100- 1 ποιήματα για τον άνθρωπο και την καρδιά του!
Στη σελίδα αυτή φιλοξενούνται 99 ποιήματά μου που δημοσιεύτηκαν στο facebook από 29 του φετινού Γενάρη έως απόψε, 04 Απρίλη 2011.  Γεώργιος Η. Ορφανός


 1. Μπροστά μου...


Της Ιμπέριο
η ερωτική φωνή και τα μπριόζα σκέρτσα.
Της αγαπημένης
ξανάφεραν μπροστά μου
τα λαμπερά μάτια, τα φλογερά χείλη, το λάγνο κορμί!
Πολυπόθητη φουσκοθαλασσιά
χαρίσανε στο μεσημεριανό μου ύπνο.
Την επιθυμητή συντροφιά
προσέφεραν στον απογεματινό μου περίπατο...


Γ. Η.Ο. - Ηράκλειο, 04 Απρίλη 2011, 6.35 βραδάκι,
για τα δώρα της... Ιμπέριο


2. Σκυταλοδρομία


Γέμισαν οι δρόμοι της πόλης.
Από τις πολυήμερες σχολικές εκδρομές.
Μ' εφήβους.
Το χαμόγελο  και το δάκρυ τους.
Την ελπίδα και το φως τους.
Την αγάπη τους.
Σκυταλοδρομία, δες, μοιάζει τούτο το αλισβερίσι.
Μη στέκεσαι αδρανής κι απόμακρος!
Τείνε το χέρι στα παιδιά!
Τις Γνώσεις σου και το Μάη τους μοιράσου...


Γ. Η.Ο. - 04 Απρίλη 2011, Ηράκλειο, 7.55 πρωί,
για το Μάη της καρδιάς μας...


3. Υπομονή


Όταν διψάς,
σου φτάνει μια σταγόνα νερού.
Όταν πεινάς,
σου αρκεί μια ρώγα σταφυλιού.
Όταν, όμως, αγαπάς,
τα θες όλα, αλλά και μ' υπομονή οπλίσου μεγάλη!
Έβερεστ έχεις ν' ανεβείς,
Ατλαντικό ωκεανό να διέλθεις,
κάστρο δυσπόρθητο να κουρσέψεις,
από ηλιοκαύματα και κρυοπαγήματα να προφυλάγεσαι.
Και καθώς ανεβαίνεις στο κορφοβούνι τ' αψηλό,
πλάκα σαν του Μωυσή στους πρόποδες σιμά
μ' ανεξίτηλο μελάνι χαραγμένη θάβρεις να σε περιμένει:
"Ποτέ πλεονέκτης μη ζητήσεις μεμιάς
όσα η αγάπη μπορεί να σου δώσει!
Ποτέ τ' αλλοτινά σου ταξίδια
να μην προκαθορίζουν κάθε καινούργιο!
Ποτέ μην πεις: "Όσα έδωσα για κείνην αυτά ήσαν, δεν δίδω άλλα!"...
Μα και το αίμα σου, αν χρειαστεί, δώσε γι' αυτήν,
χωρίς, όμως, να ξεχνάς:
Υπομονή,
ένα - ένα θα μάθεις και θα χαίρεσαι του χορού όλα τα βήματα!"


Γ. Η.Ο. - 03 Απρίλη 2011, 8.55 πρωί, Ηράκλειο,
για ό,τι κερδίζεις με την υπομονή...!


4. Οι εξαιρέσεις


Στο σχολείο.
Βουνό μάς φαινόταν το μυριοσέλιδο βιβλίο της Γραμματικής.
Παιδιά ήμασταν.
Σωρός βαρύς και δυσμάχητος οι κανόνες.
Σκληρές και άψυχες, οι φωνές των δασκάλων.
Μας τυραννούσαν.
Μα καθώς περνούν τα χρόνια  σαν ποτάμι.
Και το παιδί παρέμενε στην ψυχή μου.
Μαθαίνω πως όσα ομορφαίνουν τη ζωή
είναι οι εξαιρέσεις των υποσημειώσεων
που περνούσαν για πολλούς απαρατήρητες ...
Και είδα και θέλω να μοιράζομαι όση αγάπη έχουν,
βγαλμένη από το με τριανταφυλλένια αγκάθια αγκαλιασμένο ασύνηθές τους...


Γ. Η.Ο. - 02 Απρίλη 2011, Ηράκλειο, 12.35 μεσημέρι...
για ό,τι κρύβουν τα τριαντάφυλλα πίσω από τα αγκάθια
και οι εξαιρέσεις...


5. Θεμέλια και φλόγα


Πρωταπριλιάτικο ψέμα
να μην το πεις το "Σ'  αγαπώ και ήρθα!"...
11 τ' ολάνθιστου Μαγιού να το πεις,
γερά θεμέλια να 'χει σαν την νεογέννητη Κωνσταντινούπολη ...
7 του ματοβαμμένου Νοέμβρη να το πεις,
άσβεστη φλόγα να 'χει σαν των Μπολσεβίκων τον ξεσηκωμό...
Με λόγια απλά να το πεις,
με δυο ποτήρια κόκκινο κρασί και τριαντάφυλλα στο τραπέζι...


Γ. Η. Ο., 01 Απρίλη 2011, 7.35 πρωί, Ηράκλειο,
με λόγια απλά ...


6. Χορωδία


Στο λαιμό το φυλαχτάρι.
Στην καρδιά οι χτύποι.
Στα αφτιά η νοσταλγία.
Καλλίφωνος χορωδία το είναι μου άδει:
Θέλω το 'λιοφώς...
Δεν μπορώ άλλο σκότη και σύγνεφα!


Γ.Η.Ο. 31 Μάρτη 2011, 10 πρωί


7. Πατρίδα και παρτίδα


Λαλίστατοι οι βουλευτές και οι υπουργοί.
Αγορεύουν υπέρ της πατρίδος μας.
Και σ' αεροπλάνα, ακούραστοι και αεικίνητοι, μπαινοβγαίνουν.
Για τη σωτηρία της από τα χρέη.
Όλοι.
Με ωραία γράμματα οι δημοσιογράφοι.
Αν και η γραφή καθ' υπαγόρευση φημίζεται για τη δυσκολία της.
Θέλουνε να μας πείσουν
ότι το παιχνίδι των δημαγωγών δεν γίνεται
υπέρ της παρτίδος τους
με προσημειωμένη, καταπώς θρυλείται, τράπουλα...


Γ. Η.Ο., 25 Μάρτη 2011, 2.22 μεσημέρι, Ηράκλειο,
για την πατρίδα 






8. Τα χείλη


Σαν σκαλιά, πιο πολλά από την Ακροναυπλία.
Που σε φτάνουν στον ουρανό.
Τα χείλη της αγαπημένης.
Που σε οδηγούν στα μάτια της.
Πόσο θάθελες να 'ν' εδώ, πλάι σου, σαν Άγγελος!
Προ του νυχτερινού ύπνου και στο πρωινό ξύπνημα...


Γ. Η.Ο., 3 χαράματα, 25 Μάρτη 2011,
Ηράκλειο, σαν Άγγελος...


9. Ξανά


Βαγόνια τραίνου.
Ρόδες λεωφορείου ή αυτοκινήτου.
Φτερά αεροπλάνου.
Οι λέξεις ενός ποιήματος.
Οι με φροντίδα περισσή βαλμένες σε μια σειρά.
Μας ταξιδέβουν και μας παραστέκονται.
Στις σκοτεινές νύχτες και στις φωτεινές ημέρες της μοναξιάς.
Για ν' ακούμε ξανά την γλυκιά φωνή.
Για να ξαναβλέπουμε την τρυφερή όψη.
Για να χαϊδέβουμε ξανά το φλογισμένο κορμί.
Του αγαπημένου.
Και να τον ξεχωρίζουμε.
Μέσα στις συνάξεις τζιτζικιών ή μερμηγκιών...


Γ. Η.Ο., 9.50 πρωί, 24/03/2011, Ηράκλειο,
για των λέξεων τη μαγική δύναμη...


10. Άσε


Ο Ήλιος σού χαμογελά.
Άσε τα σύγνεφα δίπλα να παίζουν.
Η Σελήνη λάμπει για σένα.
Άσε τ' αστέρια δίπλα να φωτίζουν.
Ο Ποταμός ποτίζει τα χωράφια σου.
Άσε τα ρυάκια δίπλα να κυλούν.
Η Αγάπη σε κοιτά κατάματα.
Άσε τους άλλους να ψάχνουν ανάσταση και σωτηρία.


Γ.Η.Ο., 00.24 χαράματα, 24 Μάρτη 2011, Ηράκλειο,
για την ανάσταση...


11. Να μιλά για τα ζώδια


"Όμορφος άντρας, άρχοντας.
Με λεβέντικο παράστημα, μ' ατσαλάκωτα κουστούμια.
Μύγα δε σηκώνει στο σπαθί του.
Λογαριασμό δεν δίνει σε κανέναν.
Λιμουζίνα τ' αυτοκίνητο π' οδηγά.
Όλ' η πόλη τον ξέρει, κάθε βράδυ με φίλους έξω γυρνά.
Τυχερή η κόρη της κυρίας Μαρίας,
που την βρήκε τέτοιος άντρας!"
Μάζεψε, προχτές, τις γειτόνισσες η κυρία Θάλεια,
τα νέα τα τελευταία να τους αναγγείλει για το πετυχημένο ζευγάρι.
Μα όταν πετάχτηκε ένα μικρό παιδί
- από παιδί και από τρελό μαθαίνεις την αλήθεια; -
και κοιτώντας την κατάματα τη ρωτά
"Αλήθεια, ο άντρας αυτός αγαπά καθόλου την κοπέλα;",
η Θάλεια, σαστισμένη, κοντοστάθηκε λίγο.
Και κατόπιν, ξεροκαταπίνοντας το σάλιο της,
συνέχισε την κουβέντα με τις άλλες,
αρχίζοντας, όμως, πλέον να μιλά για τα ζώδια...


Γ. Η.Ο., 23 Μάρτη 2011, 2.50 μεσημέρι, Ηράκλειο
για την ερώτηση χωρίς απάντηση


12. Τι;


Στα απειροελάχιστα δευτερόλεπτα
που χρειάστηκε ψυχρή η μικροβιολόγος
με τη σύριγγα για να μου πάρει αίμα, όπως και όσο έπρεπε.
Τούτο  το παγωμένο πρωινό.
Ένας διαγωνισμός απρόσμενος,
αλλιώτικος απ' τους συνήθεις στήθηκε.
Τί μου 'χει λείψει πιο πολύ,
αυτές τις μέρες που 'σαι μακριά,
τα μάτια σου, τα μαλλιά σου, το σώμα σου και τα χείλη σου
θέλησαν να μάθουν και ζύγωσαν κοντά μου ...
Και ένιωσα, εκείνες τις στιγμές, σαν Πάρης
με τις θεές απέναντι, που δεν ήξερα ποια να πρωτοδιαλέξω...
Πάρης, χωρίς μήλο και με τόσους πειρασμούς αντιμέτωπος
βοήθεια δεν θάχα από πουθενά,
μήτε απ'  ανθρώπους καλόψυχους ή πανούργους,
μήτε απ' τον ουρανό το γαλανό, τον ανοιχτομάτη.
π' αληθινά, πάντοτε, στέργει και νοιάζεται όσους αγαπούν!
Και μια λέξη, βγαίνοντας απ' την καρδιά μου, έδωσε τη λύση
(ακόμα κι αν άλλοι έξω ίσως δε σ' αφήσουν
να το δεις και να τ' ακούσεις, να το πιστέψεις ):
"Εσύ!"


Γ. Η.Ο., 23 Μάρτη 2011, για την "λύση", 9 πρωί, Ηράκλειο

13. Χρυσάφι και Λάσπη


Σε καθαρές θάλασσες από παιδί
έχω μάθει να κολυμπώ.
Και δεν μπορώ σαν τα γουρούνια
μέσα σε λασπόνερα να παίζω και να γυροφέρνω
το χρυσάφι
που με προίκισαν οι Μοίρες.
Κι αν το γυμνό χρυσάφι ετούτο ουτιδανό θεωρείται
και η ντυμένη με φανταχτερό περιτύλιγμα λάσπη μοιάζει μυριάκριβο πετράδι,
ας μην κολλήσει το μάτι σου στην προθήκη!
Το κατώφλι του καταστήματος ας διαβείς
στο βάθος, με προσοχή, να ψάξεις και να ιδείς
τι πίσω από το χρυσάφι και τι από το περιτύλιγμα κρύβεται
και  ποιο απ' τα δύο σ' αγγίζει πραγματικά...


