτεραίος, Ηράκλειο, 10.04.2012, 7.45 πρωί
Επιτύμβιο ΙΧ
Θεοδώρα,
του Ακακίου τ' αρκουδιάρη θυγατέρα,
του Ιουστινιανού αυγούστα, του αυτοκράτορος !
Με τη ζωή σου την ίδια,
δίδαξες πως με τη γενική πληθυντικού "παθών"
εννοούμε και ό,τι κάνεις
υπέρ ψυχής και ηδονής
με ασίγαστο, ακατάλυτο πάθος!
Όχι μόνο δηλαδή κάθε πρόσκαιρο πάθος και πάθημα
απ' άλλων ή δική μας αστοχασιά και πλεονεξία!
Γ. Απτεραίος, 9.06 πμ, 8.4.2012, Ηράκλειο
Επιτύμβιο VIII
Ίκαρε,
της λευτεριάς ο πόθος, της νιότης η ορμή
ψηλά σ' έσπρωξε να πετάξεις.
Η ζήλεια, όμως, του πρωταφέντη Ήλιου
το θρόνο και τις αρχές μην του πάρεις,
σε σωριάζει, γιε του Δαιδάλου, καταγής και το θάνατο
στο σώμα σου χαρίζει!
Όχι, όμως, και στα όνειρα,
που, Ίκαρε, δίδαξες εσύ
σ' εμάς, τους θνητούς, να κάνουμε...
Γ. Απτεραίος, Ηράκλειο, 08.04.2012, 12.48 μμ
Επιτύμβιο VII
Οιδίπου,
η εξυπνάδα σου
πλανήθηκε από την πρόσκαιρή σου Τύχη!
Έτσι, μεθυσμένος από τη νίκη επί της αινιγματοπλέχτρας Σφίγγας,
και το θρόνο του Λαϊου αχόρταγα άρπαξες...
Και τις ορμές της λίγο πριν την εμμηνόπαυση Ιοκάστης,
μάνα σου θα μπορούσε να 'ταν στα χρόνια, ε; ,
έσπευσες ακόρεστα να επωφεληθείς...
Οιδίπου,
και τέσσερα παιδιά έστερξες
μαζύ με το κακό σου τέλος,
ένα αξιολύπητο και αξιοκατάκριτο συνάμα τέλος ν' αποχτήσεις!
Ηράκλειο, 7.4.12, Γ. Απτεραίος, 11.33 πμ
Επιτύμβιο VI
Μάρκε Τύλλιε Κικέρων,
τη γλώσσα σου την τόσο μεγάλη,
αφού δεν την χρησιμοποιούσες
για φιλιά πάθους και έρωτα ,
μα μονάχα για λόγους
φιλοπάτριδες, βαθυστόχαστους τάχα και σαγηνευτικούς
στη σύγκλητο και στα δικαστήρια,
ας πρόσεχες!
Τη ζωή σου έχασες, Μάρκε Τύλλιε, ¨
πιόνι μόνος σου αφού εγίνης
της ίδιας σου της αρχομανίας και μιας ατιθάσευτης κενοδοξίας!
Γ. Απτεραίος, Ηράκλειο, 06.04.2012, 7.52 πρωί
Επιτύμβιο V
Εφιάλτη,
ήσουν άτυχος ή μάλλον κακότυχος, μα το Δία!
Τριακόσιους έναν μονάχα άντρες της Σπάρτης
στις Θερμοπύλες έδωσες
στον Ξέρξη, το Μεγάλο Βασιλέα των Περσών
και ως προδότη σ' έγραψε η Ιστορία!
Σ' έγραψε, μα τον Ερμή, ανεξίτηλα και αιώνια καταδικάζοντάς σε,
αλλ' αφήνοντας, Εφιάλτη, έκτοτε, τόσους άλλους,
αχαλίνωτα, ατιμώρητα και προς ίδιον συμφέρον,
μυριάδες λαούς να προδίδουν ανερυθρίαστα
και εκατομμύρια ψυχές πεσκέσι στο Θάνατο χωρίς αιδώ να στέλνουν...
Γ. Απτεραίος, 05.04.2012, 1 πμ, Ηράκλειο
Επιτύμβιο ΙV
Φλάβιε Φωκά,
χαρά μεγάλη σ' όλους στο κράτος των Ρωμαίων
σκορπίζει ο θάνατός σου απλόχερα...
Και αναγάλλιασαν σύμπαν το στρατηγολόι και ο έξαρχος της Αφρικής,
μόλις ο γιος του, ο Ηράκλειος, το θρόνο σού πήρε!
Ποτέ δεν χώνεψαν πως ένας εκατόνταρχος τούς είχε αρπάξει την εξουσία!
Και ο Πατριάρχης μας, ο Σέργιος, ευφράνθη,
που γλίτωσε ο κλήρος από βαριά δασμολόγηση
εφ' όσων οι θεοσεβείς δώριζαν για τη στο θεό μεσιτεία!
Γέλιο πλατύ στα χείλη της Συγκλήτου ζωγραφίστηκε,
τι με τη θανή σου εχάθη των υπαρχόντων τους ο ολετήρ!
Φλάβιε Φωκά, μόνον
οι πονηροί κρασοπούληδες, οι καλλίγραμμες γκαρσόνες και οι ξύπνιοι ταβερνιάρηδες
πολύ θα δακρύσουν και θα στενοχωρηθούν για το χαμό σου!
Εάν αληθέβουν οι φήμες πως σ' άρεσε πολύ
να πίνεις άφθονο, με φίλους ή μόνος, κοκκινέλι!
Γ. Απτεραίος, 04.04.2012, Ηράκλειο, 12 μ.μ.,
Επιτύμβιο ΙΙΙ
Περίεργη που 'ν' η ζωή των ανθρώπων και άδικη, Ρωμανέ!
Από των Διογένηδων τη γενιά, των στρατηγών
στης Βασιλεύουσας το θρόνο έφτασες,
περίλαμπρος και πολυνίκης εστέφθης σύζυγος της βασιλίσσης!
Μα κείνο το Μαντζικέρτ, κακόμοιρε, κι αν τις λεγεώνες σου
αιματοκύλισε, δεν έμελλε το θάνατο να σου χαρίσει,
σε σεβάστηκε των Σελτζούκων ο πρωταφέντης ο λιονταρόψυχος...
Οι Δουκάδες, Ρωμανέ, τρανοί πολιτικοί σου αντίπαλοι,
ως είθισται σε τέτοιες περιστάσεις τάχα εκφραστές λαϊκής δυσαρέσκειας,
με την φιλοσοφία του Ψελλού και την αρχομανία τους αρωγούς,
αλύπητα σε τυφλώνουν, άσπλαχνα σ' εξορίζουν,
τις πομπές τους σαν σου 'κλεψαν την εξουσία να μη βλέπεις!
