17-Νοε- 2011 έως 05- Δεκ - 2011: 

  

20 νέα ποιήματα, με σκοπό να ενεργοποιούν τις ευαισθησίες μας και να ξυπνούν τις αισθήσεις μας στα καθημερινά εντός και εκτός σπιτιού ερεθίσματα.

 

1. ΑΛΕΞΑΝΔΡΕ

Εσένα Ασία και Αλεξάνδρεια δεν σε περίμεναν,

δάφνες αιώνιας δόξας να σε στολίσουνε...

Οι δρόμοι της Αθήνας, γιε μου, απ' το αίμα σου

φωτίστηκαν

και λάμπουν

τα σκοτάδια της ζωής μας...

Γ. Η. ΟΡΦΑΝΟΣ, ΗΡΑΚΛΕΙΟ, 05-12-2011, 2.35 μμ,

2. Τα όρια

Τα όρια

του απλώς γελοίου ή λυπηρού με το τραγικό,

ευδιάκριτα  καθημερινώς,

τα βλέπεις με τα μάτια σου, τ' ακούς με τ' αφτιά σου,

αν και τόσα ακούς και βλέπεις γύρωθέ σου, πολλά και διάφορα.

Μόλις, με μια του κίνηση, γίνεται

ο θησαβρός άνθρακας

και μηδέν το ένα...

Γ. Απτεραίος, 27-11-2011, Ηράκλειο, 10 πρωί

3. Δίνουνε

Μ' αρέσουν τα σπάνια.

Κυνηγώ τα δύσκολα, τα δυσεύρετα.

Αν και μέσα στ' ανθρωποδοχείο κι αυτά

και πλάι στις κάθε λογής συνήθεις φιοριτούρες,

ώστε, διά γυμνού οφθαλμού, δεν  μπορείς να τα δiακρίνεις,

στη ζωή μας

λόγο δίνουνε, στόχο και νόημα

ετούτα μόνα ...

Γ. Απτεραίος, Ηράκλειο, 26-11-2011, 11.52 πρωί,

4. Βαλίτσα

Θέλω ν' αγοράσω

μια βαλίτσα.

Ανθεκτική σε καιρούς και χρόνια.

Να μη χωρά, όμως, πολλά.

Την αγάπη μου μόνον,

όταν συναντιόμαστε...

Γ. Απτεραίος, Ηράκλειο, 26-11-2011, 9.09 π.μ.,

5.  Χάρη στον πρωτόγυπα

"Η κοινωνία μας είναι η ιδανική.

Είναι η τέλεια πολιτεία!

Η μία και η ανυπέρβλητη!

Εξασφαλίζει  και παρέχει σε όλους σας, αδιακρίτως

δουλειά, τροφή, στέγη και γλέντι...

Ό,τι υποσχέθηκα το 'κανα!".

Βαρυσήμαντες, εν μέσω χειροκροτημάτων και ζητωκραβγών, δηλώσεις

του πρωταφέντη των γυπών!

Και όλοι επευφημούσαν,

τι έτσι δάνειο απ'  τους ανθρώπους

δεν θάπρεπε να ξεπέσουν να πάρουν

ή να γυρνούσαν στο γυποφοίνικα, το αρχαίο αυτών νόμισμα...

Γ. Απτεραίος, 9.33 βράδυ, 25-11-2011, Ηράκλειο,

6. Στην τσέπη μου

Ένα ευρώ

έχω στην τσέπη μου.

Δε με νοιάζει, εάν τους το δώσω,

την ψυχή μου γιατί άγγιξαν!

Με πληγώνει, εάν μου το πάρουν,

κροκοδείλια επιστρατέβοντας δάκρυα...

Γ. Απτεραίος, Ηράκλειο, 1 μεταμεσονύχτια, 25-11-2011,

7.  Για τους ποιητές

Όλοι μπορεί να γίνουν ποιητές.

Όλοι μπορούν να γίνουν.

Όλοι.

Απ' τα πολλά της ζωής όταν διαλέξουν λίγα.

Απ' τα λίγα όταν ξεχωρίσουν ένα.

Και η καρδιά τους

αυτόβουλα, αυθόρμητα, αυτόφωτα

μόλις την πένα πιάσει κι αρχίσει να γράφει...

Γ. Απτεραίος, 25-11-2011, 00.25 π.μ., Ηράκλειο,

8.  Τα μυαλά τους

"Φως εύρηκα, στης ψυχής τα βάθη!

Ασήμαντες για μένα οι δάδες της εφήμερης λάμψης...

Να ιδώ τώρα τα εύστροφα μυαλά τους

πώς άλλως το βιος και τα όνειρά μου

θα ήθελαν  να δασμολογήσουν!",

πιθανόν να μονολόγησε ο πάνσοφος Αρχιμήδης,

ολοκληρώνοντας

μια χαμένη για τους μεταγενέστερους.

