Δεκέμβρης 2011
100 ποιήματα, γραμμένα πάλι μέσα από την ψυχή μου και με προορισμό τον άνθρωπο - συνάνθρωπο - συναγωνιστή στις καθημερινές στιγμές της ζωής, για να τον εμψυχώσουν και να του θυμίσουν ότι ο αγώνας μας μόνον όταν είναι για το κοινό καλό, μας βοηθά να προοδέψουμε ως άτομαι και ως κοινωνικό σύνολο. Ιδιομορφία, όμως, τούτης της απόπειρας ότι τα ποιήματα αυτά αποτελούνται από 9 ομοιοκατάληχτους μεταξύ τους στίχους κατανεμημένους σε τρεις τρίστιχες στροφές.
ΗΛΙΑΧΤΙΔΕΣ
Όταν το πρωί θα σηκωθείς,
η πρώτη ηλιαχτίδα που θα δεις
θάναι της αγάπης μου ο κομιστής!
Όταν για τη δουλιά θα πορευτείς,
η δεύτερη ηλιαχτίδα που θα δεις,
θάναι της λατρείας μου ο κομιστής!
Όταν το δείλι το δρόμο πάρεις της επιστροφής,
η τελευταία ηλιαχτίδα που θα δεις
θάναι των όσων νιώθω για σε ο ποιητής!
ΝΕΑ ΗΜΕΡΑ
Νέα ημέρα ξεκινά,
όλα γίνονται φωτεινά και χαρωπά,
σαν τον ήλιο λαμπερά!
Νέα ημέρα ξεκινά,
τα λουλούδια τα ευωδιαστά,
καλημερίζουν και ομορφαίνουν κάθε καρδιά!
Νέα ημέρα ξεκινά
και ένας γλυκύς ήλιος πιο δυνατά
λάμπει και φωτίζει τη δική μου την καρδιά...
ΟΙ ΣΤΡΟΦΕΣ
Για καρέκλα ποτέ μην κομπορρημονείς,
ψηλή αν τύχει ν' αξιωθείς,
είναι περίεργες οι στροφές της ζωής!
Για χρήμα ποτέ μην παινευτείς,
πολύ αν τύχει ν' αξιωθείς,
είναι απρόβλεπτες οι στροφές της ζωής!
Δάκρυ ενδοσκόπησης αν αφεθείς
στα μάτια σου να τρέξει, για να λυτρωθείς,
καμιά δε θα σε φοβίζει απ' τις στροφές της ζωής !
Η ΚΑΡΔΙΑ, α’
Απ' όταν ήμασταν παιδιά,
το νου σας στην καρδιά,
φώναζαν ο μπαμπάς και η μαμά!
Μεγάλωσαν τα παιδιά,
μα έμεινε παιδική η καρδιά,
μέρα και νύχτα για την αγάπη να χτυπά...
Και λάθη να κάνει πολλά,
ποτέ δεν θα πάψει ν' αγαπά,
από κάθε να μας βγάζει κακοτοπιά!
Η ΚΑΡΔΙΑ, β’ ή ΔΙΔΑΣΚΟΝΤΑΣ
Μέσα του βαθιά,
απ' τους άλλους κρυφά,
ζει κάθ' ανθρώπου η καρδιά...
Μέρα και νύχτα χτυπά,
στην ζωή αυτή τον κρατά,
ποτέ του να μη νιώθει μοναξιά!
Και απ' τα μονοπάτια, η καρδιά
δείχνει στον άνθρωπο τα πιο φωτεινά,
διδάσκοντάς τον, συνάμα, πώς ν' αγαπά...
ΔΙΑΒΟΛΟΣ Ή ΘΕΟΣ;
Ποιος από τους δυο δεν ησυχάζει,
ο Διάβολος ή ο θεός, και δεν τον νοιάζει
αν στον ύπνο και στον ξύπνιο μάς ταράζει;
Δεν ξέρω, μα ένας τους δεν ησυχάζει
και από ψηλά, για να γελά και να μας κάνει χάζι,
σε συστημένο γράμμα μέσα την αγάπη βάζει!
Και τη στέλνει την καρδιά μας ν' αναταράζει
και με τα ποθοπλαντάγματά μας να περιγελάζει,
αφού η ηρεμία σαν αγαπάς παύει να σε συναγελάζει...
ΤΟ ΔΩΡΟ ΤΟΥ ΘΕΟΥ
Πολύ τον είχε καταπονήσει
να φτιάξει ολάκερη τη Φύση
μέσα σε έξι μέρες χωρίς να σταματήσει!
Είχε όρθια τα δέντρα στήσει
και στον ουρανό τ' αστέρια εγκαταστήσει,
μα και στη θάλασσα φωλιές για ψάρια είχε χτίσει...
Και τότε, στον άνθρωπο που τελευταίον είχε αφήσει
σκέφτηκε κάτι μονάκριβο και σπάνιο να δωρίσει,
καρδιά, για να μπορεί ν' αγαπιέται και ν' αγαπήσει...
ΑΠΟ ΤΟΥΣ ΠΡΩΤΟΥΣ
αφιερωμένο στους γονείς μου
για όσα μου δίδαξαν το 2011
Στης ζωής τους ελαιώνες,
από τους πρώτους των ανθρώπων τους αιώνες,
δεν ήταν ποτέ οι σάρκες τους μόνες...
Στης ζωής τους ελαιώνες,
ποτέ δεν έπαψαν οι αγώνες,
η αγάπη αξίζει πάνω απ' όλες τις κορόνες...
Στης ζωής τους ελαιώνες,
πάντα θα δίδουμε αγώνες,
χωρίς αγάπη να μη ζουν οι καρδιές μόνες...
ΤΗΣ ΨΥΧΗΣ ΤΗ ΣΚΑΛΑ
Της ψυχής τη σκάλα
για ν' ανεβείς, μάτια ανοιχτά και μεγάλα
έχε πάντα, είτε φέρει κατακλυσμό, είτε ψιχάλα!
Την ψυχής τη σκάλα
για ν' ανεβείς, ζήσε τον έρωτα στάλα - στάλα...
Μην κάνει ο φόβος τα μικρά μεγάλα!
Της ψυχής τη σκάλα
για ν' ανεβείς, πατέρα τίμα και μάνα...
Αυτά είν' απ' τα θεία δώρα τα πιο μεγάλα!
ΣΤΟΛΙΔΙ ΨΥΧΗΣ
Σαν ήλιος μάς φωτίζει,
σαν αστέρι μάς λαμπυρίζει,
σαν λουλούδι μάς μοσχομυρίζει!
Το καλοκαίρι σκιά μάς χαρίζει,
το χειμώνα ζεστασιά μάς δωρίζει,
τη φουσκωμένη θάλασσα για μας ηρεμίζει!
Ο καθένας μας κι αλλιώς το βαφτίζει,
Αγάπη η δική μου γραφίδα τ' ονοματίζει
και σαν μονάκριβο στολίδι της ψυχής την φροντίζει!
ΣΤΟ ΘΕΟ
Ό,τι κάνω, ό,τι πω,
το θεό ευχαριστώ
που μ' έχει ζωντανό...
Το πώς ν' αγαπώ,
το πώς για τη ζωή να πολεμώ,
στο θεό το χρωστώ!
Δεν είναι εύκολο καθόλου θαρρώ,
το καλό να ξεχωρίσεις απ' των κακών το σωρό,
μα στο θεό κι αυτό το χρωστώ!
ΟΥΤΕ ΤΗ ΒΡΟΧΗ
Σύγνεφα στον ουρανό μαζεύτηκαν πολλά,
σε λίγο, θ' αρχίσει να βρέχει δυνατά,
φέρτε γρήγορα μιαν ομπρέλα, βρε παιδιά!