Και άκαρδα στην Πρώτη το θάνατό σου όρισαν,
στις πρώτες μέρες ενός καυτού Αυγούστου, στα 1072 μ.Χ..
Γ. Απτεραίος, 11.35 μμ, Ηράκλειο Κρήτης, 03-04-2012
Επιτύμβιο ΙΙ
Σαπφώ,
της Λέσβου καμάρι και φως.
Υποκριτές, ζηλιάρηδες της στιχουργικής σου τέχνης.
Συκοφάντηδες της αγνής σου ψυχής.
Δεν ξέρουν από αγάπη.
Ποτίζουν το δέντρο της υστεροφημίας σου.
Με πικρό δηλητήριο.
Και φωτιά βάζουν οι άμυαλοι στα ποιήματά σου.
Γελώντας στα σκοτάδια τους βουτηγμένοι,
όπως τα γουρούνια στις λάσπες...
Γ. Απτεραίος, 3-4-2012, Ηράκλειο, 00.00 πμ
Επιτύμβιο Ι
Σωκράτη, γιε του Σωφρονίσκου,
γλυκόπιοτο κρασί
σού εφάνη το κώνειο που σε κέρασαν οι συμπατριώτες σου.
Διαβατήριο
στο ταξίδι της ψυχής σου απεδείχθη έως την αθανασία!
Τι κρίμα
για όσους νόμιζαν πως ξιδιασμένη παρτίδα
σου δώσανε, για να σε ξεπαστρέψουν...
Γ. Απτεραίος, Ηράκλειο, 02.04.2012, 9.18 π.μ.
Το σπουργιτάκι
Ἐνα σπουργιτάκι,
πάει καιρός,
στον κήπο μας ερχόταν.
Αγάπη τού δίναμε και μας χάριζε.
Μα σαν ήλθε χειμώνας και πάψανε οι τροφές,
εχάθη...
Και μολονότι δεν το ξανάδα, προσεύχομαι,
από τα βάθη της ψυχής,
καλά να 'ναι και γερό τα μερόνυχτά του να ζει.
Δίχως τίποτα να του λείπει...
Ακόμα κι αν βρεθούν εκείνοι που θα διαδίδουν
εγώ πως ήμουν που το έδιωξα ...
Γ. Απτεραίος, 02-04-2012, Ηράκλειο, 00.30 πμ
Αδιαφορώ
Εάν θα είναι πρότυπη ή όχι.
Αδιαφορώ.
Η ζωή μου.
Ούτ' εάν θα μοιάζει πρωτότυπη.
Το μόνο που θέλω.
Να μην είναι φωτοτυπία...
Γ. Απτεραίος, 7.44 μ.μ., 31 Φυτεφτή 2012, Ηράκλειο
Κανόνας
Κανόνας.
Του κόμματος.
Έπονται μικρά.
Της τελείας.
Προηγείται η θέληση
για τέλος.
Τα παιδιά το ξέρουν, οι μεγάλοι το ξεχνούν;
Γ. Απτεραίος, 7.28 πμ, 30 Μάρτη 2012, Ηράκλειο
Ψάχνει
Το χελιδόνι κοιτά τους περαστικούς στα μάτια.
Περνά ο καιρός γρήγορα.
Σεπτέμβρη έφυγε, Μάρτη γύρισε.
Ίσως αλλάξανε συνήθειες.
Κρυφή, ανομολόγητη ελπίδα.
Συνεχής αναζήτηση, ασταμάτητη.
Ανθρώπους μέσα στην πόλη ψάχνει,
όαση μέσα στην έρημο,
ήλιο μέσα στο σκοτάδι...
Γ. Απτεραίος, 29.03.2012, Ηράκλειο, 2.02 μεσημέρι
Παιδικό
Λένε οι άλλοι,
ένας κρίνος άλλαξε τον κόσμο.
Το παιδικό σου το χαμόγελο,
εύχομαι,
να τον κάνει φωτεινό, καλύτερο...
Γ. Απτεραίος, Ηράκλειο, 7.35 πμ, 29.03.2012
Το μικρό κορίτσι
Από το μέταλλο
που διάλεξες για τις εφήμερες αλυσίδες μου, δεσμοφύλακα,
θα φτιάξω αθάνατα βραχιόλια
για το μικρό κορίτσι
που ματωμένο, δακρυσμένο, μα γελαστό
θα έρθει κοντά μου.
Μ' ορθάνοιχτα μάτια και ξέπλεκα μαλλιά.
Ένα πρωτανοιξιάτικο με ήλιο φωτεινό πρωί,
και θα το λένε Ελευθερία,
μοναχοκόρη του Λαού και της Αλήθειας ...
Γ. Απτεραίος, Ηράκλειο, 28.03.2012, 12.24 μ.μ.
Η ΣΚΟΥΡΙΑ
Κελαηδά μέσα στο κλουβί το καναρίνι.
Χαμογελά μέσα στo πάρκο το μωρό.
Γελά πίσω από τα σίδερα το λιοντάρι.
Μα η σκουριά της σκλαβιάς
το κελαήδημα, το χαμόγελο και το γέλιο
πετρώνει και την ψυχή τους βαθμηδόν απονεκρώνει.
Και απολιθωμένα και από συνήθεια,
κάνουν ό,τι τα προστάζεις και, άλαλα, σε κοιτάζουν
το καναρίνι, το μωρό και το λιοντάρι...
Γ. Απτεραίος, Ηράκλειο, 27.3.2012. 11.55 πρωί
Το Κακό και η Γροθιά
Μην ανακυκλώστε,
μα περικυκλώστε
το γύρω μας Κακό,
ρίξτε το στο γκρεμό!
Το Κακό πεινάει,
θέλει να μας φάει...
Την παγίδα στήνει,
ψέμα δάκρυ χύνει!
Τώρα, σηκωθείτε,
όρθιοι σταθείτε,
αν μας δει μια γροθιά,
φεύγει οριστικά...
Φίλος μου, αδελφός
γίνε, για να 'ρθει φως,
την ψυχή όπλισε,
το Κακό φόβισε!
Τι σου γράφω πάλι
ενώ έχεις ζάλη;
όσο θέλεις γέλα,
μ' αν συμφωνείς, έλα!
Γ. Απτεραίος, 27.3.12, Ηράκλειο, 8 πρωί
Παραμέρισε
Τα βιβλία γνώσης θα γίνουν του λαού ξυπνητήρια...
Για να τ' ακούσεις,
παραμέρισε
τ' αχόρταγα αφεντικά και τους ανέραστους βιτρινολάτρες!