ίσως κατεστραμμένη από τους Ρωμαίους φονείς του,

πολυετή  περί ανθρώπων μελέτη του...

Γ. Απτεραίος, Ηράκλειο, 10.50 πρωί, 24-11-2011

9.  Βρήκα

Πήρα τους δρόμους.

Στη 1 τα ξημερώματα...

Δάκρυ και χαμόγελο αντάμωσα.

Άνοιξα την καρδιά μου να τ' απιθώσω.

Μα βρήκα εκεί  αγάπη για σένα...

Δεν είχε ανάγκη προβολής

από εφήμερες εκτυφλωτικές φωταψίες!

Γ. Απτεραίος, Ηράκλειο, 1.28 χαράματα, 23 προς 24-11-2011,

10.  Δώρο

Δώρο στις γιορτές

εσκέφτηκα εχτές

έναν καθρέφτη να με πάρω,

στην κρεβατοκάμαρα να τον βάλω.

Κάθε πρωί που ξυπνώ,

κάθε βράδυ που πέφτω να κοιμηθώ,

μέσα του τα όσα έκανα θα κοιτώ,

πώς εφεξής καλύτερος θα γενώ!

Κατόπιν, θα κοιτώ και τον έξω κόσμο

και τη γλάστρα με το βασιλικό και το δυόσμο,

τι έχουν να μου μάθουν,

κακό εγώ ή άλλοι από με να μην πάθουν!

Γιατί  άνθρωπος και εγώ,

και όλοι μας θαρρώ

κάναμε, κάνουμε, θα κάνουμε λάθη,

από τα οποία θα βρει ο έννους κάτι να μάθει!

Γ. Η.Ο., 23-11-2011, 12.25 μεσημέρι, Ηράκλειο,

11.  Φταίει

Ο Μάρκο φταίει.

Ο Πόλο.

Που ζήλια φύτεψε στα σωθικά των Σπανιόλων βασιλέων

και ελπίδες στα πλήθη, τα πεινασμένα.

Για χρυσό και μπαχαρικά.

Ο Μάρκο φταίει, ο παραμυθάς.

Που ο Χριστόφορος, του Κολόμβου ο γιος

στα πέλαγα παιδεύτηκε του Ατλαντικού,

νομίζοντας ο δόλιος πως την Ινδία

ως προορισμό των ταξιδιών του θάχει....

Γ. Η. Ο - 23-11-11, Ηράκλειο,

12.  Βότσαλο

Στο φουρτουνιασμένο πέλαγος.

Την ώρα της ανατολής.

Το ριφθέν από παιδικό χέρι βότσαλο.

Παιχνίδισε  για λίγο με τα  γνωστά του κύματα.

Και δρόμους νέους πήρε

στην πρωτόγνωρη για κείνο θάλασσα ...

Γ. Η.Ο., 8.40 πρωί, 22-11-2011, Ηράκλειο,

13. Ψίχουλο

Στο μυριανθρωποδιάβατο πεζοδρόμιο,

τείνει το χέρι ο επαίτης.

Πλησίον κάδου και σταθμευμένου αυτοκινήτου,

ερίζουν οι γάτες.

Για ένα ψίχουλο.

Το τελευταίο.

Και εμείς κοιτάζουμε απαθείς...

Γ. Η.Ο, 21-11-11, Ηράκλειο, 11.11 πρωί,

14.  Φυσαρμόνικα

Η φυσαρμόνικα

πήρε τη σκυτάλη

από του φυσώντος  τα χείλη.

Και μ' όλη της την ψυχή, το σύνθημα μετέδωσε.

Αγάπης για τους συμπολεμιστές μας αφενός.

Νέας επίθεσης και όχι άμυνας αφετέρου

για τον αγώνα μας,

που συνεχίζεται λυσσαλέος...

Και  άναυδοι απομένουν οι τύραννοι με τη δύναμή μας...

Γ. Η.Ο., Ηράκλειο, 20-11-2011, 9 βράδυ,

15.  Ευχήθηκε

Διάβαζε ανέκδοτα, άκουγε ευφυολογήματα από άλλους.

Δεν μπορούσε, όμως, να γελάσει.

Είχε ξεχάσει πώς γελούν.

Ψάχνοντας το ηλιόφως.

Σε λαβύρινθους μεγαλούπολης είχε χαθεί.

Ώσπου μιαν λιοφώτιστη αχτίδα αντάμωσε.

Να του θυμίσει, ευχήθηκε μέσα του, πώς γελούν.

Για να μπορέσουν  εφεξής μαζύ να χαμογελούν.

Να συμμετέχουν στα ανέκδοτα και στα ευφυολογήματα των άλλων.