Κάνει κρύο, παγωνιά,
έξω θα χιονίσει για τα καλά,
ανάψτε το τζάκι, βρε παιδιά!
Ούτε τη βροχή, ούτε την παγωνιά
να μην αφήσουμε να μας αλώσουν την καρδιά,
αλλά στην αγάπη να δωρίσουμε τα πιο ψηλά θρονιά!
ΝΑ ΣΟΥ ΧΑΡΙΖΕΙ!
Είσαι φως δυνατό,
είσαι ό,τι αγαπώ,
της ζωής είσαι χάδι γλυκό...
Άστρο είσαι λαμπερό,
πάθος ασίγαστο, φλογερό,
ό,τι λατρέβω και ποθώ...
Τον ουρανό σαν κοιτώ,
το θεό παρακαλώ
πάντα να σου χαρίζει κάθε καλό!
Η ΜΟΝΗ ΣΥΝΤΑΓΗ
Τι σε σώζει σε μιαν δυνατή βροχή;
Τι σε γλιτώνει σε μιαν θαλασσοταραχή;
Τι σε σ' αναπαύει μετά από κούραση πολλή;
Τι στην αφόρητη δουλιά σε ηρεμεί;
Τι στις δυσκολίες δύναμη σ' οπλίζει αρκετή;
Τι δίνει στον πεζοπόρο και τον ταξιδιώτη υπομονή;
Μια και μόνη είναι η συνταγή,
το λένε σ' όλη τη γη,
αγάπη μέσα στην καρδιά να κατοικεί!
ΑΝΘΡΩΠΟΥΣ ΚΑΙ ΛΑΟΥΣ
Σ' όλα τα έθνη και τους λαούς
ξέρουν καλά πως δεν έχει αξία νους,
εάν την καρδιά σου δεν ακούς!
Σ' αυτήν πάντοτε να υπακούς,
σε προφυλάσσει σε δρόμους σκοτεινούς,
σ' οδηγεί στους μεγάλους, τους φωτεινούς!
Με την καρδιά όταν συνταξιδέβει ο νους,
θα ενώσεις ανθρώπους και λαούς,
τραγούδια παντού αγάπης θ' ακούς!\
ΟΙ ΣΚΕΨΕΙΣ
Της αγάπης οι σκέψεις
σαν απρόσκλητες έρχονται επισκέψεις
και σε βάζουν μαζύ τους να παλέψεις...
Της αγάπης οι σκέψεις!
εάν τις θες πράξεις να γενούν, να μουσκέψεις,
δεν μπορείς με λόγια να τις πλανέψεις!
Της αγάπης οι σκέψεις
δεν καλοπιάνονται, ό,τι κι αν τις φιλέψεις,
στον κήπο της καρδιάς σου μην αργείς να τις φυτέψεις...
ΨΑΧΝΟΝΤΑΣ
Το χάρτη με τις ώρες κοιτώ.
Σε κάθε τόπο ταξιδέβω μακρινό.
Ψάχνοντας της ζωής το μυστικό.
Το νου μου έχω πολυμήχανο πλοηγό.
Και άοκνο ιχνηλάτη κάθε χτυποκάρδι μου, μεγάλο ή μικρό.
Την αγάπη συνταξιδιώτη πολύπειρο, σοφό.
Κι όταν βρω της ζωής το μυστικό,
θάρθω μαζύ σου να το μοιραστώ,
το μόνο που θέλω, τότε πίστεψέ με σε παρακαλώ...
ΑΝΘΡΩΠΟΣ ΚΑΙ ΟΥΡΑΝΟΣ
Χωρίς σύγνεφα ουρανός,
άνθρωπος χαμογελαστός,
παντού φως!
Σκοταδερός ουρανός,
άνθρωπος σκυθρωπός,
κάθε δρόμος σκοτεινός!
Με ήλιο ουρανός,
άνθρωπος ποτέ φτωχός,
ευτυχισμένος, δυνατός!
ΤΟ ΠΟΤΑΜΙ ΚΑΙ ΟΙ ΓΙΟΡΤΕΣ
Το ποτάμι δακρυσμένος κοιτώ,
αλλοτινά Χριστούγεννα νοσταλγώ,
παιδί όταν ήμουν στο χωριό!
Του παππού το λόγο ξανακούω το σοφό,
της γιαγιάς το χάδι ξανανιώθω το στοργικό,
τα παιχνίδια με τα ξαδέλφια ξαναζώ!
Το ποτάμι χαμογελαστός κοιτώ,
πολύ, τούτες τις γιορτές, το ευγνωμονώ
π' έφερε εσένα π' αγαπώ!
ΣΤΗ ΘΑΛΑΣΣΑ
Όταν μπαίνεις να κολυμπήσεις,
στη θάλασσα δεν ξέρεις τι θα συναντήσεις,
τι σου γέγραπται ν' αντιμετωπίσεις...
Όταν μπαίνεις να κολυμπήσεις,
να 'σαι πάντα έτοιμος να πολεμήσεις,
ό,τι έχεις στην καρδιά για να υπερασπίσεις!
Όταν μπαίνεις να κολυμπήσεις,
στα κύματα της θάλασσας εμπρός μη λυγίσεις,
όρθιος στάσου, μάχου και θα κερδίσεις!
Φορώντας λεοντή,
δε γίνεσαι λιοντάρι στη στιγμή,
πρέπει να ‘χεις μέσα σου ψυχή!
Μιμούμενος τ’ αηδονιού τη φωνή,
δε γίνεσαι γλυκόλαλος στη στιγμή,
πρέπει να ‘χεις μέσα σου ψυχή!
Δίχως να ‘χεις μέσα σου ψυχή,
τίποτα δε γίνεται στη ζωή,
αγάπη ποτέ για σένα δε θα βρεθεί!
Ο ΠΥΡΕΤΟΣ
Πρώτος ξεκίνησε ο Λαιμός.
Ήρθε για ενισχύσεις ο Πυρετός.
Των οποίων η Αρθραλγία έφτασε αρωγός.
Μα όσο κι αν σωρέβει συμμάχους ο Πυρετός
και θέλει να το παίζει υψηλός,
εγώ θάμαι, να το ξέρει, νικητής τελικώς...
Από κείνους είμαι πιο δυνατός,
και αφού τους διώξω κακήν κακώς,
στον ήλιο θα βγω να πάρω φως!
ΣΤΟ ΛΟΥΤΡΟ
Μπαίνω στο λουτρό,
θέλω να πλυθώ,
καθετί να διώξω βρομερό...
Δεν αρκεί, όμως, μόνον το νερό,
για να διώξεις απ' το σώμα σου κάθε κακό
και να σε λένε καθαρό!
Απ' τον παλιό, το λένε, τον καιρό,
αν θες στης ζωής ν' ανεβείς το βουνό,
ψυχή να 'χεις αγνή, υγιές μυαλό!
ΣΤΟΝ ΚΑΘΡΕΦΤΗ
Χτενίζω τα μαλλιά στον καθρέφτη,
ο ήλιος φωτεινός επάνω τους πέφτει,
σήμερα Σάββατο, προχτές ήταν Πέμπτη!
Χτενίζω τα μαλλιά στον καθρέφτη,
ό,τι αθέμελα ανεβαίνει, με γδούπο πέφτει,
χορέψτε παιδιά, παίξτε το ντέφι!
Χτενίζω τα μαλλιά στον καθρέφτη,
το δάκρυ μαζέψτε που πέφτει,
τουλάχιστον μυαλό νάχει ο γέρος που πέφτει!