Γ. Η.Ο., 22 Μάρτη 2011, Ηράκλειο, 2.45 μεσημέρι,
για ό,τι κρύβεται πίσω...

14. Σαν Κάρμεν


Το αίμα των αθώων στους πολέμους.
Το αίμα των απεργιών στα εργοστάσια.
Το αίμα των καταλήψεων στα σχολεία.
Το αίμα των φανατισμένων στα γήπεδα.
Το αίμα των βιαστικών στους αυτοκινητοδρόμους.
Το αίμα δι' ασήμαντον αφορμήν.
Το αίμα των εραστών από ζήλια.
Το αίμα των αδελφών από διανομή γονικού κλήρου.
Κι όμως αλλιώς τόθελα το κόκκινο χρώμα.
Δυνατό και Ολόλαμπρο!
Για να φωτίσει και η γκριζόμαυρη ζωή μας;
Για να λάμψει ο νεφοσκέπαστος ήλιος μας;
Και η αγάπη για να βρει τον τριανταφυλλόστρωτο δρόμο της επιστροφής.
Όσα χρόνια κι αν παρέλθουν,
και σαν Κάρμεν να φέρει χωρίς άλλο πόνο το μέλλον μας;
Είθε!




Γ. Η.Ο., 22-03-2011, 8.20 πρωί, Ηράκλειο,
για τον τριανταφυλλόστρωτο δρόμο

15. Μαζύ της


Δε σταμάτησε στιγμή να βρέχει.
Από το πρωί και σε λίγο, σουρουπώνει.
Του Μάρτη ο ουρανός, συννεφιασμένος.
Με γυναίκας την όψη όμοιος,
που δάκρυα ο ψεύτης και κακόψυχος κόσμος τη γέμισε...
Μα όταν ο ήλιος θα ξαναφανεί,
το χαμόγελο θα φωτίσει τα μάτια της.
Μάτια που καίνε σήμερα αντρών καρδιές
και το μέλλον δίχως κακίες και πολέμους ονειρεύονται.
Τυχερός, αλήθεια,  θάναι
όποιος αγάπη και έρωτα μαζύ της θ' ανταλλάζει
και ταξίδια θα σχεδιάζουν στα πέρατα του σύμπαντος ...!


Γ. Η. Ο., Ηράκλειο, 5.25 απόγευμα, 21 Μάρτη 2011,
για τα μάτια που καίνε...


16. Ποίηση


Τρεχούμενο νερό και γάργαρο απ' το ποτάμι φέρνω,
να σε ποτίζω, της ζωής μέγα, πρωτανοιξιάτικο  λουλούδι.
Δικό σου, πιες το, σιγά- σιγά, κανείς δε θα στο πάρει...
Να ευωδιάζει η κάμαρά σου και ν'  αστράψει όλη,
όπως το πρόσωπο λάμπει του δημιουργού
όταν παινέβουν την ποίησή του,
όπως ο έναστρος φωτίζει το σύμπαν ουρανός...
Και οι σταγόνες του νερού σαν χάνονται
βαθιά μέσα στα ριζά σου
να σου θυμίζουνε πόσο πολύ σ' αγαπώ,
πόσο ο έρωτας με τη φλόγα του την παθιασμένη
ομορφαίνει και γλυκαίνει τη ζωή.
Τόσο ώστε, στην αμάχη με τα ζιζάνια,
για να μη σε χάσω, εγώ θα θελήσω να χαθώ
χαμογελώντας έως το τέλος...


Γ. Η.Ο., 7.55 πρωί, 21 Μάρτη 2011, Ηράκλειο,
για την μέρα της ποίησης και της άνοιξης


17. Βατράχι


Τι κρίμα που δεν έχω γεννηθεί σε λίμνη!
Βατράχι να 'μουν φουσκολαίμικο.
Περήφανο για την γενιά μου.
Κομπορρήμον για την κορμοστασιά μου.
Φανφαρόνος για το ατσαλάκωτο κουστούμι μου.
Και μόνο το φιλί σου να μου 'λειπε.
Πρίγκιπας
με χλιδή φανταχτερός και χωρίς αγάπη γυναικοκαταχτητής για να γενώ.
Τι κρίμα!
Άνθρωπος γεννήθηκα και άνθρωπος θα πεθάνω.
Με τη λάμψη του ήλιου και των αστεριών την ευλογία!


Γ. Η.Ο., 20-03-2011, Ηράκλειο, 10.35 βραδάκι,
για τα βατράχια


18. Σιωπή


Με τη σιωπή.
Θα ήθελα να κρύψω τους φόβους μου.
Αν και ξέρω πώς μαζύ σου δεν έχω τίποτα να φοβάμαι.
Με τη φυγή.
Θα ήθελα να δραπετέψω από την αγάπη.
Αν και ξέρω πως εσύ μόνο με αγαπάς.
Με την άρνηση.
Θα ήθελα να μην υπάρχω για όποιον με πληγώνει.
Αν και ξέρω ότι εσύ μόνο δεν με κάνεις να πονώ.
Πες μου μόνο,
όταν ξαναγυρίσω, θα είσαι εκεί, στο φως του φεγγαριού;




Γ. Η.Ο., 20-03-2011, Ηράκλειο, 12.15 μμ,
για όσα ξέρω...

19. Το βοτάνι


Οι πολυπράγμονες και πάνσοφοι επιστήμονες.
Ψάχνουν, εδώ και χρόνια.
Σε μακρινούς πλανήτες.
Ίχνη ζωής.
Ας γίνουν πιο συγκεκριμένοι στο ψάξιμο.
Ή κάποιο μαχαίρι και όπλο.
Ή της αγάπης το βοτάνι.
Θάταν αψευδείς μάρτυρες, αδιάψευστοι.
Προσωπικά, θα μου 'ταν αρκετό
ένα βότανο να 'βρισκαν και στη γη να το προσκομίσουν.
Να πάψουνε οι αμάχες, οι πόλεμοι κι οι πληγωματιές
ανθρώπων προς ανθρώπους ...


Γ. Η.Ο., 20 Μάρτη 2011, Ηράκλειο, 9.45 πρωί,
για το... αγαποβότανο

20. Ο ουρανός


Στις κόρες ανάμεσα και στους κούρους.
Στα ειδώλια και στα νομίσματα.
Και στα κεραμικά πλάι και τα κοσμήματα.
Απόψε, ξαναθυμήθηκα.
Πώς στεκόσουνα, με θαυμασμό και απορίες
για την τέχνη και το κάλλος τους.
Στο κατάμεστο Μουσείο της αρχαίας ιστορίας,
που δέσποζε στων σύγχρονων πολιτών το κέντρο.
Απόψε, που, κοιτώντας τον έναστρο ουρανό,
ακόμα κι αυτός πόσο θ' απορούσε πίστεψα
με των σπινθηροβόλων σου ματιών,
μελίρρυτό μου γοργονάκι, την λάμψη...




Γ. Η.Ο., 20 Μάρτη 2011, Ηράκλειο, 00.45 χαράματα,
για τα μάτια...


21. Εάν...


Εάν προλάβεις.
Εάν το θυμηθείς.
Εάν ιδείς απόψε το φεγγάρι,
π', αν και ολόγιομο θα φωτίζει όλον τον κόσμο,
θα σου λούζει τα μαλλιά και θα λαμπυρίζει τα μάτια σου.
Ένα γλυκύ φιλί
τού παρήγγειλα κύκνος να γενεί, για να έρθει να σου δώσει!
Ένα για κάθε μερόνυχτο
που έχουν τα μάτια σου ν' ανταμώσουν τα δικά μου.
Η αγκαλιά μου να νιώσει τα χτυποκάρδιά σου...


Γ. Η.Ο. - 19 Μάρτη 2011, 11 πρωί, Ηράκλειο,
για τα χτυποκάρδια...


22. Καλημέρα


- Καλημέρα! Πού είσαι;
- Παντού και πουθενά...
- Τι κάνεις;
- Τρέχω... ασταμάτητα...
-  Πώς είσαι;
- Έτσι και έτσι! Δεν (τους) μπορώ άλλο!
- Μη λυγάς!
- Μα πώς;
- Τον ήλιο δες κατάματα.
Οι φόβοι σου θα διαλυθούν. Τα τραύματα θα επουλωθούν.
Δύναμη θα γεμίσει η καρδιά σου.
- Λες;
- Μην βάζεις άλλες τρικλοποδιές στον εαυτό σου.
Πίστεψε σε σένα.
Αφέσου στο κάλεσμα της αγάπης να τρέξεις.
Δεν σου τσάκισαν όλοι την ψυχή.
Δεν σου πλήγιασαν όλοι το σώμα.
Η βαθιά αγάπη ανασταίνει τα σωθικά σου, επουλώνει τις λαβωματιές.
Κάπου θα την αντάμωσες, θυμήσου...
Εάν την βρεις ξανά, μην την αφήσεις να φύγει...
- Λες;
- ....


Γ. Η.Ο., 18-03-2011, 8.50 πρωί, Ηράκλειο,
για να επουλωθούν οι λαβωματιές μας ...


23. Προσευχή


Θεέ μου,
αφού
αγκάθια φυτρώνουνε δεξιά κι αριστερά του δρόμου μου,
σκοτάδια γεμίζουνε οι νύχτες και σύγνεφα οι μέρες της ζωής μου,
κύματα φουσκώνουν τις θάλασσες που θα διέλθω,
θηρία ψυχοφάγα κατοικοεδρεύουν στα δάση της καθημερινότητάς μου,
δώσε μου
πανί να σκουπίζω το αίμα από τ' αγκάθια,
φως να βλέπω τα βράδια και ήλιο τις μέρες,
ούριο άνεμο στα θαλασσινά ταξίδια μου,
θάρρος ν' αντιπαλεύω όλα τα λυσσασμένα θεριά.
Κι αν δεν μπορείς όλα τ' άλλα,
τουλάχιστον δύναμη
δάνεισε, Πάνσοφε και Παντοδύναμε, για φώλιασέ μου σώψυχα,
να συγχωρώ και ν'  αγαπώ...


Γ. Η.Ο., 8.20 βράδυ, Ηράκλειο, 17/03/2011,
για τη δύναμη


24. Έως το άπειρο


Στις ηλιόλουστες ημέρες.
Αγαπάμε τον ήλιο.
Στις βροχερές.
Περιμένουμε το ουράνιο τόξο.
Το φως της χαράς
να λάμψει δυνατό μέσα μας.
Της ευτυχίας ως άγγελος το δρόμο να χαράξει.
Ακούραστος προϋπαντητής της να γενεί.
Της ευτυχίας και της γαλήνης
και της αγάπης γλυκόλαλος τροβαδούρος.
Πριν,  παίρνοντας και τες τρεις τους χέρι - χέρι,
περπατήσουν έως το άπειρο ...


Γ. Η.Ο., 8.15 πμ, Ηράκλειο, 17 Μάρτη 2011,
για τα τραγούδια του τροβαδούρου


25. Έμπνευση


Εξομολόγηση ποιητή:
"Το λευκό χαρτί τις προβάλλει.
Το εκτιμώ.
Το καλοξυσμένο μολύβι τις καταγράφει.
Το συμπαθώ.
Η σβύστρα διορθώνει, διαγράφει, συμπληρώνει, επανορθώνει.
Την ευγνωμονώ.
Τις ιδέες που γυροφέρνουν στο νου μου
και μαζύ με τους ανθρώπους αφειδώς μοιράζομαι.
Π' όλων τους,
βαθιά, μέσα στην ψυχή μου, εάν ψάξεις,
τη γεννήτρα τους φλόγα, την έμπνευση θα βρεις.
Μ' αγάπη άσβεστη,  θα θες να την φροντίζεις.
Και σαν γυναίκα θα την ερωτευτείς.
Ακούραστα..."