Έτσι,
και τ' ανοιξιάτικα λουλούδια θα μπορέσεις ΄
να θαυμάζεις και να χαίρεσαι...
Αλλιώς, δεν έχει καμία σημασία όσες φορές κι αν αλλάξεις την ώρα!
Γ. Απτεραίος, Ηράκλειο, 7.48 πμ, 26.03.2012
Διά πάσαν
Ορθάνοιχτο
κείται καταγής.
Αρωγός... εφηβικής και νεανικής μονομαχίας.
Και μετ' από χρόνια.
Εφτασφράγιστα κλειστό.
Ενθύμιο έρωτος.
Πρόφασις αποφυγής αντιπάλου.
Ένα συνηθισμένο κουτί προφυλακτικών,
ως λένε από τηλεοράσεως και οι παντογνώστες περί του σεξ,
διά πάσαν χρήσιν...
Γ. Απτεραίος, Ηράκλειο, 23.03.2012, 8.08 πμ
Αρχομένω...
Άμα τω ήρι αρχομένω,
οι μαστοί της γυναικός
των δεσμών θραύουσιν τον δεσμόν...
Τας χείρας των παίδων διεγείρουσι
προς εφαψίαν όρεξιν πληρούντες...
Και τους οφθαλμούς των ανδρών
ηλίου ακτίσι ομοιάζουσαι εκτυφλούσι...
Γ. Απτεραίος, 9.09 πρωί, 22.03.2012, Ηράκλειο
ΗΜΕΡΑ ΠΟΙΗΣΗΣ ΚΑΙ ΖΩΗΣ
Παγκόσμια της ποίησης μέρα,
ευκαιρία ν' αλλάξουμε αέρα,
ευχάριστους ν' ακούσουμε στίχους,
τ' αφτιά μας να τέρπονται με χαράς ήχους!
Δε γεννήθηκα ποιητής
και κανείς σας κριτής,
ούτ' εγώ με τον κοντυλοφόρο και το χαρτί,
ούτ' εσείς με πένα αλάθητη και σωστή!
Σήμερα θα γιορτάσει όλη η οικουμένη,
σοφοί και δοκησίσοφοι ενωμένοι,
θα κρύψουν επιμελώς σήμερα της ζήλειας τα βέλη,
κι απ' αύριο θα ξαναρχίσουν, ό,τι ο καθένας θέλει!
Σήμερα, λοιπόν, λόγοι μεγάλοι και τρανοί
για την ποίηση θ' ακουστούν σ' όλη τη γη,
βαρύγδουπα λόγια και πολλά,
σε καιρούς κρίσης σαν μακαρόνια χορταστικά!
Ποιητάδες και ακαδημαϊκοί
θα βγουν σε ραδιόφωνα και τηλεοπτικό γυαλί
και με παμμεγίστων ποιητών και απροσίτων τω λαώ ύφος
θα υμνούν ως έμπνευση ακόμα και το γυναικείο στήθος!
Οι μόνοι που θα λυπηθούν
και βαθιά θα στενοχωρηθούν
θα 'ναι οι κουτσομπόλες και δολερές σουπιές
που θ' αναβάλλουν γι' αύριο τις κριτικές!
Βάλε ποίηση στη ζωή σου όλη,
θα ομορφύνει και θα σε καμαρώνουν όλοι,
και τους κάθε είδους κριτές
γράψε τους σ' απόκρυφες του σώματος μεριές...
Γ. Η. ΟΡΦΑΝΟΣ, 21 Φυτεφτή 2012, 7.55 πμ, Ηράκλειο
Μανούλα
Η αγάπη σου,
ακούραστη και ασυμβίβαστη στον έξω κόσμο,
με ταίζει όταν πεινώ, με ξεδιψά στην ανομβρία,
με δροσίζει τα καλοκαίρια, με ζεσταίνει κάθε χειμώνα,
με φωτίζει στα σκοτάδια,
με παίρνει από το χέρι,
για να με (δια)μορφώνει κάθε στιγμή...
Η ματιά σου,
αγνή και άφοβη,
της αρετής μού δείχνει, διώχνοντας παράσιτα κι αγκάθια, το δρόμο...
Η καρδιά σου,
παντοδύναμη και άτρωτη,
με δασκαλέβει να ζω στις δύσκολες και εύκολες μέρες,
στις χαρές και στις λύπες να σκέφτομαι πριν δράσω...
Σ' ευχαριστώ για καθετί,
γλυκιά μου Μανούλα,
που για σένα τίποτα δεν κρατάς,
αλλά όλα μου τα χαρίζεις, πάντα και απλόχερα...
Γ. Η. ΟΡΦΑΝΟΣ, ΗΡΑΚΛΕΙΟ, 13 ΜΑΗ 2012, 00.35 πμ
Πατοκεφαλίστε τα...
Αφού
τα λιοντάρια
κοιμήθηκαν στον ίσκιο ή έκατσαν για ηλιοθεραπεία,
τα χρυσόμαυρα σκουλήκια του πρωινού
σήκωσαν το ανάστημά τους.
Και άρχισαν γλώσσα να πετούν θρασεία
στα λοιπά των θεών πλάσματα,
θεωρώντας εαυτούς ανώτερους των πάντων!
Ας τα πατοκεφαλίσει κάποιος
έγκαιρα, πριν μοιάσουν στη Λερναία Ύδρα...
Γ. Απτεραίος, Ηράκλειο, 10-5-2012, 3.22 μμ
Το ψίχουλο
Από μακριά,
του ψωμιού το ασήμαντο ψίχουλο
εφάνη στα μάτια του μυρμηγκολαού
σαν ολάκερο καρβέλι.
Και τρέξανε οι μύρμηγκες να το καταβροχθίσουν,
μοιράζοντάς το σε μερίδια,
ανάλογα με του καθενός το ανάστημα.
Το υλικό
και όχι το ηθικό...
Δίχως, όμως, κανείς τους να σκεφτεί
πως ίσως και μικρό δηλητήριο να κρύβεται
πίσω από το μεγάλο χαμόγελο του αρτοποιού και των λοιπών ανθρώπων!
Γ. Απτεραίος, 12.55 μ.μ., Ηράκλειο, 09.05.2012
Χάδι
Ελαφρύ φύσηξε το αεράκι του Μαγιού.
Σαν αγάπη άγουρης εφηβείας.
Και την ψυχή
μετατρέποντας
σε
φύλλο όμοιο μ' εκείνα του πλατάνου στον κήπο μας
ή
απειροθαλασσογνωρισμένο καραβάκι ιστιοφόρο,
οδηγεί
σε ταξίδια
φαινομενικά ασφαλή και πετυχημένα,
καθώς έχουνε γνωστό από άλλοτε τον προορισμό...