ΠΕΡΠΑΤΗΣΑ
Περπάτησα πολύ,
στην πόλη την τάχα γνωστή,
μ' απεδείχθη άγνωστη πολύ!
Περπάτησα πολύ,
γύρω μου άνθρωποι πολλοί,
διαφορετικοί πολύ.
Περπάτησα πολύ,
ήταν ηλιόλουστο το πρωί,
κερδισμένη, παρά την κούραση, η ψυχή!
Ξημέρωσε Κυριακή,
χαμογέλα μου και συ,
έμορφη που 'ν' η ζωή!
Ξημέρωσε Κυριακή,
ας βάλουμε μουσική,
κάθε πίκρα να χαθεί...
Ξημέρωσε Κυριακή,
ό,τι μας χρωστά η ζωή,
ας το φέρει, μην αργεί!
Έφτασε πάλι το βραδάκι.
Τυχεροί όσοι μ' αγάπης χαδάκι
διώξουν κάθε πόνο λιγάκι...
Έφτασε πάλι το βραδάκι.
Στης γειτονιάς το ταβερνάκι,
μ' ένα κρασί να πούμε και ένα τραγουδάκι...
Έφτασε πάλι το βραδάκι.
Έλα δώσε μου ένα γλυκό φιλάκι,
ευχάριστο ύπνο να μας χαρίσει το φεγγαράκι!
Η ΜΑΝΑ
Στη μάνα μου
Για σένα τις νύχτες ξαγρυπνά,
για σένα τις μέρες αγωνιά,
για νάχεις νοιάζεται εσύ χαρά!
Το χειμώνα για να 'σαι ζεστά,
το καλοκαίρι για να 'σαι δροσερά,
συμβοηθό για να 'χεις στα χρόνια τα σχολικά!
Για να χτυπά απ' αγάπη μελωδικά
πάντα η δική σου η καρδιά
η μάνα φροντίζει που σ' αγαπά!
ΤΟ ΠΑΙΔΙ
Το παιδί είναι φως,
ήλιος λαμπερός,
ουρανός καθαρός.
Το παιδί είναι γιατρός.
Βλέποντάς το, φεύγει κάθε καϋμός,
μεγάλος και μικρός.
Το παιδί είναι αετός,
της καρδιάς χτύπος δυνατός,
ο ίδιος μας ο εαυτός!
ΤΑ ΝΙΑΤΑ ΚΑΙ ΟΙ ΜΕΓΑΛΟΙ
Τα νιάτα που τώρα γελούν,
γρήγορα περνούν,
πίσω δεν κοιτούν.
Οι μεγάλοι που τα ακούν,
τα παλιά τους λες και ξαναζούν,
το σοφό πολύπειρο κεφάλι λικνούν.
Τη νιότη οι μεν ας χαρούν,
οι δε κοντά τους ας σταθούν,
καλύτερες μέρες ναρθούν!
ΟΙ ΔΙΑΦΗΜΙΣΕΙΣ
Για ό,τι πεθυμήσεις,
για όσα λαχταρήσεις,
θα στα φέρουν οι διαφημίσεις!
Πώς τη ζωή θα μεθύσεις
και μαζύ της να γλεντοκοπήσεις
θα στο μάθουν οι διαφημίσεις!
Μα αγάπη μην αναζητήσεις,
την αλήθεια μην ποθήσεις,
δεν θα στις φέρουν οι διαφημίσεις!
ΕΓΩ
Δεν υπάρχει μεγαλύτερο κακό,
το ξέρουμε όλοι θαρρώ,
να ξεχνάς το «εμείς», να προβάλλεις το «εγώ»!
Με τον εγωισμό,
δρόμο επιλέγεις μοναχικό,
αν και ζεις σ' ανθρώπους πλάι σωρό!
Με τον εγωισμό,
της ψυχής δεν πετυχαίνεις ποτέ το λυτρωμό,
όσο κι αν καμώνεσαι σ' άλλους τον τρανό!
Δε μ' αρέσουν οι κραβγές!
Όλα είναι δυνατά, αν το θες...
Τότε ανθίζουν και οι μυγδαλιές!
Χτίζεις πύργους στις αμμουδιές;
Πώς δε θα 'ναι ευάλωτοι σε φουσκοθαλασσιές;
Όλα είναι δυνατά, αν το θες...
Τ' όνειρο που είδες χτες,
χίλιες μυρωδάτες να σου χαρίσω τριανταφυλλιές;
Όλα είναι δυνατά, αν το θες...
ΚΟΝΤΑ Ή ΜΑΚΡΙΑ;
Το κοντά
ή το μακριά
είναι τελείως σχετικά!
Μοιάζεις κοντά,
μα είσαι παρασάγγες μακριά,
ας κορδώνεσαι λοιπόν σαν του παγωνιού τα φτερά!
Μοιάζω μακριά,
μα είμαι μέσα βαθιά,
και να 'ξερες πόσο είναι εκεί γλυκά!
ΥΠΟΠΟΔΙΑ
Σουπιές και χταπόδια
μπλέκονται στα δικά μου πόδια,
βάζοντας συνεχώς εμπόδια...
Δε θα ξαναπληρώσω εγώ διόδια
σε σουπιές και χταπόδια,
δεν ξαναπέφτω στα δικά τους πόδια!
Και όσα στη ζωή μου βάζουν εμπόδια
θα τα βάλω υποπόδια,
έχοντας την αγάπη πρώτη απ' όλα τα εφόδια!
Η ΛΑΤΕΡΝΑ
Στην πλατεία, η λατέρνα,
από το χέρι οι αναμνήσεις με παίρναν
και σε περασμένα χρόνια με φέρναν!
Τότε, που αγέρηδες μάς δέρναν
σκληροί και τα νιάτα μας σέρναν,
μα μεις πιστέβαμε σ' όσα οι γονείς μας λέγαν!
Πώς οι θεοί, αν κάναμε υπομονή, θα φέρναν
αγάπη και την πίκρα μας μακριά θα στέλναν
και γλυκά θα μας τραγουδούσε μια λατέρνα!
ΤΟ ΓΡΑΦΕΙΟ
Το γραφείο
δεν είναι ειδήσεων ραφείο,
δεν είναι ψυχών νεκροταφείο!
Το γραφείο
δεν είναι σωμάτων μουσείο,
δεν είναι ειδυλλίων μαγειρείο!
Στο γραφείο
βγάζουμε τα προς τον βίο,
χύνοντας ιδρώτα τόνους δύο!
ΝΑ ΦΑΝΕΙ ΑΡΕΣΤΟΣ!
Ο υπάλληλος υποθέσεις διεκπεραιώνει σιωπηλός,
για να φανεί στον τμηματάρχη αρεστός
και να την κοπανά από τη δουλιά όποτε θέλει αυτός!
Ο τμηματάρχης αναφέρει: «Όλα βαίνουν καλώς!»,
για να φανεί στο διευθυντή αρεστός
και στις προαγωγές να ληφθεί υπόψη σοβαρώς!
Ο διευθυντής αναφέρει: «Όλα κυλούν ομαλώς!»
για να φανεί στον υπουργό αρεστός
και ν' αναφωνήσει «επιτέλους, έχομεν κράτος!» πασίχαρος αυτός!
βρήκα διαμέρισμα φθηνό,
στη δουλειά μου κοντινό.
Μα δεν ησυχάζω ούτε λεπτό,
αυτοκίνητα περνάνε χωρίς σταματημό,
κάνοντας θόρυβο εκνευριστικό!