Γ. Η.Ο. - 10 βράδυ, 16 Μάρτη 2011, Ηράκλειο,
για την έμπνευση


26. Το μαχαίρι


Ο  Αύγουστος "ξεθάβει" το αρχαίο αξίωμα του δικτάτορος*.
Ζερβόδεξα, οι χαμερπείς παρατρεχάμενοί του.
Από κοντά, και οι  ευλύγιστοι μανδαρίνοι της Αυλής.
Όλο νόμους και μέτρα παίρνουν.
Κόβουν και ράβουν σαν ακάματες μοδίστρες.
Για το καλό του λαού.
Για το συμφέρον των πολιτών.
Μιας άλλης, όμως, χώρας;
Μάλλον.
Γιατί οι δικοί μας αργοπεθαίνουν.  
Στη Ρώμη του 11 μ.Χ..
Από των τοκογλύφων και των δανειστών το μαχαίρι.




Γ. Η.Ο. 15-3-2011, 6.30 βράδυ, Ηράκλειο, για τους πολίτες


27. Ρολόι


Κληρονομιά.
Από παππού και πατέρα.
Ακούραστοι οι φωτεινοί δείχτες του μάς δίνουν
λεπτά, ώρες, μέρες, μήνες, χρόνια.
Ανεξίτηλο, στο διάβα των χρόνων, το χρυσό περίβλημά του.
Όχι πολυδάπανο, μα αληθινό, γνήσιο...
Μοιράζεται πάντα μαζύ μας.
Και χαρές και πίκρες.
Το ρολόι
της καρδιάς, που εντός μας χτυπά.
Και στιγμές ζωής μάς χαρίζει...


Γ. Η.Ο., 15 Μάρτη 2011, 10.10 πρωί,
για το ρολόι της καρδιάς

28. Δυο σκυλιά


Δύο σκυλιά πανέμορφα
δώρο μού φέρανε, μ' αγάπη.
Δύο μήνες τώρα
λεύτερα στην αυλή μου παίζουν με τον ήλιο και το φεγγάρι.
Το 'να στα πόδια μου τριγυρνά
κι ό,τι αγγίζω εγγίζει,
ό,τι γρικώ γρικά κι όσα θωρώ θωρεί.
Τι τρυφερό που 'ναι το γάβγισμά του,
γλυκιά που 'ν' η ματιά του...!
Τ' άλλο, από μακριά μου στέκεται ατιθάσεφτο
και νυχθημερόν γαβγίζει μου σα θυμωμένο,
λες και κακό να του 'καμα ασυγχώρητο και μέγα,
αν και ποτέ με χαλκά δε διανοήθηκα να του σφιχτοδέσω το λαιμό!
Μα 'γω, ο έρμος κι ο καλότυχος,
πολύ τ' αγαπάω, και τα δύο τους εξίσου...
Και κάθε βραδιά που γέρνω στο προσκεφάλι,
προσεύχουμαι
το μακρυσμένο να μερώσει, σιμά μου να 'ρθει
και μ' αγάπη να πορεύεται για τους αθρώπους...!


Γ.Η.Ο., 14 Μάρτη 2011, 8.08 πρωί, για τα δύο σκυλιά,
που κρύβει κάθε άνθρωπος μέσα του


29. Περί ελατηρίων


Ποιητής.
Το ελατήριο της κοινωνίας.
Καρδιά.
Το ελατήριο του ποιητή.
Αγάπη.
Το ελατήριο της καρδιάς.
Κυριακή βράδυ.
Συνειρμοί και αναμνήσεις ξανάρχονται...
Μπροστά στον καθρέφτη της αυτογνωσίας.
Κανείς εχέφρων και με ψυχή
ποτέ δε θα ευχόταν
το πέρασμα του Χρόνου και η μοναξιά
με σκουριά περιφρόνεψης να προικίσουν τα ελατήρια αβάσταγη...


Γ. Η.Ο., 9  βράδυ Κυριακής, 13 Μάρτη 2011, Ηράκλειο
για να μη σκουριάζουν τα ελατήρια ...


30. Κιθάρα


Λιγοστές οι γνώσεις μου.
Στο παίξιμο μουσικών οργάνων. Μάλλον άπειρος.
Ελάχιστες οι δεξιότητές μου.
Στο τραγούδισμα. Σχεδόν φάλτσος.
Λες τούτα να εμποδίσουνε την καρδιά μου
να πάρει μιαν κιθάρα και να σου ψάλει ύμνους αγάπης;
Ο κουβάς με το παγωμένο νερό.
Που ίσως για τη διατάραξη
της ησυχίας σου μού ρίξεις.
Ένα κρύωμα, προσωρινό, στα σωθικά
θα μου χαρίσει μόνον και δε θα μ' αποθαρρύνει ...


Γ. Η.Ο., 2.15 μμ, 13 Μάρτη 2011, Ηράκλειο,
για τη διατάραξη της ησυχίας


31. Θριαμβευτής


Ο ήλιος τους.
Παραμέρισε τα ολόμαυρα σύγνεφα.
Τη βροχή σε μιαν σκοτεινή φυλακή καταχώνιασε.
Και ξεπρόβαλε.
Νικητής, θριαμβευτής, τροπαιοφόρος.
Όμοια και συ.
Το δάκρυ φυλάκισε και ό,τι σε πονά άσε.
Λάμψε και φώτισέ με...


Γ. Η.Ο., Κυριακάτικο πρωινό, 13 Μάρτη 2011,
Ηράκλειο, 9.55, για το θρίαμβο...


32. Στην ταβέρνα


Στην ταβέρνα της Ζωής.
Κρασί γλυκόπιοτο παρήγγειλα.
Κόκκινο σαν το αίμα, σαν τη φωτιά.
Μα τόσο αργεί η ταβερνιάρισσα!
Πολυάσχολη και με μνηστήρες της γύρω σωρό.
Εύχομαι να μην μπερδέψει την παραγγελία.
Και ξύδι να μη μού φέρει...


Γ. Η.Ο., 10.10 Σαββατόβραδο, 12 Μάρτη 2011, Ηράκλειο,
για το κόκκινο κρασί


33. Πόρτα


Ακόμα και χίλιες φορές.
Την ίδια πόρτα ν' ανοίξεις.
Ποτέ.
Τα ίδια πράγματα πίσω της δε θ' αντικρίσεις.
Μια άνοιξη, ίσως καλά μέχρι τούδε κρυμμένη.
Θα ξεπροβάλλει.
Εκεί που εσύ νόμιζες πως θα ξανάβρεις χειμώνα.
Γύρνα, λοιπόν, το κλειδί...


Γ. Η.Ο., 12 Μάρτη 2011, 10.30 πρωί, Ηράκλειο,
για ό,τι θα δεις πίσω από την πόρτα


34. Απ' τη λάμψη


Τα αστέρια που κάθε νύχτα φέγγουν.
Πολύ τ'  αγαπώ.
Δε θα τα φέρω, με τη βία, στη γη.
Εγώ στον ουρανό ψηλά θέλω να τα φτάσω.
Κι απ' τη λάμψη τους.
Της αγάπης το φως όλοι να αισθανθούν.
Παιδικό όνειρο.
Στόχος εφήβου.
Αγώνας άντρα.


Γ. Η.Ο., 12 Μάρτη 2011, 00.15 χαράματα, Ηράκλειο,
για τo πιο λαμπρό από τα αστέρια


35. Χειμώνας και Άνοιξη


Με τα μάτια μου τα ίδια.
Τον είδα.
Το βαρύ χειμώνα, τον χιονιά.
Που έκαψε της μυγδαλιάς τ' άνθη!
Μη λιγοψυχήσεις, η άνοιξη θα ξανάρθει.
Γλυκιά και αγαπημένη.
Τα μυγδαλολούλουδα
θ' αναστηθούν αληθινά και θα καρποφορήσουν...
Θα τον ιδείς
τον ήλιο της ως  ολόλαμπρο ζωοδότη!


Γ. Η.Ο. , 11.33 πρωί, 11 Μάρτη 2011, Ηράκλειο, για τα λουλούδια


36. Πήρες


Σαν το Φιλέα Φογκ.
Τους δρόμους πήρες.
Όλης της γης.
Όχι για να κερδίσεις στοίχημα εκκεντρικών.
Αλλά από ελπίδα.
Ότι θα ξαναβρείς τον κήπο.
Παρά τις Συμπληγάδες.
Που έπαιζαν Αδάμ και Εύα.
Χωρίς να σε νοιάζει
αν γι' αυτό υπέρ τις ογδοήκοντα παρέλθουν ημέρες...


Γ. Η.Ο., για τον κήπο, 11 Μάρτη 2011, 7.31 πρωί, Ηράκλειο

37. Λιτά και Λυτά


Λόγια λιτά.
Κόσμημά τους μυριάκριβο, ο χτύπος της καρδιάς.
Λόγια λυτά.
Περήφανος ο ποιητής τα ξεπροβοδίζει.
Να ταξιδέβουν σαν καράβια, προς κάθε καρδιά.
Άντρας και Γυναίκα να σε κάνουν να νιώθεις.
Στους δύσκολους χειμώνες μας.
Και να 'σαι.
Στους παρατεταμένους των ρομπότ.


Γ. Η.Ο.,  Ηράκλειο, 10 Μάρτη 2011, 7.30 βράδυ,
για να 'σαι ό,τι νιώθεις...


38. Πέτρα


Σίσυφε,
την πέτρα σου
στη βουνοκορφή θ'  ανεβάσεις.
Είμαι σίγουρος.
Τους μυθοπλόκους διαψεύδοντας.
Που θεωρούν ότι ματαιοπονείς...


Γ. Η. Ο. , 10 Μάρτη 2011, 10.45 πρωί, Ηράκλειο
για την πέτρα και το Σίσυφο...


39. Παρούσες


Ο 3ος όροφος έγινε 2ος.
Ο Σοπέν του τοίχου έδωσε τη θέση του σε Αιγαιοπελαγίτικο νησί.
Ο Γιώργος του πλαϊνού γραφείου λέγεται πια Κώστας.
Το ακροτελεύτιο ψηφίο του τηλεφώνου από 5 είναι 8 πλέον.
"Ευχαριστούμε που πήρατε τουλάχιστον εμάς μαζύ σας!"
Ακούστηκαν φωνές,
πίσω και πλάι και μέσα μας .
Ήσαν οι αναμνήσεις...
Που μας συνόδεψαν και σε τούτη τη μετακόμιση.
 Εκουσίως.
Ακοίμητες παρούσες.
Δίχως σε κούτες και πακέτα να τις φυλακίσουμε
και απέξω να γράψουμε "προσοχή εύθραυστον... "  !
Με ανεξίτηλο μελάνι...


Γ. Η.Ο., 4.15 μ.μ., Ηράκλειο, 9-3-2011, Για τις αναμνήσεις


40. Πλούτος


Πλούτος είναι
μια ματιά, ένα χάδι, μια λέξη.
Όλα τ' άλλα
έρχονται και παρέρχονται
μετ' εφημέρου και όχι πανθομολογημένης αποδοχής...


Γ. Η.Ο., 8.22 πρωί, Ηράκλειο, 09-03-2011
για τα μη εφήμερα


41. Γυναίκα...


Σπίρτο, σπινθήρας, φλόγα, πυρκαϊά!
Νερό, ποτάμι, θάλασσα, ωκεανός!
Άδυτε ήλιε και ολοφώτιστη σελήνη!
Γλυκύτατο κρασί και μυρωδάτο λάδι,
Βοτάνι, γιατρικό και βάλσαμο κάθε πόνου!
Θώρακας και όπλο στρατιώτη !
Πυξίδα, αφετηρία και τερματισμός κάθε ταξιδιώτη!
Κλειδοκρατόρισσα του Παραδείσου και της Κολάσεως!
Ανθοστόλιστο ες αεί λουλούδι,
καρποφόρο αειθαλές δέντρο
στον κήπο τ' ουρανού εσύ μόνο ξεχωρίζεις!
Γυναίκα,
πόσο τυχερός και καλομοίρης εκείνος π'  αγαπάς και του δίνεσαι
και πόσο γλυκύ δάκρυ τον γεμίζεις νυχθημερόν,
όταν για χάρη του ξεθεμελιώνεις κάθε τείχη σου...