Και έξω, στην ανοιξιάτικη πεδιάδα, σαν παιδιά λεύτερα να παίζουν...

Γ. Η.Ο., 10.30 π.μ., 20 - 11- 2011, Ηράκλειο,

16.  Πριν

Ζωή μου.

Απόψε.

Κρασί ενός αρχαίου τρύγου.

Κόκκινο σαν αίμα θύματος στο θυσιαστήριο.

Μα πριν σου τα βάλω στο τραπέζι

για τους επισκέπτες μου και τους καλεσμένους σου.

Μονάχος μου δοκίμασα και απνευστί ήπια έξι γεμάτα ποτήρια.

Τρία στην υγειά της ζωής.

Τρία και στου θανάτου.

Εναλλάξ.

Να μεθύσω, πεθυμώντας...

Και το γέλιο άρχισε το μακρινό ταξίδι τού ενός επιβάτου,

χωρίς, όμως, να ξέρει,

Ζωή μου,

εάν υπόγεια ή υπέργεια είναι η Κόλαση και ο Παράδεισος,

για να τραβήξει ανάλογη πορεία...

Γ. Η.Ο., 19-11-2011, Ηράκλειο, 10.25 μμ,

17. Στην Πόλη

Στην Πόλη.

Εσύ τα ξεχνάς. Όλα, όμως, σε θυμίζουν.

Εάν χαθώ,

στην Πόλη ψάξε με...

ίσως στο λιμάνι της να σεργιανίζω...

Γ. Η.Ο., 10.15 π.μ., Ηράκλειο, 19 Νοε. 2011,

18.  Το άστρο

Στης νύχτας το σκοτάδι,

έλαμψε φωτεινό για μένα αστέρι,

έμοιαζε με αγάπης χάδι,

μόλις με πήρε από το χέρι...

Να προσέχω εφεξής πιο πολύ,

το άστρο να μην φύγει,

μακριά μου να πάει και να χαθεί,

γιατί η ζωή είναι λίγη...

Γ. ΑΠΤΕΡΑΙΟΣ - 18-11-2011, 11 μ.μ., Ηράκλειο

19. Το μόνο όνειρο

Μικρό σαν ήταν παιδί,

ήθελε να σπουδάσει ιατρική,

τρανός γιατρός και μεγάλος

να γίνει, σαν αυτόν να μην υπάρχει άλλος.

Τα όνειρά του όλα εκπληρώνει,

μέσα στην επιστήμη περνά η ζωή του όλη!

Πάντα στους άλλους τους συνανθρώπους πλάι,

γρήγορα η ζωή η άτιμη πώς κυλάει!

Έτσι, λοιπόν, η ζωή καθημερινώς κυλούσε

και μαζύ της μύρια καλόκακα κουβαλούσε!

Ένα μόνο όνειρό του  παρέα με την κρίση

να χαρεί, όμως, δεν θα τον αφήσει...

Μπριτζόλα στα κάρβουνα επιθυμούσε,

από παιδί τη λαχταρούσε,

μα με την κρίση όλα πια κομμένα,

γιατί στο δρόμο και πίεση και χοληστερίνη τον περιμέναν!

Ο ίδιος ο γιατρός,

π' απαγόρευε σ' άλλους ρητώς και γραπτώς

βλαβερές να τρώνε τροφές,

ποτέ δεν χάρηκε μπριτζόλα με πατάτες τηγανητές!

Τοστ και κρέπες και πίτσες ο γιατρός,

ετοιματζίδικα και στο πόδι πάντα ο καψερός,

το στομάχι του ξεγελούσε

και τ' όνειρό του στην άκρη αμελούσε!

Δεν έμαθε ο γιατρός μονάχος του να τηγανίζει,

μήτε βρέθηκε ποτέ άλλη ψυχή να του χαρίζει,

με αγάπη μεγάλη, μιαν τηγανιά

και να του ευφράνει την καρδιά!

Γ. ΑΠΤΕΡΑΙΟΣ, 18-11-2011, 8 πμ, Ηράκλειο!

20.  Ψηλός

Ψηλός ετούτος ο λαός εγεννήθη,

αετός, με περήφανα τα στήθη,

να τον κάνουνε να σκύψει προσπαθάνε,

μα στο τέλος τα μούτρα τως θα φάνε...

Από γενιά ηρώων ετούτος ο λαός είναι,

λιόντας, και σαν αυτόν και συ γίνε,

μην  αφήσεις ποτέ ντόπια και ξένα αφεντικά

αίμα να σε ρουφήξουν και καρδιά...

Γ. ΑΠΤΕΡΑΙΟΣ, 17-11-2011, ΗΡΑΚΛΕΙΟ, 10.45 πμ