Σε σημείο της μεγαλούπολης κεντρικό,
κατάντησα – από τη φασαρία τους – να μοιραστώ
με διαδηλωτές το διαμέρισμα που ζω…
ΔΑΣΚΑΛΟΣ
Για τον πατέρα μου
Δάσκαλος δεν είναι
εκείνος που σε προστάζει «σκληρόψυχος γίνε!»,
μα όποιος συμβουλέβει «πιστός στις αρχές σου μείνε!»
Δάσκαλος δεν είναι
εκείνος που σε προστάζει «σαν αλάθητος, κρίνε!»,
μα όποιος συμβουλέβει «πριν σου δώσουν, δίνε!»
Δάσκαλος δεν είναι
εκείνος που σε προστάζει «την καρδιά σου κλείνε!»,
μα όποιος συμβουλέβει «απ' της αγάπης το κρασί πίνε!»
ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΕΣ
Μια φωτογραφία παιδική
μου θύμισε μιαν άλλη ζωή,
μιαν αγαπημένη μακρινή εποχή...
Μια φωτογραφία εφηβική
μου θύμισε μιαν άλλη ζωή,
μιαν δύσκολη σχολική εποχή...
Μια φωτογραφία τωρινή
μου δείχνει μιαν άλλη ζωή,
πόσο αγώνα χρειάζεται η σημερινή εποχή!
ΤΟ ΠΟΥΛΙ
Το πουλί κοιτά ψηλά.
Χαμογελά.
Ανοίγει φτερά.
Πετά ψηλά.
Από την κακία μακριά.
Στην αγάπη κοντά.
Δάκρυα στα μάτια πολλά...
Από χαρά.
Που μπορεί να πετά!
ΟΙ ΘΕΑΤΡΙΝΟΙ
Ρεπερτόριο έχουν σημαντικό,
από Αισχύλο έως Τζορτζ Μπέρναρντ Σω,
συγκλονίζοντας κάθε θεατή, μεγάλο και μικρό!
Του Οιδίποδος τον κακό χαμό,
της Κάρμεν το πάθος το ερωτικό,
άψογα όλα τα παίζουν, άφωνο αφήνοντας το κοινό!
Τι άραγε στους θεατρίνους χαρίζει τέτοιο τσαγανό;
Μέσα τους αλήθεια φωλιάζει πάθος τόσο ζωντανό
ή σκέφτουνται τάχα μονάχα τον άψυχο μισθό;
ΗΡΘΑΝ ΧΤΕΣ
Ήρθαν χτες οι εργάτες
με τις γεροδεμένες πλάτες!
Θα δουλέβουν, είπαν, και Τετάρτες!
Ήρθαν χτες οι εργάτες,
ψηλούς να χτίσουν φράχτες,
να μην περνούν ούτε παραχαράχτες!
Μα εάν οι εργολάβοι δεν πληρώνουν τους εργάτες,
θα γίνουν αυτοί - το είπαν! - επαναστάτες,
ούτε καθημερινές θα δουλέβουν, ούτε Τετάρτες!
ΕΣΥ ΚΑΙ ΟΙ ΑΛΛΟΙ
Όταν τον άλλον πληγώσεις,
ποτέ από του πληγωτή δε θα γλιτώσεις
τη λογοδοσία να μη δώσεις...
Όταν στον άλλο αγάπη δώσεις,
άλλος άνθρωπος θα νιώσεις,
την ψυχή σου θα λυτρώσεις...
Αν θες για το συνάνθρωπο να ματώσεις,
αν θες το λαό να μην προδώσεις,
πάντοτε στον τύραννο τ' ανάστημά σου να ορθώσεις!
ΓΙΑΝΝΗ ΜΟΥ
Γιάννη μου, η σύντομή μας η ζήση
έχει από αδικίες γεμίσει,
από ατιμίες πλημμυρίσει!
Γιάννη μου, η γύρωθέ μας φύση
από πλεονεξία και ψέμα έχει μπουχτίσει,
την αλήθεια και την ομορφιά τείνει να λησμονήσει!
Γιάννη μου, η σύντομή μας η ζήση,
για να μπορέσει να ορθοποδίσει,
θέλει τον άνθρωπο να την ξαναγαπήσει!
Η ΒΙΤΡΙΝΑ
Κοιτάς την πολύχρωμη βιτρίνα,
θέλεις ετούτα, θέλεις εκείνα,
γύρω μας, όμως, βασιλέβει τόση πείνα!
Κολλάς στην φανταχτερή βιτρίνα,
σ' εντυπωσίασαν ετούτα, σε θάμπωσαν εκείνα,
γύρω μας, όμως, παντού οι άνθρωποι φτωχύναν!
Ψεύτικη η βιτρίνα,
μην πιστέψεις ούτε σ' ετούτα, ούτε σ' εκείνα,
κάτι μόνο θέλω να γινόταν, να χαθεί η πείνα!
ΑΓΡΟΤΕΣ & ΕΡΓΑΤΙΑ
Αν όσοι είχανε πολλά λεφτά
γράφανε βιβλία ιστορικά,
ως κακό θα πρόβαλλαν τους φτωχούς μπελά!
Θα τους λέγανε παράσιτα ενοχλητικά,
ατίθασα και αναρχικά,
που θέλουν ν' ανατρέψουν έθιμα παλιά!
Και κανείς δε θα μάθαινε ποτέ και πουθενά
πως μονάχα αγρότες και εργατιά
μοχθούν για κάθε πατρίδα πραγματικά!
ΓΙΑ ΤΟ ΔΙΚΙΟ
Κάθε πρωί, πριν ακόμα ήλιος βγει,
πρώτος απ' όλους θα σηκωθεί!
Μεροκάματο να βγει,
με κούραση πολλή,
παρά των αφεντικών τη φωνή!
Αν και της ανεργίας η απειλή
θα προϋπόθετε σιωπή,
εκείνος πάντα για το δίκιο όρθιος θα σταθεί!
ΝΑ ΠΡΟΚΟΨΕΙΣ
Όλες συγκλίνουν οι επόψεις,
εάν θες να προκόψεις,
δική σου γνώμη νάχεις να κόψεις!
Ας είναι των πραγμάτων ως θέλει η όψις,
λόγω κρίσης, απαγορέβονται - λένε οι πολιτικοί - οι απόψεις,
έτσι, ως άτομο και ως λαός θα προκόψεις!
Στη δουλιά, στα πολιτικά, στο γήπεδο
κοίταξε, μας προστάζουν, τη γνώμη σου να φιμώσεις,
μα συ ποτέ να μην πάψεις να τη λες, εάν θες να προκόψεις...
ΟΙΚΟΣ ΑΝΟΧΗΣ
Ήταν κάποτε ένας οίκος ανοχής,
πλήρης και μεθυσμένος υπό έρωτος και ηδονής
έβγαινες, όταν τύχαινε να μπεις!
Μα σαν ήλθε το τέλος εκείνης της γλυκιάς εποχής,
έπρεπε να ήσουν μέγα τέρας αντοχής,
όσα γίνονταν εκεί ν' ανεχτείς!
Τσατσάδες και νταβαντζής
κάνανε ανεξέλεγκτα ό,τι θέλανε και όχι ό,τι ποθείς,
σε βάζανε να σφουγγαρίζεις και τ' απόνερα της αυλής!
Ο ΣΤΡΑΤΙΩΤΗΣ
Σε συνόρων μονάδα,
για την τιμή και την Ελλάδα
ανέχεται και την κακοψημένη φασολάδα!
Σε συνόρων μονάδα,
για την τιμή και την Ελλάδα
ανέχεται και του επιλοχία την αγριοφωνάρα!