Γ.Η.Ο. 8-3-2011, για τη γυναίκα, Ηράκλειο, 00.00 μεσάνυχτα


42. Ο σπόρος


Μικρό, τοσοδούλι , ίσα που τόβλεπες, σποράκι
ήτανε, μέσα σε ζουμερό πορτοκάλι.
Και τα μεγαλύτερά του αδέλφια συχνορωτούσε.
"Αν δεν πληγώσεις εσύ κανέναν,
αυτός πώς μπορεί, χωρίς τύψεις, να σε κάνει να πονάς;
Πώς, αλήθεια, γίνεται πιο φονικά
νάναι τα λόγια από τις λεπίδες των μαχαιριών; "
Κανείς δεν ήξερε να τ' απαντήσει...
Τα χρόνια σαν νερό μπροστά του περνούσαν,
μεγάλη, λοιπόν,  από το σπόρο πορτοκαλιά και πλούσια εγίνη.
Κι απ' τα σποράκια της  το καθένα,
στης ξαγρύπνιας τις ώρες,
από τ' αδέλφια του τα ίδια πράγματα  ήθελε να μάθει...
Πράγματα, που κι οι άνθρωποι ακόμα,
κι αυτοί οι τρανοί κι οι πολυσπουδαγμένοι,
δεν ξέρουν ν' απαντήσουν και στα ίδια πάντα λάθη γλιστρούν.


Γ. Η.Ο., 07 Μάρτη 2011, 2 χαράματα, στης ξαγρύπνιας την ώρα..., Ηράκλειο


43. Το πρωί


Εκείνο το πρωί που θάρθεις.
Θα βγει φωτεινός και ζεστός ο ήλιος σαν να 'τανε καλοκαίρι.
Θ'  ανθίσουν τα λουλούδια και τα δέντρα θα καρποφορήσουν της αυλής μας.
Θα βρούνε λιμάνι αχείμαστο πολυταξιδεμένα καράβια.
Θα 'χουν ίσκιο οι καμηλιέρηδες της καυτής ερήμου.
Θα δώσει τη θέση του το βραδινό δάκρυ στο χαμόγελο.
Θα φέρεις μαζύ σου γλυκά εδέσματα και κρασί να μας διώξεις κάθε πίκρα.
Θα ξεδιψάσεις τα χείλη μας με γάργαρο νερό, τρεχούμενο.
Θα κρατάς στα χέρια κλαδιά ελιάς και θα κηρύχνεις αγάπη και ειρήνη.
Θ' αγαλλιάσουν τα σωθικά μας και θα 'φρανθούμε.
Θα μας αγαπάς και θα σ' αγαπάμε πιο πολύ από πρώτα.
Εκείνο το πρωί που θάρθεις...


Γ. Η. Ο., 4.45 μεσημέρι, 06 Μάρτη 2011,  Ηράκλειο, για τον ερχομό σου ...


44. Στην Αγορά...


Πλουμίδια σωρό, πανάκριβα.
Από χώρες μακρινές και άγνωστες φερμένα.
Διαλεγμένα, ένα προς ένα, πλούσια, πολύχρωμα και πανέμορφα.
Στην Αγορά κάθε μέρα βλέπω...
Μα όλα τους μια δεκάρα δεν αξίζουνε,
κάλπικα - δυστυχώς για τους εμπόρους! -  μοιάζουνε,
μπρος στο χαμόγελο
που λάμπει και φωτίζει το πρόσωπό σου
ως αθάνατο καλλιτέχνημα,
λάμψη αλήθειας...
Ακόμα και ο Ήφαιστος θα ζήλευε.
Τι κι αν έφτιαξε την ωριόπλουμη ασπίδα τ' Αχιλλέως.
Με περισσό μεράκι...


Γ. Η.Ο. - 8.08 πρωί, 06 Μάρτη 2011, Ηράκλειο, για ό,τι αξίζει


45. Της πατρίδος


Μισθός.
Μάλλον βαρύτιμος άλλων.
Αθώου χερσί και καθαρού τη καρδία
πολυετούς αόκνου οδοιπόρου.
Το αρχαίον και πανύμνητον κάλλος.
Των οφθαλμών της ποθεινής πατρίδος.
Εστί τε και έσται ...


Γ. Η.Ο., 05 Μάρτη 2011, για την ποθεινή πατρίδα,
που ποτέ δεν ασχημαίνει στο διάβα των χρόνων
μήτε γερνάει, Ηράκλειο, 4 απόγευμα...


46. Γιατρός και Ίωση


"Για να σου περάσει ο πυρετός.
Για να σου φύγουνε τα ρίγη.
Για να πάψεις να ζαλίζεσαι και να πονάς.
Τούτα εδώ τα φάρμακα πρέπει να πάρεις.
Και συ όπως, δες, και τόσοι άλλοι
κόντρα σε αυτήν εδώ την ίωση, για να την ξεφορτωθείς!"
συμβουλέβει ο γιομάτος βαρύγδουπα πτυχία σε κορνίζες
και περιστοιχισμένος από τόμους ιατρικών κλειστών βιβλίων γιατρός.
Μα φέβγοντας απ' το ιατρείο βιαστικά και γρήγορα,
το πήρα απόφαση, αμετάκλητη.
Τα φάρμακα τούτα μού φέρνουν αηδία και ναυτία.
Φαρμάκια μοιάζουν, υποκατάστατα υγείας.
Προτιμώ να ζω με την ίωσή μου,
καλύτερη παρέα θάναι
από τα κάθε λογής γιατροσοφίσματα...


Γ. Η.Ο., 9.30 πρωί, 05 Μάρτη 2011, Ηράκλειο, υπέρ της Ιώσεως ...


47. Το 'χει μάθει...


Οι πανύψηλες πυραμίδες της Αιγύπτου.
Το αριστούργημα του Παρθενώνα.
Δεν χτίστηκαν από τον Φαραώ ή τον Περικλή.
Πολλών εργατών ο κόπος.
Τα όρθωσε και αθανασία τούς χάρισε.
Τίποτα ωραίο στη ζωή
χωρίς να κοπιάσεις δεν έρχεται.
Το 'χει μάθει κι ο Ηρακλής,
όταν, υπακούγοντας τις διαταγές του Ευρυσθέα,
πολλά, παρά τη θέλησή του, άγρια θεριά
εκλήθη ν'  αντιμετωπίσει  και να τιθασέψει ...


Γ. Η.Ο. - 04  Μάρτη 2011, 10 βράδυ, Ηράκλειο, για το ωραίο...


48. Θα ριζώσει


Απόκριες.
Μάσκες σκορπούν παντού εκκωφαντικά γέλια...
Άλλο είσαι, άλλο γίνεσαι.
Πανεύκολα!
Το παν, όμως,  είναι να βρεις.
Ίσως και δύσκολο, αλλά κάθε κόπο αξίζει...
Στο λαβύρινθο του Κρυμμένου Θησαυρού.
Το μίτο που θα σε φέρει
από το σκότος στο φως.
Τότε, το τωρινό χαμόγελο
θα ριζώσει και θα εξαπλωθεί στην καρδιά και στα χείλη σου...


Ηράκλειο, 04-03-2011, 8.45 πρωί, για το φως, Γ. Η.Ο.


49. Στους ωκεανούς


Οι μήνες, ζηλιάρηδες, πάγωσαν τη μορφή σου.
Στο φωτογραφικό χαρτί την ομορφιά σου
προσπάθησαν, οι δόλιοι, ν'  αποτυπώσουν.
Όλος ο κόσμος να τη θαυμάζει...
Εκείνος να σ' αγαπά,
σαν ανοιξιάτικο πρωτολούλουδο.
Και στους φουρτουνόδαρτους ωκεανούς
φυλαχτάρι του, αψηφώντας το κακοχείμωνο, να σ' έχει και δοιάκι,
τι πέπρωται παιδιόθεν να ταξιδέβει...


Γ. Η.Ο. - 4.04 μεσημέρι, 03 Μάρτη 2011, Ηράκλειο, για τα ταξίδια


50. Στο δικό τους κόσμο


Ο Ήλιος με τη Βροχή
παίζουνε κυνηγητό και κρυφτό.
Σαν τα μικρά παιδιά.
Που ζουν και μεγαλώνουν
σ' έναν κόσμο, δικό τους μέσα στον δικό μας.
Και ο Θεός από ψηλά,
με την Ελπίδα και τον  Έρωτα ζερβόδεξα,
χαμογελά  γλυκόπικρα.
Με τούτα της ζωής τα παιχνίδια.


Γ. Η.Ο., 8 πρωί, 03-03-2011, Ηράκλειο, για τα μικρά παιδιά


51. Ψηλά


Ψηλά σε θέλω, χαρταετέ μου, να πετάς!
Στον ήλιο και στα σύννεφα να κάνεις συντροφιά.
Κι αν, μέχρι να φτάσεις στα ουράνια,
σύρματα ηλεκτροφόρα πεθυμούν να πληγώσουν το σώμα σου,
ασπροντυμένα κοράκια να ξεγελάσουν τα μάτια σου,
αρπαχτικά γεράκια να κατασπαράξουν την καρδιά σου,
μη λυγίσεις.
Συνέχιζε, αετέ μου, ακούραστος, τα ψηλά σου ταξίδια,
την αγάπη σαν τα μάτια σου
προφυλάσσοντας από κάθε κακό
και  πάντα, χωρίς αγέρηδες να φοβηθείς,  κοντά σου έχοντας!
Ως πυξίδα, συνταξιδιώτισσα και προορισμό...


Γ. Η.Ο, 2 Μάρτη 2011, 11.30, Ηράκλειο, για του αετού
την καρδιά 


52. Ο Μάρτης


Ήρθε, δες, ο Μάρτης
με την Άνοιξη αγκαλιά!
Απολαμβάνει την ηλιοφάνεια το γατί...
Τα λουλούδια στην εξοχή,
παραμερίζοντας τα καυσαέρια των ανθρώπων,
βγήκαν να τους προϋπαντήσουν.
Και ουρανόθεν,
τα χελιδόνια βλογούν τον ερχομό τους ...


Γ. Η.Ο., 1-3-2011, Ηράκλειο, καλό μήνα, 10.10 πρωί


53. Μήπως;


Το φως των λαμπτήρων τυφλώνει τα μάτια μας.
Οι βρύσες, σταλάζοντας, δροσίζουν τα χείλη μας.
Και φόβο μάς γεμίζουνε
τον ήλιο κατάματα να βλέπουμε
και από το νερό να ξεδιψάμε των ποταμιών
στα μακρινά μας ταξίδια ...
Φόβο, την αλήθεια μήπως έτσι βρούμε και την ευτυχία
αφέντρες  μέσα σε πύργους αμμουδένιους ;
Πύργους, που, χωρίς ώριμη σκέψη και παιδική καρδιά,
πίσω τους  αφήνουν  στο έλεος των κυμάτων ...
όσοι βιάζονται το δρόμο της επιστροφής στην πόλη να πάρουν!


Γ. Η.Ο., 27 Φλεβάρη 2011, Ηράκλειο, 3.15 απόγεμα,
για να γίνουν αφέντρες στη ζωή μας  η ευτυχία και η αλήθεια


54. Νέα μέρα


Η νύχτα έφυγε.
Πήρε αγκαλιά, στα σκοτεινά της ταξίδια.
Λόγια ίσως ξαναειπωμένα και ξαναγραμμένα.
Και ό,τι, όμως, νιώθαμε, νιώθουμε, θα νιώθουμε
και δεν χρειάζεται να γραφεί ή να ειπωθεί.
Ήρθε η νέα μέρα.
Φως φέρνει, παρά τη συννεφιά και τη βροχή.
Μαζύ με την πίστη.
Ότι της καρδιάς οι χτύποι είναι ζωή.
Η ζωή της ζωής.
Αφουγκράσου τους και έλα μια βόλτα,
έτσι όπως είσαι και μην αλλάξεις,
τούτο το Κυριακάτικο πρωινό ...


Γ. Η.Ο., 10.45 πρωί, 27 Φλεβάρη 2011, για τη ζωή της ζωής


55. Τα σκαλοπάτια


Στην είσοδο τ'  ουρανοξύστη.
Δε με νοιάζει,
που το ασανσέρ έφυγε, πριν από λίγο, γεμάτο.
Και τα σκαλοπάτια
χρήσιμα είναι και δάσκαλοι αποδείχνονται σοφοί.
Ένα - ένα όταν, αψηφώντας τον πόνο,  τ' ανεβαίνεις,
και το αμέσως προηγούμενο ποτέ δεν ξεχνάς!
Αρκεί, όμως, νάχεις στόχο στην κορυφή να φτάσεις...