Μα ένα τεντωμένο χέρι
με χάδι τρυφερό ώριμου έρωτος
από δίφορους χρησμούς, δολερές παγίδες και φουρτουνολάτρες ανέμους
την προφυλάσσει ...
Κρυφό απ' όλους κι απ' την ίδια ακόμα αόρατο...
Γ. Η. Ορφανός, 08.05.2012, 2 μμ, Ηράκλειο
ΣΤΑ ΜΑΓΕΙΡΕΙΑ
Οι μάγειροι συζητούν
και με ζήλο αναζητούν
ποιος στολή αρχιμαγείρου θα φορέσει
και θ' αναλάβει να μας μαγειρέψει!
Ο ένας λέει πως είναι μετρ στα στεγνά,
ο άλλος φημίζεται για τα λαδοβρεχτά,
ο τρίτος το κρέας λατρέβει,
ο τέταρτος χόρτα μόνο μαγειρέβει...
Μα βρε μάγειροι πονηροί,
πριν κάνετε την μεταξύ σας εκλογή,
ακούστε καλά ό,τι σας παράγγειλαν οι πελάτες,
αφού στις δικές τους στηρίζεστε πλάτες...
Δε θέλουμε fast food λύση,
αλλά κάτι το στομάχι μας να γεμίσει,
όχι εμείς σαν τον Charlie Chaplin να ξεροσταλιάζουμε σε βιτρίνα
και οι ξένοι να γλεντούν με τη δική μας πείνα!
Γ. ΑΠΤΕΡΑΙΟΣ, 08-05-2012, Ηράκλειο, 9.38 πρωί
ΤΑ ΜΑΥΡΑ ΚΟΥΚΙΑ
Τα κουκιά ήσαν πολλά.
Και βρομιά από τις λάσπες του χωραφιού γεμάτα.
Έτσι, όταν τέλειωσε η μαγειριά,
εφάνη κάποια μαυρίλα τους σιμά στ' άσπρα πιάτα...
Το νου σας, άνθρωποί μου μυαλωμένοι,
πριν, λοιπόν, μπουκιά στο στόμα φτάσει,
διώξτε κάθε παρτίδα μαυρισμένη,
αλλιώς όποιος τα φάει, την υγειά του θα χάσει...
Γ. Απτεραίος, 9.09 πμ, 7.5.2012, Ηράκλειο
Δεν έψαχνα
Μπροστά στην κάλπη,
κοντοστάθηκα.
Δεν έψαχνα ποιους θα σταυρώσω
για βουλευτή και πρωθυπουργό.
Ανθρώπους αναζητούσα,
να πιαστούμε από τα χέρια.
Kάθε χάραμα και λιόγερμα.
Με αλήθεια και μ' αγάπη.
Τις φωτιές να δαμάζουμε και τους χειμάρρους της ζωής...
Γ. Η. Ορφανός, Ηράκλειο, 06.05.2012, ανήμερα των εκλογών, 8.16 πμ
Δίας και άνθρωποι
Εάν ο Δίας αγαπούσε
όσους σε μάρμαρο δουλεύοντας
τη μορφή του έναντι αμοιβής απεικόνιζαν
και δεν επαιρόταν κομπορρημονώντας
απ' εκείνους που αμισθί τον λάτρευαν,
θα φρόντιζε μυαλό να είχαν οι θνητοί σαν εμάς, όλοι.
Και ούτε πολέμους, ούτε μίση,
ούτε φόνους, ούτ' αίματα
η πλάση των ανθρώπων θάτανε γεμάτη
με αυτόν αφ' υψηλού να γελά, τον κεραυνοφόρο!
Μονάχα
σε κάθε ανθρώπου καρδιά η αγάπη
τότε θα φώλιαζε
και σύνεση πριν από κάθε μας βήμα...
Γ. Απτεραίος, 11.48 πμ, 3-5-2012, Ηράκλειο
Περί κύκλων
Μαγιάτικο στεφάνι.
"Μη μου τους κύκλους τάραττε!".
"Ο κύκλος με την κιμωλία".
"Οι υιοί σου ως νεόφυτα ελαιών κύκλω της τραπέζης σου".
Περικυκλωμένος από τη ζωή,
μόνον η ψυχή μου ξέρει
εάν θέλω ή μπορώ να ξεφύγω από την ειμαρμένη
και τους ομόκεντρους κύκλους της...
Γ. Απτεραίος, Ηράκλειο, 02-05-2012, 11.35 πρωί
Ο ΛΑΖΑΡΟΣ
Το Λάζαρο κυνήγησαν οι άρχοντες,
όπως λένε τα Ευαγγέλια,
όταν έφυγε ο Ιησούς από τη Βηθανία.
Με την ανάστασή του, ο αδελφός της Μάρθας και της Μαρίας
αυτόπτης μάρτυς αδιάψευστος είχε γίνει και ακλόνητο τεκμήριο
πόσο μεγάλη της ζωής είναι η αγάπη!
Που το ασήμαντο μυρμήγκι λιόντα κάνει δυνατό,
που, αν και δυσδιάκριτο, κρινάκι ολόκληρο μπαξέ ευωδιάζει...
Γ. Απτεραίος, 30.04.2012, Ηράκλειο, 8.45 πρωί
Φόβος και σέβας
Η μέρα φοβάται και σέβεται τη νύχτα.
Κι αυτή τον ήλιο.
Και κείνος το θεό...
Το χτες το σήμερα, το σήμερα το αύριο και τανάπαλιν.
Το γέλιο το δάκρυ και τ' αντίστροφο.
Τα παιδιά τους μεγάλους, γονείς ή δασκάλους,
τα λουλούδια τα αγκάθια!
Όλοι σέβονται και φοβούνται κάποιον άλλο;
Όσοι έχουν καρδιά και νου
ως τιμονιέρηδες.
Αλίμονο στους ανόητους και τους άψυχους...!
Γ. Απτεραίος, 27.04.2012, Ηράκλειο, 8.22 πμ
Στη σκάλα
Στο πρώτο σαν βρεθείς σκαλοπάτι,
πίσω μην κάνεις...
Aκόμα κι αν τα, δειλά ή αναποφάσιστα, μέλη του σώματός σου
δε σ' αφήνουνε
τη σκάλα έως το τέρμα να φτάσεις,
η ψυχή σου
ραβδί τυφλού για σένα θα γίνει,
στην έξω ζούγκλα ...
Γ. Απτεραίος, 08.16 πρωί, 26.04.12, Ηράκλειο
Κανείς
Την ώρα
που ο Καίσαρας διέταξε
την ανάκληση στη Ρώμη
του γεμάτου κακία,
του αβάσταγου μολύσματος της αυτοκρατορίας,
του πάλαι ποτέ παντοδυνάμου Ποντίου Πιλάτου,
σπρώχνοντάς τον εν γνώσει του έτσι
στην εκούσια αυτοχειρία,
κανείς δε βρέθηκε.