Σε συνόρων μονάδα,
για την τιμή και την Ελλάδα,
ο στρατιώτης ανέχεται να μπαίνει στων πολλών την αράδα!
Ο ΧΑΡΟΣ ΚΑΙ Ο ΝΙΚΗΤΗΣ
Προχτές, βγήκα αέρα να πάρω,
αλλ' αντάμωσα λαίμαργο το Χάρο,
«Ήρθα», λέει, «να σε πάρω!»
«Τον κακό σου τον φλάρο,
δε σε θέλω ούτε για... κουμπάρο!»,
λέγω και φτύνω κατάμουτρα το Χάρο...
Έτσι, μεμιάς κίνησα άλλο δρόμο να πάρω,
νικητής και αφού τσάντισα το Χάρο,
δε δίνω σημασία μήτε σε λόγια και φερσίματα γαϊδάρων!
Η ΛΥΣΗ;
Ευημερία η Ελλάς για να γνωρίσει
και έξω να βγει από την κρίση,
μια, μας είπαν, είναι η λύση!
Το κακό, λένε, για να σταματήσει
και το υψηλό μας χρέος για να σβύσει,
κανείς να μην φωνάζει, να μην ξαναπεργήσει!
Κανείς δεν πρέπει, όμως, να τους αφήσει
να βασανίζουν το λαό με φόρους και ό,τι τους καπνίσει,
αλλά τα ηνία να πάρουμε εμείς, να η λύση!
ΠΕΡΙ ΦΟΡΟΛΟΓΙΑΣ
Φόρους βάζετε στο λαό,
να πληρώνει και να βγάζει το σκασμό,
έτσι - λέτε- μόνο θα διώξει το κακό!
Φόρους βάζετε στο λαό,
όλα να τα γραπώσετε σε γάντζο φορολογικό
για να έχετε τον πολίτη μόνιμα υπό...
Φόρους βάζετε στο λαό,
μα εάν απέξω αφήνετε τ' αφεντικό,
ο λαός θα σηκωθεί, ως εδώ ήταν το χωρατό!
ΑΛΕΚΤΟΡΕΣ
Αλέκτορες φωνασκούν,
ερίζοντες διά τον ορνιθώνα εις ον διαβιούν
και ορίστηκαν υπό ξένων επιτρόπων να κυβερνούν!
Αλέκτορες φωνασκούν,
αρέσκονται αλλήλους να κατηγορούν,
το κουτορνιθίσιον καλόν ουδόλως κοιτούν!
Αλέκτορες φωνασκούν,
για το παρόν τους μόνο ιδιοτελώς συζητούν!
Καιρός είναι, θαρρώ, από τη ζωή μας να ξεκουμπιστούν!
Ο ΝΕΟΣ ΥΠΟΥΡΓΟΣ
Νέος διορίστηκε υπουργός,
η σωτηρία μας θάναι αυτός,
θα μας φέρει το πολυπόθητο φως!
Νέος διορίστηκε υπουργός,
από το τούνελ θα μας βγάλει αυτός,
ο όγδοος θάναι για το χατίρι μας σοφός!
Μα έχω μιαν απορία ο καψερός,
πειράζει π' ο νέος για την Ελλάδα υπουργός
δεν είναι Έλλην, μα... Γερμανός;
ΕΧΕΙ ΔΙΚΙΟ;
Να καταλάβω δεν μπορώ
γιατί ο ηγούμενος το κελί το στενό
αρνιόταν και τον πήγαν με το στανιό!
Έτσι όσα σοφά λέγονται καιρό
αναιρεί μονάχος του για το θεό,
παρουσιάζοντάς τον να μην είναι πανταχού παρών!
Ίσως όμως να δώσουμε δίκιο σωρό
στον ηγούμενο, αφού θαρρώ
η κλεψιά και τ' άδικο δεν αρέσουν στο θεό!
Ο ΜΕΤΑ-ΠΑΤΡΙΩΤΗΣ
Αλλάξανε οι καιροί,
πρέπει πλέον να ξέρεις και συ
τι μετα-πατριώτης πάει να πει!
Είναι, λοιπόν, όποιος μπορεί
αυτός μόνον και όχι οι άλλοι να πάρει απαλλαγή,
από το στρατό ή φορολογική...
Όποιος βρίζει στο γήπεδο δυνατά το διαιτητή,
όποιος ψάχνει μπάρμπα, στο δημόσιο για να διοριστεί
και μετά, φωνάζει αγανακτισμένος κατά του βουλευτή!
Ο ΠΡΟΫΠΟΛΟΓΙΣΜΟΣ
Αναταραχή στη γατοβουλή,
ο προϋπολογισμός θα συζητηθεί,
τί θα εισπράξουμε, τι θα ξοδευτεί!
Χιλιοειπωμένα ή ψέματα θα θέλει να πει, κάθε γάτος, μόνο και μόνο για ν’ ακουστεί,
θέλοντας τάχα το λαό να υπερασπιστεί…
Αφήστε, βρε κατεργάρηδες, το λαό να βρει
μόνος του πώς από το τούνελ σας να βγει
και ποτέ στα μάτια του να μη σας ξαναδεί!
ΙΔΕΕΣ
Τότε που 'χαμε μέρες ωραίες,
κάποιοι δεν είχανε ιδέες,
μονάχα παίζανε με ορχιδέες!
Τελειώσανε οι νύχτες οι ωραίες
και ψάχνουνε στα πατάρια για ιδέες
όσοι παίζανε με ορχιδέες!
Μα οι ιδέες
δεν είναι για τις μέρες τις ωραίες
αλλά για να γίνουν οι μέρες ωραίες!
ΠΑΤΡΙΔΑ
Την πατρίδα μου αγαπώ,
στους δρόμους της να γυρνώ,
τ' αστέρια της να μετρώ!
Τον ήλιο της κατάματα να κοιτώ,
στις θάλασσές της να κολυμπώ,
στους ήρωές της να μένω άφωνος από θαυμασμό!
Αυτόν, λοιπόν, τον τόπο το λατρευτό
όποιος διανοηθεί να τον βγάλει σε πλειστηριασμό,
ας κλάψει πρώτ' απ' όλα το δικό του το λαιμό!
Να το χωνέψω και να το δεχτώ,
μα των Ελλήνων το Θεό,
άλλο πλέον δεν μπορώ!
Από σαλόνι ευρωπαϊκό
με τηλεκοντρόλ σωρό
να ορίζουνε στην Ελλάδα τι θα κάνω, τι θα πω!
Ένα πρωί, θα ξυπνήσω και θα ξεσηκωθώ,
κι αφού όρθιος στα πόδια μου θα σταθώ,
«Ουστ, στους δυνάστες θα μηνύσω, απ' εδώ!»
Αισχροί κερδοσκόποι,
των λαών οι κόποι
δεν είναι για το δικό σας γλεντοκόπι!
Αισχροί κερδοσκόποι,
θα ξυπνήσει σύντομα η Ευρώπη
και θα σας κάνει στο ξύλο τόπι!
Αισχροί κερδοσκόποι,
όταν ενωθεί όλ' η ανθρωπότη,
μακρινοί από τη γη να σας δεχτούνε τόποι!
ΑΝΤΙΠΟΛΕΜΙΚΟ
Εσύ που 'σαι ψηλά, Θε μου,
αφού ξέρουν την φρίκη του πολέμου,
γιατί τον αγαπούν πες μου!
Εσύ που 'σαι στη γης, αδελφέ μου,
αφού βλέπουν τα αίματα του πολέμου,
γιατί τον αγαπούν πες μου!