Γ. Η.Ο., 26 Φλεβάρη 2011, Ηράκλειο, 6.15 βράδυ, για τα σκαλοπάτια...


56. Οι αισθήσεις


Βλέπω. Ακούω.
Αγγίζω.
Αναπνέω. Ελπίζω.
Ζω...


Γ. Η.Ο., 26 Φλεβάρη, 11.30 πρωί, Ηράκλειο, για τη ζωή


57. Τα χρώματα


Απ' όλα της πλάσης τα χρώματα,
το κόκκινο των χειλιών σου
πεθυμώ κι αγαπώ χώρια...
Κι αν μαύρα 'ναι τα μαλλιά και τα ματάκια
με τα θελξικάρδια γαϊτανόφρυδά σου,
εσύ 'σαι της ζωής μου το ουράνιο το τόξο.
Κι από τα αστέρια τ' ουρανού,
το πιο φωτεινό, το πιο λαμπερό.
Τη γύρω σκοτεινιά παραμερίζεις,
όταν σαν ήλιος μεγαλοπρεπής ξεπροβάλλεις
και παντού βασιλέβεις με της ψυχής τα σκήπτρα ...


Γ.Η.Ο., 11.15 μ.μ., 25 Φλεβάρη 2011, Ηράκλειο


58. Να μην πατήσουμε...


Με μάτια καρφωμένα έξω από το παράθυρο του λεωφορείου.
Ξανάρχονται μέσα μας
καλοκαιρινά παιχνίδια στη θάλασσα του νησιού,
φθινοπωρινές αγκαλιές και ονειροπολήσεις εδώ και εκεί,
χειμωνιάτικα σεργιανίσματα στο κέντρο της πόλης.
Φτάνει ο Μάρτης!
Πρόσεχε,
όταν βγούμε στις λεωφόρους, ως οδηγοί και πεζοί,
να μην πατήσουμε
τα λουλουδάκια που, τούτες τις μέρες, ανθοφορούν
σκορπώντας χαμόγελο στα παιδιά...!
Σπανίζουν, και το ξέρεις!


Γ. Η.Ο. - 4.44 μ.μ., 25 Φλεβάρη 2011, Ηράκλειο, για τα λουλουδάκια


59. Πρόσωπο


Απόκριες ante portas ...
Δε γυρέβω μάσκα...
Για ένα πρόσωπο ανθρώπου
ευτυχισμένο και χαμογελαστό.
Πείτε μου.
Σαν του μωρού, που μόλις γνωρίζει τον κόσμο.
Και όχι για προσωπείο, που γεννά
το σκώμμα, το γέλιο και τη θυμηδία των άλλων.
Πού ν'  απευθυνθώ τάχα;
Ποιος να το έχει άραγε;
Στις προθήκες ανθοπωλείων ή βιβλιοπωλείων να ψάξω να το βρω;
Στα σχολικά βιβλία  των εφήβων;
Στο facebook των ακούσια ή των εκούσια μόνων;
Στα καρφιά των πληγωτών ή στις ουλές των πληγωμένων;


Γ. Η.Ο., 24  Φλεβάρη 2011, 8.15 μ.μ.,  Ηράκλειο,


60. Το βοσκόπουλο


Με το σουραύλι  και την ψυχή του,
το βοσκόπουλο τραγούδια φλαουτίζει...
Τραγούδια 
της νιότης, της λεβεντιάς, της καλοσύνης, της αγάπης,
κάθε ανθρωπίνου πάθους και παθήματος ύμνους,
που του 'χουνε δασκαλέψει οι γονιοί και οι παππούδες του.
Θυμητάρια, που δε σε λαβώνουν, μα σ' εμψυχώνουν...
Τραγούδια,
που, σε σύγνεφα τ'  ουρανού ανεβαίνοντας,
τον ήλιο και τους θεούς μαγέβουν και ευφραίνουν.
Όσοι καιροί και ζαμάνια κι αν παρέλθουν...
Τραγούδια,
που, θάλασσες και στεριές περνώντας,
τριγυρίζουνε όλον τον ντουνιά και φτάνουνε και σε πολιτείες.
Σε πολυπληθείς, μα ολιγάνθρωπες...


Γ.Η.Ο. - 24 Φλεβάρη 2011, 2.30 μεσημέρι, Ηράκλειο, για όσους ακούνε τα τραγούδια του βοσκού


61. Στις γειτονιές


Αραχνιασμένες οι γραφές,
ίσως και τους φόβους μας να κρύψουν θέλοντας
ή όργανα να μας κάνουν άβουλα των κρατούντων,
φυλακίζουν τον Ιησού και τον Προμηθέα
στο Γολγοθά και στον Καύκασο...
Παραμερίστε όσα σκοτάδια στήνονται εμπρός,
για το καλό τάχα και τη σωτηρία μας...
Κι αφού ξαποστάσουμε λίγο από τις  αγανακτισμένες
και ματοβαμμένες διαδηλώσεις κι απεργίες,
στις γειτονιές ας σεργιανίσουμε της ψυχής μας,
τις πιο βαθιές, τις πιο δικές μας.
Κάπου εκεί,
θα βρούμε τον έρωτα με τα όνειρα
κρυφτό και κυνηγητό να παίζει.
Ας τους χαμογελάσουμε!
Θα μας ανταποδώσουν το χαμόγελο
και θα μας προ(σ)καλέσουν
να παίξουμε μαζύ τους, να χορέψουμε και να τραγουδήσουμε ...


Γ. Η.Ο., 23-02-2011,  11 μμ, ΗΡΑΚΛΕΙΟ, Για το κάλεσμα σε παιχνίδι...


62. Μεγαλώνοντας


Όποιος δεν έμαθε στην παιδική του ηλικία
με την φλόγα να παίζει,
θα καεί,
όταν, μεγαλώνοντας, τη φωτιά θ' ανταμώσει.
Όποιος δεν έμαθε στην παιδική του ηλικία
με το νερό να παίζει,
θα πνιγεί,
όταν, μεγαλώνοντας, στη θάλασσα θελήσει να κολυμπήσει.
Όποιος δεν έμαθε στην παιδική του ηλικία
με τα λουλούδια να παίζει,
τίποτα δε θα χαρεί στη ζωή του,
αν και, μεγαλώνοντας, σε ανθόκηπο θα βρεθεί...


Γ.Η.Ο., 9 πρωί, 22-02-2011, Ηράκλειο, για όποιον έμαθε


63. Το νερό


Το καθαρό νερό της πηγής
κάνει κακό
μονάχα σε όσους
άλλοι δίνουνε νοθευμένο κρασί
παραμυθιάζοντάς τους πως είναι σαμπάνια Γαλλίας.
Επί χρόνια...


Γ. Η.Ο. 9.15 βράδυ, Ηράκλειο, 21 Φλεβάρη 2011, για το καθαρό νερό...


64. Δείτε τους...


Δείτε τους!
Θαυμάστε τους!
Σαν τα φίδια
τα διάφανα πουκάμισα πώς ταχύτατα αλλάζουν!
Και σαν τους πιθήκους
παριστάνουν ανερυθρίαστα ότι είναι ό,τι δεν είναι!
Τα βέλη τους προς το λιοντάρι τώρα στρέφουν,
πρωτύτερα, όμως, τη συντροφιά του πεθυμούσαν...
Και χτες, τον κροκόδειλο ξεπάστρεψαν,
αν και προχτές όλο φιλιά και αγκαλιές ήσαν...
Το νου σου, Τίγρη μου!      
Μην ξεγελαστείς, που, το λιοπερίχυτο πρωί, σε καλοπιάνανε!
Πριν της νύχτας έρθει το σκοτάδι το βαρύ,
δολερά δόκανα για το ακριβό σου δέρμα θα ετοιμάσουν...


Γ. Η.Ο.,  4 απομεσήμερο. 21 Φλεβάρη 2011, Ηράκλειο, για την Τίγρη


65. Σταγόνες


Μέσα στα σκληρά ντοσιέ και τους φακέλους
με τους σωρούς
αρχειοθετημένες και δαχτυλογραφημένες σελίδες,
θα βρεις χρονίζουσες και εκκρεμείς υποθέσεις.
Υπηρεσίες και άτομα θα ξαναζήσεις να ζητούν
την αρωγή των νόμων,
λογαριασμούς, εξηγήσεις, διευκολύνσεις.
Φορώντας το προσωπείο
των έντιμων, των νομοταγών, των πρόσχαρων, των συνεργάσιμων...
Πίσω, όμως, από την ψυχρή οθόνη
και το άψυχο πληκτρολόγιο,
ανθρώπους ευαίσθητους και παιδιά,
εάν προσέξεις,  θα ιδείς
σταγόνες ευκαιριών να ψάχνουν
ένα αληθινό χαμόγελό τους να μοιραστούν...


Γ. Η.Ο., 21 Φλεβάρη 2011, 12 μεσημέρι, για τις ευκαιρίες


66. Να δροσίζει...


Σίμωσε στην όχθη του ποταμού.
Έσκυψε να πιει απ'  το νερό.
Το μόνο που ήθελε:
Αφού διαβεί μιαν απέραντη έρημο,
με τα χείλη του σα νεροσυρμές
τα δικά της, με φιλιά, να δροσίζει...
Στις μέρες και τις νύχτες της μεγάλης ξηρασίας.


Γ.Η.Ο., 9.15 βράδυ, 20 Φλεβάρη 2011, "δυσεύρετος χρυσός, το νερό"


67. Σα γης ανεξερεύνητη;


Για ν' ανεβείς σ' ένα πανύψηλο βουνό.
Για να κολυμπήσεις σε μια βαθιά θάλασσα.
Για να διασχίσεις ένα πυκνόφυτο δάσος.
Για να σηκώσεις στις πλάτες σου το κέλυφος της χελώνας.
Για να μπορέσεις να ιδείς πέρα από εκεί που φτάνει η ματιά σου.
Για να ξεπεράσεις σε ανάστημα τον ίσκιο σου.
Για να σε ζεσταίνει και όχι να σε καίει ο ήλιος του καλοκαιριού.
Για να σε δροσίζει και όχι να σε μουσκεύει η βροχή του χειμώνα.
Για να σου χαμογελά η ανθοβόλος αμυγδαλιά.
Πρώτ' απ' όλα, 
στην καρδιά σου φρόντισε ατός σου να μη βάζεις
αόρατες μα σφιχτόδετες αλυσίδες και φράχτες δυσάλωτους.
Ψάχνε και μη δειλιάσεις
τα σώψυχά σου σαν γη της Επαγγελίας
άγνωστή σου, ανεξερεύνητη, απάτητη
να τα βρεις, να τα μάθεις, ν'  αγαπήσεις κάθε τους γωνιά...
Αν και ο δρόμος σου μοιάζει αγκαθωτός και δύσβατος,
ανάμεσα στα ζιζάνια  είν' ο θησαυρός σου,
δυσδιάκριτος με γυμνό μάτι, παραχωμένος...
Και λαμπερός, πολύτιμος για σένα,
τότε, θα φανεί, όσα χρόνια κι αν έχουνε διέλθει...
Ναι, μιαν Κυριακή, όση ονειρεύτηκες αγάπη,
να με θυμάσαι στα μερόνυχτα που θα περνούν,
κείνοι που ποθείς να μοιραστούν μαζύ σου θα θέλουν!




Γ. Η.Ο. - Ηράκλειο, 8 πρωί, Κυριακή 20 Φλεβάρη 2011, η αυτογνωσία φέρνει την αγάπη


68. Οι γύπες


Τσακώνονται οι γύπες
ποιος θα μας πρωτοφάει,
το αίμα μας ποιος θα πρωτορρουφήξει αχόρταγα...
Δεν τα λογάριασαν, όμως, καλά!
Μόλις το ουράνιο τόξο ξαναβγεί στον ουρανό μας
και γλυκά μάς ξαναχαμογελάσει
φως και χρώμα ξαναχαρίζοντας στη ζωή μας,
στα Τάρταρα θα εξορίσουμε
και γύπες αιμοδιψείς και λύκους λαίμαργους ...
Κι όλα μαζύ τους τα όρνια,
τα σαρκοφάγα, τ' αρπακτικά,
τα τρωκτικά και τα κωλοσερνάμενα φίδια...
Στα Τάρταρα, παρέα να κάνουνε με τα άφωτα σκοτάδια,
τι σκοτεινή 'ναι κι ανέραστη σε βάρος μας η ψυχή τους!
Μην το ξεχνάς!