Κανείς, εκεί κοντά να φέρει
μια λεκάνη αγνό και αμόλυντο νερό,
να νίψει ο θεός - αυτοκράτωρ τα χέρια του,
πριν βάλει τη γήινη μα αθάνατη υπογραφή του
σ' αυτόν εδώ τον φθαρτό πάπυρο ...
Γ. Απτεραίος, 11.11 πρωί, 25.04.2012, Ηράκλειο
Πεινώ και δίψασα
Πιάσε ένα ασκί κρασί από των Κικόνων
και ένα κομμάτι βοδινό από του Ήλιου...
Πεινώ και δίψασα!
Κι όταν χορτάσουμε,
σαν της Κίρκης τα γουρούνια
στις λάσπες ας κυλιστούμε!
Και ας νοιαστεί όποιος θέλει εάν,
πλανεμένοι από της Ελένης τα μάτια,
εν γνώσει μας αφήσουμε
κάποιος Δούρειος Ίππος την καρδιά μας ν' αλώσει...
Πεινώ και δίψασα!
Γ. ΑΠΤΕΡΑΙΟΣ, 24.04.2012, Ηράκλειο, 10 πρωί
Τα κουνέλια
Θα σας πω μια ιστορία παλιά,
βγαίνει πριν χρόνια πολλά
ένα κουνέλι σ' ένα κοτέτσι
και άρχισε να μιλά στα ζώα έτσι:
"Ο ορνθών μας βαρέως νοσεί
και για να γιατρευτεί,
εις γύψον όλα πρέπει τα κοτορνίθια να μπουν
και αναλόγως πώς θα διάγουν, θ' απογυψωθούν!
Θα τους δώκουμεν να κυβερνηθούν και αρχές
ως είθισται σ' ευρωπαϊκές αυλές,
θα κάνουμε και εκλογάς,
υπομονήν μόνον επιδείξτε διά τας μεταρρυθμίσεις αυτάς!
Φόβος μέγας εστί,
μήπως κόκκινος πυρετός φανεί,
και τα κοτόπουλα θερίσει,
τους αλέκτορες παραλύσει,
το σκύλο και τη γάτα αφανίσει,
τ' αποθέματα των τροφών μας διαρρήξει!"
Μαζύ με το πρώτο το κουνέλι,
συνεστήθη με άλλα δύο μέλη
κάτι που θύμιζε κυβέρνηση εθνικής σωτηρίας
προσωρινή, προς μη εξάπλωσιν της κόκκινης ασθενείας!
Τα κουτορνίθια έκτοτε φοβισμένα,
έβλεπαν να καταντούν φυλακισμένα
στου κονικλοτροφείου τ' ανήλιαγα κελιά
όσα από τα ζώα είχαν στόμα και λαλιά!
Οι πάπιες την ώρα των φυλακίσεων είχαν σοβαρή
δουλειά, να μελετήσουν της θρησκείας των τη γραφή,
και ούτως μέσα από το χρυσό των το κλωβίον
δεν ήξεραν πως οι σωτήρες τών λοιπών δυσχέραιναν τον βίον!
Είχε η αγία τούτη τριάς των κουνελιών
φίλον εκ δύσεως παραλήν, ισχυρόν,
όστις την εθνοσωτήριον κυβέρνηση πριμοδοτούσε,
οσάκις τους παροικούντες εν τω ορνθώνι σιωπηλούς κρατούσε!
Και με παρελάσεις και γιορτές γεμάτες φωταψία
οι νύχτες και οι μέρες περνούσαν δίχως μεταρρύθμισις καμία
ή πρόοδος για τον ορνιθώνα να φτάνει
και ο καθείς κατ' ιδίαν δεν ήξερε τι να κάνει!
Μα στο τέλος δεν άντεξε άλλο ο κοτολαός,
κι αφού εσηκώθη φουριόζος και ορθός
ο νεανικός του πληθυσμός,
την τριάδα έδιωξε αφού αίμα εχύθη σωρός...
Γ. ΑΠΤΕΡΑΙΟΣ, 21.4.2012, 1.48 μεταμεσονύχτια... Ηράκλειο
Ταυτόχρονα και παράλληλα
Το δάκρυ που κυλά στα μάτια, το γέλιο που ξεπροβάλλει από τα χείλη,
ακούραστα,
θα ποτίσει το μεν και θα δώσει ρίζες το δε στην τριανταφυλλιά.
Άνθη και ευωδία
θα της χαρίσουν απλόχερα, ενώ αυτή θα μεγαλώνει.
Και ζωή με τη σειρά της και πείσμα θα δίνει,
ταυτόχρονα και παράλληλα,
παρά τα αγκάθια,
στους μαχητές της ζωής...
Γ. Απτεραίος, Ηράκλειο, 20.04.2012, 8.48 πρωί
Και έρωτα...
Ό,τι αγαπάς ελεύθερα και πολύ,
μολονότι είναι ολιγόζωο, αθάνατο σε κρατάει...
Ό,τι αγαπάς λίγο, μα σε δένει μαζύ του ο χρόνος,
αν και ζει πολύ, σε παρασύρει ως το θάνατο...
Ένα ζευγάρι νέων στην Πομπηία,
αγκαλιασμένο και φιλώντας ο ένας ερωτικά την άλλη,
σκεπάστηκε από τις άσπλαχνες του Βεζουβίου λάβες...
Τα ονόματά τους χάθηκαν και των προσώπων τα γνωρίσματα
μαζύ με την εφήμερη ζωή τους,
μόλο που 'μοιαζε υπερπόντιος πλους...
Η αγάπη τους, όμως, αθάνατη φήμη και δύναμη τούς δίδει...
Αλήθεια ήταν γεμάτη και αβίαστο έρωτα,
μακριά από ό,τι συνηθίζουμε,
αν και ταξίδι έμοιαζε μιας ώρας,
όσο δηλαδή χρειάστηκε η λάβα να έρθει σιμά τους...
Γ. Απτεραίος, Ηράκλειο, 00.18 πμ, 19 Απρίλη 2012
Αργοναύτης
Στην "Αργώ" θα μπω.
Ο μόνος της Αργοναύτης θάμαι,
στο τιμόνι θα βάλω την καρδιά μου οδηγό,
άοκνο και ξάγρυπνο.
Τις στενές Συμπληγάδες θα διέλθω,
σαν γοργοφτέρουγο περιστέρι και άτρωτο.
Και με κύματα λυσσασμένα θ' αντιπαλέψω,
μέχρι τη μακρινή, αμμουδερή σου ακροθαλασσιά,
εκεί που σαν κόρη ξέγνοιαστη, σαν παιδούλα,
χτιζογκρεμίζεις όνειρα και πύργους.
Δε θα ξεγελαστώ από Κίρκη και Σειρήνες,
που με τραγούδια θα θελήσουνε να παίζουνε με τη μοναξιά μου.
Και τέλος μου, σκοπός του ταξιδιού μου δηλαδή,
ακόμα κι αν γραφτό μου 'ναι να θαλασσοδαρθώ
και θεόρατα βουνά μοιραίο εσύ ν' ανεβοκατέβεις,
τα μάτια σου,
που προσφέρουν στα δικά μου φως,
η καρδιά σου,
που δίνει ζωή στη δική μου...
Ανταποδίδοντας, εφεξής, με τ' ακροδάχτυλά μου,
κάθε στιγμή,
θα διεγείρω την άνθρωπο και θα ξυπνώ τη γυναίκα εντός σου...
Γ. Απτεραίος, Ηράκλειο, 16 προς 17.04.2012, 1.26 πμ
Για ν' αλλάξει
Τα χέρια και τα χείλια
θα κουνούν
εκείνοι
από συνήθεια
και θα νομίζουν πως φαίνονται ισόβια πειστικοί!
Τα χέρια και τα χείλια
με σύνεση και οργή
ας κουνήσουμε, για ν' αλλάξει διαπαντός η ζωή μας ρότα!
Γ. Απτεραίος, 08.18 πρωί, 12.04.2012, Ηράκλειο
Θαύμα
Και χοντρός
και ευκίνητος
και υπέρ του ζωικού βασιλείου αγωνιστής;
Δεν έχω τίποτα με όλα τα ευτραφή ζώα,
αλλά εάν περιμένει,
τούτες τις άγιες μέρες,
να θαυματουργήσει υπέρ του ο Κύριος,
δεν ξέρω, δεν πιστεύω
φως να ξεπροβάλλει για εκείνον!
Γ. Απτεραίος, 7.37 π.μ., 11.04.2012, Ηράκλειο
Άλλα
Άλλα χέρια
παίζουν απόψε με τ' αστέρια,
κρύβουν τη σελήνη,
σκοτάδι πυκνό εγίνη!
Άλλα μάτια
χτίζουν παλάτια,
κλέβουν του ήλιου το φως,
αλήθεια, Θεέ μου, νιώθω φτωχός!
Γ. Απτεραίος, Ηράκλειο, 11.18 μμ, ι' Της Λαμπρής βιβ'
Επιτύμβιο Χ
Το θρυλικό γιο της Αλκμήνης
τ' όνομά σου θύμιζε, Ηράκλειε!
Μα κείνος ήταν χεροδύναμος,
όλα τα θεριά ολομονάχος του λυγούσε,
λιοντάρια και ταύρους...
Και συ, αν δεν ήταν ο Θεός,
ακόμα ντροπιασμένος απ' τους Πέρσες θάσουν...
Αυτός σ' εμψύχωσε, τη νίκη στους πολέμους σούδωσε!
Μόνο κοινό σας σημάδι, Ηράκλειε, με τον ημίθεο,
η πεθυμιά με θηλυκά στο κρεβάτι ν' αγαλλιάζετε...
Γ. Απτεραίος, Ηράκλειο, 10.04.2012, 7.45 πρωί
Επιτύμβιο ΙΧ
Θεοδώρα,
του Ακακίου τ' αρκουδιάρη θυγατέρα,
του Ιουστινιανού αυγούστα, του αυτοκράτορος !
Με τη ζωή σου την ίδια,
δίδαξες πως με τη γενική πληθυντικού "παθών"
εννοούμε και ό,τι κάνεις
υπέρ ψυχής και ηδονής
με ασίγαστο, ακατάλυτο πάθος!
Όχι μόνο δηλαδή κάθε πρόσκαιρο πάθος και πάθημα
απ' άλλων ή δική μας αστοχασιά και πλεονεξία!
Γ. Απτεραίος, 9.06 πμ, 8.4.2012, Ηράκλειο
Επιτύμβιο VIII
Ίκαρε,
της λευτεριάς ο πόθος, της νιότης η ορμή
ψηλά σ' έσπρωξε να πετάξεις.
Η ζήλεια, όμως, του πρωταφέντη Ήλιου
το θρόνο και τις αρχές μην του πάρεις,
σε σωριάζει, γιε του Δαιδάλου, καταγής και το θάνατο
στο σώμα σου χαρίζει!
Όχι, όμως, και στα όνειρα,
που, Ίκαρε, δίδαξες εσύ
σ' εμάς, τους θνητούς, να κάνουμε...
Γ. Απτεραίος, Ηράκλειο, 08.04.2012, 12.48 μμ
Επιτύμβιο VII
Οιδίπου,
η εξυπνάδα σου
πλανήθηκε από την πρόσκαιρή σου Τύχη!
Έτσι, μεθυσμένος από τη νίκη επί της αινιγματοπλέχτρας Σφίγγας,
και το θρόνο του Λαϊου αχόρταγα άρπαξες...
Και τις ορμές της λίγο πριν την εμμηνόπαυση Ιοκάστης,
μάνα σου θα μπορούσε να 'ταν στα χρόνια, ε; ,
έσπευσες ακόρεστα να επωφεληθείς...
Οιδίπου,
και τέσσερα παιδιά έστερξες
μαζύ με το κακό σου τέλος,
ένα αξιολύπητο και αξιοκατάκριτο συνάμα τέλος ν' αποχτήσεις!
Ηράκλειο, 7.4.12, Γ. Απτεραίος, 11.33 πμ
Επιτύμβιο VI
Μάρκε Τύλλιε Κικέρων,
τη γλώσσα σου την τόσο μεγάλη,
αφού δεν την χρησιμοποιούσες
για φιλιά πάθους και έρωτα ,
μα μονάχα για λόγους
φιλοπάτριδες, βαθυστόχαστους τάχα και σαγηνευτικούς
στη σύγκλητο και στα δικαστήρια,
ας πρόσεχες!
Τη ζωή σου έχασες, Μάρκε Τύλλιε, ¨
πιόνι μόνος σου αφού εγίνης
της ίδιας σου της αρχομανίας και μιας ατιθάσευτης κενοδοξίας!
Γ. Απτεραίος, Ηράκλειο, 06.04.2012, 7.52 πρωί
Επιτύμβιο V
Εφιάλτη,
ήσουν άτυχος ή μάλλον κακότυχος, μα το Δία!
Τριακόσιους έναν μονάχα άντρες της Σπάρτης
στις Θερμοπύλες έδωσες
στον Ξέρξη, το Μεγάλο Βασιλέα των Περσών
και ως προδότη σ' έγραψε η Ιστορία!