Συνάνθρωπέ μου,
αφού ζουν τη λύσσα του πολέμου,
γιατί φυλακίζουν την ειρήνη πες μου!
ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ
Αληθινή ευτυχία
δε θα βρεις στη χαρτομαντεία,
ούτε όταν κλέψεις το γείτονα και την εφορία!
Αληθινή ευτυχία
δε θα βρεις στην καρέκλα και στην εξουσία
ούτε όταν κοροϊδέβεις τον έρωτα και την φιλία!
Αληθινή ευτυχία
θα βρεις, όταν έχεις αγάπη και υγεία
και νιώθεις λεύτερη εντός σου την ελευθερία ...
Ο ΘΡΥΛΟΣ
Κόκκινο στη φανέλα και λευκό,
όταν μέσα στο γήπεδο θα δω,
η καρδιά μου ριγεί για τον Ολυμπιακό!
Για το Θρύλο μας το μοναδικό,
όσα τραγούδια κι αν πω,
δε θα φτάνουν για τη δόξα του, θαρρώ.
Κόκκινο θα μου το θυμηθείτε και λευκό,
θα βαφτεί και το πρωτάθλημα το φετινό,
σε κλάμα ρίχνοντας κάθε κιτρινοπράσινο οπαδό!
ΜΑΡΙΑ Η ΒΛΟΓΗΜΕΝΗ
Στης Βηθλεέμ τη σπηλιά,
όταν το μοναχογιό της γεννά,
γιομίσανε φως της Μαρίας τα σωθικά.
Μαρία, είσαι βλογημένη χρόνια πολλά,
σ' όλον τον κόσμο δίνοντας αγάπη και χαρά
διώχνεις τα σκοτάδια και τα κακά!
Μαρία, είσαι βλογημένη χρόνια πολλά,
κάθε να φωτίζεις ανθρώπινη καρδιά,
άσβεστο φως κάθε στιγμή, καθημερινά!
Ο ΛΗΣΤΗΣ
Αδάκρυτος ο ληστής προχωρούσε,
ο σταυρός στο Γολγοθά τον καρτερούσε,
για τον άνομό του βίο περίσσια θα τον τιμούσε...
Αδάκρυτος ο ληστής δε μιλούσε
μήδ' έκλαιγε, μονάχα κοιτούσε
τον Ιησού, π' ήδη το δικό του σταυρό κοσμούσε...
Αδάκρυτος έβγαλε ο ληστής όσα κουρέλια φορούσε
και μετανιωμένος στον Ιησού, που καρτερούσε,
«Συγνώμη!», ψέλλισε και πικροχαμογελούσε!
Του Σαββάτου την αργία
βρήκαν Φαρισαίοι και Γραμματείς ως αιτία
να μην ξαναδώσεις, Ιησού, στον τυφλό την υγεία!
Του Σαββάτου την αργία
βρήκαν Φαρισαίοι και Γραμματείς ως αιτία
να μην ξαναζωντανέψεις το Λάζαρο στη Βηθανία!
Του Σαββάτου την αργία
βρήκαν Φαρισαίοι και Γραμματείς ως δικαιολογία,
τη δική τους, Ιησού, για να κρύψουν υποκρισία!
Τον θυμάμαι τον κυρ-Γιάννη,
εκεί, σιμά στο φουσκωμένο Ιορδάνη,
για θεό λόγους στους ανθρώπους γλυκείς να φτιάνει!
Τον θυμάμαι τον κυρ-Γιάννη,
πώς πειραγμένη μια Σαλώμη θα τον ξεκάνει,
τις ντροπές της χωρίς αιδώ να συνεχίζει να κάνει!
Τον αγάπησα τον κυρ-Γιάννη,
ο λόγος του πάντοτε στ' αφτιά μου φτάνει,
καλύτερον άνθρωπο για να με κάνει...
Ο ΝΕΣΤΩΡ
Για να παλέψει μαζύ του, ο Νέστωρ θάπρεπε νάταν θαρραλέος,
απ' όλους, βλέπεις, θεωρούνταν φαβορί ο Λυαίος,
μα ο Θεός μεριμνά πρώτος να γίνεται ο τελευταίος...
Την ορμή στην καρδιά πούχει ένας νέος,
δε ζύγισε σωστά στο Νέστορα ο Λυαίος,
και γέλασε καλύτερα όποιος γελά τελευταίος...
Για τα μάτια της αγάπης ήταν ωραίος,
νικητής πάντα και λεβέντης ο Νέστωρ και ο Λυαίος
ηττηθείς κυλιέται καταγής αιματορρέος!
Ο ΤΟΥΤΑΓΧΑΜΩΝ
Τον πανάρχαιον καιρόν
ζούσε περί τον Νείλον τον ποταμόν
και βασίλευε ο Τουταγχαμών!
Γιος γονέων τρανών,
εδυνάστευε των Αιγυπτίων τον λαόν,
χτίζοντας πυραμίδες και με πλούτη σωρόν.
Μα για την ψυχή του δεν είχε καιρόν
και έτσι είναι γνωστός για κάθε κατοπινόν
ως μούμια, πλέον, ο δυστυχής Τουταγχαμών...!
Ο ΟΙΔΙΠΟΥΣ
Δεν το 'παιξες παλικαράς,
όταν στην αινιγματοπλέχτρα Σφίγγα, Οιδίπου, απαντάς
και της ήλθε νταμπλάς!
Δεν το 'παιξες αντρακλαράς,
όταν, Οιδίπου, με την Ιοκάστη παιδιά γεννάς
και γέμισε κλαψουρίσματα ο ντουνιάς.
Η παλικαροσύνη, όμως, της μιας και μόνης φοράς
όταν εγίνης του πατρός σου, του Λαϊου, ακούσιος φονιάς,
εκείνη εστάθη αφορμή της δικής σου συφοράς!!!
Η ΕΛΕΝΗ
Από παιδί με χτένι και ένα μικρό
καθρεφτάκι πάντα ήταν το Λενιώ,
όλοι λέγαν τι έμορφο θηλυκό!
Και σαν ήρθε η ώρα για το γαμπρό,
όλοι ζηλέψαν του Ατρέα το γιο,
που την πήρε ακούσιά της σε δωμάτιο νυφικό...
Μα πιο πολύ ζήλεψαν οι Αχαιοί θαρρώ,
όταν πριγκιπόπουλο Τρωικό
με τη θέλησή της την πήρε σε ακρογιάλι ξενικό...
Ο ΟΡΕΣΤΗΣ
Για του πατρός το φονικό,
στη φόνισσα μάνα και στον Αίγισθο το μοχθηρό
μελέτησες ματοκυλισμένο γδικιωμό!
Στων Μυκηνών το παλάτι το τρανό,
υπακούγοντας σε Δελφικό χρησμό,
ξολόθρεψες τους φονιάδες ένα δειλινό...
Και δρόμο, Ορέστη, πήρες μακρινό,
φτάνοντας για λύτρωση με την Παλλάδα αρωγό
ως της Αθήνας το άστυ το κλεινό...
Αγάπη πολλών ειδών είδα,
έμαθα τον φιλάργυρο Μίδα,
άκουσα για τον πολεμόχαρο Αννίβα...
Μου 'παν για τον φιλότιμο Καλλικρατίδα,
αλλά σαν τον φιλόπατρι Λεωνίδα,
πουθενά δεν άκουσα, μήτ΄ είδα...
Στον Πέρση εισβολέα όρθωσε σαν ασπίδα
όπως πρόσταζ' η αγάπη για την πατρίδα
την καρδιά, κάνοντάς την αθάνατη ηρωίδα!