Γ. Η.Ο., 19-02-2011, 12.12 μεσημέρι, η αγάπη νικά τους γύπες...


69. Ο Καθρέφτης


Μελαγχολικός, σχεδόν έτοιμος να κλάψει.
Στέκεται ακίνητος στη γωνιά του.
Αμίλητος, λέξη δεν μπορείς να τ' αποσπάσεις.
Ο καθρέφτης του σπιτιού μου.
Ξαναθυμάται
πόσο ζηλιάρης, πόσο άσχημος ένιωσε.
Όταν τα μαύρα σου πλεγμένα μαλλιά,
τ'  ολόλαμπρο σαν παι-δικό  χαμόγελό σου,
τα ζωογόνα σου χείλη
και τα μαύρα μεγάλα σου μάτια
πρωταντίκρισε εντός του,
σαγηνευμένος και άλαλος
απ' το έμφυτο κάλλος τους  είχε απομείνει.
Εκείνο το, αυγουστιάτικο, απόγεμα ...


Γ.Η.Ο., 19 Φλεβάρη 2011, 1 χαράματα, Ηράκλειο...  για τη ζήλια του καθρέφτη


70. Το χαμόγελο


Το χαμόγελο
φανοστάτης και σηματοδότης σου
στο ανοιξιάτικο λιβάδι που βγήκες λουλούδια να κόψεις...
Το χαμόγελο
στυλοβάτης και εμψυχωτής μου
στης ζωής κάθε μονοπάτι, οδό, λεωφόρο.
Φωτεινό, λαμπερό, ζωντανό, πλατύ και άδολο
όταν από τα χείλη σου ξεπροβάλλει.
Πώς δένει με τα μάτια σου
τ' αμυγδαλωτά, τα σπινθηροβόλα...
Χαμογέλα, λοιπόν, στιγμή μη χάνεις,
για ν'  ανθίσουν και να ευωδιάσουν
"άσπρα εράσμια κρίνα μες στη στενή μας φυλακή",
που έγραψε και ο συγγραφέας...


Γ.Η.Ο., 8.45 πρωί, Ηράκλειο, για το χαμόγελό σου


71. Έχεις ή σ' απομένει...


Κληρονομικό χάρισμα ή προίκισμα της Φύσης;
Το γράψιμο, το λέγειν,
το πλέξιμο, το τραγούδι,
η ηθοποιία, ο χορός.
Επομένως, δε διαλέγεις...
Είσαι διαλεγμένος.
Από την ώρα της γέννησής σου.
"Αρχήν δε θηράν ου πρέπει ταμήχανα", έγραφε ο ποιητής.
Δεν  θυμόταν πως εάν κάτι σού δίνει και σε γεμίζει
λαμπερή φωτιά και άσβεστη αγάπη,
δεν πρέπει να φοβηθείς τον ερχομό ενός κακού λύκου.
Που, ξεγελώντας σε, θελήσει να στο κατασπαράξει....
Δεν ήξερε ο λύκος ο δύστυχος
πόση δύναμη, όταν αγαπάς και αγαπιέσαι,
μέσα σου φωλιάζει!!!
Αυτή την αγάπη έχεις ή σ'απομένει
χρέος, καλόμοιρε, να υπερασπίζεις πάντοτε και παντού....


Γ. Η.Ο. - 17/02/2011, 8.15 πρωί, Ηράκλειο


72. Μαθητής


Θα μαθητέψω.
Δίπλα στη θάλασσα.
Πώς όσο κι αν η ζωή κλυδωνίζεται τριγύρω, όρθιος να μένω.
Δίπλα στα λουλούδια.
Πώς όση ασπλαχνιά κι αν υπάρχει τριγύρω, ν' ανθίζω.
Δίπλα στον ουρανό.
Πώς όση βρομιά κι αν όζει τριγύρω, καθαρός να 'μαι.


Γ. Η.Ο. - 16/02/2011, Ηράκλειο, 10.40 πρωί


73. Έχω ευθύνη


Έχω ευθύνη.
Απέναντι σε σένα, π' αγαπώ.
Σε σένα, που λες πως μ' αγαπάς κι ας έφυγες.
Στα παιδιά. Στους άντρες. Στις γυναίκες.
Σ'  αυτούς που δε με γνώρισαν ποτέ.
Σ' εκείνους που με προσπερνούν αδιάφορα.
Σ' ό,τι ήρθε και έμεινε.
Σ' όσα προσήλθαν, μα έφυγαν.
'Εχω ευθύνη και χρέος ν' αγωνιστώ.
Κι ο αγώνας δε θέλει λόγια.
Έφτασε η ώρα της σιωπής.
Ήρθαν οι μέρες των έργων...


Γ. Η.Ο. - 4.20 μμ, Ηράκλειο, 15 Φλεβάρη 2011


74. Όμορφη


Η ζωή θέλει ρυθμό.
Για να τραγουδά !
Έχει ανάγκη, όμως, και αγάπη.
Για να 'ναι όμορφη στις χαρές.
Και να 'χει στήριγμα στις δυσκολίες.
Ακόμα κι εάν οι γιατροί
σού βρίσκουν αρρυθμίες
ή φάλτσα τραγουδάς ...


Γ. Η.Ο. - 12.30 μμ - Ηράκλειο, 15/02/2011


75. Χωρίς...


Θα 'πρεπε να 'χαν σβύσει.
Όλα τα ίχνη, όλα.
Δυόμιση ντουζίνες χρόνια είχαν περάσει!
Τόσοι Χειμώνες, πολλά Καλοκαίρια.
Ούτ' ένα χνάρι δε θάπρεπε πια νάχε απομείνει!
Από κείνα της νιότης τα λουλούδια...
Κι όμως, σαν σπίρτα εύφλεκτα.
Μόλις ξαναπλησίασαν την φωτιά.
Μεμιάς, λαμπάδιασαν και θυσία
γίνανε πρόθυμα για το χατίρι  του γιου της Αφροδίτης.
Χωρίς διόλου να τα νοιάζει
εάν χειμωνιάτικος αέρας σαν αποκαϊδια
δεξιά κι αριστερά τα σκορπίσει ...
Ίσως θάφταναν έτσι πιο γρήγορα
κοντά στον ουρανό, μακριά από τα πληγώματα
των εφήμερων γήινων ...


Γ. Η.Ο., 14 - 02- 2011, 4.30 απόγεμα, Ηράκλειο


76. Κυριακή


Κάθε Κυριακή σαν αυτήν.
Τέτοιαν ώρα περίπου, λίγο μετά το δείλι.
Αναμνήσεις, σκέψεις, αποφάσεις,
ρήξεις, συγκολλήσεις, προβλέψεις.
Θα 'ταν όμορφος ο κόσμος,
αν σύννεφα δεν σκίαζαν τ' αστέρια στον ουρανό,
αν αγκάθια δεν εμπόδιζαν τα ρόδα να ευωδιάζουν στους κήπους,
αν ποτάμια παρέσερναν μακριά μας τα στάσιμα νερά...
Βάλε το χέρι στην καρδιά,
σκούπισε το δάκρυ της, χαμογέλασέ της ...
Όσο την νιώθεις να πάλλεται και να ριγεί,
το "θα 'ταν" μπορείς "είναι" να κάνεις
μόνος σου, εσύ ο ίδιος
και παρακάτω, χωρίς πληγές, να προχωρείς.
Τη μέρα που θα χαράξει, τη νέα για να βρεις.
Με την ελπίδα και  τη διαυγή όραση ως συνταξιδιώτισσές σου ...


Γ. Η.Ο. - 7.40 βράδυ, 13 Φλεβάρη 2011,  Ηράκλειο,
για όσους βλέπουν με τα μάτια τους


77. Στην ακροθαλασσιά


Γελώ και χαμογελώ σαν παιδί.
Οι φλεβαρίτικες ηλιαχτίδες μ' αγκαλιάζουν.
Οι πρωτάνθιστες μυγδαλιές με χαιρετούν.
Ο δρόμος άδειος, με φέρνει σε ακροθαλασσιά.
Καστρόπυργους αμμουδένιους στήνω,
την ευτυχία, όταν ξαναέλθει, να θρονιάσω...
Με την αγάπη για μυστρί και την αλήθεια στην καρδιά,
τους γλάρους και τις γοργόνες για συντροφιά.
Ίσως γίνει το θαύμα.
Και το θαλασσόνερο, το απρόσμενα σήμερα γαλήνιο
δεν φουσκώσει
και σαν κύμα ζηλιάρικο της παι-δικής μου χαράς ,
δεν έρθει ως είθισται κι όσα ορθώνω με κόπο
δε θα μού γκρεμίσει άσπλαχνα και άθελά μου...
Και ψεύτης και ανέραστος δε θα με σπρώχνει να φαίνουμαι
κι ανήμπορος με της ζωής τα θεριά να τα βάζω...


Γ. Η.Ο. - 1 μεσημέρι, 13-02-2011, Ηράκλειο...


78. Γαλαντόμε...


Σε καθεμιά από τις ως τώρα έξι ζωές της,
η μελαχροινή γατούλα
είχε και μιαν πληγή.
Ενθύμιο...
Και οι χειμώνες οι βαρείς, σαν πόνοι, 
πηγαινοέρχονταν και την βασάνιζαν.
Θε μου γαλαντόμε, ήλιο και δύναμη δίνε της!
Ήλιο, οι λαβωματιές να επουλωθούν...
Δύναμη, τα σωθικά της απ'  αγάπη ν'  ατσαλώσουν...
Σκοτάδια να μην την ξαναπληγώνουν,
στη μονάκριβη ζωή της ...


Γ. Η.Ο., 12-02-2011, Ηράκλειο, 1 μεσημέρι


79. Όσο υπάρχουν άνθρωποι...


Πριν λίγες μέρες, κατάστημα παιχνιδιών για παιδιά.
Τώρα, "Χειροποίητα Μαχαίρια".
Ανάμεσα σε οδοντιατρείο και φωτογραφείο.
Στην καρδιά της αγοράς.
Θάχει, άραγε, πελατεία; Όσο υπάρχουν άνθρωποι...
Μεγαλώνοντας, δες, δεν παίζουμε...
Λύνουμε τις διαφορές μας με μαχαίρι...
Ο ζωγράφος με μιαν πινελιά.
Το σκυθρωπό πρόσωπο κάνει γελαστό.
Ο ποιητής και ο γιατρός με μιαν λέξη.
Τη λύπη σου μεταβάλλουν σε χαρά.
Όχι "εύγε" για να τους πεις και βραβεία επιδοκιμασίας να τους δώσεις.
Μα μέσα σου βαθιά να ιδείς και να ενστερνιστείς
οι νάνοι τα χέρια τους ψηλά και να τεντώσουνε
τ'  ουρανού τ' ακροκέραμα δεν πρόκειται ποτέ να φτάσουν.
Μα ό,τι αξίζει μόνον στη ζωή, ανεχτίμητος θησαυρός,
χαμόγελο άδολης αγάπης και να δίνεις και να παίρνεις
και, από τα λάθη σου μαθαίνοντας, στα έλη να μην κολυμπάς...
Όσο υπάρχουν άνθρωποι...
Ακόμη και αν εν εσχάτη πτωχεία υλικών ζεις αγαθών.


Γ. Η.Ο., 10.45 πρωί, 11 Φλεβάρη 2011, Ηράκλειο,
στα έλη να μην κολυμπάς...


80. Πετροβολώντας


Ορισμένοι άνθρωποι είναι ανόητοι;
Με  πέτρες χτίζουμε
σπίτια, σχολεία, νοσοκομεία, ναούς ...
Αλλ'  αυτοί, σε καιρό ειρήνης, πετροβολώντας,
φωτεινούς σηματοδότες σπάνε.
Τους στέκονται, βλέπεις, εμπόδια!
Και αηδόνια, χάριν παιδιάς, σκοτώνουν.
Τους ενοχλεί, έτσι θαρρούν, το γλυκύ κελάηδημα!
Μα, με την πετροψυχιά ετούτη, απορφανίζουνε
το μέλλον τους μόνοι τους,
ανερυθρίαστα και χωρίς Ερινύες ..
Από μπροστοκριούς, ήρωες και ποιητές!