Σ' έγραψε, μα τον Ερμή, ανεξίτηλα και αιώνια καταδικάζοντάς σε,
αλλ' αφήνοντας, Εφιάλτη, έκτοτε, τόσους άλλους,
αχαλίνωτα, ατιμώρητα και προς ίδιον συμφέρον,
μυριάδες λαούς να προδίδουν ανερυθρίαστα
και εκατομμύρια ψυχές πεσκέσι στο Θάνατο χωρίς αιδώ να στέλνουν...
Γ. Απτεραίος, 05.04.2012, 1 πμ, Ηράκλειο
Επιτύμβιο ΙV
Φλάβιε Φωκά,
χαρά μεγάλη σ' όλους στο κράτος των Ρωμαίων
σκορπίζει ο θάνατός σου απλόχερα...
Και αναγάλλιασαν σύμπαν το στρατηγολόι και ο έξαρχος της Αφρικής,
μόλις ο γιος του, ο Ηράκλειος, το θρόνο σού πήρε!
Ποτέ δεν χώνεψαν πως ένας εκατόνταρχος τούς είχε αρπάξει την εξουσία!
Και ο Πατριάρχης μας, ο Σέργιος, ευφράνθη,
που γλίτωσε ο κλήρος από βαριά δασμολόγηση
εφ' όσων οι θεοσεβείς δώριζαν για τη στο θεό μεσιτεία!
Γέλιο πλατύ στα χείλη της Συγκλήτου ζωγραφίστηκε,
τι με τη θανή σου εχάθη των υπαρχόντων τους ο ολετήρ!
Φλάβιε Φωκά, μόνον
οι πονηροί κρασοπούληδες, οι καλλίγραμμες γκαρσόνες και οι ξύπνιοι ταβερνιάρηδες
πολύ θα δακρύσουν και θα στενοχωρηθούν για το χαμό σου!
Εάν αληθέβουν οι φήμες πως σ' άρεσε πολύ
να πίνεις άφθονο, με φίλους ή μόνος, κοκκινέλι!
Γ. Απτεραίος, 04.04.2012, Ηράκλειο, 12 μ.μ.,
Επιτύμβιο ΙΙΙ
Περίεργη που 'ν' η ζωή των ανθρώπων και άδικη, Ρωμανέ!
Από των Διογένηδων τη γενιά, των στρατηγών
στης Βασιλεύουσας το θρόνο έφτασες,
περίλαμπρος και πολυνίκης εστέφθης σύζυγος της βασιλίσσης!
Μα κείνο το Μαντζικέρτ, κακόμοιρε, κι αν τις λεγεώνες σου
αιματοκύλισε, δεν έμελλε το θάνατο να σου χαρίσει,
σε σεβάστηκε των Σελτζούκων ο πρωταφέντης ο λιονταρόψυχος...
Οι Δουκάδες, Ρωμανέ, τρανοί πολιτικοί σου αντίπαλοι,
ως είθισται σε τέτοιες περιστάσεις τάχα εκφραστές λαϊκής δυσαρέσκειας,
με την φιλοσοφία του Ψελλού και την αρχομανία τους αρωγούς,
αλύπητα σε τυφλώνουν, άσπλαχνα σ' εξορίζουν,
τις πομπές τους σαν σου 'κλεψαν την εξουσία να μη βλέπεις!
Και άκαρδα στην Πρώτη το θάνατό σου όρισαν,
στις πρώτες μέρες ενός καυτού Αυγούστου, στα 1072 μ.Χ..
Γ. Απτεραίος, 11.35 μμ, Ηράκλειο Κρήτης, 03-04-2012
Επιτύμβιο ΙΙ
Σαπφώ,
της Λέσβου καμάρι και φως.
Υποκριτές, ζηλιάρηδες της στιχουργικής σου τέχνης.
Συκοφάντηδες της αγνής σου ψυχής.
Δεν ξέρουν από αγάπη.
Ποτίζουν το δέντρο της υστεροφημίας σου.
Με πικρό δηλητήριο.
Και φωτιά βάζουν οι άμυαλοι στα ποιήματά σου.
Γελώντας στα σκοτάδια τους βουτηγμένοι,
όπως τα γουρούνια στις λάσπες...
Γ. Απτεραίος, 3-4-2012, Ηράκλειο, 00.00 πμ
Επιτύμβιο Ι
Σωκράτη, γιε του Σωφρονίσκου,
γλυκόπιοτο κρασί
σού εφάνη το κώνειο που σε κέρασαν οι συμπατριώτες σου.
Διαβατήριο
στο ταξίδι της ψυχής σου απεδείχθη έως την αθανασία!
Τι κρίμα
για όσους νόμιζαν πως ξιδιασμένη παρτίδα
σου δώσανε, για να σε ξεπαστρέψουν...
Γ. Απτεραίος, Ηράκλειο, 02.04.2012, 9.18 π.μ.
Το σπουργιτάκι
Ἐνα σπουργιτάκι,
πάει καιρός,
στον κήπο μας ερχόταν.
Αγάπη τού δίναμε και μας χάριζε.
Μα σαν ήλθε χειμώνας και πάψανε οι τροφές,
εχάθη...
Και μολονότι δεν το ξανάδα, προσεύχομαι,
από τα βάθη της ψυχής,
καλά να 'ναι και γερό τα μερόνυχτά του να ζει.
Δίχως τίποτα να του λείπει...
Ακόμα κι αν βρεθούν εκείνοι που θα διαδίδουν
εγώ πως ήμουν που το έδιωξα ...
Γ. Απτεραίος, 02-04-2012, Ηράκλειο, 00.30 πμ
Αδιαφορώ
Εάν θα είναι πρότυπη ή όχι.
Αδιαφορώ.
Η ζωή μου.
Ούτ' εάν θα μοιάζει πρωτότυπη.
Το μόνο που θέλω.
Να μην είναι φωτοτυπία...
Γ. Απτεραίος, 7.44 μ.μ., 31 Φυτεφτή 2012, Ηράκλειο
Κανόνας
Κανόνας.
Του κόμματος.
Έπονται μικρά.
Της τελείας.
Προηγείται η θέληση
για τέλος.
Τα παιδιά το ξέρουν, οι μεγάλοι το ξεχνούν;
Γ. Απτεραίος, 7.28 πμ, 30 Μάρτη 2012, Ηράκλειο
Ψάχνει
Το χελιδόνι κοιτά τους περαστικούς στα μάτια.
Περνά ο καιρός γρήγορα.
Σεπτέμβρη έφυγε, Μάρτη γύρισε.
Ίσως αλλάξανε συνήθειες.
Κρυφή, ανομολόγητη ελπίδα.