Ο ΑΡΙΣΤΕΙΔΗΣ
Αριστείδη, πες μου γιατί δίκαιος ήσουν;
Αυτοί ποτέ το λαό ήρεμο δε θ' αφήσουν,
πριχού τον ίδρωτά του όλο να στραγγίξουν...
Αριστείδη, πες μου γιατί φιλόπατρης ήσουν;
Αυτοί ποτέ το λαό λέφτερο δε θ' αφήσουν,
πριχού τη γη μας όλη να πουλήσουν;
Αριστείδη, πες μου γιατί τίμιος ήσουν;
Δίκαιος ήμουν, οι πολίτες για να ξυπνήσουν
και τους τυράννους μακριά από τη χώρα να 'ξορίσουν...
Η μεγάλη τους αλαζονεία
σπρώχνει τους Αθηναίους σε πολυδάπανη εκστρατεία,
να καταλάβουν όλη τη Σικελία!
Η μεγάλη τους μωρία
σπρώχνει τους Αθηναίους την αρχιστρατηγία
να πάρουν απ’ τον Αλκιβιάδη, να τη δώσουν στο Νικία!
Και γνώρισαν στη Σικελική εκστρατεία
οικτρή και πολυαίματη αποτυχία,
και μέσα σ’ όσους χάθηκαν είχαν και το Νικία!
Ο ΣΩΚΡΑΤΗΣ
Έχουν περάσει χρόνοι πολλοί,
αφότου οι Αθηναίοι ένα πρωί
δώσανε στο Σωκράτη κώνειο να πιει.
Κι αυτός άπατρις για να μη φανεί,
μονορούφι όλο θα το πιει,
έτσι θ' αφήσει τη στερνή του την πνοή!
Α, ρε Σωκράτη, μεγάλη μας έκανες καταστροφή,
μην αφήνοντας απ' το κώνειο σταλίτσα έστω μικρή,
τώρα δεν έχουμε να δώσουμε σε κάθε μπαταξή...
Ο ΜΕΓΑΛΕΞΑΝΤΡΟΣ
Στα βάθη της Ασίας,
στα πρόθυρα της Βαβυλωνίας,
από τσιγγάνα ζητάς την τύχη της εκστρατείας...
Μετρημένες οι ώρες της ευτυχίας,
ήταν τα λόγια της οιωνοσκοπίας
και συ νόμιζες πως εννοούσαν της Ινδίας....
Μεγαλέξαντρε, αν και τα παιδιά της Μακεδονίας
μαυροφόρεσες πεθαίνοντας και τους χάρισες δυστυχίας
ώρες, ζεις για μας, ελπίδα πάντα σωτηρίας!
Ο ΙΠΠΟΚΡΑΤΗΣ
Οι χώρες έγιναν μεγάλα κράτη,
όταν οι πολίτες τους έκαναν κράτει
και δεν κοίταζαν μονάχα τη δική τους πάρτη!
Οι χώρες έγιναν μεγάλα κράτη,
όταν οι γιατροί τους σέβονταν τον Ιπποκράτη
και δεν άφηναν το λαό με υγεία σκάρτη!
Αχ, τι τον ήθελες τον όρκο, βρε Ιπποκράτη,
κάποιες χώρες δε θα γίνουν ποτέ κράτη,
αφού κάποιοι τον καταπατούν για τη δική τους πάρτη!
Ο ΑΡΧΙΜΗΔΗΣ
Μεγάλο κακό στον άνθρωπο η απαιδευσιά,
τον έχει φυλακισμένο σε σκοτάδια πυκνά,
τον έχει καθηλώσει σε βάλτου νερά!
Απαίδευτα τα φουσάτα τα ρωμαϊκά,
όταν εισέβαλαν στα εδάφη τα σικελικά,
λάφυρα γυρέβοντας, τάκαναν όλα «γυαλιά – καρφιά»!
Και δε σεβάστηκαν καθόλου τα έργα σου τα σοφά, μα, Αρχιμήδη, με μιαν φονική μαχαιριά,
τέλος δώσανε σ’ έν’ απ’ τα πιο λαμπρά Ελλήνων μυαλά!
Ο ΔΙΟΓΕΝΗΣ
Αλέξαντρε, στη μέση μην μπαίνεις,
φωνάζει στο βασιλέα ο Διογένης,
στον ήλιο να φανεί εμπόδια φέρνεις!
Άνθρωπε, μη για ασήμαντα παραβγαίνεις
με τους άλλους και μη με τη βία παίρνεις
ό,τι αγαπούν, έλεγε ο Διογένης!
Κηρύττει ο Διογένης,
στη ζωή για να τα καταφέρνεις,
στη δούλεψη μόνο της καρδιάς σου να μπαίνεις!
ΤΙΒΕΡΙΟΣ & ΓΑΪΟΣ ΓΡΑΚΧΟΣ
Δεν είναι δίκαιο την γης όλη
να την καρπώνονται στην πόλη
όσοι είναι στα χρήματα πρώτοι!
Μήτ' είναι δίκαιο οι υπόλοιπ' όλοι
να πεινούν και ν' αρρωσταίνουν μέσα στην πόλη...
Δεν αντέχουν να το βλέπουν οι Ουράνιοι θόλοι!
Ο Τιβέριος και ο Γάιος Γράκχος, τότε, μέσα στην πόλη:
«Αυτή τη γης» , βροντοφώναξαν, «θα την έχουμε όλοι!
Καιρός, αρχόντοι, ν' αλλάξουν όσα ξέρατε και οι ρόλοι!»
Ο ΚΑΤΙΛΙΝΑΣ
Διεφθαρμένο σ' εμφάνισε ο Κικέρων συνωμότη,
των πατρίων νόμων, ω Κατιλίνα, άθλιο εξωμότη,
εχθρό, στα βιβλία του σε γράφει, για κάθε πατριώτη.
Μέγα, ω Κατιλίνα, σε πρόβαλλε κακό για τη Ρώμη,
δίχως εσένα καλύτερη, έλεγε, θα ήταν η ανθρωπότη,
αφού μοιχούς, διέδωσε παντού, είχες φίλους και κάθε πότη!
Άμοιρε Κατιλίνα, έμπλεξες με τον Κικέρωνα τον τάχα φωτοδότη,
που για να κάνει της πατρίδας το ναυαγοσώστη,
εσένα παρουσίασε ως αισχρό προδότη!
ΓΑΪΟΣ ΙΟΥΛΙΟΣ ΚΑΙΣΑΡ
Ήταν, λένε οι ιστορικοί, δολοφονία,
μα μήπως επρόκειτο γι' αυτοχειρία,
όταν διεκόπη του Γάιου Ιούλιου Καίσαρος η εξουσία;
Δεν ήταν ίσως η αγάπη τους για τη δημοκρατία,
ούτε η μεγάλη των φονέων φιλοπατρία
που τους έσπρωξε σε τούτην την αιματοχυσία!
Μήπως του Καίσαρος του ίδιου η αρχομανία
και το πάθος του για τυραννία
ώθησε το Βρούτο από ζήλια στη δολοφονία;
Η ΣΤΑΣΗ ΤΟΥ ΝΙΚΑ
Από τους σκληρούς φόρους ο λαός
στέναζε βαριά ο καψερός
και βαρυγκωμεί ο φτωχός!
Στον Ιππόδρομο, σαν εφάνη ο μέγας Ιουστινιανός,
πολίτες είχαν εκεί συγκεντρωθεί σωρός,
φωνάζοντας να φύγει ο τύραννος ο κακός!