Γ. Η. Ο., 10 Φλεβάρη 2011, Ηράκλειο, 9.25 βράδυ,
για τους μπροστοκριούς


81. Άνθρωποι και Φίδια


Τα φίδια δεν ξέρουνε γραφή κι ανάγνωση.
Κανείς δεν θέλησε να τα στείλει ποτέ σε σχολείο.
Γιατί εάν μάθουνε γράμματα,
θα γράψουνε και στα πέρατα του κόσμου θα διαδώσουν
πως  και πώς η θρασυτάτη Εύα και ο δολερός Αδάμ
ξεγελάσανε και πληγώσανε τον όφιν.
Και σκορπίσανε στο γένος των φιδιών
τη δική τους αμαρτία...
Για ν' αποκρύψουνε, τάχα,  τις αδυναμίες των ανθρώπων;


Γ. Η.Ο. - 12.30 μεσημέρι, 10/02/2011, Ηράκλειο,
"η γνώση είναι ανατροπή!"


82. Η καρδιά των ανθρώπων


Παιχνιδιάρα και έξυπνη γατούλα
η καρδιά των ανθρώπων.
Με το κουβάρι της ζωής
αρέσκεται, ξετυλίγοντάς το, να παίζει,
σαν μωρό που μπουσουλάει.
Nα μπερδεύει και να μπερδεύεται ...
Στο τζάκι πλάι, αδιαφορώντας αν καεί...
Κι όταν αγάπη θέλει, στην αγκαλιά σου τρέχει,
σαν ναζιάρα γυναίκα,
γρυλίζοντας τρυφερά, στα μάτια κοιτάζοντάς σε λάγνα...
Τότε, το νου σου έχε,
εάν πραγματικά την αγαπάς,
μη σε λαβύρινθο τη ρίξεις!
Την αγκαλιά σου άνοιξε διάπλατα.
Κι όλα σου, χάδια  και βλέμματα, χωρίς φειδώ,  χάρισέ της...!


Γ. Η.Ο. - 09/02/2011, Ηράκλειο, 9.30 βράδυ, εάν την αγαπάς ...


83. Τα λουλούδια


Τα λουλούδια
κόκκινα και πανέμορφα.
Μυρίζουν ωραία.
Το δωμάτιο στολίζουν.
Την ψυχή μας ηρεμούν.
Αγάπη τής χαρίζουν.  
Στην εποχή του Internet και του facebook,
μην τα ψάξετε σε κήπο!
Όπως όλα,
βλέπε,  μα  μην αγγίζεις,
να τα ονειρεύεσαι, αλλά να μην τα χαϊδεύεις:
http://www.2dozenroses.com/
Τα όνειρα πονάνε περισσότερο από την ίδια τη ζωή.
Από παλιά ισχύει , θαρρώ, αυτό,
μα εμείς, με την πρόοδο, το ξεχάσαμε...;


Γ. Η.Ο., 10.45 πρωί, 9-2-2011, Ηράκλειο


84. Οι ψυχές


Δεν είναι φθινοπωρινά φύλλα δέντρων
οι ψυχές των ανθρώπων,
οι αλλοπρόσαλλοι αγέρηδες όπου θέλουν να τα παρασέρνουν.
Δεν είναι χειμωνιάτικα κύματα θάλασσας, 
στα βράχια να τα σπάει η λυσσώδης φουρτούνα.
Αν και έτσι, διά γυμνού οφθαλμού, ίσως μοιάζουν...
Πολύ πολλοί Ιούδες τις πληγώνουν για κάλπικα αργύρια,
Σειρήνες τις ξεγελούν και Συμπληγάδες τις παγιδέβουν,
κάποτε εν γνώσει τους κι άλλοτε άθελά τους,
στις ατραπούς πραγμάτωσης των ονείρων
ή την ανάσταση περιμένοντας ...
Μα δε λυγούν, μήτε γερνούν...
Είναι γλάροι! 
Πετούν στα ουράνια, πάνω από τα σύγνεφα,
χωρίς αμυαλιά Ικάρου και αλαζονία Φαέθοντος...
Είναι κάστρα!  
Πανύψηλα και καμιά κακία δεν τα κουρσεύει,
τι ορθώνονται με και από ελπίδα και αγάπη.
Με ελπίδα και αγάπη ως γερά θεμέλια...
Από ελπίδα και αγάπη, για φως και ζωή...


Γ. Η.Ο. - 7.45 βράδυ, 08 Φλεβάρη 2011, στα ακούρσευτα κάστρα, Ηράκλειο


85. Έξη και Έλξη....


Το περιστέρι, στο ακροκέραμο, με κυάλια.
Κοιτά τη γεμάτη κόσμο πλατεία.
Άνθρωποι πέρα -δώθε τρέχουν,
πεζοί και μ' αυτοκίνητα.
Κάποιοι συζητούν για την πολιτική, τ' αθλητικά,
πόσο συγκινήθηκαν από την αρρώστια την κακιά
που ξανάφεραν εμπρός μας οι τηλεοράσεις,
πόσο τυχεροί ή άτυχοι στάθηκαν στο Στοίχημα, το ΛΟΤΤΟ κλπ.
Άλλοι τσακώνονται για την προτεραιότητα στην ουρά
στον αυτοκινητόδρομο, στο ΙΚΑ και στην Εφορία...
Και ορισμένοι συνεχίζουν βουβοί, κουφοί κι αόρατοι.
Τι σου 'ν' η Έξη!  
Ήρεμη και  ατάραχη, σου βάζει σε ρυθμό τη ζωή,
μα μόλις δει την Έλξη,
από πανικό και αμηχανία, αναταράσσεται...
Και βιάζεται να σε ποτίσει καθαρτικό,
από μέσα σου θέλοντας να τη βγάλει.
Φοβάται,  την πιάνουν αρρυθμίες
και τρέμει την πρωτοκαθεδρία μη χάσει,
εάν η Έλξη φέρει μαζύ της και τον Έρωτα ...


Γ. Η.Ο. -8.15 πρωί, 8/2/2011, Ηράκλειο


86. Όταν ήθελαν...


Πριν μάθουνε οι άνθρωποι τα διαστημόπλοια, 
είχαμε πάνω απ'  τα κεφάλια μας τ' αεροπλάνα.
Πριν γνωρίσουνε τ' αυτοκίνητα τα πολύβουα,
μετακινούνταν μ' ιππήλατες άμαξες, ποδήλατα, ατμοκίνητα τραίνα.
Πριν στις θάλασσες ρίξουνε γοργοτάξιδα πλοία,
κολυμπούσαν, αψηφώντας τα βαθιά ή κρύα νερά.
Μ'  απ' όλα πρώτα - πρώτα,
όταν ήθελαν τους άλλους ν' ανταμώσουν,
έμαθαν όρθιοι να στέκονται και να περπατούν.
Την ίδια περίπου εποχή, φώλιασε,
χωρίς εγωισμούς και ζηλοφθονίες, βία και βιασύνη,
ανόθευτη κι άδολη αγάπη μέσα τους
για πρώτη φορά ...




Γ. Η.Ο. -  07 Φλεβάρη 2011, 7.30 μμ, για την πρώτη φορά...



87. Στην αλάνα


Το περασμένο Σάββατο.
Ο δρόμος με έφερε.
Ψέματα!
Είχα δουλειά εκεί κοντά και σκέφτηκα να περάσω.
Από την αλάνα των παιδικών μας χρόνων.
Είχα ένα μήνα σχεδόν να φανώ εκεί
π'  άλλοτε ήμουν ολημερίς.
44 λεπτά και 15 δευτερόλεπτα στεκόμουν και την κοίταζα.
Περιφραγμένη με χοντρό συρματόπλεγμα...
Ξαναθυμήθηκα τον μικρό Κελεσίδη,
το σωσία του Αναστόπουλου και του Δομάζου,
τα γκολ του Μαύρου ἠ του Κούδα, τις φιγούρες του Χατζηπαναγή.
Ξαναείδα δακρυσμένα μάτια και χαμογελαστά χείλη.
Ξαναγεύτηκα νίκες και ήττες.
Ξαναδοκίμασα το γλυκόξινο κρασί των εφηβικών ερώτων.
Βλέπω πάλι
τα παιδιά με σπασμένα χεροπόδαρα, πώς μάλωναν και πώς φίλιωναν,
τις μανάδες πώς φωνάζανε για τα σχολικά μαθήματα.
Γύρωθέ μου, πλέον, πανύψηλες πολυκατοικίες!
Μα τις μνήμες μου ποτέ
από την καρδιά και το νου μου δε θα βγάλουν...


Γ. Η. Ο., 7 Φλεβάρη 2011, Ηράκλειο, 8 πρωί, για τα παιδιά που έχουμε μέσα μας



88. Το φως


Κυριακή πρωί... 
Του Πλάτωνος ξανάφερα στη θύμησή μου
το σπήλαιο, το βαθύ, το σκοτεινό.
Πόσα, κάθε μέρα, μέσα τους
οι άνθρωποι αναδεύουν, με ή χωρίς τη θέλησή τους.
Πόσα έχουνε ν' αντιπαλέψουνε,
για να μπορέσουνε να ισορροπήσουν
στο λεπτό τεντωμένο σκοινί που πέπρωται να διέλθουν,
ώσπου σε ό,τι θεωρούν οι ίδιοι Γη της Επαγγελίας να φτάσουν...
Και ελπίδα, πίστη, θάρρος, δύναμη
για τον αγώνα τούτο το δύσκολο, το γεμάτο πόνο
ας πλημμυρίζει τα σώψυχά σου το φως.
Το φως της αγάπης,
που έξω θ' ανταμώσεις,
 σαν ξεπροβάλλεις από του σπηλαίου τα σκοτάδια.
Με μιαν φλύαρη σιωπή στα χείλη του ...


Γ. Η. Ο., 6/2/2011, 8.45 πρωί, Ηράκλειο, οι Κυριακές μού διδάσκουν πώς να σιωπώ σαν το φως...



89. Οι ξυλοκόποι


Των ξυλοκόπων, εδώ και χρόνια, τα τσεκούρια
καυσόξυλα να μαζέψουν από το δάσος το πυκνόφυτο
έγνοια είχανε μόνη τους.
Αδιαφορούσανε παντελώς αν έτσι στην ψυχούλα
της βελανιδιάς χαρακιές ανεξίτηλες σημάδεβαν,
οσάκις και απ' αυτήν κάποιο έκοβαν νιόφαντο κλαδί...
Πολύ καλό το μεροκάματό τους ήταν,
το τι θα φάνε και τι θα πιούνε απόψε  
φρόντιζαν μονάχα και δεν σκοτίζονταν καθόλου
εάν η ίδια η βελανιδιά από τα πληγώματά τους λαβωμένη
σκιά δεν θα μπορούσε να προσφέρει πια σε ηλιοκαμμένους.
Καθόλου ποτέ δεν στοχάστηκαν
εάν θα μπορούσε, κάποτε,
μ'  όλη της  η βελανιδιά την τραυματισμένη ψυχή
αγάπη να χαρίσει σε όσους αληθινά την αγαπήσουνε,
φωλιά σε πουλιά και καταφύγιο σε κατατρεγμένους...
Αν και τα σώψυχά της, όπως σ' όλα τα θεόπεμπτα πλάσματα,
ήταν φτιαγμένα ν' αγαπούν και ν' αγαπιούνται...
Και μόλο που δεν χρειαζόταν να είσαι μάντης
για να το προφητέψεις ή σπλαχνοσκόπος
πώς έτσι των ξυλοκόπων τα τσεκούρια
τη μοίρα της βελανιδιάς θ'  αλλάζανε,
αυτοί δεν το 'βλεπαν, γιατί διασκέδαζαν
παίζοντας με των καυσόξυλων τ'  αποκαϊδια!


Γ. Η.Ο. - 9.35 βράδυ, 5/2/2011, Ηράκλειο, για τη βελανιδιά και τους ξυλοκόπους



90. άνθρωποι...


Αυτός, γύρω στα 50.
Εκείνη περί τα 80.
Του αφηγούνταν με δακρυσμένα μάτια
πώς είχε χάσει τον άντρα της σε ναυάγιο,
πώς μόνη της είχε μεγαλώσει τα τρία τους παιδιά,
πώς τα χρόνια, που περάσαν, όχι μόνον άσπρα μαλλιά,
μα και πίεση και ζάχαρο και χοληστερίνη τής κληροδότησαν.
Αργόσυρτο το βήμα της πια και με συνοδεία μπαστουνιού.
Καμπούριασε και ασπρομάλλιασε η άλλοτε λυγερή.
Σωρός οι αναμνήσεις και οι εξετάσεις, βουνό τα χάπια.
Τα δάκρυα κυλούσανε, τώρα, στα μάτια της, ασταμάτητα.
Στα μαύρα της μάτια, που, κοπέλλα όταν ήτανε, φωτιές ανάβανε...
Την άκουγε κοιτώντας συνεχώς το ρολόι του,
σιωπηλός και με νεύματα της κεφαλής,
έδειχνε να την συμπονεί.
"Ο επόμενος!", ακούστηκε ξάφνου μια φωνή
στον προθάλαμο του ιατρείου, εκείνο το πρωί.
Σηκώθηκε, άνοιξε αγχωμένος το βήμα του...
"Πρέπει να μπω! Βιάζομαι!" της λέει τραχιά, αν και ήταν η σειρά της...
"Έτσι κάνουν οι άνθρωποι;" σκέφτηκε, σκουπίζοντας τα μάτια της.
"Οι άνθρωποι ίσως, οι Άνθρωποι όχι..."


Γ. Η.Ο. - 10.50 πρωί, 05 Φλεβάρη 2011, Ηράκλειο για τους Ανθρώπους



91. Σαλίγκαροι...


Μόλις καταλαγιάσει η φλεβαρίτικη βροχή,
οι από πατροπαράδοτη συνήθεια ψυχωμένοι
σαλίγκαροι θα ξεπροβάλλουν κελυφοφόροι στους δρόμους
για τα προς το ζην...
Μα οι άνθρωποι,
από θεόσταλτη, θαρρείς, λαχτάρα,
το ουράνιο τόξο προσμένουν και τον ήλιο.
Ν' ανοίξουν ξανά  πόρτες και παράθυρα,
όλα της πλάσης τα χρώματα να διεισδύσουν.
Φως σκορπώντας παντού κι αγάπη...


Γ. Η.Ο., 10 πρωί, 04 Φλεβάρη 2011, Ηράκλειο, για τα χρώματα...



92. Τυραννικά


Φωτιές ανάβουνε ψηλές στους δρόμους!
Τραγούδια και γέλια βροντερά σε ξεκουφαίνουν...!
Βγαίνει ο λαός στις πλατείες και στις λεωφόρους.
Ο μέχρι χτες αγανακτισμένος πανηγυρίζει
τον πιθανό ερχομό της πολυπόθητης δημοκρατίας.
Ο βασιλιάς, έντρομος, μετρά ώρες στο θρόνο του.
Κάποιος τον συμβούλεψε
τους πραιτωριανούς να στείλει,
με διχόνοιας ατιθάσευτα ζιζάνια
εντολή να σπείρουν στους εξεγερμένους.
Ένα μόνο με φοβίζει:   
Μήπως σε τούτη τη φουσκοθαλασσιά
τα ηνία πάρουν και τυραννικά κυβερνήσουν
η φτώχεια και η απαιδευσιά.
Εις όφελος των διαχρονικά αιμορρουφώντων το έθνος...


Γ. Η.Ο., 03 ΦΛΕΒΑΡΗ, ΗΡΑΚΛΕΙΟ, 9.20 πρωί



93. Στον κήπο


Πρωί ξύπνησε ο κηπουρός.
Με βιάση για τον κήπο του κίνησε.
Καθημερινή συνήθεια, χρόνια τώρα!
Πότισμα και φροντίδα θέλανε τα λουλούδια του.
Και με ξεβοτάνισμα να τους δώσει ανάσες,
δίχως ζιζάνια και αγκάθια να τους φράζουν...
Έτσι, με νερό δροσίζει
τριαντάφυλλα, γαρδένιες, υάκινθους, ορχιδέες,
όλα τους ευωδιαστά και πολύχρωμα...
Χαιρόντουσαν κι αγαλλιάζανε
το μάτι σ' εκείνον τον μπαξέ και η όσφρησή σου ...
Μ' απ' όλα,
με ξεχωριστή φροντίδα και μ' αγάπη περισσή,
ένα βασιλικό αγκαλιάζει!
Το βασιλικό, π' απ' την εξώπορτα κοντά του κήπου
τέτοιαν και τόση είχε μυρουδιά κι ομορφιά,
τον κόσμο ολάκερο λες κι είχε καταχτήσει...   


Γ. Η.Ο. - 02 ΦΛΕΒΑΡΗ 2011, ΗΡΑΚΛΕΙΟ, 11 πρωί,
για τα λουλούδια του κήπου ...



94. Γάλα ή Καφές;


Το Γενάρη, μ' αρχιχρονιάτικη φορεσιά
ντύνονται οι πόλεις.
Αποκριάτικα και για το καρναβάλι
στολίζονται με κλαδιά μυγδαλιάς κάθε Φλεβάρη.
Την Εθνική Παλιγγενεσία
και -  πιο παλιά - την Ανεξαρτησία
το Μάρτη, από συνήθεια, τιμούμε.
Ο Απρίλης είναι ο μήνας των Παθών
και της... Ανάστασης, αν είσαι Χριστιανός.
Στις εξοχές τρέχει ο κόσμος
για τα Μαγιάτικα λουλουδοστέφανα.
Τα πανεπιστήμια και την είσοδο στην κοινωνία κυνηγάνε
τα λυκειόπαιδά μας, κάθε Ιούνη, με ψυχοφθόρες εξετάσεις...
Τον Ιούλη, σε ατρικύμιαστη θάλασσα 
ψυχοσωματική ψάξε γαλήνη να βρεις....
Τα σταφύλια του Αυγούστου τον ουρανίσκο
τέρπουν με γλυκύ κρασί.
Ξανανοίγουνε, αρχές Σεπτέμβρη, τα σχολεία
και λήγουν οι άδειες των υπαλλήλων,
αρχίζει και το κλωτσοσκούφι.
Το ΟΧΙ το λέμε άκριτα συχνά,
αλλά στις 28 Οχτώβρη το γιορτάζουμε κιόλας!
Νοέμβρη, τα κεφάλια όλων μέσα στη δουλειά,
το μάζεμα των ελιών ζήλο, 
αν ζεις εκτός πόλεων, περισσό θέλει...
Και φτάσαμε στα Χριστούγεννα,
που κάθε Δεκέμβρη, έθιμο παλιό, κοσμούν...
Πολλά τα όσα μηχανεύεται τ' ανθρώπου ο νους,
πολλά τραγούδια λέει, πολλά ρούχα φορά,
για να κρύψει όλ' αυτά που την ψυχή
και τη ζωή του ταλαντεύουν 
ή, αν είναι από τους λίγους και τυχερούς,
να τα ελέγχει...
Και κάθε αρχιμηνιά, να ψάχνει  είθισται στην οπλοθήκη,
ασπίδες για ν' αμύνεται και δόρατα να επιτίθεται...
Τροχός, λένε κάποιοι, γυρίζει  
διαρκώς κι ασταμάτητα η ζωή μας,
όσο κι αν μοιάζει απαρασάλευτη ρουτίνα
ή έλος χωρίς τέλος;
Με ρόφημα μήπως, όμως, θα 'ναι καλύτερα
να την παρομοιάσουμε,
τη μια με γλυκύ γάλα να μοιάζει και την άλλη με πικρό καφέ;


Γ. Η.Ο. - 8.05 πρωί, 01 Φλεβάρη 2011, Ηράκλειο... Λόγω της αρχιμηνιάς!



95. Στον Καθρέφτη


Για μακρινό ή για κοντινό ταξίδι
πριν ξεκινήσουν από την πατρίδα,
χρησμό, από πατροπαράδοτο έθιμο, τρέχανε
να πάρουν οι Έλληνες απ' τους Δελφούς!
Για να λύσουν μικρό ή μεγάλο πρόβλημα
πριν βγουν από το σπίτι,
με κερί και ταξίματα οι χριστιανοί
απ' τους αγίους συνήθισαν να απαιτούν βοήθεια!
Κι όμως, λίγοι, σ' όλη τη γη,  είν' όσοι στον καθρέφτη τους,
πριν με συνανθρώπους στην πλατιά στράτα συναπαντηθούν,
γυρέβουν τα μάτια και την ψυχή τους να ιδούν...   


Γ. Η.Ο. - 31/01/2011, 11.20 πρωί, Ηράκλειο, για τους λίγους...




96. Χρυσός


Της βασιλόπιτας χρυσό το θέλει το έθιμο το φλουρί
και υγεία και δύναμη  να  χαρίζει απλόχερα στον τυχερό.
Κι αν κάποτε στο κομμάτι μου πέσει, 
δε θα το καταχωνιάσω σ' αραχνιασμένο από χρόνια σεντούκι,
συντροφιά να κάνει με του Σκρουτζ τα πουγκιά και του Πάπα το αλάθητο...
Μα μ' αγάπη,
θα στο πρόσφερα, θα στο δώριζα
στο χέρι να το κρατάς, στο λαιμό να το φορέσεις,
την καρδιά σου να φωτίζει, την όψη σου να λάμπει
στα σκοτεινά βράδια, στα πολύβουα πρωινά
της μοναξιάς των μεγαλουπόλεων...
Τι η φωτεινή καρδιά και τα λαμπερά μάτια σου
είναι ο πιο δυσεύρετος μα και ο βαρυτιμότερος χρυσός επί γης,
όπως συνήθιζαν να λένε και οι προπάτορές μας.
Πριν όσοι με το αμάρτημα του όφεως χρεώσουν τις ψυχές των ανθρώπων
 ζητήσουν από μας, εάν θέλουμε... ευφορία και προστασία,
να πετρώσουμε τις καρδιές και να μεριμνήσουμε για περαίωση...


Γ. Η.Ο. - 11.50 πρωί, Ηράκλειο, 30 Γενάρη 2011



98. Ο Ιούδας και οι άλλοι


Σε χωριά της Κρήτης,παμπάλαια συνήθεια,
κάθε Ανάσταση, λίγο μετά το "Χριστός Ανέστη".
Φωτιές ψηλές και δυνατές ανάφτουνε
και σκιάχτρο του Ιούδα καίνε.
Για τους προδότες της καρδιάς κι όσους μάς έβλαψαν
έτσι νομίζουν πως γδικιωμό θα πάρουνε...
Κι αν τόσο φανερά τους κακόψυχους μισούμε,
γιατί τότε και τον Ιησού, το Σωκράτη, τον Προμηθέα
κι όλους όσοι μάς αγαπούνε και μας κάνουνε καλό
όλο τον υπόλοιπο χρόνο σταυρώνουμε και κώνειο κερνάμε;


Γ. Η. Ο. - Ηράκλειο, 8.50, 29/01/2011, για να μη νιώθει μοναξιά ο Ιούδας...


99. Στο Δελχί


Στο Δελχί και στην Καλκούτα,
δεξιά κι αριστερά, ανέγγιχτες οι ιερές αγελάδες...
Σιμά τους, όλοι, παρά  το λιμό, με βιάση
στους πολύβουους δρόμους τρέχουμε!
Έφτασαν οι άγιες μέρες, 
τα νερά του θείου Γάγγη
τη γύμνια μας θα βλογήσουν,
κάθε κακό και φοβία μας θ' αποδιώξουν
και ό,τι ευχόμαστε δε θ'  αργήσουν να  μας φέρουν...
Ιδέτε, όμως, τα γουρούνια,
πώς, αδιαφορώντας για τα έθιμά μας, εξακολουθούν,
στα λασπόνερά τους βυθισμένα,
σεξ να κάνουν αχόρταγα ή να φλυαρούν αδιάκοπα για κείνο,
δίχως να ερωτεύονται, να γελούν, να κλαίνε, να παίζουν...


Γ. Η.Ο., 29-01-2011, 10.45 πρωί, Ηράκλειο