Συνεχής αναζήτηση, ασταμάτητη.
Ανθρώπους μέσα στην πόλη ψάχνει,
όαση μέσα στην έρημο,
ήλιο μέσα στο σκοτάδι...
Γ. Απτεραίος, 29.03.2012, Ηράκλειο, 2.02 μεσημέρι
Παιδικό
Λένε οι άλλοι,
ένας κρίνος άλλαξε τον κόσμο.
Το παιδικό σου το χαμόγελο,
εύχομαι,
να τον κάνει φωτεινό, καλύτερο...
Γ. Απτεραίος, Ηράκλειο, 7.35 πμ, 29.03.2012
Το μικρό κορίτσι
Από το μέταλλο
που διάλεξες για τις εφήμερες αλυσίδες μου, δεσμοφύλακα,
θα φτιάξω αθάνατα βραχιόλια
για το μικρό κορίτσι
που ματωμένο, δακρυσμένο, μα γελαστό
θα έρθει κοντά μου.
Μ' ορθάνοιχτα μάτια και ξέπλεκα μαλλιά.
Ένα πρωτανοιξιάτικο με ήλιο φωτεινό πρωί,
και θα το λένε Ελευθερία,
μοναχοκόρη του Λαού και της Αλήθειας ...
Γ. Απτεραίος, Ηράκλειο, 28.03.2012, 12.24 μ.μ.
Η ΣΚΟΥΡΙΑ
Κελαηδά μέσα στο κλουβί το καναρίνι.
Χαμογελά μέσα στo πάρκο το μωρό.
Γελά πίσω από τα σίδερα το λιοντάρι.
Μα η σκουριά της σκλαβιάς
το κελαήδημα, το χαμόγελο και το γέλιο
πετρώνει και την ψυχή τους βαθμηδόν απονεκρώνει.
Και απολιθωμένα και από συνήθεια,
κάνουν ό,τι τα προστάζεις και, άλαλα, σε κοιτάζουν
το καναρίνι, το μωρό και το λιοντάρι...
Γ. Απτεραίος, Ηράκλειο, 27.3.2012. 11.55 πρωί
Το Κακό και η Γροθιά
Μην ανακυκλώστε,
μα περικυκλώστε
το γύρω μας Κακό,
ρίξτε το στο γκρεμό!
Το Κακό πεινάει,
θέλει να μας φάει...
Την παγίδα στήνει,
ψέμα δάκρυ χύνει!
Τώρα, σηκωθείτε,
όρθιοι σταθείτε,
αν μας δει μια γροθιά,
φεύγει οριστικά...
Φίλος μου, αδελφός
γίνε, για να 'ρθει φως,
την ψυχή όπλισε,
το Κακό φόβισε!
Τι σου γράφω πάλι
ενώ έχεις ζάλη;
όσο θέλεις γέλα,
μ' αν συμφωνείς, έλα!
Γ. Απτεραίος, 27.3.12, Ηράκλειο, 8 πρωί
Παραμέρισε
Τα βιβλία γνώσης θα γίνουν του λαού ξυπνητήρια...
Για να τ' ακούσεις,
παραμέρισε
τ' αχόρταγα αφεντικά και τους ανέραστους βιτρινολάτρες!
Έτσι,
και τ' ανοιξιάτικα λουλούδια θα μπορέσεις ΄
να θαυμάζεις και να χαίρεσαι...
Αλλιώς, δεν έχει καμία σημασία όσες φορές κι αν αλλάξεις την ώρα!
Γ. Απτεραίος, Ηράκλειο, 7.48 πμ, 26.03.2012
Διά πάσαν
Ορθάνοιχτο
κείται καταγής.
Αρωγός... εφηβικής και νεανικής μονομαχίας.
Και μετ' από χρόνια.
Εφτασφράγιστα κλειστό.
Ενθύμιο έρωτος.
Πρόφασις αποφυγής αντιπάλου.
Ένα συνηθισμένο κουτί προφυλακτικών,
ως λένε από τηλεοράσεως και οι παντογνώστες περί του σεξ,
διά πάσαν χρήσιν...
Γ. Απτεραίος, Ηράκλειο, 23.03.2012, 8.08 πμ
Αρχομένω...
Άμα τω ήρι αρχομένω,
οι μαστοί της γυναικός
των δεσμών θραύουσιν τον δεσμόν...
Τας χείρας των παίδων διεγείρουσι
προς εφαψίαν όρεξιν πληρούντες...
Και τους οφθαλμούς των ανδρών
ηλίου ακτίσι ομοιάζουσαι εκτυφλούσι...
Γ. Απτεραίος, 9.09 πρωί, 22.03.2012, Ηράκλειο
ΗΜΕΡΑ ΠΟΙΗΣΗΣ ΚΑΙ ΖΩΗΣ
Παγκόσμια της ποίησης μέρα,
ευκαιρία ν' αλλάξουμε αέρα,
ευχάριστους ν' ακούσουμε στίχους,
τ' αφτιά μας να τέρπονται με χαράς ήχους!
Δε γεννήθηκα ποιητής
και κανείς σας κριτής,
ούτ' εγώ με τον κοντυλοφόρο και το χαρτί,
ούτ' εσείς με πένα αλάθητη και σωστή!
Σήμερα θα γιορτάσει όλη η οικουμένη,
σοφοί και δοκησίσοφοι ενωμένοι,
θα κρύψουν επιμελώς σήμερα της ζήλειας τα βέλη,
κι απ' αύριο θα ξαναρχίσουν, ό,τι ο καθένας θέλει!
Σήμερα, λοιπόν, λόγοι μεγάλοι και τρανοί
για την ποίηση θ' ακουστούν σ' όλη τη γη,
βαρύγδουπα λόγια και πολλά,
σε καιρούς κρίσης σαν μακαρόνια χορταστικά!
Ποιητάδες και ακαδημαϊκοί
θα βγουν σε ραδιόφωνα και τηλεοπτικό γυαλί
και με παμμεγίστων ποιητών και απροσίτων τω λαώ ύφος
θα υμνούν ως έμπνευση ακόμα και το γυναικείο στήθος!
Οι μόνοι που θα λυπηθούν
και βαθιά θα στενοχωρηθούν
θα 'ναι οι κουτσομπόλες και δολερές σουπιές
που θ' αναβάλλουν γι' αύριο τις κριτικές!
Βάλε ποίηση στη ζωή σου όλη,
θα ομορφύνει και θα σε καμαρώνουν όλοι,
και τους κάθε είδους κριτές
γράψε τους σ' απόκρυφες του σώματος μεριές...
Γ. Η. ΟΡΦΑΝΟΣ, 21 Φυτεφτή 2012, 7.55 πμ, Ηράκλειο