Ο Βελισάριος, ο πιστός στο βασιλιά στρατηγός,
καταπνίγει τη στάση χύνοντας λαϊκό αίμα αφειδώς,
Ιουστινιανός και Θεοδώρα για να κυβερνούν εφεξής μεγαλοπρεπώς!
Ο ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΣ ΔΡΑΓΑΣΗΣ
Δεν είχε Ελλήνων στρατό,
με φοβισμένο της Πόλης το λαό,
πώς ν' αντιμετωπίσει τον εχθρό;
Ασκέρι με το Μωάμεθ οθωμανικό
πολιορκούσε την Πόλη καιρό,
την άλωσή της είχε όνειρο απατηλό!
Σαν λιοντάρι ελληνόψυχο ο βασιλιάς σωστό,
ο Κωνσταντίνος ο Δραγάσης, πότ' εκεί, πότ' εδώ,
εμψύχωνε τους πάντες ώσπου δεν απετράπη το κακό!
Ο ΖΟΥΑΝΗΣ
Ο Ζουάνης ήταν στην όψη σοβαρός,
από τους λίγους αρρενωπός
δυο πήχες άντρας αψηλός...
Ο Ζουάνης ήταν ρήτορας δεινός,
στο φέρεσθαι πρίγκιπας σωστός,
ήξερε πώς να ρίχνει τις γυναίκες ο πονηρός!
Αν και έμοιαζε μ' ό,τι ονειρέβεται ο γυναικολαός
ένα μειονέκτημα είχε μεγάλο δυστυχώς,
ο Ζουάνης δεν είχε καρδιά, ο ελεεινός!
Η ΣΙΩΠΗ
Βγήκε άνωθεν διαταγή,
κανείς να μη μιλεί,
να μη γελά, να μην τραγουδεί.
Βγήκε άνωθεν διαταγή,
επιβάλλεται σιωπή,
μόνον η δική τους ν' ακούγεται φωνή!
Τι κι αν βγήκε άνωθεν διαταγή,
ένας θα 'ναι εκείνος που θα μας επιβάλλει σιωπή,
η δική μας, μ' ακούτε;, ψυχή...!
Η ΤΕΛΕΙΑ
Χρήσιμη πολύ η τελεία.
Το λένε στα σχολεία.
Της γραμματικής απ' τ' απαραίτητα στοιχεία.
Χρήσιμη πολύ η τελεία.
Για στοχασμό μοναδική ευκαιρία.
Και γαλήνη μετ’ από τρικυμία!
Χρήσιμη πολύ η τελεία.
Βάζει τέλος σε μιαν πορεία.
Και αλληνής γίνεται αφετηρία!
ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΑ ΚΑΙ ΑΡΧΙΧΡΟΝΙΑ
Χριστούγεννα και Αρχιχρονιά,
πόσο φχαριστιούνται τα παιδιά,
που για κάλαντα θα ξεχυθούν στη γειτονιά!
Χριστούγεννα και Αρχιχρονιά,
πόση θα νιώσουν οι μεγάλοι χαρά,
εάν χωθούν μέσα σ' αγαπημένη αγκαλιά!
Χριστούγεννα και Αρχιχρονιά,
υγεία να 'χουμε όλοι και καλή καρδιά,
για να περάσει χωρίς πόνο η χρονιά!
ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΑ
Χριστούγεννα ξανά,
χτυπά γιορτινά
κάθε ανθρώπου η καρδιά!
Εύχεται ολόψυχα η φτωχολογιά
τέρμα να έχουν οι κακοί και τα κακά,
να βγει φωτεινός ο ήλιος ξανά!
Εύχεται από καρδιάς όποιος αγαπά
να 'ναι μαζύ του παντοτινά
ο αγαπημένος, υγεία και χαρά...
ΤΑ ΚΑΛΑΝΤΑ ΤΩΝ ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΩΝ
Αρχόντοι και αρχόντισσες, καλημέρα,
φτάνει των Χριστουγέννων η μέρα,
κάλαντα επιβάλλοντας κι αλήθειες να ειπωθούν πέρα ως πέρα!
Αρχόντοι και αρχόντισσες, καλημέρα,
ανάγκη έχουμε φέτος αγάπη και καθαρό αέρα,
γιατί μαύρη μας κάναν τη ζωή, μαύρη την κάθε μέρα!
Αγώνα η ζωή απαιτεί για να τα βγάλεις πέρα,
της λεφτεριάς και της αξιοπρέπειας ορθή σηκώστε παντιέρα,
για να μπορούμε να φωνάζουμε παντού «καλημέρα!»
ΔΕ ΘΑΡΘΕΙ;
Ήρθαν και φέτος οι γιορτές,
μα δεν είναι σαν άλλες εποχές,
γέλια δεν ακούς, δεν βλέπεις χαρές!
Πληγωμένες βλέπεις ανθρώπινες ψυχές,
απ' της ακρίβειας τις άσπλαχνες επιδρομές
και της φτώχειας τις επισκέψεις τις συχνές!
Δεν ξέρω για τον Άη Βασίλη εσύ τι λες,
αλλά θαρρώ πως από τις χώρες του τις μακρινές
μάλλον δε θάρθει να γλυκάνει τις παιδικές καρδιές...
ΤΑ ΔΩΡΑ ΤΟΥ ΑΙ ΒΑΣΙΛΗ
Μπήκαμε στη βδομάδα τη στερνή
για τη χρονιά την φετινή,
ας την χαρούμε όλοι, μεγάλοι και μικροί!
Σε λίγες μέρες, ο Αϊ Βασίλης θα φανεί,
κάνετε λιγάκι υπομονή
να δούμε τι θα μας φέρει στων δώρων το σακί!
Θα μας φέρει αγάπη και υγεία καλή,
μα και αγώνα που δε θα παύει στιγμή
για μιαν πιο ανθρώπινη ζωή!
ΤΕΛΕΙΩΝΕΙ ΚΑΙ ΠΑΕΙ...
Τελειώνει ο παλιός ο χρόνος,
φεύγει και ο συνοδός του πόνος,
για τη νέα χρονιά έτοιμος ο θρόνος!
Πάει ο παλιός ο χρόνος,
στην καρδιά μας όχι άλλος πόνος,
για χαρές έτοιμος ο θρόνος!
Μας αφήνει ο παλιός ο χρόνος,
εάν μας πόνεσε, ας μείνει τώρα μόνος,
για το χαμόγελο και την αγάπη έτοιμος ο θρόνος!
ΔΕΣ!
Το κακό στη Γη έχει παραγίνει,
θα πάω άποικος στη Σελήνη,
πριν προτεκτοράτο των ΗΠΑ κι αυτή γίνει!
Η τηλεόραση ή το Ιντερνέτ ανοιγοκλείνει,
ο Μεγάλος, δες, ανεξάρτητους τους μικρούς δεν αφήνει
και απ’ ανθρωπιά ούτε δείγμα πια δεν έχει μείνει!
Το κακό στη Γη έχει παραγίνει,
ως πότε ο πλούσιος το αίμα του φτωχού θα πίνει;
Ξυπνήστε, κάτι – πριν είναι αργά ! – να γίνει!
ΓΕΙΑ ΣΑΣ ΛΕΩ
Φεύγω για μέρες λίγες,
αν μετά θα ρωτάτε πού πήγες,
ήμουν σε σαφάρι για κουνούπια και μύγες!
Φεύγω για μέρες λίγες,
αν μετά θα ρωτάτε πού πήγες,
πήγα ν' αγοράσω κουστούμια με ρίγες!
Θα φύγω για μέρες λίγες,
αν μετά θα ρωτάτε πού πήγες,
γεια σάς λέω τώρα, και να προσέχετε τις νύχτες! . 35 
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου